Δεν επικροτώ, ούτε απορρίπτω οτιδήποτε κάνει κάποιον να αισθάνεται όμορφα, ή να τον διευκολύνει στο να εκφραστεί . Το αν αυτό έχει συνέπειες στην υγεία του, ή την υγεία των γύρω του, είναι άλλο θέμα.
Δεν υπάρχουν κανόνες στην έκφραση.
Ναι δεν υπάρχουν κανόνες αλλά αυτό το 85% που γράφω στο αρχικό κείμενο είναι σε φάση "ΜΗΝ καπνίζεις/πίνεις αν θέλεις να τραγουδάς επαγγελματικά".
Και όσο περισσότερο συναναστρέφομαι με μουσικούς, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πόσο στα τέτοια τους όλοι και όλες με αυτά τα "πρέπει" και τις νόρμες, ό,τι γουστάρουν κάνουν και μια χαρά τελικό αποτέλεσμα βγαίνει.
Όπως έγραψε κάποιος παραπάνω (νομίζω Superfunk) πως Αρίθα Φράνκλιν, Σινάτρα, Κάλλας κτλπ κάπνιζαν αλλά τότε ήταν άλλες εποχές, δεν ήξεραν τις επιπτώσεις στην υγεία, αλλά ακόμα και έτσι, φωνάρες είχαν συνεπώς δεν είναι απαγορευτικό όσο νομίζουν μερικοί. Σίγουρα δε βοηθάει/συνεισφέρει αλλά ούτε καταστρέφει.
Για την φωνή αυτά.
Επειδή για έκφραση (ανεξάρτητα το αποτέλεσμα) πιστεύω πως όλοι συμφωνούν μαζί σου, ούτε επικροτούν ούτε και απορρίπτουν το πως την "βρίσκει" κάποιος.
Όλα τα '60s είχαν ναρκωτικά και κοίτα τι μουσικάρες βγήκαν με Beatles, Rolling Stones, Bob Dylan, John Lenon, Bee Gees, κτλπ κτλπ.
Όχι ότι χωρίς τα ναρκωτικά (συγκεκριμένα LSD) δεν θα υπήρχε το ροκ όπως το ξέρουμε αλλά η όλη φάση των Χίπιδων και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ, που αναπόφευκτα εκφράστηκε μέσω της ροκ μουσικής της εποχής, είχε αυτά τα γούστα.
Και σε εμάς εδώ στη δεκαετία '20 και '30 η πρέζα των Ρεμπέτων.
Και στα '80S η κοκαΐνη τότε με την ντίσκο.
Και στα '90s σπιντάκια και MDMA στα rave party αλλά και το "μαύρο" στα φεστιβάλ χιπχοπ.
Γενικά πάντα υπήρχαν σε κάθε εποχή και σε κάθε μουσική οι εξαρτήσεις.
Όσοι καταστράφηκαν επαγγελματικά από τις παρενέργειες από κάποιο εθισμό ήταν εξαιτίας της κατάχρησης, όταν χάθηκε η ισορροπία από ένα σημείο και μετά.