- Μηνύματα
- 2,172
- Πόντοι
- 48
Μερικές σκέψεις...
Τι διασφαλίζει ότι επειδή κάποιος έγραψε σε ένα αλμπουμ 10-12 τραγούδια και από αυτά τα 2-3 έγιναν hit πως και στο επόμενο δίσκο θα συνεχίζει να γράφει καλά τραγούδια;
Και αν δεν διασφαλίζεται αυτό με τίποτα, τότε πώς γίνεται και κάθε καλλιτέχνης ή συνθέτης μπορεί να γίνεται σιγά - σιγά γνωστός;
Μήπως όλα είναι απλά θέμα της δεδομένης στιγμής- περιόδου, που ο καθένας έχει την μεγαλύτερη έμπνευση, και από εκεί και μετά μόνο θέμα μάρκετινγκ και promotion, του να συνεχίζει κανείς να κερδίζει χρήματα από τα επόμενα τραγούδια του...
Αν η καλή μουσική είναι κάτι πρόχειρο, κάτι φτηνό, λίγο και περιττό με πολύ καλή παραγωγή, τότε ας μείνουμε όλοι με ένα απλό 4κάναλο εγγραφέα, ένα δυναμικό μικρόφωνο και πολλή μεγάλη δόση όρεξης...
Μήπως ο καθένας στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του "κρύβει" ένα μεγάλο άλμπουμ με αρκετά και καλά hits; Μήπως η αληθινή μουσική κρύβεται εκεί μέσα, που τα μυαλά και η καρδιές ακόμα βγάζουν μελωδίες με έμπνευση;
Πάντα πίστευα πως η μουσική είναι ανάγκη.
Η ανάγκη του ανθρώπου - συνθέτη, μέσω ενός άλλου, παγκόσμιου κώδικα να βγάλει προς τα έξω, να πεί και να δείξει ΤΙ σκέφτεται.
Και αντίστοιχα, η ανάγκη του ανθρώπου - ακροατή, να ταξιδέψει με τις μελωδίες και τους στοίχους ενός τραγουδιού κάπου αλλού.
Να μπορεί να του δημιουργήσει το κάθε τραγούδι, εικόνες, σαν ταινία, να καταλάβει την ιστορία του, την αρχή, την μέση, το τέλος...
Ίσως γι' αυτό παλιά γραφόταν καλή μουσική, (και σε Ελλάδα και στο εξωτερικό), ίσως γιατί τότε υπήρχαν ερεθίσματα, κάποιοι είχαν κάτι να πουν, (θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν μόνο εσείς, το stereo, η δυνατή μουσική και απολαμβάνετε αυτό που ακούτε;... Και βάζω στοίχημα πως δεν πρέπει να ήταν με τραγούδια της τελευταίας περιόδου, αλλά παλιά κλασσικά κομμάτια είτε ροκ είτε μέταλ είτε λαικά είτε οτιδήποτε...)
Σήμερα....;;;
Εκεί που παλιά υπήρχε το λίγο αλλά καλό, σήμερα υπάρχει το πολύ, αλλά και σκάρτο...
Δεν είμαι μεμψίμοιρος, αλλά ίσως ρεαλιστής...
Γιατί τα γράφω όλα αυτά, ίσως χωρίς λόγο, ίσως για να πω κάτι, ίσως επειδή κι εγώ συνειδητοποιώ ότι κάνω αυτό που γίνεται σήμερα πια σε πολλά σπίτια:
"ασχολούμαστε με το Ποια είναι η καλύτερη κουζίνα για να ψήνουμε φαγητό, και όχι για το ποια είναι η καλύτερη συνταγή και Πώς αυτή θα φτιάξει το καλύτερο γεύμα..."
Φιλικά...
Τι διασφαλίζει ότι επειδή κάποιος έγραψε σε ένα αλμπουμ 10-12 τραγούδια και από αυτά τα 2-3 έγιναν hit πως και στο επόμενο δίσκο θα συνεχίζει να γράφει καλά τραγούδια;
Και αν δεν διασφαλίζεται αυτό με τίποτα, τότε πώς γίνεται και κάθε καλλιτέχνης ή συνθέτης μπορεί να γίνεται σιγά - σιγά γνωστός;
Μήπως όλα είναι απλά θέμα της δεδομένης στιγμής- περιόδου, που ο καθένας έχει την μεγαλύτερη έμπνευση, και από εκεί και μετά μόνο θέμα μάρκετινγκ και promotion, του να συνεχίζει κανείς να κερδίζει χρήματα από τα επόμενα τραγούδια του...
Αν η καλή μουσική είναι κάτι πρόχειρο, κάτι φτηνό, λίγο και περιττό με πολύ καλή παραγωγή, τότε ας μείνουμε όλοι με ένα απλό 4κάναλο εγγραφέα, ένα δυναμικό μικρόφωνο και πολλή μεγάλη δόση όρεξης...
----------
Μήπως ο καθένας στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του "κρύβει" ένα μεγάλο άλμπουμ με αρκετά και καλά hits; Μήπως η αληθινή μουσική κρύβεται εκεί μέσα, που τα μυαλά και η καρδιές ακόμα βγάζουν μελωδίες με έμπνευση;
Πάντα πίστευα πως η μουσική είναι ανάγκη.
Η ανάγκη του ανθρώπου - συνθέτη, μέσω ενός άλλου, παγκόσμιου κώδικα να βγάλει προς τα έξω, να πεί και να δείξει ΤΙ σκέφτεται.
Και αντίστοιχα, η ανάγκη του ανθρώπου - ακροατή, να ταξιδέψει με τις μελωδίες και τους στοίχους ενός τραγουδιού κάπου αλλού.
Να μπορεί να του δημιουργήσει το κάθε τραγούδι, εικόνες, σαν ταινία, να καταλάβει την ιστορία του, την αρχή, την μέση, το τέλος...
Ίσως γι' αυτό παλιά γραφόταν καλή μουσική, (και σε Ελλάδα και στο εξωτερικό), ίσως γιατί τότε υπήρχαν ερεθίσματα, κάποιοι είχαν κάτι να πουν, (θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν μόνο εσείς, το stereo, η δυνατή μουσική και απολαμβάνετε αυτό που ακούτε;... Και βάζω στοίχημα πως δεν πρέπει να ήταν με τραγούδια της τελευταίας περιόδου, αλλά παλιά κλασσικά κομμάτια είτε ροκ είτε μέταλ είτε λαικά είτε οτιδήποτε...)
Σήμερα....;;;
Εκεί που παλιά υπήρχε το λίγο αλλά καλό, σήμερα υπάρχει το πολύ, αλλά και σκάρτο...
Δεν είμαι μεμψίμοιρος, αλλά ίσως ρεαλιστής...
Γιατί τα γράφω όλα αυτά, ίσως χωρίς λόγο, ίσως για να πω κάτι, ίσως επειδή κι εγώ συνειδητοποιώ ότι κάνω αυτό που γίνεται σήμερα πια σε πολλά σπίτια:
"ασχολούμαστε με το Ποια είναι η καλύτερη κουζίνα για να ψήνουμε φαγητό, και όχι για το ποια είναι η καλύτερη συνταγή και Πώς αυτή θα φτιάξει το καλύτερο γεύμα..."
Φιλικά...