- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
έχουμε κλασική περίπτωση όπου τα μελωδικά όργανα κρατάνε τον βασικό ρυθμό, με τον ντραμερ να παίζει off-beat εσκεμμένα. Είναι στιλιστική άποψη που σε κάποια κομμάτια μέσα σε σόλο βέβαια, παίξαμε κι εμείς με την πρώην μπάντα μου
Συμφωνώ απόλυτα, και μπράβο σας.
Ακόμα θυμάμαι τον Dennis Chambers στο live με τον Scott Henderson και τον Jeff Berlin, που στα σόλο του γινόταν ο κακός χαμός ρυθμικά.
Έπαιζαν οι άλλοι δύο το riff του κομματιού προσπαθώντας να κρατήσουν ρυθμικά μια βάση, και ο Chambers τους κοιτούσε συνοφρυωμένος.
Τα σόλο του ήταν δομημένα με την μορφή ρυθμικών μοτίβων, αλλά τελείως ανάποδα με το ρυθμικό μοτίβο των άλλων δύο.
Έπαιζε πάνω σε τριάρι σουϊγκάτο, τεσσάρια, funk, reggae, εντεκάρια, εφτάρια, έκανε τρελές παύσεις, ανακάτευε τρίηχα με πεντάηχα πάνω σε πεντάρι, συνεχίζοντας να τους κοιτάζει συνοφρυωμένος, σαν να προσπαθούσε να τους πετάξει έξω.
Κάποια στιγμή κοιτάζονται ο Henderson με τον Berlin και ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Αρχίζει και ο Chambers να γελάει και ξαναμπήκαν όλοι λες και δεν είχε γίνει τίποτα.
Μυρίζομαι ότι το γέλιο ήταν το σύνθημα. :classic_biggrin:
Αργότερα διάβασα στο site του Henderson, σε σχετική ερώτηση που του έγινε, ότι πολλές φορές χανόταν, αλλά αυτό ήταν αδύνατο να μην συμβεί, γιατί ο Chambers έπαιζε απίστευτα πολύπλοκα ρυθμικά στα σόλο του.
Ήταν το παιγνίδι τεράστιων μουσικών στην σκηνή.
Βέβαια ήταν μόνο στα σόλο του Chambers.