Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, αλλά δεν ειναι αυτό το ζήτημα εδώ, αλλά η σύνθεση.
Δημιουργικά, το Sultans of Swing, είναι σύνθεση (στίχοι, μουσική και συναίσθημα). Οι μελωδίες δεν συνιστούν μοτίβα στο αριστερό χέρι ούτε ασκήσεις αναπνοής. Και ο ερμηνευτής, μπορεί να συναρπάζει χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι κάνει show off (αυτό κάνουν συνήθως οι μεγάλοι). Οσο κι αν το έχουμε σκυλοβαρεθεί, όσο κι αν είμαστε ανοιχτοί σε άλλα ακούσματα, ανήκει σε άλλη κατηγορία από ένα μη-τραγούδι εντυπωσιασμού που αύριο δεν θα το θυμάται κανείς πιθανόν, και θα είναι χρήσιμο μόνο για να διδάσκεται σε ωδεία.
Τα είπαν και άλλοι καλύτερα - δεν είναι προσωπικό το σχόλιό μου στην τσουβαλοποίηση που υπονοείς (περί φανατικών), είναι τοποθέτηση.