@dimsonic
Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει από τις αγαπημένες μου μπάντες και όποτε έρχονται για συναυλία στα μέρη μου, ευτυχώς συχνά, δεν τους χάνω ποτέ. Δεν παίζουν ποτέ με τον ίδιο τρόπο το ίδιο πράγμα δυο φορές...
Δες ένα παράδειγμα σύγχρονης μουσικής από λευκούς, μαύρους, ινδιάνους, ωραίους ανθρώπους, λίγο soul, λίγο soul, κι άλλο λίγο soul και jazz και blues και ινδική μουσική (ας όψεται ο άνθρωπος που παίζει το καλύτερο slide αυτή τη στιγμή στον κόσμο), και θα δεις τι συντελείται εκτός των αποστειρωμένων charts - είναι huge στις ΗΠΑ.
Αν δεν βαριέσαι δες και τους στίχους, πόσο απλοί και ειλικρινείς είναι, πώς δένει το ερωτικό στοιχείο με το σύγχρονο aspect μιας κοινωνίας σε πτώση (Well, I came to the city, I was running from the past, my heart was bleeding and it hurts my bones to laugh / He was born to love me, I was raised to be his fool, oh his fool
Walk that line, Torn apart, Gotta spend your whole life trying
Ride that train, free your heart, It's midnight up in Harlem
I went down to the river and I took a look around, there were old man shoes , there were needles on the ground,
No more mysteries, baby, No more secrets, no more clues
The stars are out there, you can almost see the moon)
Και ο Derek κάνει ένα απίστευτο σόλο as usual
χωρίς να σρεντάρει ο μαλάκας! (δες τι γίνεται me to φάκιν groove στη μέση του track).
Άσε που έχουν δυο ντράμερ, που ακούυστηκε μα τους Allman Bros!
Το πιο αστείο είναι ότι αυτή την κομματάρα, την έχει γράψει ο τύπος που κάνει ... backing vocals, o Μike Mattison. Ο οποίος δεν παίζει καν τις μισές νότες από όσες ένας πρωτάρης ωδείου στην ηλεχτρική κιθάρα.
