Bullying-Ένα κοινωνικό φαινόμενο σε έξαρση

[Nikolas]

Τα παιδιά μου είναι 8 και 10 χρονών (όπως γνωρίζεται όλοι πλέον... τόσο που το λέω...). 3η και 4η δημοτικού.

Λοιπόν, και στο δημοτικό μια χαρά τρομοκρατία υπάρχει! Όχι σε επίπεδο, σπάω στο ξύλο το άλλο παιδάκι (γιατί ΕΙΝΑΙ μικρά), αλλά σε επίπεδο τσαμπουκά, παίζει μια χαρά!

Υπάρχουν 3-4 παιδιά που είναι ΔΕΠΥ (Διάσπαση προσοχής και Υπερκινητικότητα του κερατά). Ειδικά ένας, της 2ας δημοτικού είναι όλα τα λεφτά. Θα σε δαγκώσει "απο μαλακία". Και τον ξέρω καλά, γιατί είναι μαθητής μου στο πιάνο (και έχει και ταλέντο ο άτιμος!!!). Αυτός λοιπόν, είναι ο φόβος και ο τρόμος ορισμένων βλαμμένων μανάδων, γιατί έρχεται το παιδάκι τους (της 5ης) και τους λέει "Ο Τάδε με δάγκωσε". Κι εγώ, όποτε έχω βρεθεί μπροστά τους (με τις μανάδες μπροστά) τους ρωτάω "Αυτός ο μικροκαμωμένος? Κι εσύ που του ρίχνεις 20 κιλά και 2 κεφάλια, τι έκανες;"

Γενικά, δηλαδή υπάρχει ένας πανικός στο σχολείο, γιατί, τουλάχιστον η συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει κακία μέσα της. Υπάρχει βλακεία, υπάρχει απίστευτη ενέργεια, αλλά όχι κακία. Άλλες περιπτώσεις που σου βρίζουν την μάνα, είναι άλλες περιπτώσεις, φυσικά.

_________________________________

Στο δικό μας σχολείο, λοιπόν, έχουν πέσει όλοι στο ΔΣ του συλλόγου και στους δασκάλους και στη διευθύντρια (που καταριέται την ώρα και τη στιγμή που έγινε διευθύντρια εδώ) να κάνουν κάτι. "Κάτι". Και κάνουν κάποια πράγματα (όχι και σπουδαία, ομολογώ), και κάποια σεμινάρια για τη βία στο σχολείο, και κάποιους εξωτερικούς παρατηρητές, κοκ.

Για εμένα όμως αυτά τα πράγματα είναι πολύ περιορισμένα και μπουρδίτσες τελικά.

Όπως όλοι ξέρουμε, που μεγαλώσαμε στα 70ς ή 80ς ή 90ς τέλος πάντων, μαλακόπαιδα υπάρχουν και στο γυμνάσιο και στο λύκειο (και στο πανεπιστήμιο άμα λάχει). Και τσαμπουκάδες και ότι νά'ναι! Κι εκεί, πλέον, ο δάσκαλος ή ο μπαμπάς και η μαμά δε μπορούν να κάνουν τίποτε. Τώρα μια χαρά πιάνεις το 10χρονο και του τι λες "γιατί βρε βάρεσες το γιό μου;". Αλλά το 15χρονο θα σου πετάξει ένα κωλοδάκτυλο (το λιγότερο), θα σε βρίσει και γενικά θα σε γράψει εκεί που δε πιάνει μελάνι.

Άρα η λύση στο πρόβλημα είναι να μπορέσουν τα παιδιά μας (ειδικά αφού δεν είμαστε εκεί ανά πάσα στιγμή) να μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, και τους φίλους τους. Δε λέω με ξύλο κλπ (αν και οι δικοί μου κάνουν ήδη 5 χρόνια Tae Kwon Do) αλλά σε εγκεφαλικό και κοινωνικό επίπεδο. Γιατί όσο μεγαλώνει κανείς, κάποια στιγμή αν είσαι εντάξει, έχεις τις παρέες σου για υποστήριξη και δε προκαλείς... συνήθως παύεις να αποτελείς στόχο (νομίζω, και τουλάχιστον αυτό έγινε με εμένα).

 

[atreu73]

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εμάς υπήρξαμε όχι μόνο θύματα αλλά και θύτες αυτής της ιδιότυπης παρενόχλησης. Πρόκειται για το άγραφο καταστατικό που ορίζει την ένταξή μας στο κοινωνικό σύνολο, ξεχωρίζουμε τον αδύναμο κρίκο, τον απομονώνουμε, τον καταδιώκουμε.

Διαβάζω ότι εναπόκειται σε μεγάλο μέρος στα χέρια της πολιτείας η διόρθωση αυτής της συμπεριφοράς και ενώ μου ακούγεται σωστό και λογικό δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ για το εάν στην παρενόχληση που δέχεται οποιοσδήποτε από το σχολείο έως το στρατό δεν συνεισφέρουν με πολύ συνειδητό και βάναυσο τρόπο οι επιταγές αυτής της ίδιας πολιτείας που ακμάζει στην ομοιογένεια, που επιβάλλει την ομοιομορφία και την υπερασπίζεται με χίλιους δυο τρόπους.

Τέλος, όσοι αποφασίζουν έγκαιρα να μην πάρουν μέρος σε αυτή την παράσταση ως βάλλοντες ή ως βαλλόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο δρόμος τους θα είναι μοναχικός.   

 

[Trolley]

Αναμένω τις απόψεις σας.

Οι απόψεις μου είναι απλούστατες.

Για το bullying μέσα στο σχολείο (ή οποιονδήποτε εποπτευόμενο χώρο, του φόρουμ μη-εξαιρουμένου) υπεύθυνοι είναι οι κατά το νόμο υπεύθυνοι για το χώρο, συγκεκριμένα οι δάσκαλοι, φύλακες κλπ. Αν το παιδί μου ή το ανήψι μου πάθαιναν κάτι εξ' αιτίας τέτοιου περιστατικού μέσα στο χώρο του σχολείου, κάποιος θα πήγαινε στο νοσοκομείο (στην καλύτερη περίπτωση) και δε θα ήμουν εγώ.

Για το bullying εκτός σχολείου, θα είμαι ακόμη πιο σύντομος: οποιοσδήποτε γονέας/κηδεμόνας αφήνει ανήλικο παιδί ασυνόδευτο είναι μαλάκας με περικεφαλαία.

Ελπίζω να βοήθησα.

 

[mathematician]

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Ο πατέρας μου", στο οποίο περιγράφει πώς βίωσε την διαφορετικότητα του στην Αμερική.Το είχαμε διδαχθεί στο Λύκειο και έμεινε για πάντα χαραγμένο στην μνήμη μου:

http://www.unhcr.gr/1againstracism/i-pikri-gnorimia-me-ton-ratsismo/

 

[gvour]

Σε οτι αφορα τα σχολια των συμφορουμιτων για αυτοπροστασια και "οφθαλμον αντι οφθαλμου"τι γινεται στις περιπτωσεις που τα θυματα ειναι κοριτσια και ειναι πιο δυσκολο ετσι η αλλιως να προβαλλουν αντισταση η εστω να αμυνθουν?

Καλος φιλος που διατηρει σχολη αυτοαμυνας,μου ελεγε οτι τα τελευταια χρονια εχει

αυξηθει δραματικα ο αριθμος των κοριτσιων που πηγαινουν στη σχολη.

Συζητωντας με καποιους γονεις,του ανεφεραν ως αφορμη για να γινει κατι τετοιο οτι τα παιδια υπηρξαν θυματα βιας.

Να συμφωνησω επισης με τον αγαπητο Eπικουρη στο ρολο που παιζει σε τετοια συμπεριφορα παιδιων,μεγαλο ισως,η ενδοοικογενειακη βια.

Στο σχολειο του γιου μου αλλα και παλαιοτερα της κορης μου,παιδια που δημιουργουσαν τετοιου ειδους προβληματα αποδειχτηκε-στη μια περιπτωση μεσω του σχολικου ψυχολογου,στην αλλη εγινε γνωστο οταν το ιδιο το παιδι το ειπε σε φιλους του-οτι υπηρχε βια μεσα στο σπιτι.  

 

[audiokostas]

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια......

Που σαι βρε Evris ............. ;D

 

[mathematician]

Που σαι βρε Evris ............. ;D

Αρχικά δεν κατάλαβα τι εννοούσες αλλά με μία αναζήτηση το μυστήριο διελευκάνθηκε. ;D

 

[theoctapus]

Κανένα παιδί δεν γίνεται βίαιο αν δεν έχει τα αντίστοιχα προβλήματα στο σπίτι του. Το παιδί τόσα ξέρει τόσα κάνει, οι γονείς του όμως είναι αυτοί που τελικά πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Και άντε μαθαίνει το παιδί πολεμικές τέχνες όχι τόσο για να τις ρίχνει όσο για να αποτρέπει τους bullies. Αυτό όμως δεν είναι λύση, πάντα κάποιο θύμα θα υπάρχει. Ή θα πρέπει να μαθαίνουν όλα τα παιδιά πολεμικές τέχνες, θα μαθαίνουν και οι bullies (μην νομίζετε ότι στις σχολές πηγαίνουν μόνο θύματα που θέλουν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, πηγαίνουν και κομπλεξικά κωλόπαιδα που θέλουν να τις ρίχνουν και έχουν π.χ. ινδάλματα ανεγκέφαλους του mma ή κάτι παρόμοιο) και θα γίνει μια τρύπα στο νερό.

Τελικά όσο υπάρχουν προβληματικές οικογένειες τόσο θα υπάρχει και το bullying. Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κάνουν παιδιά.

Για το bullying εκτός σχολείου, θα είμαι ακόμη πιο σύντομος: οποιοσδήποτε γονέας/κηδεμόνας αφήνει ανήλικο παιδί ασυνόδευτο είναι μαλάκας με περικεφαλαία.

Και όταν έρθει η μέρα που το παιδί δεν θα θέλει να τον πετυχαίνουν στον δρόμο με τους γονείς του, τι κάνεις; Και αυτή η μέρα θα έρθει. Θα μαλώνεις μονίμως, θα γίνεις υπερπροστατευτικός, θα χρησιμοποιείς μονίμως το χαρτί "όταν γίνεις πατέρας θα καταλάβεις";

 

[Trolley]

Και όταν έρθει η μέρα που το παιδί δεν θα θέλει να τον πετυχαίνουν στον δρόμο με τους γονείς του, τι κάνεις; Και αυτή η μέρα θα έρθει. Θα μαλώνεις μονίμως, θα γίνεις υπερπροστατευτικός, θα χρησιμοποιείς μονίμως το χαρτί "όταν γίνεις πατέρας θα καταλάβεις";

Έλεγα να το παίξω άμεσα το χαρτί... σε 'σένα...

Είσαι πατέρας;

 

[theoctapus]

Έλεγα να το παίξω άμεσα το χαρτί... σε 'σένα...

Είσαι πατέρας;

;D

Όχι, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι, όπως είπα, η μέρα που το παιδί δεν θα θέλει να τον πετυχαίνουν στον δρόμο με τους γονείς του θα έρθει. Και βασικά ρωτάω γιατί όντως το έχω απορία.

 

[Trolley]

;D

Όχι, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι, όπως είπα, η μέρα που το παιδί δεν θα θέλει να τον πετυχαίνουν στον δρόμο με τους γονείς του θα έρθει. Και βασικά ρωτάω γιατί όντως το έχω απορία.

Ωραία, δεκτόν.

Η μέρα που το παιδί "δε θα θέλει" να φαίνεται συνοδευόμενο, είναι πολύ νωρίτερα απ' ότι υποπτεύεσαι (στην περίπτωση του δικού μου, ήταν από τα οκτώ), διότι αυτή είναι η μόδα. Όμως, ο νομοθέτης έχει προβλέψει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα (τη συνοδεία) ως καθήκον, και όχι ως ζήτημα προς διαπραγμάτευση. Κατά το ίδιο σκεπτικό, απαγορεύεται να αφήνεις ανήλικο μόνο του στο σπίτι, ή να τον στέλνεις να σου παίρνει τσιγάρα, ή να πεταχτεί μέχρι την ταβέρνα του κυρ-Παντελή να πάρει λακέρδα, ή να πάει στα αγγλικά π.χ.

Ο συνοδός πρέπει να είναι διακριτικός (ισχύει - κατά τη γνώμη μου - σε κάθε ηλικία, όχι μόνο στην παιδική), αλλά οφείλει να είναι εκεί. Το bullying (και πολλά άλλα δυσάρεστα) αποφεύγονται πλήρως, με αυτή την απλούστατη ρύθμιση και - παρ'ότι δεν είναι της μόδας να ομολογείται - τα παιδιά γουστάρουν να είναι οι γονείς τους κάπου κοντά, υπό την προυπόθεση ότι συμπεριφέρονται όμορφα.

Προφανώς, καθώς πλησιάζει στην ενηλικίωση, αυτή η συνοδεία πρέπει να γίνεται με περισσότερη διακριτικότητα και πάντα σχετιζόμενη με άλλες παραμέτρους, αλλά μέχρι τότε το ζήτημα του bullying έχει οριστικά ξεπεραστεί.

Θα δεις και μόνος σου, ότι έτσι είναι.

 

[audiokostas]

Θα δεις και μόνος σου, ότι έτσι είναι.

Για σένα και δεκτόν αλλά όχι απαραίτητα για όλους.....

 

[HellFire]

Τι γίνετε όταν το bullying το ασκεί ο δάσκαλος,η μήπως δεν γίνετε πλέον αυτό στα σχολεία?

Δεν ξέρω και τι ειναι χειρότερο, το παιδί να  πέσει θύμα μιας τέτοιας κατάστασης απο τους συμμαθητές του η απο τον δάσκαλο του? Ένα άτομο που το παιδί πολλές φορές έχει σαν πρότυπο.

Ξέρω ότι γίνομαι κουραστικος αλλά επαναφέρω την ερώτηση αφού με ενδιαφέρει η άποψη σας.

 

[audiokostas]

Ξέρω ότι γίνομαι κουραστικος αλλά επαναφέρω την ερώτηση αφού με ενδιαφέρει η άποψη σας.

Πολύ πιο εύκολα τα πράγματα.

Μιλάς στον δάσκαλο.

Ευγενικά και όμορφα ζητώντας να ακούσεις και την δική του εκδοχή.

Ίσως δεν έχει αντιληφθεί καθόλου ότι κάνει κάτι τέτοιο.

Εάν το επαναλάβει, γίνεσαι πιο εμφατικός τονίζοντας ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης θα το πας πιο ψηλά.

 

[epikouris]

Ξέρω ότι γίνομαι κουραστικος αλλά επαναφέρω την ερώτηση αφού με ενδιαφέρει η άποψη σας.

Συνήθως συμβαίνει αυτό που περιγράφει ο Κώστας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που δεν παλεύονται εύκολα. Χαρακτηριστική περίπτωση γυμναστή στην Αττική που παρενοχλούσε μικρές μαθήτριες, τις φωτογράφιζε, άφηνε σεξουαλικά υπονοούμενα κλπ. Αν και εκκρεμούσαν 6 ΕΔΕ σε βάρος του, το υπουργείο απλά του άλλαζε σχολεία. Είχε μεγάλο δόντι και μάλιστα απειλούσε πως θα τους περιποιηθεί όλους (το λέω ευγενικά) και πως κανείς δεν πρόκειται να τον πετάξει έξω από την εκπαίδευση. Αυτές όμως οι περιπτώσεις δεν είναι τόσο συχνές.

 

[HellFire]

Σίγουρα συνήθως συμβαίνει αυτό που λέει ο Κώστας αλλά κατα την άποψη μου δεν ειναι πιο εύκολα τα πράγματα.

Αν ο καθηγητής αποφασίσει να συμμορφωθεί κάτω απο την πίεση του που θα ασκήσει ο γονέας, μετά αρχίζουν αλλά προβλήματα.

Χαμηλή βαθμολογία συνεχής απόρριψη μέσα στην τάξη κλπ.

Όσο για την περίπτωση της σεξουαλικης παρενόχλησης, υπάρχει άλλος τρόπος τον οποίο δεν θα δίσταζα κάν να χρησιμοποιήσω...

 

[epikouris]

Σίγουρα συνήθως συμβαίνει αυτό που λέει ο Κώστας αλλά κατα την άποψη μου δεν ειναι πιο εύκολα τα πράγματα.

Αν ο καθηγητής αποφασίσει να συμμορφωθεί κάτω απο την πίεση του που θα ασκήσει ο γονέας, μετά αρχίζουν αλλά προβλήματα.

Χαμηλή βαθμολογία συνεχής απόρριψη μέσα στην τάξη κλπ.

Όσο για την περίπτωση της σεξουαλικης παρενόχλησης, υπάρχει άλλος τρόπος τον οποίο δεν θα δίσταζα κάν να χρησιμοποιήσω...

Ισχύουν αυτά που λες. Πέρα από τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία πολλών εκπαιδευτικών, υπάρχει και ο παράγοντας άνθρωπος. Πολλοί εξ αυτών κουβαλούν πολλά προσωπικά προβλήματα (διαζύγια, παιδιά με κινητικά ή ψυχολογικά προβλήματα κλπ) όπως άλλωστε πολλοί άνθρωποι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για οποιονδήποτε άνθρωπο να μην μεταφέρει τα προβλήματα αυτά στον εργασιακό του χώρο. Είναι ακόμα πιο δύσκολο για έναν εκπαιδευτικό που καλείται να λειτουργήσει ως πρότυπο. Δυστυχώς, αρκετοί εκπαιδευτικοί διοχετεύουν την κακή τους ψυχολογία στους μαθητές τους. Για το λόγο αυτό, οι γονείς πρέπει να παρακολουθούν διακριτικά αλλά με επιμέλεια τη συμπεριφορά του/των δασκάλου/δασκάλων. Κατά καιρούς, έχω γίνει αποδέκτης πολλών εκπαιδευτικών (μαθητών μου) που μου μεταφέρουν προβλήματα και επικίνδυνες (για τα παιδιά-μαθητές) συμπεριφορές συναδέλφων τους.

Εν ολίγοις, από τη στιγμή που κάποιος γίνεται γονιός, οι ευθύνες δεν περιορίζονται μόνο στο "ζειν" αλλά στο "ευ ζειν" των παιδιών του και αυτό είναι από μόνο του ένας τεράστιος άθλος. 

 

[cos_dr]

στην Τριτη Λυκείου υπήρξε φαινομενο καθηγητη, ενος ανθρώπου φιλολογου, πραγματικά ελεεινού και τρισάθλιου, απο κάθε άποψη, ενος ανθρώπου μεσης ηλικίας τοτε που εκανε έκδηλο και μονο με την εμφανισή του και την εν γένει του συμπεριφορα σε άπαντες, οτι προκειται για άτομο με βαρύτατα ψυχικά σύνδρομα, παρόλο που στο αντικείμενο του ηταν καλός, δεν θα επρεπε να βρίσκεται σε τάξη και να διδασκει μαθητές.

Το θέμα της υπηρεσιακης καλυψης ιδιατερα την εποχή εκεινη ηταν ιδιαίτερα υπαρκτό για πολλούς λογους που και αυτοι θα μπορουσαν να ειναι ενα ολοκληρο thread.

O καθηγητης αυτός ειχε φαει κολλημα με μια μαθήτρια ομορφη και αριστουχο, την οποια κακοποίησε στην αρχη ψυχολογικα, πλεκοντας της εγκώμια στην τάξη για την ομορφιά της και την αρτιότητά της σε σπαστικό επιπεδο, απαγγέλοντας της ποιήματα και τετοια και μετα ήρθε το αποκορύφωμα να την ακολουθήσει στο φροντιστήριο της μια νύχτα και να αρχισει να την πιάνει , να την αγκαλιαζει, να της λεει οτι δεν αντεχει αλλο και οπως η κοπελα καταφερε να ξεφυγει αρχισε να της φωναζει, ελα εδώ, που πας, εισαι πόρνη............

αυτο ξεχειλησε το ποτήρι και την λύση που δεν κατάφεραν να την δωσουν σε υπηρεσιακο επιπεδο οι αρμοδιοι συναδελφοί του παρολες τις καταγγελίες που είχαν γίνει , την εδωσε ο πατέρας της μαθητριας ο οποιος για κακη τυχη του καθηγητη ήταν εν ενεργεια ταξίαρχος του στρατου

Την αλλη μερα λοιπον ακουμε καποιες φωνες στο διαδρομο, βγαινουμε εξω απο το μαθημα να δουμε τι συμβαινει και βλεπουμε εναν τρελαμένο ταξίαρχο με την υπηρεσιακη του φορμα και ενα σαρανταπεντάρι να ουρλάζει στους διαδρόμους, που ειναι αυτον ο π$#@$#ης , φερτε τον τώρα.

ΔΕν χρειαζεται να περιγραψω τη συνεχεια, που ηταν απιστευτη, αστυνομικοι που ηρθαν σε αμηχανια να προσπαθουν να τον μεταπεισουν λογω του βαθμού του, σχεδον προσοχη του μιλαγας , τον αλλον δεν ξερω που τον ειχαν κρυψει

κλπ.

Εκ των υστερων το θέμα συνεχιστηκε απο την πλευρα των μαθητων που τον ειχαν αχτι γενικοτερα  και μια μερα οπως ερχοταν στο σχολειο, του την πεσαμε... ε, συγνωμη του την πεσανε (εγω ειμαι αθωος) και τον κανανε μαυρο στο ξυλο, παραπαταγε και παραπαιε....

Τοσο αστειο μου φαινοταν και αυτο τοτε,

Κι όμως, τι να πουμε και γι αυτο το θέμα, αυτη σιγουρα θα ειναι μια περιπτωση στις εκατοντάδες. Και διεγειρει παλι τα ιδια ερωτήματα, τι θα γινει σε θεσμικο επιπεδο, τι να ειπωθει σε οικογενειακο επιπεδο, η βια στην βία ειναι απάντηση? Η αυτοδικία είναι η λύση?

Να γινουμε Τσαρλς Μπρονσον ολοι, και που θα παει αυτό.

Η θρασυδειλία ενος που πρωτα σε προκαλεί , σε φτανει σε απροχωρητο, δεν μπορουμε να τον συνετισουμε σε επιπεδο θεσμικό, παιρνουμε το νομο στα χερια μας και μετα μας κανει μια μυνηση επειδη του σπασαμε τη μυτη, του προκαλεσαμε σωματικες βλαβες και θα μας ζητησει και αποζημιωση και γινομαστε εμεις οι κακοι και θα αντιμετωπισουμε αντιστοιχα νομικές συνέπειες?

Η αντιμετωπιση ειναι στο δικο μας επιπεδο αναλογη με πραγματα που ειπωθηκαν πιο πάνω.

 

[epikouris]

Κωνσταντίνε, (Cos_dr), οι προβληματισμοί που καταθέτεις στο παρόν thread είναι πολύ σημαντικοί όπως άλλωστε είναι και οι παρεμβάσεις σου με τα παραδείγματα που παραθέτεις. Προσωπικά, γι' αυτό σ' ευχαριστώ.

Δεν νομίζω να υπάρχουν απόλυτες απαντήσεις στα πολύ σοβαρά ερωτήματα που βάζεις στη τελευταία σου παρέμβαση. Δεν νομίζω δηλαδή πως είναι θέμα υποκειμενισμού ή της ιδιαιτερότητας της κάθε περίπτωσης σε σχέση πάντα με τη βία και τον εκφοβισμό στα σχολεία απ' όπου και αν προέρχεται, καθηγητές ή (συμ)μαθητές. Ίσως η βάση που δομείται το όλο θέμα να έχει σχέση με το πόσο σοβαρά λαμβάνει  το θέμα της εκπαίδευσης των νέων η κάθε πολιτεία. Αν η πολιτεία εκλαμβάνει την εκπαίδευση ώς ένα αναγκαίο μεν αλλά μηχανιστικό σύστημα απορρόφησης γνώσης (στείρας σε πολλές περιπτώσεις), τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά. Στο κάτω-κάτω, το σύστημα εκπαίδευσης της κάθε πολιτείας είναι μία (ακόμα) αντανάκλαση της κοινωνίας που αντιπροσωπεύει. Πολύ ορθά λοιπόν λέει ο Σταύρος (Freerock1974) πως οι παθογένειες της κοινωνίας αντανακλώνται και στην εκπαίδευση.

 

[neeq]

Νομιζω πως το πιο σημαντικο βήμα, αν δεν καταφέρει να προληφθεί η βία, είναι να μάθει το παιδι να μοιράζεται το πρόβλημα. Με τους γονείς και την παρέα του, και με το δάσκαλο φυσικα (τα σχολεία έχουν γεμίσει πλέον με νεους δασκαλους, που κάνουν καλά τη δουλειά τους...).

Μεγάλωσα σε μικρή πόλη, όπου την καθημερινή μπαλα, διέκοπτε το κυνηγητο από τους νεοφερμένους τότε αλλοδαπους και οι φάπες απο τους μεγαλυτερους για να παρουν το γήπεδο ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Το γεγονος όμως πως όταν χόντραινε το πραμα, οι γονεις ήταν διπλα μας, (αλλα οταν απλά ρίχναμε 2 σφαλιαρες με ενα συνομίληκο δεν εκαναν σαν υστερικοι για το μέλλον και την ασφαλεια των παιδιων), έπαιξε πολυ σημαντικο ρόλο για να μη δημιουργηθούν φοβιες.

Επίσης το ότι ήμασταν παρέα...δεν ήσουν ο μονος που φοβοταν και αυτο σε έκανε τουλαχιστον να μη νιώθεις και ενοχες απο πανω.

Συνήθως τα σοβαρα θύματα του εκφοβισμού, είναι αυτά που δε μπορούν να μιλήσουν σε κάποιον. Οι γονεις αδιαφορουν ή ξέρουν μονο από φάπες, ο δάσκαλος θελει να σχολασει να παει σπιτακι του, δεν κάνει εύκολα φίλους κτλ. Ετσι κάνει feedback ο φοβος μέσα τους και χαμηλώνουν τα πρίμα ;D