Οι τελευταίοι signature του μεσιέ Petrucci.Eδώ μιλάμε για την 7χορδη έκδοση τους αλλά θαρρώ ότι καθόλου δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτό.
Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι οι συγκεκριμένοι μαγνήτες δεν είναι για όλους και σίγουρα δεν είναι για μένα.
Εξηγούμαι...
Bridge:
Ζόρι.Μεγάλο.Παρότι πρόκειται για passive μαγνήτη,η έννοια του transparent ήχου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο.Έχω παίξει αρκετά στο παρελθόν με EMG και νόμιζα ότι δεν έχει άλλο στο συγκεκριμένο κομμάτι...Κούνια που με κούναγε.Το ρημάδι δεν συγχωρεί τίποτα,το παραμικρό.Ο παίκτης όμως που έχει αυτή την ακρίβεια και καθαρότητα στα δάκτυλα,υποθέτω ότι θα ανταμειφθεί με ένα κρυστάλλινο και fluid ηχόχρωμα που δύσκολα θα βρει ταίρι.Επίσης πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το χτύπημα της πένας σου καθώς οι αρμονικές ξεχύνονται πολύ εύκολα και σχεδόν από παντού...Καλά,αυτό δεν το λες απαραίτητα κακό.
Στα ρυθμικά τα πράγματα είναι κάπως πιο προβλέψιμα...Και πολύ ευχάριστα,αν είσαι βέβαια φαν του είδους.Σφιχτά μπάσα,που σε αφήνουν να κατέβεις κυριολεκτικά μέχρι όποιο κούρδισμα θες,ισορροπημένα μεσαία και πρίμα που σου δίνουν την επιλογή να βγάλεις ό,τι ήχο θες μέσω του eq του ενισχυτή.
...Και μιας που η έξοδος του δεν είναι μεγαλύτερη από έναν Seymour Dunkan JB ας πούμε,μπορείς να παίξεις τα πάντα από hard rock μέχρι όπου πάει.Απλά θα σου λείψει κάπως αυτό το γρέζι που χαρακτηρίζει κάποιους κλασικούς ροκ ήχους.
Neck:
Εδώ έχουμε μια έκπληξη αφού τα προηγούμενα σετ του Petrucci ακολουθούσαν τον κλασικό συνδυασμό ceramic στη γέφυρα και alnico στο λαιμό.
Τούτος εδώ είναι επίσης κεραμικός και του φαίνεται.Από την άποψη ότι όσο gain και να του δώσεις,αυτός θα ανταποκριθεί με single-coilish χαρακτηριστικά με την αναμενόμενη αύξηση στην ένταση βέβαια.Δίνοντας πάλι ένα παράδειγμα από Seymour,όσοι γνωρίζουν τον ήχο ενός Jazz neck θα βρουν αρκετές ομοιότητες.
Επίσης πολύ ακριβής αλλά κάπως πιο δεκτικός σε βρομιές και blues διαθέσεις.
Στα καθαρά δεν έχουμε εκπλήξεις.Αυτό που περιμένεις είναι εκεί.Διαύγεια στο φουλ,να είχαμε άλλα τόσα δάκτυλα να πιάναμε ακόρντα με το κιλό.Παραδόξως παρατηρώ ότι αποδίδουν τέλεια δουλεύοντας και οι δυο μαζί.Κανείς δεν καπακώνει τον άλλο,είναι λες και έχει προστεθεί ένας διαφορετικός τρίτος μαγνήτης για την περίσταση...Και γαμώ.
Τα σπλιταρίσματα τους είναι οκ.Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με διπλούς κεραμικούς.
Τώρα περί του αν καθαρίζουν όμορφα με το volume knob και πως ανταποκρίνονται σε low gain καταστάσεις,θα ρωτήσετε λάθος άνθρωπο.Απλά δεν έχω ιδέα.
Επίσης δεν γράφω για specs και τέτοια,είναι παντού διαθέσιμα.
Αυτά τα ολίγα.
Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι οι συγκεκριμένοι μαγνήτες δεν είναι για όλους και σίγουρα δεν είναι για μένα.
Εξηγούμαι...
Bridge:
Ζόρι.Μεγάλο.Παρότι πρόκειται για passive μαγνήτη,η έννοια του transparent ήχου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο.Έχω παίξει αρκετά στο παρελθόν με EMG και νόμιζα ότι δεν έχει άλλο στο συγκεκριμένο κομμάτι...Κούνια που με κούναγε.Το ρημάδι δεν συγχωρεί τίποτα,το παραμικρό.Ο παίκτης όμως που έχει αυτή την ακρίβεια και καθαρότητα στα δάκτυλα,υποθέτω ότι θα ανταμειφθεί με ένα κρυστάλλινο και fluid ηχόχρωμα που δύσκολα θα βρει ταίρι.Επίσης πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το χτύπημα της πένας σου καθώς οι αρμονικές ξεχύνονται πολύ εύκολα και σχεδόν από παντού...Καλά,αυτό δεν το λες απαραίτητα κακό.
Στα ρυθμικά τα πράγματα είναι κάπως πιο προβλέψιμα...Και πολύ ευχάριστα,αν είσαι βέβαια φαν του είδους.Σφιχτά μπάσα,που σε αφήνουν να κατέβεις κυριολεκτικά μέχρι όποιο κούρδισμα θες,ισορροπημένα μεσαία και πρίμα που σου δίνουν την επιλογή να βγάλεις ό,τι ήχο θες μέσω του eq του ενισχυτή.
...Και μιας που η έξοδος του δεν είναι μεγαλύτερη από έναν Seymour Dunkan JB ας πούμε,μπορείς να παίξεις τα πάντα από hard rock μέχρι όπου πάει.Απλά θα σου λείψει κάπως αυτό το γρέζι που χαρακτηρίζει κάποιους κλασικούς ροκ ήχους.
Neck:
Εδώ έχουμε μια έκπληξη αφού τα προηγούμενα σετ του Petrucci ακολουθούσαν τον κλασικό συνδυασμό ceramic στη γέφυρα και alnico στο λαιμό.
Τούτος εδώ είναι επίσης κεραμικός και του φαίνεται.Από την άποψη ότι όσο gain και να του δώσεις,αυτός θα ανταποκριθεί με single-coilish χαρακτηριστικά με την αναμενόμενη αύξηση στην ένταση βέβαια.Δίνοντας πάλι ένα παράδειγμα από Seymour,όσοι γνωρίζουν τον ήχο ενός Jazz neck θα βρουν αρκετές ομοιότητες.
Επίσης πολύ ακριβής αλλά κάπως πιο δεκτικός σε βρομιές και blues διαθέσεις.
Στα καθαρά δεν έχουμε εκπλήξεις.Αυτό που περιμένεις είναι εκεί.Διαύγεια στο φουλ,να είχαμε άλλα τόσα δάκτυλα να πιάναμε ακόρντα με το κιλό.Παραδόξως παρατηρώ ότι αποδίδουν τέλεια δουλεύοντας και οι δυο μαζί.Κανείς δεν καπακώνει τον άλλο,είναι λες και έχει προστεθεί ένας διαφορετικός τρίτος μαγνήτης για την περίσταση...Και γαμώ.
Τα σπλιταρίσματα τους είναι οκ.Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με διπλούς κεραμικούς.
Τώρα περί του αν καθαρίζουν όμορφα με το volume knob και πως ανταποκρίνονται σε low gain καταστάσεις,θα ρωτήσετε λάθος άνθρωπο.Απλά δεν έχω ιδέα.
Επίσης δεν γράφω για specs και τέτοια,είναι παντού διαθέσιμα.
Αυτά τα ολίγα.
