Για μένα ένα πολύ σημαντικό μέρος της "ταυτότητας" του τι είναι μουσική τελικά, είναι η "κοινωνία" των ανθρώπων που αυτή προκαλεί, είτε σε ένα συναυλιακό χώρο, είτε σε ένα φεστιβάλ, εκκλησία, μπαράκι η σε μια παρέα που ακούει μουσική χορεύει κτλ. Αυτό είναι η πραγματική μουσική, αυτό που φτιάχνουν μαζί παίχτες μπάντα και κοινό, αυτό γεννάει τα διάφορα μουσικά είδη και κάνει τους μουσικούς να αφορούν την κοινωνία και κάποιους από αυτούς να ξεχωρίζουν.
Η πραγματική ζητούμενη ικανότητα ενός μουσικού δεν είναι η δεξιοτεχνία του στο όργανο, ούτε η γνώση των μουσικών ειδών, αλλά η ικανότητα του να τα χρησιμοποιεί για να ανοίξει μια πόρτα για τους ανθρώπους που τον ακούνε, να τους βοηθά να φτιάξουν αυτοί "μουσική". Αυτό δεν θα γίνει ποτέ μέσα από μια οθόνη με τρόπο συγκρίσιμο με τον πραγματικό, για πολλούς λόγους (και αυτό ισχύει για οτιδήποτε έχει φυσική υπόσταση τέχνες, αθλητισμό, ακόμα και μιαν απλή συζήτηση - η μεταφορά τους σε μια οθόνη είναι πάντα εντελώς φτωχή).
Ένας μουσικός που απλά παίζει μόνος του σπίτι του δεν έχει καν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι του να παίξει με άλλους, να παίξει ΜΕ κοινό και ΓΙΑ κοινό, είτε παίζει μέταλ είτε κλασική μουσική το ίδιο είναι. Κατά τη γνώμη μου η ουσία του πράγματος χάνεται, οι άνθρωποι, η μουσική και η ζωή δεν είναι φτιαγμένα για να τα βλέπουμε μόνοι μας μπροστά σε μια οθόνη. Αυτός είναι ο λόγος νομίζω τελικά που προσωπικά, σχεδόν πάντα οπότε βλέπω παίκτες αποκλειστικά του YouTube η ουσία της μουσικής τους συγκρινόμενη με μουσικούς που παίζουν έξω μου φαίνεται εξαιρετικά φτωχή.