Εδώ SF επέτρεψε μου μια μικρή διαφωνία ιστορικού περιεχομένου: Η καταστροφή του 1898 (νομίζω ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα) θα ήταν άδικο να χρεωθεί στους πολιτικούς, ακόμα και αν πρωθυπουργός ήταν ένας τύπος σαν τον Δηλιγιάννη... Κατά την ταπεινή μου άποψη και εδώ ο αγαπημένος μας λαός έβαλε το χεράκι του, καθώς για μια ακόμη φορά παρασύρθηκε από δημαγωγούς της εποχής- τους διαβόητους «ζητωπόλεμους»- που ζητωκραύγαζαν υπέρ του πολέμου με την τότε Οθωμανική αυτοκρατορία. Κάνε μια αναγωγή και στην θέση αυτών, βάλε όσους έβαλαν το πόπολο να κουνάει σημαιάκια υπέρ της ανάληψης των Ολυμπιακών αγώνων και έχεις την πλήρη εικόνα.
Αυτό το φιλοπολεμικό ρεύμα παρέσυρε τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον βασιλιά Γεώργιο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η καταστροφή στην Μελούνα, η «φευγάλα της Λάρισας» και όλα τα σχετικά...
Δυστυχώς αυτό που συμπεράνω είναι ότι ο λαός μας έχει μια έφεση στο να κουνάει σημαιάκια που άλλοι του τα έχουν βάλει στο χέρι- για τους δικούς του λόγους. Και θα επιμείνω στην Ολυμπιάδα γιατί θεωρώ την στάση που κράτησε η πλειοψηφία των Ελλήνων -που κουνούσε τα σημαιάκια στο Ζάππειο - ως μνημείο «στην βλακεία», τουλάχιστον στην κοντινή προς εμάς ιστορία.