Κακο ειναι αυτο, στο βαθμο που γινεται ειναι κακο.
Απο εκει και περα, και ο Ozzy το εκανε, κακο ειναι αλλα ο Ozzy ειναι ο Ozzy
Δε θα κατσουμε να κατηγορουμε τον Ozzy σωστα; Θα πεσει νερο να μας πνιξει (φωτια να μας καψει ριχνει ο θεος, οποτε ο ξαποδω χαχα καλο εεε)
Ε δε λεμε τιποτα για τον Ozzy, και θα πουμε για κοτζαμ ΣΤΕΛΛΑΡΑ;
Κάπου διάβασα σε ένα σχόλιο σε ένα από τα 3 βιντεάκια με Καζαντζίδη εναντίων όλων, το εξής:
"Το γλυπτό δίνει νόημα στον γλύπτη, ο πίνακας ολοκληρώνει τον ζωγράφο. Χωρίς την ομορφιά και την έκφραση μέσω τέχνης, ο καλλιτέχνης δεν είναι παρά άνθρωπος, η τέχνη που θα δημιουργήσει όμως θα τον κάνει αθάνατο".
Αν ο στιχουργός/συνθέτης είναι ο γλύπτης, σίγουρα χωρίς πανέμορφα αγάλματα σαν τα τραγούδια του Στέλιου δεν θα απαθανάτιζαν ποτέ τον πόνο του ανθρώπου, τον καημό της ξενιτιάς, τα ντέρτια και τους έρωτες.
Θα υπήρχαν απλά ως γραπτά πεταμένα και ξεχασμένα σε κάποιο ράφι στα αρχεία της Columbia και της Minos ή άντε το πολύ πολύ θα τα τραγουδούσαν άλλοι τραγουδιστές και δεν έκαναν την ίδια εντύπωση που έκανε ο Καζαντζίδης.
Είναι από τις ελάχιστες φορές στην σύγχρονη Ελλάδα που ένα ταλέντο βρήκε τον τρόπο και το μέσο να αναδείξει τον εαυτό του.
Ο Καζαντζίδης βρήκε την μουσική και το τραγούδι και η μουσική και το τραγούδι βρήκαν τον Καζαντζίδη, ήταν γραφτό να γίνει έτσι, να διασταυρωθούν οι δρόμοι τους.
Στο εργοστάσιο κλωστουφαντουργίας που δούλευε ο Καζαντζίδης, τον άκουσε ο εργοστασιάρχης να τραγουδάει ενώ δουλεύε και τον φώναξε στο γραφείο του και τον επαίνεσε, του έδωσε και μία κιθάρα για να κάνει εξάσκηση στο σπίτι του.
Μία φορά τραγουδούσε παίζοντας κιθάρα και από την γειτονιά του περνούσε ο Παπαϊωάννου, ο μέντορας του, τον άκουσε, χτύπησε το κουδούνι και παρακάλεσε την Γεσθημανή (μητέρα Στέλιου) να γνωρίσει τον γιο της επειδή μαγεύτηκε από την χροιά του.
Μετά από λίγο ξεκίνησε τις πρώτες εμφανίσεις του σε νυχτερινά κέντρα, ηχογράφησε και το "Νυχτερίδες και αράχνες" το πρώτο του τραγούδι και κατέκτησε το πανελλήνιο.
Σκέψου τώρα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν να μην τον άκουγε ποτέ ο εργοστασιάρχης ή να μην του έδινε ποτέ κιθάρα ή να μην περνούσε ποτέ ο Παπαϊωάννου κάτω από το σπίτι του και να μην τον άκουγε ποτέ.
Θα χάναμε την μεγαλύτερη λαϊκή φωνή της Ελλάδας και δεν θα το ξέραμε καν.
Γι ' αυτό λέω, ήταν γραφτό να γίνει, να ανακαλύψει ο Καζαντζίδης το τραγούδι και το τραγούδι τον Καζαντζίδη.
Η τύχη και οι συγκυρίες παίζουν τεράστιο ρόλο σε όλα επειδή όσο ταλέντο και αν έχεις, πως θα το μάθει ο κόσμος αν δεν σε ακούσει;
