Superfunk είπε:
Κοιτα αμα περιμενεις απο το ελληνικο δημοσιο και ΕΙΔΙΚΑ το διαλυμενο Υποργειο Παιδειας να λυσει το προβλημα τα επιασες τα λεφτα σου....δωσε κατι και παρε εναν τετοιον... ;D
επειδη πηγαινα σε ιδιωτικο σχολειο την δεκαετία του 80, πιστεψε με , επισης υπηρχε bullying και σκληρο και για πολλους λογους ευνοητους σε καποια απο τα παιδιά που το ασκουσαν υπήρχε και διάκριση και συγκάλυψη, αντε πηγαινε και πες στον υπουργό οτι το παιδι σας κανει μπουλινκ στα αλλα παιδακια και ειναι κωλόπαιδο. Βεβαια εγω επειδη ειχα καποια assets (πολεμικες τεχνες απο μικρη ηλικια) το ειχα σαπίσει μια φορα που ηρθε να μου κανει το μαγκα και τον εκανε σε αλλους, εμενα με απεφευγαν (αρα οι πολεμικες τεχνες μπορεί να ειναι και καταλυτικές στο deflecting του bullying και να λυσουν πολλα προβληματα, ομως εξίσου εγκυμονουν κινδύνους για μεγαλύτερη ανάφλεξη οπως ειπωθηκε)
Εχεις κόλλημα με το δημόσιο. χαχαχαχα (espresso λολ πλακα κανω μην με αρχίσεις, ισα ισα θα με εβρισκες και συμμαχο στο συγκεκριμενο και θα εξηγηθω πιο κατω)
Το θεμα ειναι πράγματι ενδιαφερον,
στην σχολικη μου δεκαετια υπηρχε bullying στο δημοτικο που κλιμακωνόταν οσο ανεβαιναν οι τάξεις , οπως και υπήρχαν ναρκωτικά, χαρτοπαιξια, αλκοόλ και πολλά άλλα πράγματα. Υπηρχαν οι σκιναδες με τα flying jacket τα γυρισμένα και τις μαρτινς μποτες, πεταλουδες, ελβετικοι σουγιάδες και πολύ ξύλο, σε εσωτερικο σχολικο επιπεδο αλλα και σε επικές διασχολικες μάχες. (ιδιαιτερα απο την μεταβαση μου απο το ιδιωτικο στο δημοσιο σχολειου του αθηναϊκου κεντρου)
Υπήρξα και μάρτυρας αλλά και θύμα του bullying ως μαθητής αλλα και ως φοιτητής.
Η μάλλον υπήρξα αποδέκτης και οχι θυμα γιατι ημουν απο αυτους που οποιος του την επεφτε, αυτος την επεφτε πολυ πιο σκληρα και του εριχνε ξύλο, ημουν δυνατο παιδι , ανεπτυγμενο και ασχολιομουν με τις πολεμικες τεχνες, αυτο μου εδινε αυτοπεποίθηση, ειχα μαθει να τις τρωω και ετσι εριχνα πιο πολλές.
Μια φορα στο χωριο μου μου την επεσαν 20 παιδια και με κοροϊδευαν και οταν αρχισα να χωνω κλωτσιες στον πιο μαγκα , δεν με ξαναενοχλησαν (ετυχε βεβαια, ημουν και τυχερος, ημουν ψαρωτικος και φωνακλάς) . Ακομα οταν πηγαινω που ειμαστε τωρα μεγαλοι με θυμουνται και με ρωτανε αμα συνεχιζω να κανω καρατε (χαχχα πυγμαχία εκανα)
Ειδα να σαπιζουν παιδια στο ξύλο, να τα κοροϊδευουν , να υποφέρουν, παιδια να αλλάζουν σχολείο, πραγματα που ειμαι σιγουρος οτι ειδαμε όλοι εδω στην κουβεντα ως παιδια σε μικρότερο η και σε μεγαλύτερο βαθμο απο εμένα.
Ημουν το καλλιεργημενο παιδι, με τα αγγλικα και το πιανο του, που μεταβαλλόταν και μεταβάλλεται σε μια μηχανη που αλεθει μάγκες οταν τον προκαλεσουν προκαλώντας την εκπληξη και τον προβληματισμο.
Σημερα, ειμαι πατέρας και πρέπει να περασω την κληρονομια αυτή στο παιδι μου που ειναι τεσσαρων χρονων και συμπτωματικα αυτες τις δυο εβδομαδες τον κλωτσαει καθε μερα ενα παιδακι αλλο στον παιδικο σταθμο, ο Κωστακης, και τον ειχε ανησυχήσει. Πηγα και ειπα μια πρωτη κουβεντα στην παιδαγωγό εκει. Αλλα αποφασισα συν Αθηνα και χείρα κίνει.
Τον πηρα προχθες και τον εβαλα στο σακκο εδω στο σπιτι και του ειπα, γιε μου , ηρθε η ωρα να γινεις Σαμουράι, σαν τον Πατέρα σου, ωστε να αντιμετωπιζεις παιδια σαν τον Κωστάκη
Με αρκετη δοση χιουμορ που εμπεριεχει ομως αληθινά γεγονότα (εκτος το τελευταιο με τον Σαμουραι, ειμαι στο σταδιο που του ειπα να τον μαλωσει γι αρχη και να του πει και αυτος να μην το ξανακανει, μετα βλέπουμε)
χαιρετίζω το thread , για ενα θεμα που ενω ως μικρος μου φαινοταν ευκολο, μερος της καθημερινοτητας και το αντιμετώπισα, οπως το αντιμετωπισα τελος παντων τωρα ως πατερα με προβληματίζει.
Πιστευω οτι ολοι οσοι εγραψαν εδωσαν αρκετη διασταση στο θέμα της διαπίστωσης αλλα και της αντιμετώπισης.
για εμένα ειναι κατι που πρεπει να αποδεχτουμε οτι υπάρχει και η αντιμετώπιση του ειναι συνδυασμός πολλών θεμάτων μετα απο αρκετή αξιολογηση ανα περίπτωση σε οικογενειακο, ατομικό για το παιδί και φορέων επίπεδο.
Δεν θα αποκλείσω οτι το παιδι πρεπει να ειναι προετοιμασμενο και εκπαιδευμενο ωστε να αντιμετωπίζει με αναλογες βαθμίδες την βια που θα υποστεί, πιστευω οτι παιζει ρόλο αυτο οσο όμως παιζουν και ρολο οι άλλοι παράγοντες, το παιδι θα πρεπει να νιωσει οτι δεν ειναι μονο, θεωρω επιτυχία για τους γονείς να μπορούν να είναι φίλοι με τα παιδιά τους ετσι ωστε να ειναι αποδέκτες των προβλημάτων τους, να κρατανε παράλληλα την ανάλογη διακριτικότητα και να συμβάλλουν θετικά και ψύχραιμα στην απώθηση της βίας αλλά και σε περίπτωση που τα ίδια τα παιδιά τους την ασκούν εξίσου να καταφέρουν να τα αποτρέψουν, εξηγώντας τους παράλληλα τους λογους.
Τελος περα απο τις επιδράσεις στον ψυχισμο ενος παιδιού το φαινομενο αυτο εγκυμονεί σοβαρούς, μόνιμους σωματικούς τραυματισμους σε σημείο απωλειας ζωής και επειδη ειμαι επαγγελματιας στον τομέα υγείας με 15 ετη πείρα (10 χρονια στον τομεα ατυχημάτων) ειναι κατι που ως πατέρα με κανει όσο δεν φοβομουν τοτε, να χ#@$#$ομαι τώρα.
Συμμερίζομαι την αγωνία και τις σκέψεις όλων σας.