Απόψεις περί κριτικής

[AndyC]

Επειδη μαλλον παρεξηγηθηκα, το οφειλει, δεν το εννοω με εννοια εξαναγκασμου η λογοκρισιας προς τον οποιονδηποτε δημιουργο.

Αλλα για παραδειγμα, η ζωγραφικη, ή η γλυπτικη, ειναι τελειως διαφορετικο πραγμα απο το σινεμα ή τη μουσικη.

Ενας πινακας δεν ειναι απαραιτητο να αρεσει σε χιλιους ανθρωπους.

Απλα απο τον αριθμο των ανθρωπων που θα ενδιαφερθουν, θα καθοριστει και η τιμη του για παραδειγμα, ή η αναγνωρισιμοτητα του ζωγραφου.

Στο σινεμα η στη μουσικη, οταν φτιαχνεις κατι, στοχευεις σε μια γενικοτερη αποδοχη, αυτο εννοω με τη λεξη οφειλει.

Δεν πιστευω πως ο οποιοσδηποτε σκηνοθετης δινει χρονο, πριν απο το γυρισμα και κατα τη διαρκεια, για να βγαλει μια ταινια που θα παιχτει μονο σε ενα σινεμα για 40 ατομα...

Οταν ομοιως, βγαζεις ενα cd και κοβεις π.χ. 1000-2000 αντιτυπα, δεν το κανεις για 50 ατομα, με αυτη την εννοια "πρεπει" να το κανεις γενικα προσιτο στο κοινο.

Αλλιως κατσε σπιτι σου και κανε πριβε δουλειες χωρις να ελπιζεις ομως, ή να αποζητας γενικοτερη αποδοχη.

 

[Evilnye]

Το θέμα έχει διαχωριστεί από την κουβέντα για τον κυνόδοντα

http://www.noiz.gr/index.php?topic=184469.0

Συνεχίζετε

 

[Nikolas]

Συγχωρήστε την κακή λεξούλα που θα χρησιμοποιήσω.

Εdit:Μέγα λάθος. Ο δημιουργός δεν οφείλει σε κανέναν τίποτα. Αποτυπώνει το προσωπικό του όραμα, με τη δική του ματιά, χρησιμοποιώντας απλώς ένα μέσο (πινέλο/πένα/δοξάρι/σκαρπέλο/κάμερα...). Η κατανόηση του έργου του είναι άσχετη με το έργο αυτό καθ' εαυτό.

Δυστυχώς αυτό που περιγράφεις, ναι μεν μπορεί να είναι δημιουργός, αλλά πρακτικά έχει πιο πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον μαλάκα... Και δεν το εννοώ με την χαζό-καθημερινή έννοια του σήμερα, αλλά του ανθρώπου που ενεργά προτιμά την αυτοικανοποίηση από κάτι πιο... interactive (εεε, στην εποχή που ζούμε να το πω έτσι).
Ο δημιουργός τέχνης είναι το μοναδικό άτομο που μπορεί να εκφράσει ότι πολιτικοί ηγέτες, θρησκευτικοί ηγέτες, αθλητικοί ηγέτες, κλπ, ΔΕ μπορούν! Μέσω της τέχνης!

Φυσικά δε μπορεί, ο καλιτέχνης, να σκέφτεται πως μετά θα πρέπει να λογοδοτήσει για το έργο του, αλλά συνάμα, είναι τρομερό λάθος να ξεχνάει ότι δε δουλεύει μόνο για τον εαυτό του, και ότι η κατανόηση του έργου (όπως θέλεις πες την διαδικασία αυτή. Δεν είναι ακριβώς κατανόηση, ή τουλάχιστον όχι πάντα με τεχνικούς όρους) είναι επίσης μέρος της δουλειάς του, όπως στο κάτω κάτω και η προώθηση των έργων του, και το να ζήσει απ'την τέχνη του.

EDIT: Μεταφέρετε και τούτο παρακαλώ παρακάτω...

 

[Jazzjoker]

Θα γίνω απόλυτος. Για μένα, ο δημιουργός που κατά τη διάρκεια της δημιουργίας, σκέφτεται το κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι πρωτίστως έμπορος και πολύ μετά καλλιτέχνης.

Προσωπικά μιλώντας πάντα, η καλλιτεχνική δημιουργία είναι κάτι τόσο προσωπικό, όσο είναι η προσευχή και η μαλακία προφανώς.

 

[dmilo]

Συγχωρήστε την κακή λεξούλα που θα χρησιμοποιήσω.Δυστυχώς αυτό που περιγράφεις, ναι μεν μπορεί να είναι δημιουργός, αλλά πρακτικά έχει πιο πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον μαλάκα...

+φωνώ. Το "Δυστυχώς" είναι, δυστυχώς, η λέξη-κλειδί...

Αλλα για παραδειγμα, η ζωγραφικη, ή η γλυπτικη, ειναι τελειως διαφορετικο πραγμα απο το σινεμα ή τη μουσικη.

Ενας πινακας δεν ειναι απαραιτητο να αρεσει σε χιλιους ανθρωπους.

Απλα απο τον αριθμο των ανθρωπων που θα ενδιαφερθουν, θα καθοριστει και η τιμη του για παραδειγμα, ή η αναγνωρισιμοτητα του ζωγραφου.

Στο σινεμα η στη μουσικη, οταν φτιαχνεις κατι, στοχευεις σε μια γενικοτερη αποδοχη, αυτο εννοω με τη λεξη οφειλει.

Δεν πιστευω πως ο οποιοσδηποτε σκηνοθετης δινει χρονο, πριν απο το γυρισμα και κατα τη διαρκεια, για να βγαλει μια ταινια που θα παιχτει μονο σε ενα σινεμα για 40 ατομα...

Οταν ομοιως, βγαζεις ενα cd και κοβεις π.χ. 1000-2000 αντιτυπα, δεν το κανεις για 50 ατομα, με αυτη την εννοια "πρεπει" να το κανεις γενικα προσιτο στο κοινο.

Αλλιως κατσε σπιτι σου και κανε πριβε δουλειες χωρις να ελπιζεις ομως, ή να αποζητας γενικοτερη αποδοχη.

Συγνώμη, αλλά όχι. Δεν έχει διαφορά το σινεμά και η μουσική από τις άλλες τέχνες. Και εννοείται πως ο δημιουργός δεν ζητά την γενικότερη αποδοχή.

(Εννοείται πως μιλώ για την οποιαδήποτε μορφή τέχνης ΟΧΙ στην "εξαμερικανοποιημένη" της μορφή).

Θα γίνω απόλυτος. Για μένα, ο δημιουργός που κατά τη διάρκεια της δημιουργίας, σκέφτεται το κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι πρωτίστως έμπορος και πολύ μετά καλλιτέχνης.

Προσωπικά μιλώντας πάντα, η καλλιτεχνική δημιουργία είναι κάτι τόσο προσωπικό, όσο είναι η προσευχή και η μαλακία προφανώς.

Ευχαριστώ. Ακριβώς αυτό.

 

[AndyC]

Δηλαδη, αν και εχει διαχωριστει το θεμα, αλλα επειδη απο κει ξεκινησε, η συγκεκριμενη ταινια, δηλωσε συμμετοχη στις Καννες, μη αποζητωντας αποδοχη, ή αναγνωριση?

Οταν καποιος εκθετει πινακες, το κανει για να μεινει σε μια σκαλερι μονος του να κοιταζει τους πινακες του?

Λιγο οξυμωρο δεν ειναι?

 

[samy paraga]

Χωρίς να εκφράζω τη Διαχείριση του φόρουμ, θέλω να συγχαρώ δημόσια τα μέλη philosophos και sammy_paraga για το μονίμως υψηλό επίπεδο των ποστ τους, τις εντός-θέματος τοποθετήσεις τους και τις γενικότερες αρετές τους.

Αν έχετε φίλους, συγγενείς, γνωστούς, προμηθευτές, πελάτες ή οτιδήποτε άλλο που να κομίζουν τις ίδιες ποιότητες με εσάς, σας ΠΑΡΑΚΑΛΩ να τους προτείνετε να συμμετέχουν στο φόρουμ, προκειμένου όλοι να έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί τους και να διδαχθούμε από το ύφος τους και τα επιχειρήματά τους.

Προσωπικά, θα κάνω δώρο ένα κασόνι ουίσκυ σε όποιον από εσάς φέρει πρώτος τουλάχιστον είκοσι (20) άτομα.

Ευχαριστώ

Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια . Αν και ποζεράς-σύμφωνα με τα λεγώμενά σου-θα σε παρακαλούσα να μη με ΄΄επαινέσεις΄΄ άλλη φορά .

 

[Nikolas]

Θα γίνω απόλυτος. Για μένα, ο δημιουργός που κατά τη διάρκεια της δημιουργίας, σκέφτεται το κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι πρωτίστως έμπορος και πολύ μετά καλλιτέχνης.

Θα σου δώσω μερικά παραδείγματα για να δεις πως το σκέφτομαι.
1. Οποιαδήποτε παραγγελεία έχω λάβει έρχετε από συγκερκιμένο συγκρότημα, ή εκτελεστή. Οφείλω ή όχι να λάβω υπόψη μου τις ικανότητες του/των εκτελεστών;

2. Κάποια έργα μου προορίζονταν για ακαδημαϊκούς σκοπούς, ενώ κάποια άλλα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οφείλω να λάβω υπόψη μου το ποιοί θα το πρωτοπάρουν στα χέρια τους και τι θα το κάνουν;

3. Όσο παράδοξο και αν σου φαίνεται, στα παιχνίδια Η/Υ, δεν γίνομαι πιο "light" για μάλλον προφανείς λόγους! Αντίθετως! Αλλά το κοινό μου σε αυτήν την περίπτωση δε νοιάζεται για την μουσική, τις τεχνικές της ή τελικά το αισθητικό μέρος, παρά μόνο για το "πώ πω... μαμάτο που την ώρα που σφάζεις ζόμπι" ή "καλά... ο δράκος πήρε ζωή με τη μουσική του [συνθέτη]", κλπ...

Επι τι ευκαιρία, αν υπάρχει διαφορά μεταξύ μουσικής/σινεμά με ζωγραφική/γλυπτική αυτή είναι στη στενή σχέση που έχουν τα πρώτα με το χρόνο, και την απουσία αυτής της σχέσης στα δεύτερα.

 

[dmilo]

Δηλαδη, αν και εχει διαχωριστει το θεμα, αλλα επειδη απο κει ξεκινησε, η συγκεκριμενη ταινια, δηλωσε συμμετοχη στις Καννες, μη αποζητωντας αποδοχη, ή αναγνωριση?

Οταν καποιος εκθετει πινακες, το κανει για να μεινει σε μια σκαλερι μονος του να κοιταζει τους πινακες του?

Λιγο οξυμωρο δεν ειναι?

Διάβασε σε παρακαλώ τι έγραψε λίγο παραπάνω ο Jazzjoker.

Σίγουρα πάντως, αυτός που παρουσιάζει το έργο του δεν το κάνει σκεπτόμενος την απήχηση που θα έχει στο κοινό, αλλά ικανοποιεί την ανάγκη του να μοιραστεί τον προβληματισμό του με τους συνανθρώπους του.

 

[RayDTutto]

Θα γίνω απόλυτος. Για μένα, ο δημιουργός που κατά τη διάρκεια της δημιουργίας, σκέφτεται το κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι πρωτίστως έμπορος και πολύ μετά καλλιτέχνης.

Προσωπικά μιλώντας πάντα, η καλλιτεχνική δημιουργία είναι κάτι τόσο προσωπικό, όσο είναι η προσευχή και η μαλακία προφανώς.

Έμπορες λοιπόν όλοι οι κλασσικοί που έγραφαν ως επί το πλείστον επί παραγγελία και καλλιτέχνες όσοι την παίζουν στη κρεββατοκάμαρα... την κιθάρα τους... και βαράνε τη λα (και ορισμένα άλ-λα) με άποψη...

 

[marathon]

Έμπορες λοιπόν όλοι οι κλασσικοί

κανονικότατα...και δεν είναι ντροπή...

 

[RayDTutto]

κανονικότατα...και δεν είναι ντροπή...

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η εξίσωση "έμπορες"*=μη-παραγωγοί τέχνης... Συμφωνείς και με αυτό;

*όπως εννοείται παραπάνω

 

[Nikolas]

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η εξίσωση "έμπορες"*=μη-παραγωγοί τέχνης... Συμφωνείς και με αυτό;

*όπως εννοείται παραπάνω

χωρίς να είμαι ο Ανέστης, αμφιβάλλω αν συμφωνεί με αυτό το δόγμα. Άσε που δεν είναι και ντροπή στο κάτω κάτω...

 

[LK]

Ο Μπάροουζ πολλές φορές δεν χρησιμοποιούσε σημεία στίξης (πλην μίας τελείας, στο τέλος).

Εγώ ήμουν πολύ συγκεκριμένος. Μίλησα για ορθογραφία ( γραμματική) και εσύ μου μιλάς για σημεία στίξεως (συντακτικό) . Στη σύνταξη μπορούμε να έχουμε ελευθερία, στην γραμματική όχι. Άποψή μου.

 

[RayDTutto]

χωρίς να είμαι ο Ανέστης, αμφιβάλλω αν συμφωνεί με αυτό το δόγμα. Άσε που δεν είναι και ντροπή στο κάτω κάτω...

Άσε ρε φίλος που δεν είναι ντροπή. ;D

Ακόμα κουβαλάει το όνειδος το όνομα του Beethoven για την Ενάτη από την παραγγελιά που πήρε από τα Αγγλάκια... ;D

 

[marathon]

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η εξίσωση "έμπορες"*=μη-παραγωγοί τέχνης... Συμφωνείς και με αυτό;

*όπως εννοείται παραπάνω

Από που προκύπτει αυτή η εξίσωση?

 

[marathon]

Ακόμα κουβαλάει το όνειδος το όνομα του Beethoven για την Ενάτη από την παραγγελιά που πήρε από τα Αγγλάκια... ;D

Στο είπε ο ίδιος?

 

[dmilo]

Έμπορες λοιπόν όλοι οι κλασσικοί που έγραφαν ως επί το πλείστον επί παραγγελία και καλλιτέχνες όσοι την παίζουν στη κρεββατοκάμαρα... την κιθάρα τους... και βαράνε τη λα (και ορισμένα άλ-λα) με άποψη...

Please, όχι άλλη ισοπέδωση... ΟΛΟΙ όχι. ΜΕΡΙΚΟΙ ναι. (όπως και σήμερα, άλλωστε). Μουσικοί και οι μεν και οι δε. Αλλά άλλο Μότσαρτ, άλλο Σαλιέρι, ως καλλιτέχνες).

Εγώ ήμουν πολύ συγκεκριμένος. Μίλησα για ορθογραφία ( γραμματική) και εσύ μου μιλάς για σημεία στίξεως (συντακτικό) . Στη σύνταξη μπορούμε να έχουμε ελευθερία, στην γραμματική όχι. Άποψή μου.

Το να προσπαθείς να βγάλεις νόημα από ένα ανορθόγραφο κείμενο είναι δύσκολο, πίστεψέ με όμως είναι απείρως δυσκολότερο να βγάλεις νόημα από ασύντακτο κείμενο.

Ο τρόπος χρήσης του μέσου επαφίεται στη διακριτική (ή όχι) ευχέρεια του καλλιτέχνη. Άλλος βάζει βίδες στις χορδές του πιάνου του, άλλος δεν βάζει τελείες και τόνους.

 

[RayDTutto]

Please, όχι άλλη ισοπέδωση... ΟΛΟΙ όχι. ΜΕΡΙΚΟΙ ναι. (όπως και σήμερα, άλλωστε). Μουσικοί και οι μεν και οι δε. Αλλά άλλο Μότσαρτ, άλλο Σαλιέρι, ως καλλιτέχνες).

Η καλλιτεχνική αξία του καθενός, λοιπόν, δεν μετριέται με το αν δουλεύει για να ικανοποιήσει κάποιον, αλλά καθαρά με το τι παραδίδει. Αλλιώς ποια η διαφορά του Σαλιέρι από τον Μότζαρτ - εκτός της καλλιτεχνικής αξίας; Και οι δύο για τη μονέδα δούλευαν. Κανένας δεν έγραφε αυτά που γούσταρε για να τα πουλήσει μετά και αν πιάσουν.

BTW δεν έκανα εγώ την ισοπέδωση.

Edit Ι: Τεσπαν, ξανά μανά τα ίδια.

 

[LK]

Το να προσπαθείς να βγάλεις νόημα από ένα ανορθόγραφο κείμενο είναι δύσκολο, πίστεψέ με όμως είναι απείρως δυσκολότερο να βγάλεις νόημα από ασύντακτο κείμενο.

Γι’ αυτό υπάρχουν οι διορθώσεις . Γραμματικές, (και συντακτικές αφόσον το θέλεις, αν και εδώ τίθεται θέμα αλλοίωσης περιεχόμενου ) , για να βγάζουμε νόημα. Άρα δεν υπάρχει σε όλα τα πράγματα υποκειμενικότητα , κατά την ελεύθερη βούληση του καλλιτέχνη. Σε ορισμένα σημεία αναγκάζεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης να εντάξει  το έργο του σε κάποιους αντικειμενικούς κανόνες (π.χ ορθογραφία) , ακριβώς για να γίνει κατανοητός.