αφορμής δοθείσης αλίευσα αυτό από το φουμπου, ανάρτηση του Nikos Patritsopoulos
και το ανεβάζω
Γυρνούσα από το Παρίσι, όπου γνώρισα τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Εγώ είχα ένα δέος για αυτόν τον άνθρωπο και του μιλούσα στον πληθυντικό. Και όπως καθόμασταν σε διπλανά καθίσματα, μου λέει: «Σας θαυμάζω. Σας θαυμάζω πολύ». Τον ρωτάω, λοιπόν, ποιον ηθοποιό έχει θαυμάσει περισσότερο. Και μου απαντάει: «Τον Κώστα Χατζηχρήστο. Δεν υπάρχει τέτοιος κωμικός. Πόσο θα σας ήμουν ευγνώμων αν μου τον συστήνατε».
Την εποχή εκείνη ο Κώστας φιλοξενούνταν στο ξενοδοχείο «Παρκ» του Δημήτρη Θεοφίλου και δεν είχε καθόλου χρήματα. Εγώ μάλιστα νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα. Μου δίνει το τηλέφωνό του και μου λέει: «Θα πάω εγώ να τον βρω. Δεν θέλω να τον κουράσω». Επειδή έμενε σε ένα δωμάτιο στο «Παρκ», του δίνω ραντεβού στον Μαγεμένο Αυλό που ήταν κάτω από το ξενοδοχείο. Και πάμε με τον Κώστα και τη σύζυγό του Βούλα στον Μαγεμένο Αυλό όπου μας περιμένει ο Παπαθανασίου. Σηκώνεται από την καρέκλα του ο Βαγγέλης και με δέος αρχίζει να του λέει πόσο τον θαυμάζει, ενώ έτρεμε βλέποντας τον είδωλό του. Και ο Κώστας να μου λέει χαμηλόφωνα: «Πες μου κάνα τραγούδι του. Δεν ξέρω τίποτα». Καθίσαμε ώρα εκεί. Οταν φύγαμε, μου τηλεφωνεί ο Κώστας και μου λέει ότι του είχε ήδη τηλεφωνήσει ο Παπαθανασίου και τον ρωτούσε αν δουλεύει και τέτοια. Λίγα εικοσιτετράωρα μετά, μου τηλεφωνεί και ο Βαγγέλης, που είχε ήδη νοικιάσει του Χατζηχρήστου ένα σπίτι στο Παγκράτι, ρετιρέ, και καθημερινά ο Χατζηχρήστος είχε κάτω από το σπίτι του ένα αμάξι με οδηγό που τον πήγαινε στον γιατρό του και μετά πηγαίναμε και τρώγαμε στον Διόνυσο απέναντι από την Ακρόπολη, τα οποία πλήρωνε όλα ο Παπαθανασίου. Και ο Κώστας στα τελευταία του έζησε σαν βασιλιάς!
-Παρ’ όλες τις φτώχειες που πέρασε, ήταν τόσο αξιοπρεπής ο Χατζηχρήστος;
«Πολύ, μέχρι εκεί που δεν φαντάζεσαι.» είπε η Άννα Φόνσου στον Νίκο Νικόλιζα και στην Espresso.
