@fusion
To ρεμιξ πολύ σπάνια συνιστά σύνθεση δικαιωμάτων πάνω σε ένα κομμάτι που προϋπάρχει ως σύνθεση (με τα πνευματικά του δικαιώματα κατοχυρωμένα εννοείται).
Παράδειγμα: οι Imam Baildi έχουν ανα-συνθέσει, εμπλουτίζοντας, βάζοντας ρυθμούς, σαμπλάροντας κλπ διάφορα ρεμπέτικα. Όσο κι αν μας αρέσει αυτό που έχουν κάνει, όσο ιδιοφυές κι αν το βρίσκει κάποιος, ή δημιουργικό με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ε, θα είναι κομματάκι δύσκολο να αναγνωριστούν ως "συνθέτες" του "Kαϊκτσή" ας πούμε.
@Πνοή κ Νύξη
Αν δεν καταλαβαίνεις για ποιο λόγο όσο σπουδαία κι αν παίζει λόγου χάρη ένας μουσικός κιθαρίστας του Gershwin, δεν πρόκειται ποτέ να συνυπολογιστεί ως συνθέτης του Summertime, δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει!
Από κει και πέρα, δεν θα μπορούσα να απαντήσω ξανά το ίδιο πράγμα χωρίς να επαναλάβω αυτό που έχω ήδη σχολιάσει.
α) ορισμένα πράγματα (επι)λύονται σε προσωπικό και φιλικό επίπεδο.
β) οι λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
γ) εξαρτάται από το ποιοι, πότε και ποια εποχή.
δ) όσοι νομίζετε ότι είναι αμελητέο το ότι κάποιος φέρνει στίχους με αρχή , μέση και τέλος, μελωδία, και έχει ιδέα για την ατμόσφαιρα του κομματιού, think again.
ε) δεν υπάρχει ε)!
Συμφωνώ πάντως με όσους έγραψαν ότι είναι (και ) ηθικό ζήτημα στο εσωτερικό μιας μπάντας / συνεργατών ή φίλων. Αν έχετε φίλους στο χώρο, ρωτήστε να σας πουν τι έχει γίνει με την υπόθεση του Μ' Αρέσει Να Μη Λέω Πολλά , τον Κοντοβά και τα Υπόγεια Ρεύματα.
Παράδειγμα προσωπικό>
φέρνω τους στίχους , τη μουσική, το ριφ, τη γεφυρα κλπ. Ο Νίκος βάζει ένα γαμάτο σόλο. Ο Αντονι αλλάζει το beat από 4/4 σε μια τρελή προγκρεσιβιά, που ούτε χορεύεται ούτε θα τη φανταζόμουν ποτέ. Εν πολλοίς, ορίζει το κομμάτι με έναν νέο τρόπο (ακολουθεί και ο μπασίστας φυσικά για να δέσει μαζί το rythm section).
Υστερα από αρκετές πρόβες, αποφασίζουμε ότι το πολύ ωραίο μου ριφ δεν ακουγεται πλέον καλά - δεν δένει - με τη νέα μορφή του κομματιού. Βρίσκω κάτι άλλο, πιο "new wave" για να ταιριάξει με το progressive trip-hop-ξέρω γω του rythm section, το οποίο, ομολογουμένως σπέρνει (το beat εννοώ).
Οι στίχοι, μελωδίες κλπ παραμένουν. Στη νεά του μορφή, το κομμάτι απαιτεί και άλλη προσέγγιση από τον Νίκο στο σόλο, οπότε του προτείνω να αλλάξουμε το chord progression πίσω από το σόλο του. Το φτιάχνουμε ΜΑΖΙ. Για να επιστρέψουμε δε, στο αρχικο θέμα, τραβάμε όλοι μαζί και μια ενορχηστρωτική ιδέα με παύσεις (συλλογικό αυτό).
-Τι θα πρέπει να γράφει το κομμάτι στο αλμπουμ?
-Απάντηση: τα παιδιά, δεν ήθελαν να μπουν ως συν-συνθέτες, θεωρώντας ότι η αναφορά και μόνο "ενορχήστρωση: ΧΧΧμε το όνομα του γκρουπ, θα αρκούσε.
Αυτό έγινε στα περισσότερα κομμάτια του cd. Εξαίρεση: ένα κομμάτι όπου ο Νίκος έφερε ένα γαμάτο ριφ, το πήρα σπίτι, το παράλλαξα λίγο και έγραψα στίχους πάνω σε αυτό, πρόσθεσα ρεφραίν, το έκανα κομμάτι εν ολίγοις. Παίχτηκε αβίαστα, ήταν ένα απλό και όμορφο ροκάκι.
Σε αυτό γράψαμε ότι είμαστε συν-συνθέτες, στίχους εγώ και μουσική εκείνος. Κι ας αντιπροσώπευε η δουλειά μου το 80% της σύνθεσης, κι ας είχε συνεισφέρει εκείνος μόνο το ριφ και τα τρια τέσσερα ακόρντα που το συνόδευαν.
Αξιολογήσαμε σημαντικό το ότι αν δεν υπήρχε αυτό το ριφ ως αφορμή, δεν θα είχε υπάρξει ποτέ το κομμάτι.
Σόρι για την πολυλογία, αλλά με το Νίκο είμαστε ακόμα φίλοι και αυτό ήθελα να πω ότι πολλά πράγματα επιλύονται και στο εσωτερικό ενος γκρουπ, με αμοιβαίες συνεννοήσεις, όταν υπάρχει καλή διάθεση και αλληλοεκτίμηση.