Λίγα λόγια για την Ελληνική γλώσσα...
της Ιουλίας Πιπερίδου
Κατά καιρούς έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για την ελληνική γλώσσα
και κυρίως μετά την αμφιλεγόμενη δήλωση της κυρίας Διαμαντοπούλου (επιτρόπου τότε της Ελλάδας στην Ευρώπη)
να καθιερωθεί η αγγλική γλώσσα ως δεύτερη επίσημη γλώσσα στην Ελλάδα.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ καν στην αστειότητα των λόγων των εκάστοτε προοδευτικών ανθρώπων
που επιθυμούν διακαώς και χωρίς πλέον ενδοιασμούς να περιθωριοποιήσουν την ελληνική γλώσσα
και κάποια στιγμή ενδεχομένως να την εξοστρακίσουν σαν να επρόκειτο για κάτι μιαρό και βρώμικο.
Ίσως να μην είναι τυχαία και η συνεχής λατινικοποίηση – βαρβαροποίηση της ελληνικής γλώσσας
που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.
Πόσοι άλλωστε από εσάς δεν έχετε παρατηρήσει τις πινακίδες στις στάσεις των λεωφορείων
που αναγράφουν την λέξη για παράδειγμα «Αφετηρία»
και από κάτω να σπεύδουν αβίαστα και αβασάνιστα να την γράψουν με λατινικούς χαρακτήρες ως «afetiria».
Και ποιος είναι εκείνος ο νοήμων άνθρωπος που πιστεύει τελικά
πως οι τουρίστες καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η λέξη
αφού τελικά αυτή δεν αποδίδεται στα αγγλικά αλλά γράφεται μόνο με λατινικούς χαρακτήρες.
Το παράδειγμα αυτό δεν είναι και το μοναδικό,
ωστόσο αποτελεί ένα δείγμα της «πρόστυχης» συμπεριφοράς των ανθρώπων
απέναντι στο μεγαλύτερο επίτευγμα την ανθρωπότητας που δεν είναι άλλο από την ελληνική γλώσσα.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να αναφερθώ και σε μερικούς «καλοθελητές»
πως το να γράφεις μια πραγματικότητα δεν είναι γλαφυρό αλλά αληθινό
και από την άλλη δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να απολογείται κανείς
όταν αναφέρει ή γράφει κάτι σχετικό με την Ελλάδα και κατ’ επέκταση με την ελληνική γλώσσα.
Απαντήσεις για αυτές τις μίζερες συμπεριφορές δεν έχω.
Θα ήθελα ωστόσο να αναφερθώ σε ορισμένους στίχους αξιόλογων ποιητών μας
που ίσως και να αντικατοπτρίζουν την σημερινή μας κατάντια.
Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε τα εξής:
Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος επίσης σε ένα χειρόγραφο του γράφει τα εξής:«Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα… Ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι.
Κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν την θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των Αρχαίων παλιάτσοι…».
Τελειώνοντας την αναφορά μου αυτή σε εξέχοντες προσωπικότητες«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους,
θα τους μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.
Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».
θα ήθελα να αναφερθώ και στα λόγια του Γκάτσου
«Αχ, για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους, βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους».
Η ελληνική γλώσσα σε τελική ανάλυση, είναι και η μοναδική γλώσσα
που διεγείρει τον εγκέφαλο έξι φορές περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γλώσσα.
Και πριν κάποιοι σπεύσουν να με κατηγορήσουν ως φαντασιόπληκτη,
δεν έχω παρά να τους ενημερώσω ότι αυτή η ανακάλυψη δεν ανήκει φυσικά σε μένα
αλλά σε έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Συγκεκριμένα, ο καθηγητής Peter Jones όταν έκανε μαθήματα αρχαίων ελληνικών
από την εφημερίδα «Daily Telegraph» έγραψε το 1998 τα εξής:
Και ανέφερε το παρακάτω παράδειγμα:«Ο Έλληνας μόνο από την γλώσσα εξασκεί το μυαλό του έξι φορές περισσότερο από όσους μιλούν αγγλικά, διότι μπορεί να εκφρασθεί για το ίδιο πράγμα με έξι διαφορετικούς τρόπους ταυτοχρόνως,
χωρίς να αλλάξει το νόημα της προτάσεως, ενώ ο αγγλόφωνος μόνο με έναν».
Από αυτό το απλό παράδειγμα συνειδητοποιούμε το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας.«Ας πούμε ότι έχουμε τη φράση «Ο Πέτρος χτυπά την μπάλα». Η φράση αυτή στα αγγλικά μεταφράζεται ως «Peter kicks the ball».
Ο Άγγλος αυτή την φράση δεν μπορεί να την πει με κανέναν άλλο τρόπο.
Αντιθέτως, στην ελληνική γλώσσα η φράση αυτή μπορεί να ειπωθεί με τους ακόλουθους τρόπους:
1. Ο Πέτρος χτυπά την μπάλα.
2. Ο Πέτρος την μπάλα χτυπά.
3. Χτυπά ο Πέτρος την μπάλα.
4. Χτυπά την μπάλα ο Πέτρος.
5. Την μπάλα ο Πέτρος χτυπά.
6. Την μπάλα χτυπά ο Πέτρος.
Εγώ θα ήθελα να το προσπαθήσετε και με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα
που ενδεχομένως να γνωρίζετε και ίσως εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα της έρευνας σας.
Όσο για εκείνους που εξακολουθούν να πρεσβεύουν όσα πρεσβεύουν
δεν έχω να πω και πολλά πράγματα.
Ο καθένας άλλωστε επιλέγει αν θα ζήσει ή όχι στην εικονική πραγματικότητα.
Βιβλιογραφία
Το παράδειγμα του καθηγητή καθώς επίσης και τα λόγια των ποιητών μας υπάρχουν στο εξέχων βιβλίο του καθηγητού Αντωνίου Α. Αντωνάκου « Εις Οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί γλώσσης» Εκδόσεις Νέα Θέσις. Προσωπικά προτείνω να το διαβάσετε γιατί είναι πολύ χρήσιμο για όσους κυρίως επιθυμούν να μάθουν περισσότερα σχετικά με το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας.