- Μηνύματα
- 22,141
- Πόντοι
- 393
- Ιδιότητα
- Κιθάρα
- Μπάσο
- Πλήκτρα
- Κρουστά
- Παραδοσιακό Όργανο
- Ηχολήπτης
- Παραγωγός
Θα μοιραστώ μερικές σκέψεις.
Ξεκινάω από αυτό που τον τελευταίο καιρό έχει κατασταλάξει στο μυαλό μου σχετικά με τα κανάλια του youtube.
Αυτό είναι ότι
α. υπάρχει τεράστια πτώση ενδιαφέροντος και ποιότητας
β. εχει καταντήσει εξοργιστικό το click bait
γ. το συντριπτικό ποσοστό είναι sponsored επίσημα ή άθλια συγκαλυμμένα
δ. οι πιθανότητες να πετύχεις κάτι ενδιαφέρον είναι κάτω από 4-5%
ε. το όλο στήσιμο των βίντεο είναι προσανατολισμένο στη διαφήμιση, συνήθως γκρίζα, στο να σε ξεγελάσουν να δεις όλο το βίντεο που στην τελική μπορεί ούτε να μη σου λέει τίποτα, ούτε καν αυτό που υπόσχεται
Περνάω κάποιες ώρες χωρίς αντικείμενο και το χέρι πάει από βίντεο σε βίντεο (τουλάχιστον από τα προτεινόμενα) και είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο να βρω ένα ενδιαφέρον και ουσιώδες.
Εκτός από τα 30-40 που είμαι συνδρομητής, που προσφέρουν κάτι εκ πρώτης όψεως καλό, τελικά μετά βίας βρίσκεις ένα δυο τη μέρα που να λες, αυτό αξίζει.
Ιδίως στο μουσικό αντικείμενο τα πράγματα είναι εξαιρετικά τετριμμένα, από το γνωστό "5 πράγματα που ...έτσι ή άλλιώς", οι δήθεν αντιδράσεις σε διάφορα κομμάτια, το "επαιζα αυτό το κομμάτι επι χρόνια λάθος". Οι bloggers/youtubers φροντίζουν ολοένα και περισσότερο για την εικόνα τους, το background, τον σπόνσορα (κρυφό ή φανερό), τα κουδούνια τους, τους συνδρομητές τους....και ΟΚ κατανοητό είναι, αλλά εκτός από λαμπρές εξαιρέσεις youtubers που υπεραγαπώ και δεν τους χάνω ο κόσμος να χαλάσει, γιατί κυρίως σέβονται αυτό που κάνουν η πλειοψηφία είναι για τα μπάζα.
Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολη δουλειά, ξέρω ότι είναι δουλειά, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι προτιμώ κάποιους που έχουν ενδιαφέροντα να πουν κι ας μην έχουν την 100% επαγγελματική εικόνα, παρά να βλέπω δήθεν από κάποιους ακόμα πιό δήθεν.
Υπάρχουν κάποια που πραγματικά αυτοί που τα φτιάχνουν κοπιάζουν (για πόσο καιρό άραγε) και κάποια που είναι τόσο ρηχά, κι όμως μαζεύουν κλικς.
Τα λέω όλα αυτά από την πλευρά κάποιου που υποτίθεται είναι youtuber/anti-youtuber, που θα έπρεπε υποτίθεται να συμπάσχω.
Και αυτό επειδή έχω βαρεθεί να βλέπω την κατάσταση αυτή που φαίνεται να μην έχει πάτο.
Λεω είμαι anti-youtuber γιατί έχω καταλάβει ότι αν θέλεις θέαση πρέπει να φτιάξεις κάτι αρεστό για τη μάζα (ποτέ δεν πήγα με τη μάζα), και πρέπει να το φτιάξεις και όμορφο. Αν με ρωτήσει κάποιος γιατί το κάνω, θα πω, "δεν ξέρω", "περνάω την ώρα μου", "μαθαίνω", "κάνω έρευνα μεσων κοινωνικής δικτύωσης", "παρακολουθώ αντιδράσεις", "θέλω να μοιραστώ κάτι". Ο κόπος είναι τόσο μεγάλος που σχεδόν εξ αρχής, έχοντας διαπιστώσει τα παραπάνω, θέλω να φτιάχνω ό,τι φτιάχνω αδιαφορώντας για την εικόνα τους.
Αλλά βάζοντας τον εαυτό μου στην άκρη, που δεν είναι το θέμα, βλέπω το youtube πλέον σαν μια τεράστια φούσκα λίγο σχεδόν πριν να σκάσει. Σίγουρα είναι μια βιομηχανία που είναι αναπτυσσόμενη ή ήδη υπερ-αναπτυγμένη, πχ βλέπω αρκετούς youtubers να παίρνουν συνεντεύξεις από μεγάλα ονόματα της μουσικής, που σιγά σιγά δημιουργούν ένα ελεύθερο "δημοσιογραφικό" όνομα-παρά τις αδυναμίες τους, ένα σωρό από εικονολήπτες και τεχνικούς που ασχολούνται με εφέ και λογότυπα και σπόνσορες που είναι απο πίσω. Όμως η αίσθηση της φούσκας είναι τόσο έντονη, με τους πρωταγωνιστές να φροντίζουν περισσότερο για την εικόνα τους σε βαθμό αηδίας-έχω ξεγραφτεί από πάρα πολλούς- παρά αυτό που υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Νομίζω ότι έχει φτάσει το youtube στο επίπεδο Youtube for youtube's sake και όχι για την προώθηση του βίντεο και της πληροφορίας του. Είμαστε πλέον στην εποχή της youtube περσόνας και νομίζω είναι το τελευταίο που μας χρειάζεται αυτό τον καιρό.
Ξεκινάω από αυτό που τον τελευταίο καιρό έχει κατασταλάξει στο μυαλό μου σχετικά με τα κανάλια του youtube.
Αυτό είναι ότι
α. υπάρχει τεράστια πτώση ενδιαφέροντος και ποιότητας
β. εχει καταντήσει εξοργιστικό το click bait
γ. το συντριπτικό ποσοστό είναι sponsored επίσημα ή άθλια συγκαλυμμένα
δ. οι πιθανότητες να πετύχεις κάτι ενδιαφέρον είναι κάτω από 4-5%
ε. το όλο στήσιμο των βίντεο είναι προσανατολισμένο στη διαφήμιση, συνήθως γκρίζα, στο να σε ξεγελάσουν να δεις όλο το βίντεο που στην τελική μπορεί ούτε να μη σου λέει τίποτα, ούτε καν αυτό που υπόσχεται
Περνάω κάποιες ώρες χωρίς αντικείμενο και το χέρι πάει από βίντεο σε βίντεο (τουλάχιστον από τα προτεινόμενα) και είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο να βρω ένα ενδιαφέρον και ουσιώδες.
Εκτός από τα 30-40 που είμαι συνδρομητής, που προσφέρουν κάτι εκ πρώτης όψεως καλό, τελικά μετά βίας βρίσκεις ένα δυο τη μέρα που να λες, αυτό αξίζει.
Ιδίως στο μουσικό αντικείμενο τα πράγματα είναι εξαιρετικά τετριμμένα, από το γνωστό "5 πράγματα που ...έτσι ή άλλιώς", οι δήθεν αντιδράσεις σε διάφορα κομμάτια, το "επαιζα αυτό το κομμάτι επι χρόνια λάθος". Οι bloggers/youtubers φροντίζουν ολοένα και περισσότερο για την εικόνα τους, το background, τον σπόνσορα (κρυφό ή φανερό), τα κουδούνια τους, τους συνδρομητές τους....και ΟΚ κατανοητό είναι, αλλά εκτός από λαμπρές εξαιρέσεις youtubers που υπεραγαπώ και δεν τους χάνω ο κόσμος να χαλάσει, γιατί κυρίως σέβονται αυτό που κάνουν η πλειοψηφία είναι για τα μπάζα.
Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολη δουλειά, ξέρω ότι είναι δουλειά, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι προτιμώ κάποιους που έχουν ενδιαφέροντα να πουν κι ας μην έχουν την 100% επαγγελματική εικόνα, παρά να βλέπω δήθεν από κάποιους ακόμα πιό δήθεν.
Υπάρχουν κάποια που πραγματικά αυτοί που τα φτιάχνουν κοπιάζουν (για πόσο καιρό άραγε) και κάποια που είναι τόσο ρηχά, κι όμως μαζεύουν κλικς.
Τα λέω όλα αυτά από την πλευρά κάποιου που υποτίθεται είναι youtuber/anti-youtuber, που θα έπρεπε υποτίθεται να συμπάσχω.
Και αυτό επειδή έχω βαρεθεί να βλέπω την κατάσταση αυτή που φαίνεται να μην έχει πάτο.
Λεω είμαι anti-youtuber γιατί έχω καταλάβει ότι αν θέλεις θέαση πρέπει να φτιάξεις κάτι αρεστό για τη μάζα (ποτέ δεν πήγα με τη μάζα), και πρέπει να το φτιάξεις και όμορφο. Αν με ρωτήσει κάποιος γιατί το κάνω, θα πω, "δεν ξέρω", "περνάω την ώρα μου", "μαθαίνω", "κάνω έρευνα μεσων κοινωνικής δικτύωσης", "παρακολουθώ αντιδράσεις", "θέλω να μοιραστώ κάτι". Ο κόπος είναι τόσο μεγάλος που σχεδόν εξ αρχής, έχοντας διαπιστώσει τα παραπάνω, θέλω να φτιάχνω ό,τι φτιάχνω αδιαφορώντας για την εικόνα τους.
Αλλά βάζοντας τον εαυτό μου στην άκρη, που δεν είναι το θέμα, βλέπω το youtube πλέον σαν μια τεράστια φούσκα λίγο σχεδόν πριν να σκάσει. Σίγουρα είναι μια βιομηχανία που είναι αναπτυσσόμενη ή ήδη υπερ-αναπτυγμένη, πχ βλέπω αρκετούς youtubers να παίρνουν συνεντεύξεις από μεγάλα ονόματα της μουσικής, που σιγά σιγά δημιουργούν ένα ελεύθερο "δημοσιογραφικό" όνομα-παρά τις αδυναμίες τους, ένα σωρό από εικονολήπτες και τεχνικούς που ασχολούνται με εφέ και λογότυπα και σπόνσορες που είναι απο πίσω. Όμως η αίσθηση της φούσκας είναι τόσο έντονη, με τους πρωταγωνιστές να φροντίζουν περισσότερο για την εικόνα τους σε βαθμό αηδίας-έχω ξεγραφτεί από πάρα πολλούς- παρά αυτό που υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Νομίζω ότι έχει φτάσει το youtube στο επίπεδο Youtube for youtube's sake και όχι για την προώθηση του βίντεο και της πληροφορίας του. Είμαστε πλέον στην εποχή της youtube περσόνας και νομίζω είναι το τελευταίο που μας χρειάζεται αυτό τον καιρό.