Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά.
Ξεκίνησε με λίγο άγχος (ως συνήθως) από την πλευρά μου γιατί είχα πόνους στη μέση (το σεξ με πολλαπλές ταυτόχρονες συντρόφους θα το αποφεύγω πλέον στην ηλικία μου) αλλά και η αρχική προσέλευση του κόσμου ήταν αποκαρδιωτική.
Δεν ξέρω ποιο ακριβώς σημείο του "Ξεκινάμε στις 10:00΄!!" δεν ήταν ξεκάθαρο αλλά τελικά απλώς νοιώθω ότι διάγω αγώνα άγονο. Αυτά που λέμε και συζητάμε τόσο καιρό εδώ μέσα δεν έχουν εφαρμογή στην ημεδαπή. Πριν τις 11 δεν ξεκινάς τίποτα εκτός κι αν θες να παίζεις σε άδειο μαγαζί.
Ο Digisilence ήταν εκεί από νωρίς και πάλευε να στήσει και τα δικά του μηχανήματα αλλά και τα δικά μας σε ένα μαγαζί που ηχητικά είχε πολλές ελλείψεις. Το ότι μείνατε ευχαριστημένοι ηχητικά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν αλλά και στις μπάντες που διαχειρίστηκαν σωστά τις εντάσεις. Να επισημάνω ότι πέρα από ένα υποτυπώδες soundcheck που κάναμε μόνο εμείς, κανείς δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα άλλο.
Πρώτος ξεκίνησε ο
Nikolas. Εντονη παρουσία, έντονη έκφραση λόγου, έντονη έκφραση στο πιάνο, συνοδεία μία παρουσίας μάλλον petit και γλυκειάς αλλά με πολύ καθαρή, δυνατή, όμορφη και μελετημένη φωνή που άρεσε πολύ. Λείπουν κάποια live και η νευρικότητα (και το ελλιπές κοντρολάρισμα των δυναμικών) υπήρχε αμφοτέρων πλευρών αλλά για το αρμονικό κοντράστ που είδαμε "I think this is the beginning of a beautiful friendship" που είπε και ο Bogart.
Καλή επιτυχία παιδιά.
Μετά η σκηνή με τους
Mac Maxe γέμισε ψηφία. Μεγάλη εντύπωση μου έκανη η απουσία σχολίων για το μεστό παίξιμο και την ηχάρα (με το Axe Fx) του Marillion. Αντιλαμβάνομαι ότι ο σταρ της βραδιάς ήταν ο Marathon και το σαχλοφωνό του αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και τους αθόρυβους συντελεστές. Και ως γνωστόν, ο Marillion αν και βαθύς γνώστης ηλεκτρονικών (και αρωγός στα project πολλών συμφορουμιτών) και πολύ καλός κιθαρίστας, δεν "πουλάει" (ούτε για φραγκοδίφραγκα) τη παρουσία του. Και παραγνωρίζεται η προσφορά του.
Το ντουέτο με την προσήλωση στον Mac και την καθιστή τους θέση, ήταν σαν ντουέτο κλασσικής και έδωσαν άλλη νότα στην εκδήλωση.
Αν ο Marathon συμφιλιωθεί με τον χρόνο ;D, το ντουέτο έχει προοπτικές (μιλάω ειλικρινά) και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι που είμαι σίγουρος πολλά μαγαζιά θα θέλαν να φιλοξενήσουν.
Ακολούθησαν οι
Motive Project ΙΙ του Yameth. Πολύ καλή μπάντα. Αν και βγήκε μπροστά η Εβελίνα στη φωνή, θα ήθελα να επισημάνω πόσο πολύ καλή φωνή μου φάνηκε η αντίστοιχη ανδρική (Μάνος; ). Τα congas μάλλον δεν ακούστηκαν καθότι ο guest star Γιώργος (από τους 4WD) στα ντραμς (πολύ καλός ντράμερ κατά τα άλλα όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε) ήταν μάλλον εκτός κλίματος του γκρουπ και τα κάλυπτε. Ο Yameth ευγενική και λιτή παρουσία
και στη κιθάρα σε αντιπαράθεση (όχι στο ευγενική) με τον Terry ;D. Μου αρέσει (πάντα) το Chain of Fools.
Μετά οι
Loose Rag. Δεν θα μιλήσω για μας καθότι δεν το θεωρώ και λογικό. Εξάλλου, όσο πολύ το φχαριστιέμαι επί σκηνής (που ήταν ιδιαίτερα μικρή και δεν με άφηνε να κινηθώ ελεύθερα και ταλαιπωρούσα τα πετάλια του Παύλου αλλά και τον έκρυβα) τόσο κάθομαι μετά και αναμασώ και διογκώνω τα λάθη μου και τις (πολλές) ατέλειές μου. Οι άλλοι τρείς φίλοι μου κινήθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο και θα χαρείτε να μάθετε ότι η μεγαλοψυχία μου επέτρεψε την παραμονή του Longshadow στο συγκρότημα.
Και μετά οι
Lousy T-shirts. Λοιπόν εγώ θα το πω και δημοσίως. Είναι κρίμα αυτό το γκρουπ να μην διατηρήσει τη μορφή του (χωρίς τον Terry για ευνόητους λόγους) και μετά από αυτό το event. H τριβή θα αφαιρέσει συτή την εγγενή συστολή (των κιθαριστών JazzJoker / Gvour και όχι του Haris που δοκίμαζε την αντοχή των δερμάτων) και θα βγάλει αυτό το connoisseur παίξιμο τους και την δημιουργικότητά τους πιο μπροστά.
Εμένα προσωπικά (ειδικά στο πρώτο κομμάτι γιατί στο δεύτερο -ωραίο το κομμάτι του Σπύρου αλλά δύσκολο για live, ειδικά δε όταν δεν "απαιτήσεις" την προσοχή του κοινού- άφησαν τη σκηνή να τους "φάει") μου άρεσαν πολύ περισσότερο από ότι άρεσαν στους ίδιους.
Για αυτό λέω. Ξαναπροσπαθήστε το.
Awanna Neim ( Εκ της παρακλήσεώς μου στον Νέστορα "
Θέλω ένα όνομα. Σήμερα !" και αφού δεν μου έδωσε άλλο.....). Το κλου της βραδιάς, το πιο κιθαριστικά φωνακλάδικο σχήμα της ημέρας. Συνεπικουρούμενων των Terry-ola-ta-kano-kai-den-sihainomai και Γιώργου (που ταιριάζουν πολύ καλά καθότι δυνατοί και τεχνικοί και οι δύο), οι δύο βιρτουόζοι κιθαρίστες ανέβασαν τις εντάσεις και επιδόθηκαν στους κιθαριστικους ακροβατισμούς που ενθουσίασαν το κοινό (και ειδικά τους πεινασμένους για κιθάρα-in-your-face οπαδούς του noiz). Πολύ ωραίο το κομμάτι του Gregg (αντε να δούμε και το CD) αλλά και η ερμηνεία του σε αυτό, ένιωσε καλύτερα στο καταπληκτικό Lovers ο Νέστορας, ένστασή μου (άνευ σημασίας) ο ρυθμός στο Born Under Bad Sign που εκτελέστηκε μάλλον εκτός κλίματος.
Το Miss you (όχι δεν ξέρω τους στίχους, ότι να ναι έλεγα και στο refrain αλλά το oυουου μου και του Αρχηγού, απογείωσαν τα πληθωρικά και συνάμα μεστά φωνητικά του Sir Apos) ήταν ένα θέαμα για όλη την οικογένεια......
To jam-τσόντα, παράκληση του ιδιοκτήτη κατέληξε (αφού όλοι ήταν ντροπαλοί) να είναι Loose Rag με τον Yameth στη θέση του Παύλου. Τίποτα που να χρήζει μνείας
Όπως ξαναείπα, μια πολύ ωραία βραδιά, που να επισημάνω / τονίσω την έκανε έτσι τόσο τα γκρουπ όσο (και πολύ περισσότερο μάλλον) ο κόσμος κάτω από τη σκηνή.
Οι απουσίες μας λείψαν αλλά κάτι θα ξανακάνουμε.
Η ατμόσφαιρα ήταν απλώς ιδανική και δεν κατάλαβα πως πήγε 4+ (όταν έπρεπε πλέον να αποχωρήσουμε μετά τις συμβίας και να αρχίσω τις διανομές κατ' οίκον).
Το χάρηκα όσο δεν παίρνει.
Πάντα τέτοια παίδες......
