Αυτό είναι το νέο Yamaha Montage?

Για εμένα όχι. Άλλο η ανάγκη, άλλο η επιθυμία. Δεν νομιζω οτι θέλει ανάλυση, το λένε και οι ιδιες οι λέξεις.

Και πάλι, για εμένα όχι. Πολυτελές ή οχι δεν έχει καμιά σημασία, ή το χρειάζεσαι ή δεν το χρειάζεσαι και ίσως απλά το επιθυμείς.

Σημαντική ξεσημαντική Στράτο, παμε παλι στα μεταξωτά βρακιά. Και το shopping therapy έχει νοημα αλλά αν δεν έχεις και το κάνεις, τοτε αργά ή γρήγορα θα σου γυρισει μπουμερανγκ (αν δεν εχεις την οικονομικη ευχέρεια ή αλλιως χρήματα για "κάψιμο") και θα έχεις προβλημα να αποκτησεις αυτά που εχεις ανάγκη...


Στα παραπάνω θα διαφωνήσω.

Πιστώτικη έχω εδω και 20 χρόνια. Η διαφορά ειναι οτι παντα την χρησιμοποιώ σαν μετρητα που σημαινει, αγοραζω κατι τωρα, και ξεπληρωνω την καρτα την ιδια ημερα, το φουλ ποσο. Οπότε αν στην πραγματικότητα δεν εχω τα χρηματα, δεν την χρησιμοποιώ.

Η πιστωτική δεν ειναι κακό πράγμα, ειναι ευκολία και παιρνεις και μίλια assούμε. Το θέμα ειναι να μην πεσεις στην λουμπα οτι είναι τσάμπα χρηματα, δανειο στιγμης ειναι ουσιαστικα το οποιο καποια στιγμη θα πρεπει να το ξεπληρωσεις, με το καλό ή με τον ασχημο τροπο, με ή χωρις τα κερατιάτικα των τραπεζων.

Ναι, είμαι ο χειροτερος πελάτης των τραπεζων, απο εμένα οσον αφορά τοκους κοκ, δεν εχουν παρει ποτε φράγκο και ουτε θα παρουν όσο είναι στο χέρι μου.


Σε αυτά τα παραπάνω θα συμφωνήσω απόλυτα.

 
ποιά προοπτική απόσβεσης μωρέ?


Δεν αγοράζω ποτέ κάτι σε αυτό το κόστος αν δεν έχω κάποια ιδέα για το πως θα πάρω τα χρήματά μου πίσω. Οι εποχές που έδινα λεφτά με το σκεπτικό "τέχνη για την τέχνη" έχουν περάσει για 'μένα, άλλωστε γι' αυτό προσπάθησα (και πέτυχα) να έχω ενσωματώσει μερικά από τα "χόμπυ" μου στο βιοποριστικό μου πλάνο.

Δεν έχω τίποτε εναντίον σε κάποιον που απλώς δίνει χρήματα για την χαρά του να δίνεις χρήματα, απλά εγώ δεν ήθελα να το κάνω άλλο. Όλος ο εξοπλισμός που έχω (πληροφορικής, βίντεο, μουσικός, γραφιστικός, φωτογραφικός) συμμετέχει σε κάποιο ποσοστό στο μηνιαίο μου εισόδημα, αλλιώς δεν ανανεώνεται (και σίγουρα δεν ενισχύεται με νέες αγορές).

 
?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σε αυτά τα παραπάνω θα συμφωνήσω απόλυτα.


παιδιά ας μην δαιμονοποιούμε το αντικείμενο αντί για την πρακτική.

Η πιστωτική είναι εργαλείο, ήταν παλιότερα πολύ πιό αποδοτικό εργαλείο γιατί αν θυμάστε είχε 40 ημερών περίοδο χάριτος (έχω πιστωτική 40 χρόνια) ΑΝ ξέρεις να την χρησιμοποιήσεις.

Εχω γνωστούς που τα παιδιά τους αποποιήθηκαν κληρονομιές (ενδεχόμενες) λόγω υπερβολικής χρήσης κάρτας τους.

Αλλά μια λογική χρήση είναι σημαντική και απαραίτητη.

Όπως και το δάνειο. Σίγουρα μπορει να σου έρθει στραβά, αλλά μόνο με δάνειο πχ κάποιοι θα μπορούσαν να αγοράσουν σπίτι (κάνοντας γενικώς οικονομία), μεταξύ τους και εγώ.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
εγώ πήρα τα περισσότερα πράγματα που έχω με γραμμάτια και δόσεις, προσφορες και άτοκα κυρίως και το ρίσκαρα.

Το θέμα είναι να ακολουθείς κάποιους κανόνες στον δανεισμό και στη χρήση των δανείων.


Τζογαδόρος δεν είμαι Cos, παραείμαι ρεαλιστής.

Ειδα και τους μαγκες που πηραν δανεια για σπιταρώνες τα 90 και 00...η ζωή ειναι πολυπλοκη και οταν ο ανθρωπος κανει σχέδια, ο Θεός γελάει...και όταν τα δανεια κοκκινησαν, αρχιζαν να σκουζουν, σαν να μην ηξεραν που εμπλεξαν, και αν τους πάρουν τα σπιτια (ακριβως επειδή δεν συνεχιζουν να πληρώνουν) οι κακοι ειναι ολοι οι υπολοιποι...

Απο την άλλη εγω ειμαι ο λακαμας που μαζευα σαν τον φουστη και καταφερα να αγορασω ενα ρημαδι στα 50 μου όταν οι μαγκες εβαζαν δανεια για νεοδμητα τότε.

Μην μου αρχίζεις τα περι οικονομολογιας...αν εχεις κεφάλαιο τότε πολύ ευκολα βγάζεις φραγκάκια, δεν θέλει καθόλου φιλοσοφία το θέμα. Το θέμα ειναι αν δεν έχεις...

ΕΦΑΓΕΣ ΡΕ ή οτι γράφεις ειναι αποτέλεσμα καμιάς υπογλυκαιμίας assούμε? ?

Στα παραπάνω θα διαφωνήσω.


Διαφωνεις δεν διαφωνείς, ο Κωστάκης παιζει μπαλα μονος του assούμε... ?

 
?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Δεν αγοράζω ποτέ κάτι σε αυτό το κόστος αν δεν έχω κάποια ιδέα για το πως θα πάρω τα χρήματά μου πίσω. Οι εποχές που έδινα λεφτά με το σκεπτικό "τέχνη για την τέχνη" έχουν περάσει για 'μένα, άλλωστε γι' αυτό προσπάθησα (και πέτυχα) να έχω ενσωματώσει μερικά από τα "χόμπυ" μου στο βιοποριστικό μου πλάνο.

Δεν έχω τίποτε εναντίον σε κάποιον που απλώς δίνει χρήματα για την χαρά του να δίνεις χρήματα, απλά εγώ δεν ήθελα να το κάνω άλλο. Όλος ο εξοπλισμός που έχω (πληροφορικής, βίντεο, μουσικός, γραφιστικός, φωτογραφικός) συμμετέχει σε κάποιο ποσοστό στο μηνιαίο μου εισόδημα, αλλιώς δεν ανανεώνεται (και σίγουρα δεν ενισχύεται με νέες αγορές).
δεν εχεις καταλάβει ακόμα ότι δεν είναι η τέχνη για την τέχνη.

Είναι επιβίωση.

Είναι κόστος επιβίωσης.

Εγώ τα τελευταία 10 -15 χρόνια που αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μουσική (όπως ήθελα σε όλη μου τη ζωή αλλά δεν μπόρεσα) έχω πάψει ουσιαστικά και να ΑΚΟΥΩ μουσική, γιατί το θεωρώ παθητική δραστηριότητα. Αλλωστε έχω ακούσει αρκετή μουσική μέχρι τώρα.

Αλλοι επιβιώνουν ακούγοντας μουσική. Εχω φίλους που δεν έχουν αυτοκίνητο πούλησαν το σπίτι τους και έχουν στερεοφωνικό. Τρέφονται με μουσική.

Αλλά παίζοντας μουσική έβγαλα λεφτά μόνο στο στρατό που έτρεχα τα ΣΚ στα πανηγύρια στο Δομοκό και στη Λειβαδιά....

 
για να έχω τόσα ακίνητα δεν έπαιρνα συνθεσάιζερ μόλις έβγαιναν. ?

 Οι πλούσιοι είναι τσιγγούνηδες, θα σε βγάλουν για φαΐ και θα σου λένε να πληρώσεις ότι έφαγες, θα μετράτε τα ορεκτικά και θα βγάζουν κομπιουτεράκι

χααχαχαχαχχααχαχαχαχαχα?


Μου σπαράζεις την καρδιά πτωχέ Κωστάκη...

Ελα τσωπα, τσωπα...

https://www.e-food.gr/

Διαλεξε οτι θέλεις...

Ο Μπαρουτης κερνάει αρκει να είναι κινεζικο assούμε...?

 
?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Άλλο η ανάγκη, άλλο η επιθυμία. Δεν νομιζω οτι θέλει ανάλυση, το λένε και οι ιδιες οι λέξεις.


Νίκο μου σκέψου την εξής υποθετική περίπτωση.

Ένας άνθρωπος να καλύπτει τις ανάγκες του, αλλά να μην καλύπτει τις επιθυμίες του.

Αυτές τις απωθεί, και γίνονται απωθημένες στον ψυχισμό του.

Η έννοια της "επιθυμίας" είναι πάρα πολύ σημαντική στην ψυχιατρική.

Καθορίζει συμπεριφορές.

Δεν είναι τυχαίο, που αυτήν προσπαθεί να γιγαντώσει το μάρκετιν (και όχι μόνο).

Αυτές οι απωθημένες επιθυμίες έχουν σοβαρή επίδραση και στην αυτοεκτίμηση του ατόμου, και στον ψυχισμό του, αλλά και στην συμπεριφορά του.

Και όσο περισσότερο τις απωθεί, τόσο περισσότερο τον ενοχλούν.

Και έρχεται μια στιγμή, που η ικανοποίηση της επιθυμίας γίνεται ανάγκη, γιατί η απώθηση πονάει, σε κάνει δυστυχισμένο, επηρεάζει σοβαρά την καθημερινότητά σου.

Γι' αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι, λειτουργώντας από ένστικτο, προσπαθούν να ικανοποιούν κάποιες από τις επιθυμίες τους που δεν θα τους "ρίξουν έξω" τον προϋπολογισμό.

Ακριβώς για να έχουν την αίσθηση ότι μπορούν.

Για να μην μαζεύεται απώθηση ψυχικά.

Ανοίγουν λίγο το καπάκι της κατσαρόλας να φεύγει ο ατμός, γιατί αλλιώς θα ξεχειλίσει.

 
Η μουσική για πολλούς απο μας είναι πνευματική τροφή, διέξοδος, χαλάρωση, σκοπός ζωής και μπορεις να μείνεις και νηστικός και να στερηθείς για χάρη της.
Ακριβώς αυτό. Άρα τελικώς ναί, είναι necessity και όχι luxury, συμφωνώτατα.

 
Μου σπαράζεις την καρδιά πτωχέ Κωστάκη...

Ελα τσωπα, τσωπα...

https://www.e-food.gr/

Διαλεξε οτι θέλεις...

Ο Μπαρουτης κερνάει αρκει να είναι κινεζικο assούμε...?
Τώρα αυτό που κάμεις δεν είναι σωστό αφού κάνω δίαιτα.? Μην βάζεις link τουλάχιστο?

 Δεν με λυπάσαι, εγώ δεν σου έκαμα κακό ?

 Ας ξαναγυρίσουμε στο Montage  γιατί αυτά βλέπει ο @Waterfall-K και δεν θα ξαναγράψει, τώρα δικαίως τον ξενερώνουμε. Θα σβήσω όλα τα περίεργα πόστ τώρα αν μου επιτρέπει το σύστημα. Να μείνουμε στις ειδήσεις και τις απορίες, άντε και μερικές συγκρίσεις αν το φέρνει η κουβέντα για το Μοntage.

 Εγώ σβήνω τα δικά μου όλα

 
δεν εχεις καταλάβει ακόμα ότι δεν είναι η τέχνη για την τέχνη.


Αυτό που περιγράφεις είναι ο ορισμός του "τέχνη για την τέχνη". Και εγώ έχω δώσει (πάνω από μία φορές) τα τελευταία χρήματα της τσέπης μου για να ακούσω κάτι που με ενδιέφερε... αλλά δεν χρειάζεται να ακούς μουσική σε στερεοφωνικό των 5.000 όπως επίσης δεν χρειάζεται εξοπλισμός των 5.000 προκειμένου να παίξεις μουσική.

Όταν τα γούστα σου σε πάνε εκεί, πρέπει (όχι "καλό θα ήταν", αλλά "πρέπει") να αρχίσεις να σκέφτεσαι με όρους απόσβεσης, αλλιώς διατηρείς ένα πολύ εύθραυστο οικονομικά νοικοκυριό (και αυτό το ξέρω από πρώτο χέρι).

Αλλά παίζοντας μουσική έβγαλα λεφτά μόνο στο στρατό που έτρεχα τα ΣΚ στα πανηγύρια στο Δομοκό και στη Λειβαδιά....


Ναι, αλλά γι΄αυτό δεν φταίω εγώ, ούτε ο Δομοκός, ούτε η Λειβαδειά. Δεν ξέρω ούτε τι έπαιζες όταν συνέβη αυτό, ούτε αν ήσουν καλός, ούτε αν επέμεινες, ούτε αν είχες ήδη διαμορφώσει πιεστικές υποχρεώσεις προς τρίτους, ούτε τίποτε. Πως να το σχολιάσω λοιπόν;

 
παιδιά ας μην δαιμονοποιούμε το αντικείμενο αντί για την πρακτική.

Η πιστωτική είναι εργαλείο,


Το είπα και στον Νίκο (freedom) πριν, συμφωνώ.

Απλά δεν είναι για μένα.

 
Αυτό που περιγράφεις είναι ο ορισμός του "τέχνη για την τέχνη". Και εγώ έχω δώσει (πάνω από μία φορές) τα τελευταία χρήματα της τσέπης μου για να ακούσω κάτι που με ενδιέφερε... αλλά δεν χρειάζεται να ακούς μουσική σε στερεοφωνικό των 5.000 όπως επίσης δεν χρειάζεται εξοπλισμός των 5.000 προκειμένου να παίξεις μουσική.

Όταν τα γούστα σου σε πάνε εκεί, πρέπει (όχι "καλό θα ήταν", αλλά "πρέπει") να αρχίσεις να σκέφτεσαι με όρους απόσβεσης, αλλιώς διατηρείς ένα πολύ εύθραυστο οικονομικά νοικοκυριό (και αυτό το ξέρω από πρώτο χέρι).


μια κιθάρα θα μου έφτανε και όμως δεν έχω μία. Είχα μία για σχεδόν 40 χρόνια και αυτήν την είχα αγοράσει ως φοιτητής δίνοντας τα λεφτά μιας ετήσιας υποτροφίας και πεινώντας για όλη τη χρονιά (μην ξεχνιόμαστε κι όλας με την ορολογία μας)

σήμερα δεν έχω μία κιθάρα. Αλλά και περισσότερες που έχω δεν έχουν καμιά προοπτική απόσβεσης. Ούτε οι κάρτες ήχου ούτε ο ΗΥ ούτε τα πετάλια κι ας είναι τα μισά δεύτερο χέρι. Το ίδιο και τα daw και οι βιβλιοθήκες που αγόρασα με αίμα όταν περίμενα σχεδόν 3 χρόνια να βγει η σύνταξη στην εξαιρετική μας χώρα.

Θα μπορουσα να περάσω με μια κιθάρα....

σίγουρα τα τελευταία χρόνια μου δεν είναι τα πιό παραγωγικά μου απο άποψης εσόδων, με έχουν όμως γεμίσει ψυχικά και δεν έχει στερηθεί κανείς από την οικογένειά μου. Απλά αν δεν τα ξόδευα εκεί μπορεί να τα ξόδευα κάπου αλλού είτε εγώ είτε κάποιος άλλος.

Ναι, αλλά γι΄αυτό δεν φταίω εγώ, ούτε ο Δομοκός, ούτε η Λειβαδειά. Δεν ξέρω ούτε τι έπαιζες όταν συνέβη αυτό, ούτε αν ήσουν καλός, ούτε αν επέμεινες, ούτε αν είχες ήδη διαμορφώσει πιεστικές υποχρεώσεις προς τρίτους, ούτε τίποτε. Πως να το σχολιάσω λοιπόν;


δεν χρειάζεται να σχολιάσεις. Το λεω για να σου εξηγήσω ότι η μουσική χρήματα μου έδωσε μόνο παίζοντας σχεδόν σκυλάδικα και ποτέ κάνοντας το 100% κέφι μου.

 
 Εσύ που δεν έπαιρνες δάνεια πληρώνεις και αυτά όσων δεν πλήρωσαν να ξέρεις.


Ναι καλέ μου, για αυτό τους είπα "μάγκες" και για αυτό με το συμπαθειο αλλά σε όσους δεν "βγηκε" ο ντελβές, εχουν κοκκινησει τα δανεια τους, αν τους παρουν και τα σπίτια εγω προσωπικά δεν θα τους λυπηθω. Το '90 ημουν Ελλάδα, εβλεπα τι γινοταν και δεν καταλαβαινα με ποια λογική ο φτωχομπινες εβαζε δανειο 30-40 χρονια, λες και ήταν κόπιες του Νοστράδαμου και ήξεραν οτι όλα θα τους πανε οπως τα ειχαν υπολογίσει.

Αυτοι ηταν οι μάγκες, εγω ο λακαμάς.

Ετσι είναι η ζωή.

Νίκο μου σκέψου την εξής υποθετική περίπτωση.

Ένας άνθρωπος να καλύπτει τις ανάγκες του, αλλά να μην καλύπτει τις επιθυμίες του.

Αυτές τις απωθεί, και γίνονται απωθημένες στον ψυχισμό του.

Η έννοια της "επιθυμίας" είναι πάρα πολύ σημαντική στην ψυχιατρική.

Καθορίζει συμπεριφορές.

Δεν είναι τυχαίο, που αυτήν προσπαθεί να γιγαντώσει το μάρκετιν (και όχι μόνο).

Αυτές οι απωθημένες επιθυμίες έχουν σοβαρή επίδραση και στην αυτοεκτίμηση του ατόμου, και στον ψυχισμό του, αλλά και στην συμπεριφορά του.

Και όσο περισσότερο τις απωθεί, τόσο περισσότερο τον ενοχλούν.

Και έρχεται μια στιγμή, που η ικανοποίηση της επιθυμίας γίνεται ανάγκη, γιατί η απώθηση πονάει, σε κάνει δυστυχισμένο, επηρεάζει σοβαρά την καθημερινότητά σου.

Γι' αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι, λειτουργώντας από ένστικτο, προσπαθούν να ικανοποιούν κάποιες από τις επιθυμίες τους που δεν θα τους "ρίξουν έξω" τον προϋπολογισμό.

Ακριβώς για να έχουν την αίσθηση ότι μπορούν.

Για να μην μαζεύεται απώθηση ψυχικά.

Ανοίγουν λίγο το καπάκι της κατσαρόλας να φεύγει ο ατμός, γιατί αλλιώς θα ξεχειλίσει.


Στρατο, καταλαβαινω τι λες, ανεφερα και το shopping therapy (το να το ριξουν έξω).

Απο καθαρά καταναλωτική μερια, σε καταλαβαινω και συμφωνω απόλυτα.

Απο την μικρη μου εμπειρία όμως, τα υλικα ΔΕΝ φερνουν την ευτυχία και προφανως ούτε την ψυχική ισορροπία κοκ.

Ασε το μαρκετιν, αυτοι την δουλεια τους κανουν. Εσυ και εγω τι κάνουμε? Αγοράζουμε επειδή αυτοι το λενε?

Η υλη δεν γινεται να "ταίσει" την ψυχή. Αυτοι που που έχουν υλικες επιθυμιες τόσο μεγάλες ουτως ώστε να καταστρεφεται ο ψυχισμός τους όταν δεν μπορουν να τις ικανοποιήσουν, μαλλον θα πρέπει να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους πρώτα.

Αλλά έτσι το βλέπω εγώ, τελειως υποκειμενικα.

 Ας ξαναγυρίσουμε στο Montage  γιατί αυτά βλέπει ο @Waterfall-K και δεν θα ξαναγράψει, τώρα δικαίως τον ξενερώνουμε. Θα σβήσω όλα τα περίεργα πόστ τώρα αν μου επιτρέπει το σύστημα. Να μείνουμε στις ειδήσεις και τις απορίες, άντε και μερικές συγκρίσεις αν το φέρνει η κουβέντα για το Μοntage.

 Εγώ σβήνω τα δικά μου όλα


Οχι φιλε μου, τωρα ειναι αργά, οταν σε παρακαλαγα να βαλεις τα περι μαγικων USB στικακιων στο αλλο θρεντ, μου το επαιζες κινεζος (ΜΠΑΡΟΥΤΗ, ΗΡΕΜΑ!!!).

 
εγώ εξέτασα κατά πόσο είναι πιθανό να το κάνει αν δεν έχει προοπτική απόσβεσης.
Δεν με ενδιαφέρει η απόσβεση, όχι τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα. Ότι δεν χρησιμοποιείται επαγγελματικά, ότι δηλαδή είναι καθαρά για ιδιωτική χρήση και δεν παράγει χρήμα, απόσβεση δεν μπορεί να γίνει. Πως θα κάνουμε απόσβεση της tv μας, του pc μας, της καφετιέρας μας, του ψυγείου μας κλπ κλπ κλπ? Απόσβεση θα κοιτάξει να κάνει κάποιος που θα σκάσει €5Κ να αγοράσει το Χ πλήκτρο και το χρησιμοποιεί σε "αρπαχτές"/πανηγύρια ανά την επικράτεια (μέσα σε μια βδομάδα έχει κάνει απόσβεση?). 

Φίλος, οι πισίνες δεν είναι "γούρνες", σόρυ κιόλας. Εντελώς συμπτωματικά, όσοι γνωστοί μου έχουν πισίνα, βγάζουν πάνω από 15 χιλιάρικα το μήνα.
Αναλόγως για ποιες πισίνες μιλάμε. Η πισίνα του Bill Gates δεν είναι γούρνα, η 2x2 πισίνα του κυρ Παντελή στην πίσω αυλή είναι.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πάντα όμως υπάρχει τρόπος να εξισορροπηθεί το πράμα. Π.Χ. Τα τελευταία 3 χρόνια έχω αποφασίσει οτι το μόνο ΕΝΑ synth που θα ήθελα είναι το Solaris του John Bowen, δλδ 6 χιλιάρικα. Αντ'αυτού, τα τελευταία 3 χρόνια έχω ξοδέψει 4 χιλιάρικα αντί για 6 και έχω 7 συνθ αντί για 1 και το σημαντικότερο: Το χαίρομαι, δεν είμαι αχάριστος. Δεδομένης δλδ της επιθυμίας να κάνω μουσική, βρήκα σταδιακά και τον τρόπο να μην αιμορραγήσω οικονομικά. ΚΑΙ, χωρίς να κάνω εκπτώσεις σε τίποτα. Αυτό που έλεγαν οι παλιοί "το τερπνόν μετά του ωφελίμου". Κοντολογίς, προτιμώ να είμαι χαρούμενος που φτιάχνω μουσική με τους δικούς μου όρους, κι ας πηγαίνω 3 φορές τη βδομάδα στους γονείς μου για φαγητό. Δε πειράζει, βλεπόμαστε και συχνότερα και διατηρείται μια σχέση που, αν ήμουν 100% ανεξάρτητος, δεν θα γινόταν..

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top