Να αναφερθω κι εγω λιγο στο θεμα παραγωγης με μια καθαρα προσωπικη σκοπια.
Η δικη μου αποψη ειναι πως ενα κομματι πρεπει να εχει 2 στοιχεια:
1) Καλοδουλεμενη συνθεση ( και στην εξελιξη της ενορχηστρωση )
2) Προσεγμενη παραγωγη
Το πρωτο θεωρειται δεδομενο για να ξεχωρισει ενα κομματι και να μπορει να ακουγεται ευχαριστα χωρις να προκαλει συμπτωματα δυσπεψιας ( ακουστικης ) στον ακροατη. Δεν θα επεκταθω σε αυτο, γιατι ο καθενας οριζει με το δικο του τροπο τι ειναι καλη συνθεση και τι οχι.
Εδω αναζητουμε παραπανω το θεμα παραγωγης.
Προσωπικα δεν θελω κανενα, μα κανενα κομματι μου να "βγει" στα αυτια του ακροατη ως "ημιτελες" ή "οκ, το τελειωνω οπου να ειναι".
Σιγουρα στην αρχη, το εκανα αυτο, ομως οσο περισσοτερο "τριβεσαι" με τα ηχητικα και διαβαζεις για τεχνικες παραγωγης, τοσο περισσοτερο απαιτεις και απο εσενα να εχεις καλο ηχο.
Προτιμω να κατσω 10-20-30 ωρες σε μια απλη μιξη ( ακομα και 2 οργανων ) ή 100 ωρες στην ηχογραφηση ενος μονο οργανου ( συνηθως κιθαρας ), μεχρι να βρω αυτο που θα ειναι το "κλικ".
Εννοειται πως το "πως" και το "με τι διαδικασια" ειναι προσωπικα θεματα, ομως αποτρεπω τον εαυτο μου να ενθουσιαστει με την πρωτη "εκτελεση". Το αφηνω λιγο καιρο και το ξαναπιανω αργοτερα, προσπαθωντας να το ξεχασω τελειως και να συμπεριφερθω σαν ακροατης που δεν το ξερει το κομματι.
Ομως ποτε, δεν θα υποβιβαζα τοσο την ποιοτητα μου, οσο και την νοημοσυνη του ακροατη με κακες παραγωγες, φτηνες δικαιολογιες και "ετσι πρεπει να ειναι".
Επειδη πολλοι λενε
"Αχ ρε γαμωτο, εχω μια on board καρτα και τι σκατα θα κανω με αυτη;"
εχω ως απαντηση το εξης:
"Η ψηφιακη τεχνολογια που εχουμε στη διαθεση μας ειναι τοσο πλουσια, ωστε τα κολληματα hardware που ειχαν οι παλαιοτεροι, τα λυνουμε με απομιμησεις. Μη ριχνεις ολο το βαρος σου σε κομματι της αλυσιδας παραγωγης. Διαβασε, μελετα και ψαξου πρωτα. Μπορει αυτη η realtek να κανει θαυματα κι εσυ να μη το ξερεις."
Ενδεικτικα αναφερω πως στη ζωη μου εχω αλλαξει 2 καρτες ηχου μονο. Και οι 2 ειναι φτηνες.
Η μια ηταν η Audigy Platinum 1 eX που με "οδηγησε" στην εννοια της ηχογραφησης και η δευτερη η ESI ESP1010.
Ουτε η μια, αλλα ουτε και η αλλη ειναι καρτες που μπορει καποιος να πει "Πω ρε φιλε". Ομως οσο περισσοτερο τις δουλευα, μαθαινα πως και γιατι βγαζουν καποιο συγκεκριμενο ηχο.
Ναι, δεν κανω παραγωγες που συγκρινονται με παραγωγες μεγαλων στουντιων.
Ομως κανω παραγωγες για τις οποιες ειμαι περηφανος πως εκανα το καλυτερο που μπορουσα, διατηρωντας τις αρχες μου. Και σιγουρα στο μελλον θα βρεθω μπροστα τους με το πιο κριτικο βλεμα βρισκοντας σημεια που θα μεκ ανουν να στραβωσω..Αλλα αυτο θα ειναι καλο, γιατι θα ειναι η εξελιξη μου πανω στα ακουσματα και στη δουλεια μου.
Αυτα τα ολιγα ( θα ηθελα,ε?

)