audiokostas είπε:
Το πρόγκημα του ξερόλα, ο απόρριψη του cpt. malax, η σφαλιάρα στον Τζεβελέκο ή στο παιδικό κωλαράκι που το παράκανε ή η αθώα καζούρα της παρέας κλπ μπορεί να είναι εν μέρει μεμπτά αλλά είναι πραγματικά, μέσα στην ανθρώπινη φύση και επ' ουδενί δεν χαρακτηρίζονται ως μπούλινγκ και μη το ξεφτιλίζουμε από τη μία άκρη στην άλλη.
Αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος πρέπει (σε μία μη ιδεατή όπως η δική μας κοινωνία) να μαθαίνει από μικρός ότι τίποτα δεν χαρίζεται στις ανθρώπινες σχέσεις (κοινωνικές, ερωτικές, επαγγελματικές) και η θέση μας σε αυτές δεν είναι δεδομένη και προκαθορισμένη (αν δεν ανήκεις σε συγκεκριμένες κάστες) αλλά συνεχώς διεκδικήσιμη.
Προσωπικά, επειδή ελάχιστα πράγματα μου χαρίστηκαν, έτσι πορεύομαι.
Μόνο που δεν είναι πάντα έτσι, αδερφέ Κώστα. Πολλά παιδάκια πάνε στο σπίτι με αιμόπτυση ή μώλωπες, πόνους στα αποτέτοια τους κλπ. Πολλοί δάσκαλοι και δασκάλες ζουν σε καθεστώς τρομοκρατίας από μπαμπάδες νταβατζήδες , μάγκες της νύχτας που όχι μόνο ζητάνε τα ρέστα για την επίπληξη στους κανακάρηδές τους κλπ αλλά απειλούν κιόλας και ενίοτε υλοποιούν και τις απειλές τους. Επίσης, τα παραδείγματα βίας που διοχετεύονται σήμερα στα παιδιά μέσα από την τηλεόραση κλπ είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά των δικών μας παιδικών χρόνων που περιορίζονταν σε μερικές φάπες και τίποτα βρισίδια. Εμείς διαβάζαμε Λάκυ Λουκ, Τιραμόλα κλπ Άντε να βλέπαμε και τίποτα καρτούνς στη τηλεόραση. Δες τι βλέπουν τα παιδιά σήμερα με "μεταλλαγμένους ήρωες" γεματους λεπίδια και "υπερόπλα" που "κονιορτοποιούν" τον "εχθρό". Δες τα σημερινά βιντεοπαιχνίδια.
Αυτά που αναφέρω δεν είναι πλέον σπάνια φαινόμενα όπως ήταν κάποτε. Δεν είναι απαραίτητο όλα αυτά να βγαίνουν στις ειδήσεις και να τα μαθαίνουμε. Αν στο σινάφι σου υπάρχουν δημόσιοι εκπαιδευτικοί και μάλιστα σε συνοικίες και περιοχές δύσκολες, θα διαπίστωνες πως το bullying είναι πολύ στα πάνω του, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Πήγαινε από Κερατσίνι, Πέραμα και Δραπετσώνα μεριά (περιοχές μη προνομιούχες ειδικά τώρα με τη κρίση) και θα δεις αν υπάρχει περισσότερο bullying στα εκεί σχολεία σε σχέση με αυτό που υπήρχε κάποια χρόνια πριν.
Τα «μεταπτυχιακά» στο bullying γίνονται λίγο αργότερα, όταν με την αποφοίτηση (αν αυτή προκύψει) καίγονται αυτοκίνητα, καταστρέφονται περιουσίες και ισοπεδώνονται ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Όλοι αυτοί οι μάγκες, που τα σπάνε στα γήπεδα και όχι μόνο, δεν έγιναν ξαφνικά bullies. Ήταν από το σχολείο τους.
Όπως επίσης είναι και αληθές το γεγονός πως πολλά παιδιά που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν σε καταλήψεις, τρώνε το ξύλο της αρκούδας από συμμαθητές τους με τους ενθαρρύνοντες την κατάληψη συνδικάλες, στην καλύτερη περίπτωση, να σφυρίζουν αδιάφορα.
Δεν υπάρχει τίποτα ποιο πρόστυχο από το να χρησιμοποιούνται τα παιδιά-μαθητές για να υλοποιηθούν κάποιες δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες διεκδικήσεις ορισμένων εκ των εκπαιδευτικών. Και αυτό bullying λογίζεται.
Είμαι επίσης κάθετα αντίθετος στη μετονομασία (είναι της μόδας) κάθε τσογλανιού που πυρπολεί κτίρια, σπάει βιτρίνες, τη πέφτει σε αθώους πολίτες, σε "αγανακτισμένο νέο". Bully του κερατά είναι.
Κατά τα άλλα, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου. Τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή.