πωπω... θέτεις του κόσμου τα θέματα...
Πάμε και ο Θεός βοηθός που λένε...
Καταρχήν για τον εαυτό μου, γιατί νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει μεγάλο νόημα (ακόμη και για να το δείξεις στους γονείς σου, και αν θες να μιλήσουμε και τηλεφωνικά...
![Smile :) :)](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f642.png)
).
Είμαι 32 χρονών, με δίπλωμα πιάνου, αρμονίας, αντίστιξης και διδακτορικό στη σύνθεση. Πήγα έξω με υποτροφία από το ΙΚΥ (σύνθεση) και ζω ως μουσικός και 90% ως συνθέτης. Με δύο παιδία και γυναίκα, δεν ζω μόνος μου σε ένα υπόγειο, αλλά κανονικά με τις εξόδους, τα babysitting κλπ.
Γιατί τα λέω αυτά; Γιατι ΕΙΝΑΙ δυνατον να ζήσει κάποιος ως μουσικός στην Ελλάδα μας!
__________________
Πρακτικά θέματα:
1. Τα πτυχία των ωδείων ΔΕΝ είναι αναγνωρισμένα, ούτε στην Ελλάδα, ούτε πουθενά στον κόσμο ως ισότημα πανεπιστημιακού χαρτιού! Μπορεί να λένε εδώ στην Ελλάδα ότι τα ωδεία είναι αναγνωρισμένα από το κράτος κλπ, αλλά μόνο σε ωδείο μπορείς να διδάξεις μετά, ούτε κάν σε ΑΣΕΠ.
2. Αυτό σημαίνει ότι αν πάρεις ωδειακά πτυχία και πας έξω μετά, μπορεί να έχεις πρόβλημα αναγνώρισης των πτυχίων σου (μεταπτυχιακών, διδακτορικών τίτλων κλπ) από το ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ).
3. Εξ'όσων γνωρίζω: Ναι, ένα πανεπιστήμιο θα σου δώσει άπειρες παραπάνω γνώσεις, απ'ότι ένα ωδείο (ΟΠΟΙΟ ωδείο). Τα ωδεία απλά δεν ελέγχονται και πολύ απλά μπορεί ο οποιοσδήποτε να ανοιξει ωδείο (σαν επιχείρηση). Όσο για τους καλιτεχνικούς διευθυντές... μπρρρ... σκέψου ότι ένα ίδρυμα, στο οποίο πληρώνεις για να φοιτήσεις, ΚΑΙ για να πάρεις τα χαρτιά, πρέπει να έχει στις εξετάσεις του απεσταλμένο από το υπουργείο (τόση εμπιστοσύνη υπάρχει!). Συνεπώς, ναι υπάρχει μια πιο συγκεκριμένη γνώση, και εμπιστοσύνη στα μουσικά πανεπιστήμια...
4. That said, στα μουσικά πανεπιστήμια, απ'ότι γνωρίζω, οι αυτούσιες μουσικές γνώσεις (πχ κιθάρα που λές, ή αρμονία), κλπ είναι αρκετά πιο χαμηλές από το να βρεις έναν ΚΑΛΟ καθηγητή και να κάνεις μαθήματα μαζί του! Απλά και μόνο ο αριθμός εισακτέων κάθε χρονιά κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα!
σύμφωνα με τα παραπάνω (και τις εμπειρίες μου, φυσικά) το διθέσιο είναι ψιλομονόδρομος!
5. Για το εξωτερικό, κλπ.
α. Δεν είναι σωστό και βάσιμο να υποθέτεις ότι το επίπεδο στο εξωτερικό (πχ Αγγλία) είναι καλύτερο απ'της Ελλάδας. Οι εμπειρίες μου λένε το αντίθετο (σε προπτυχιακό επίπεδο πάντα).
β. Ναι, αν το ψάξεις δεν έχει τεράστια διαφορά Ελλάδα με εξωτερικό στα έξοδα. Μπορεί να παίζει κάνα δυό χιλιάρικα το χρόνο, αλλά μπροστά στις 10-15 χιλιάδες που θα ξοδεφτούν ούτως ή αλλιώς, δεν είναι τεράστια η διαφορά.
γ. Το εξωτερικό έχει δύο κινδύνους: Να μείνεις εκεί για πάντα (γιατί κάνεις κάποια καρίερα, γιατί συνήθησες, γιατι βρήκες μία ξανθιά Σουηδέζα, κλπ), και το ότι όταν γυρίσεις και μπορεί να έχουν αλλάξει τα πράγματα, αλλά και οι νόμοι να μη σου επιτρέπουν να αξιοποιήσεις το πτυχίο σου (πχ το Royal Academy of Music δεν περνάει απο το ΔΟΑΤΑΠ! Πολύ απλά, κι ας είναι απ'τα καλύτερα conservatoire της Αγγλίας, και της Ευρώπης γενικά).
6. Για να μην νομίζεις, το να συνθέτεις για ταινία ή computer games, δεν είναι κάτι το 'διαφορετικό' για το οποίο πρέπει να ασχοληθείς ειδικά στις σπουδές σου, ή κάτι που θες πτυχίο. Μουσική πρέπει να ξέρεις, για τα computer games προγραμματισμό καμμιά φορά, και γενικά να μπορείς να προωθήσεις τον εαυτό σου. Είμαι αρκετά αντίθετος σε όλες αυτές τις σπουδές που εξειδικεύουν τους φοιτητές στα computer games music, film music, media κλπ... Γράφω μουσική για παιχνίδια και δεν έχω πάρει τέτοιο πτυχίο, παρα μόνον πτυχία μουσικής 'αυτούσιας'.
7. Έχε υπόψην σου ότι λόγο ηλικίας, λόγο διαφορετικότητας, λόγο έλειψης εμπειρίας αν θες, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Μπορεί τώρα να ελπίζεις ότι θα γίνεις "master" στη κιθάρα, αλλά είναι φρόνιμο να ερωτηθείς εσωτερικά, τι δουλειά θα κάνεις αργότερα: session player? Solo player? Satriani wannabe? pop composer, arranger? Αυτά υπάρχουν, θα υπάρχουν σε μερικά χρόνια; Η βιομηχανία υποφέρει (όπως κάθε βιομηχανία, αλλά η μουσική βιομηχανία προηγήθηκε της κρίσης)... Αντέχει και άλλο κόσμο στα συνηθισμένα μονοπάτια;
Τα πράγματα δεν είνια εύκολα, αλλά όπως είπα και παραπάνω, εγώ τα κατάφερα, άρα γίνεται... Θέλει προσπάθεια, θυσίες, κόπο, ιδρώτα, το ακαθόριστο ποσοστό του 'ταλέντου' (ή τό'χεις ή δεν τό'χεις), κλπ...
Όπως και να έχει καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις!
Νικόλας