Απώλεια ενδιαφέροντος για μουσική

[Shelter]

Επίσης η μουσική που κυκλοφορεί στην αγορα είναι πολύ μάπα καθώς έχει έως κύριο σκοπό να αποτελέσει ένα εμπορικό προϊόν. Ειλικρινά απολαμβάνω περισσότερο την μουσική των μελών εδώ μέσα.

Οκ εμπορικό προιόν βγάζανε και στα 60ς και τα 70ς αλλά η μουσική ήταν ωραία. Το ίδιο και η μόδα και αρκετες απο τις αλλες τέχνες.

Κατά μια έννοια, εμπορικό προιον ήταν και η Carmen του Bizet το 1874 (δεν την εγραψε για χόμπι, και απασχολήθηκαν εκατοντάδες ανθρωποι για να το μάθουν, να προβάρουν και να εκτελέσουν για πάνω απο 3 ώρες) αλλά μάπα δεν την έλεγες και ακόμα δεν τη λες.

Η σημερινή μουσική νομιζω οτι ειναι μάπα γιατι οι ακροατές πρώτοι την απαξίωσαν αργά και μεθοδικά για πολλά χρόνια. Ισως ολοι να εχουμε έστω και ενα μικρό μεριδιο συμμετοχής σε αυτό.

Εκτός αν εννοεις οτι η φάση ειναι μαπα γιατι εχει στοχο να εκπονησει εμπορικο προιον στο οποίο η μουσικη παιζει ενδυματολογικο ρόλο και πρωταρχικο το βίντεο. Οπου τα σημερινα βιντεο ειναι ΟΛΑ υπερπαραγωγες αλλα απο μουσική αστο...

 

[Ali Barout]

Γράψε τα δικά σου, @shelter. Όχι για να ρουμπώσεις όλους τους χιλιάδες άλλους, ότι αυτοί δεν ξέρουνε που γράφανε κι εσύ ξέρεις. Αλλά με την έννοια της προσωπικής ενδοσκόπησης με τη γλώσσα της μουσικής. Για πάρτη σου.

Αν δεν ξέρεις κι από παραγωγή, ακόμα καλύτερα! Άλλο ένα χόμπι/φυγάρα! Αντί να βρεις άλλο χόμπι π.χ. ποδήλατο και να ψάχνεις κάρμπον σκελετούς και 53άρηδες δίσκους, και να ανατριχιάζεις από το ξερατό στο 100 χιλιόμετρο αφού έχεις φάει το ζελεδάκι και τη μπανάνα με 200 παλμούς, θα ασχοληθείς με το αν το ADC της κάρτας των 120 ευρώ είναι καλύτερο από αυτής των 130, αν το τάδε μικρόφωνο βγάζει πιο τσαχπινιμπιρμπίλικα πρίμα από το δείνα, μετά θα πεις ματαιότης ματαιοτήτων, αλλά θα έχεις φάει χρόνια ευχάριστα, έτσι δεν είναι;

Για να μην το ξεφτιλίσω άλλο. Η τυραννία της ακρόασης του ό,τι θέλουμε όποτε το θέλουμε, έχει σίγουρα επηρρεάσει το συναισθηματικό μας απόθεμα. Για μένα το να ακούω μουσική ανέκαθεν ήταν κάτι σπάνιο μετά την εφηβεία. Δεν έχω ενοχές. Εξαρτάται από τη σχέση του καθενός με τη μουσική. Δεν φτάνουν 3 ζωές να ακούσει κανείς ό,τι αξιόλογο κυκλοφορεί σε κάθε είδος. Η ζωή μας είναι μία. Οπότε; Τι θέλει να κάνει ο καθένας; Ας το κάνει με θάρρος και χωρίς ενοχές.

 

[Άγιος]

Ισως αν σταματήσεις να ακούς αυτά που ακούς και αρχίσεις να ακούς και λίγο καλή μουσική να νιώσεις καλύτερα, και να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον σου για τη μουσική, Υπάρχουν 2 δεκαετίες (90ς και 00ς) alternative rock για να εξερευνήσεις, ξεκόλλα από τα ''κλασικά'' πια,  άκου indie, άκου λίγο punk, μάθε μπαλίτσα, μορφώσου μουσικά, απέκτησε καλό γούστο στη μουσική και όλα θα στρώσουν μόνα τους

 

[Nekkon]

, Υπάρχουν 2 δεκαετίες (90ς και 00ς) alternative rock

Αν έπρεπε να διαλέξεις; Με δυσκολία και πόνο ψυχής παίρνω 00s

 

[Άγιος]

Αν έπρεπε να διαλέξεις; Με δυσκολία και πόνο ψυχής παίρνω 00s

Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα 2, είναι ένα μονοκόμματο που εξελίσσεται σταδιακά

 

[noe13]

να προσθεσω και 10's

 

[cos_dr]

και εγώ όσο περνούν τα χρόνια, βαριέμαι όλο και περισσότερο να παίξω μουσική, να διαβάσω μουσική, να γράψω μουσική και να ακούσω μουσική. Ακούω δε όποτε ακούω παλιά κομμάτια.

 Αν έχεις αρχίσει από πολύ μικρός όπως εγώ και δεν είναι και επάγγελμά σου, μου φαίνεται λογικό μετά τα 40 να βαριέσαι και λίγο. Μπορεί να αποκτάς άλλα ενδιαφέροντα, ο χρόνος να περιορίζεται και να αναλώνεται σε άλλα πράγματα και έτσι να μην έχεις την όρεξη και τη διάθεση.

 Και εμένα σπάνια μου τη βαράει πλέον, απλά παρακολουθώ αλλά που και που μου τη δίνει πάλι και ασχολούμαι και σαν παίκτης και σαν ακροατής.

 

[fusiongtr]

Βρε παιδιά, αυτά που λέτε τα έχει φάει στην μάπα ο Αργύρης (Shelter).

Ακόμα και την κλασσική (αν δεν κάνω λάθος).

Μην παρασύρεστε από όσα λέει για την mainstream μουσική, δεν είναι το φόρτε του αυτή.

Την αναφέρει απλά ως σύγκριση (και πάλι αν δεν κάνω λάθος).

 

[stavros_d80]

Η ενασχοληση επαγγελματικα με τη μουσικη -κοινως το live-δινει εναυσμα να ακουσεις και περισσοτερο μουσικη, να ασχοληθεις και περισσοτερο και να αφιερωσεις χρονο, οχι μονο με τη μουσικη καθεαυτου αλλα και με ανθρωπους-τραγουδιστες,ηχοληπτες,μουσικους,μαγαζοτορες κτλ

η επαφη με το κοινο-αλλιλεπιδραση, οι προβες, το στησιμο ενος προγραματος ακομα και το πηγαινε ελα στα λαιβ, ο χρονος της διαδρομης δηλ με το αυτοκινητο η πχ μια ομορφη τραγουδιστρια 25αρα που εχει φουλ ορεξη επηρεαζουν και στην ακροαση της μουσικης, τον χρονο ακομη και το υφος που θα βγει.

αυτα τα 2 ειναι αλληλεδεντα εαν παιζεις live και εισαι ενεργος αναγκαστικα ακους και μπαινεις στον χορο και για τα υπολοιπα, μπορει να μην σου αρεσουν τα ειδη οπως εχουν εξελιχθει και να μην τα απολαμβανεις οπως οταν ησουν εσυ 20-25 αλλα γενικα θα ακουσεις trends για να παιξεις καινουργια κοματια.

 

[σκούφοΣ]

Μέχρι το 2000κατι άκουγα μουσική με άλλη ψυχοσύνθεση. Νόμιζα πως είμαι κομμάτι της ιστορίας της.

Άκουγα ροκ παλιά κ καινούργια. Ήξερα όμως πως  μέχρι πριν 10 χρόνια με το grunge η ροκ άλλαζε τον κόσμο (κανένα ρόλο δεν παίζει αν τότε δε μου άρεσε η grunge). Συνέβαινε. Ήταν ζωντανή. Πούλαγε. 

Δε μπορούσαμε να σκεφτούμε  πως πάει τελείωσε . Πως δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια. Πως η τελευταία φορά που είχε σημασία κ έκανε δήλωση ήταν αρχές 90.

Περιμέναμε πως φέτος, του χρόνου θα εμφανιστεί ένα κυματακι που μέχρι να έρθει εδώ θα έχει γίνει τσουνάμι.

Τώρα, όταν έχουν περάσει 30 χρόνια στο λήθαργο τα πράγματα μοιάζουν αλλιώς. Το ότι μπορεί να βγαίνουν μεμονωμένα αριστουργήματα δεν παίζει ρόλο. Το τελευταίο κίνημα που πήγε να τα βάλει με όλους κ με όλα τριανταρησε. Όταν ακούω κάτι αριστουργηματικό κ καινούργιο έχω το ίδιο συναίσθημα με ένα διαμάντι 30, 40, 50, κ 60 που δεν είχα πάρει χαμπάρι κ ανακαλύπτω καθυστερημένα. Είναι μονο για εμένα . Δε θα αλλάξει πλέον την ιστορία. Αυτό κ μόνο με κάνει να το ακούω με άλλη ψυχοσύνθεση όπως είπα κ στην αρχή κ ίσως πιο αποστασιοποιημένα.

 

[manosx]

 Γιατι να μη βαρεθεις δηλαδη; Υποχρεωτικο ειναι; Και γιατι να ασχολεισαι ντε και καλα με κατι που εχεις βαρεθει; Στα @@ σου, η ζωη ειναι συντομη, βρες κατι αλλο που να σε γεμιζει, η μη βρεις και τιποτα, κανε ταβανοθεραπεια ? στα @@ σου. 

 Οσο αφορα την παρακμη, ειναι συνεχομενη, καθε πέρσι και καλυτερα εδω και 200 χρονια, μη δινεις σημασια. Εκει που κρεμαγαν οι καπετανιοι τ' αρματα, κρεμουν οι γυφτοι τα νταουλια.

 Χιτ του 1744:

 

[Shelter]

Η ενασχοληση επαγγελματικα με τη μουσικη -κοινως το live-δινει εναυσμα να ακουσεις και περισσοτερο μουσικη, να ασχοληθεις και περισσοτερο και να αφιερωσεις χρονο, οχι μονο με τη μουσικη καθεαυτου αλλα και με ανθρωπους-τραγουδιστες,ηχοληπτες,μουσικους,μαγαζοτορες κτλ

η επαφη με το κοινο-αλλιλεπιδραση, οι προβες, το στησιμο ενος προγραματος ακομα και το πηγαινε ελα στα λαιβ, ο χρονος της διαδρομης δηλ με το αυτοκινητο η πχ μια ομορφη τραγουδιστρια 25αρα που εχει φουλ ορεξη επηρεαζουν και στην ακροαση της μουσικης, τον χρονο ακομη και το υφος που θα βγει.

αυτα τα 2 ειναι αλληλεδεντα εαν παιζεις live και εισαι ενεργος αναγκαστικα ακους και μπαινεις στον χορο και για τα υπολοιπα, μπορει να μην σου αρεσουν τα ειδη οπως εχουν εξελιχθει και να μην τα απολαμβανεις οπως οταν ησουν εσυ 20-25 αλλα γενικα θα ακουσεις trends για να παιξεις καινουργια κοματια.

Σταύρο όλα αυτά που λες θεωρητικά ισχύουν και η αλήθεια είναι οτι και πρακτικά έχουν κάποια επίδραση στον ψυχισμό.

Πρακτικά όμως, δεν είναι όλοι κατάλληλοι για αυτή τη δουλειά. Και δεν εννοώ τεχνικά, αλλά προσωπικά υπήρξα on & off 3 φορές σε τέτοιες φάσεις, με ικανοποιητικές οικονομικές απολαβές και σημαντικές και ωραίες εμπειρίες που ακόμα θυμάμαι και μνημονεύω, αλλά το να παίζεις συνεχώς ρεπερτόριο που δε σου αρέσει, σε φθείρει. Αν απο καποια στιγμή και μετά στη ζωή σου μπορεσεις να απεξαρτηθείς απο την αναγκαιότητα του να παιζεις live γιατί η επιβίωσή σου εξαρτάται απο αυτό (και προσωπικά το εύχομαι σε όλους μετά τα δεδομένα της πανδημίας) τότε αρχίζεις και δεν το επιδιώκεις σε πράγματα που δε σε ικανοποιούν. Προσωπικά πλέον παίζω live μουσική ΜΟΝΟ με πολυ συγκεκριμένους ανθρώπους. Κάτι σαν κοινωνική συναναστροφή με φίλους. Ή αν κληθώ να συμμετέχω σε ενα έργο με φοβερή μουσική (συχνά συμβαίνει με standard ρεπερτόριο του κλασσικου χώρου).

Δυστυχώς μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι ο επαγγελματίας performing μουσικός δεν είναι θέμα ικανότητας όσο χαρακτήρα και εγώ δεν ήμουν/είμαι διαθέσιμος να παίξω οτιδήποτε. Εξαιρώ την περίπτωση του να βιοπορίζεσαι αλλά και πάλι αν δε σου βγαίνει σαν χαρακτήρας θα βρεις τρόπο να το εγκαταλείψεις και να βρεις αλλου τύπου μουσικές ενασχολήσεις.

 

[Nekkon]

Λίγο, ζούμε και στη λάθος χώρα. Σε καμία Αμερική τουλάχιστον θα άκουγες κάνα καλό live κλπ

 

[Shelter]

Μέχρι το 2000κατι άκουγα μουσική με άλλη ψυχοσύνθεση. Νόμιζα πως είμαι κομμάτι της ιστορίας της.

Άκουγα ροκ παλιά κ καινούργια. Ήξερα όμως πως  μέχρι πριν 10 χρόνια με το grunge η ροκ άλλαζε τον κόσμο (κανένα ρόλο δεν παίζει αν τότε δε μου άρεσε η grunge). Συνέβαινε. Ήταν ζωντανή. Πούλαγε. 

Δε μπορούσαμε να σκεφτούμε  πως πάει τελείωσε . Πως δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια. Πως η τελευταία φορά που είχε σημασία κ έκανε δήλωση ήταν αρχές 90.

Περιμέναμε πως φέτος, του χρόνου θα εμφανιστεί ένα κυματακι που μέχρι να έρθει εδώ θα έχει γίνει τσουνάμι.

Τώρα, όταν έχουν περάσει 30 χρόνια στο λήθαργο τα πράγματα μοιάζουν αλλιώς. Το ότι μπορεί να βγαίνουν μεμονωμένα αριστουργήματα δεν παίζει ρόλο. Το τελευταίο κίνημα που πήγε να τα βάλει με όλους κ με όλα τριανταρησε. Όταν ακούω κάτι αριστουργηματικό κ καινούργιο έχω το ίδιο συναίσθημα με ένα διαμάντι 30, 40, 50, κ 60 που δεν είχα πάρει χαμπάρι κ ανακαλύπτω καθυστερημένα. Είναι μονο για εμένα . Δε θα αλλάξει πλέον την ιστορία. Αυτό κ μόνο με κάνει να το ακούω με άλλη ψυχοσύνθεση όπως είπα κ στην αρχή κ ίσως πιο αποστασιοποιημένα.

Αυτό που δηλώνεις στην αρχή ισχύει απο την άποψη ότι τότε έβγαιναν σημαίνοντα πράγματα γιατί ακόμα η μουσική έπαιζε πιο σημαντικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων (μέχρι το τέλος των 90ς, αντε και πρώτα χρόνια του 2000 για εμάς εδώ στην ελλάδα). Μετά το 2003 αλλαξαν πολλά και σε όλα τα επίπεδα.

Σήμερα 20 χρόνια μετά δε συμβαινει απολύτως τίποτα επικοδομητικό παρα μόνο ίσως κάτι πιτσιρίκια (που δε φαινονται κιόλας δυστυχώς) που ανακατέυουν και ανακατεύονται με τον ήχο σε επιπεδο παραγωγής και έμπνευση απο τα '85-95 και τη φόρμα του Grunge. Σε επίπεδο σύνθεσης ή αισθητικής πρότασης δεν έχω συναντήσει κάτι ενδιαφέρον. Ας ελπίζουμε ότι κάτι ισως βγει απο εκει μέσα με τον καιρό.

Κατα τα άλλα η μουσική έχει υπάρξει ιστορικά σε κατάντι πορεία για δεκαετίες ολοκληρες στο παρελθόν (μην πιάσουμε τις εικαστικές τέχνες) και αυτό σημαίνει ότι ισως περάσουν άλλα τόσα χρόνια στην ιδια κατάσταση. Δυστυχώς για το χρόνο σαν μέγεθος και την τέχνη, 30 χρόνια δεν είναι τίποτα. Για τον άνθρωπο πάλι ίσως και μισή ζωή.

Λίγο, ζούμε και στη λάθος χώρα. Σε καμία Αμερική τουλάχιστον θα άκουγες κάνα καλό live κλπ

Απο αυτά που μου αρέσουν, σίγουρα.

Κατα τα άλλα μη νομιζεις οτι και εκει δεν παιζει το ιδιο πρόβλημα, και τρελή ποσοτικά σαβούρα....

Όλοι στο ιδιο καζανι βραζουν απλά εκει ειναι πληθυσμιακά περισσότεροι.

 

[sultan of string]

Εδω και 10-15 χρονια που εχασα το ενδιαφέρον καταλαβα οτι η μονη λυση ηταν η ενεργη ενασχοληση με τη μουσικη και οχι η παθητική καταναλωση της. 

 

[BillTrantos]

Εδω και 10-15 χρονια που εχασα το ενδιαφέρον καταλαβα οτι η μονη λυση ηταν η ενεργη ενασχοληση με τη μουσικη και οχι η παθητική καταναλωση της. 

Έχω αρχίσει κι εγώ να καταλήγω εκεί.

Δυστυχώς έχω συγκεκριμένο bandwidth για απαιτητικές δραστηριότητες εκτός δουλειάς. Αν αυτό καταναλωθεί στο να ακούω μουσική, τότε δε μπορώ με τίποτα να κάτσω να ασχοληθώ. Οπότε πλέον οι μέρες χωρίζονται ξεκάθαρα σε αυτές που ασχολούμαι, ή που ακούω τελείως παθητικά.

Ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μουσική στις μέρες μας, έχει ο καθένας μας τόσα προβλήματα, έγνοιες, κλπ και η ζωή έχει αποκτήσει μια περιπλοκότητα που στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση συνήθως σκοτώνει την όποια όρεξη για μουσική.

Σε έναν ιδανικό κόσμο (λολ), φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανοίγει το DAW και να κάνει πράγματα με vibes Bob Ross. Καθαρά για τη χαλάρωση, την έκφραση, την ίδια τη μουσική εν τέλει. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει τελευταία και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα συμβεί εκτός αν το προσπαθήσω εγώ συνειδητά.

Εσύ @shelter από αυτά που γράφεις εδώ, αλλά και τη γενική σου παρουσία στο φόρουμ, με κάνουν να πιστεύω πως είσαι σε άλλη φάση. Δεν έχω κάτι να προτείνω, αλλά ίσως ένα διάλειμμα να βοηθούσε. Από την άλλη, αν δεν έχεις ιδιαίτερη επαφή με τα τεχνικά του πράγματος (DAW, mixing, κλπ) ίσως η ενασχόληση με αυτά σου δώσει την αφορμή να γράψεις κάτι και να νιώσεις πάλι δημιουργικός. Καλή τύχη πάντως, όπως βλέπεις είμαστε αρκετοί εδώ με παρόμοιους προβληματισμούς. Σημάδι της εποχής;

 

[Shelter]

Ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μουσική στις μέρες μας, έχει ο καθένας μας τόσα προβλήματα, έγνοιες, κλπ και η ζωή έχει αποκτήσει μια περιπλοκότητα που στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση συνήθως σκοτώνει την όποια όρεξη για μουσική.

Σε έναν ιδανικό κόσμο (λολ), φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανοίγει το DAW και να κάνει πράγματα με vibes Bob Ross. Καθαρά για τη χαλάρωση, την έκφραση, την ίδια τη μουσική εν τέλει. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει τελευταία και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα συμβεί εκτός αν το προσπαθήσω εγώ συνειδητά.

Εσύ @shelter από αυτά που γράφεις εδώ, αλλά και τη γενική σου παρουσία στο φόρουμ, με κάνουν να πιστεύω πως είσαι σε άλλη φάση. Δεν έχω κάτι να προτείνω, αλλά ίσως ένα διάλειμμα να βοηθούσε. Από την άλλη, αν δεν έχεις ιδιαίτερη επαφή με τα τεχνικά του πράγματος (DAW, mixing, κλπ) ίσως η ενασχόληση με αυτά σου δώσει την αφορμή να γράψεις κάτι και να νιώσεις πάλι δημιουργικός. Καλή τύχη πάντως, όπως βλέπεις είμαστε αρκετοί εδώ με παρόμοιους προβληματισμούς. Σημάδι της εποχής;

Είναι γεγονός ότι η ζωή μας "ρουφάει" μερικές φορές. Αλλά η ζωή είναι πάνω από την τέχνη είτε μας αρέσει είτε όχι.

Ευχαριστώ για την προτροπή, είναι γεγονός ότι δεν το έχω και πολύ με τα τεχνικά των ηχογραφήσεων (DAW/mixing κλπ), πάντα τα έκανε κάποιος άλλος και εγώ απλά έπαιζα ή τα έγραφα σε χαρτί. Το μόνο που χειρίζομαι πιο ικανοποιητικά είναι προγραμματα τύπου music notation καθώς σε συνθετικό επίπεδο με βοηθάει να γράφω πρώτα σε χαρτι. Καπως οργανώνεται καλύτερα η σκέψη μου όταν "βλέπω" τη μουσική.

 

[Nekkon]

Bob Ross.

Παλιό αλλά έφαγα καλή φλασιά ?

 

[BillTrantos]

Το μόνο που χειρίζομαι πιο ικανοποιητικά είναι προγραμματα τύπου music notation καθώς σε συνθετικό επίπεδο με βοηθάει να γράφω πρώτα σε χαρτι. Καπως οργανώνεται καλύτερα η σκέψη μου όταν "βλέπω" τη μουσική.

Θα μπορούσες να συνεχίσεις αυτό που κάνεις και σε δεύτερο χρόνο να τα εκτελέσεις εντός του DAW και αργότερα να κάνεις μια πολύ βασική μίξη.

Υπάρχουν πολλά music notation software που μπορούν να κάνουν import απευθείας αυτό που έχεις γράψει στο DAW, αλλά δεν το προτείνω γιατί συνήθως χαλάνε οι δυναμικές, τα expressions, κλπ. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και όλα με keyboard να τα παίζεις, έχει άλλη χάρη το performed πράγμα από το να πατάς τις νότες μία-μια μες το piano roll.

 

[σκούφοΣ]

Προβολή συνημμένου 37983

Παλιό αλλά έφαγα καλή φλασιά ?

Εγω περιμενα πως το πρωτο οφ τοπικ αστειο που θα πεσει στο θρεντ, θα ηταν να τον ρωτησουμε αν παιζει με τελε κ τελικα ευθυνεται αυτο για την απωλεια ενδιαφεροντος του...