Επειδή αναφέρθηκαν πολλές φορές οι γονείς και τα παιδιά δεν κρατιέμαι και θα το πω:
Ως εκπαιδευτικός έψαξα πολύ και με ειλικρινή απορία γιατί οι γονείς πιέζουν τα παιδιά να σπουδάσουν κάτι στο Πανεπιστήμιο. Το οποίο "κάτι", λόγω της πολυπλοκότητας του συτήματος εισαγωγής, και του ελλείματος αυτογνωσίας των παιδιών, τελικά στις πιο πολλές των πειρπτώσεων αποφασίζεται στην τύχη.
Έψαξα λοιπόν γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να γίνει σήμερα στην Ελλάδα π.χ. Γεωλόγος. Γιατί δηλαδή να δίνει 2 χρόνια άπειρα λεφτά και χρόνο σε φροντιστήρια, και άλλα 4-5 χρόνια στο Πανεπιστήμιο, και είναι σε άλλη πόλη και νοίκια και λοιπά έξοδα διαβίωσης. Αν τα βάλουμε όλα κάτω μιλάμε για 6-7 χρόνια πλήρους απασχόλησης και συνολικό κόστος δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αν σήμερα αποφασίσω ότι έχω 7 χρόνια ελεύθερα και π.χ. 70.000 ευρώ διαθέσιμα για έναν 16χρονο νομίζω ότι μπορούμε να δούμε μια άποψη του προβλήματος.
Γιατί λοιπόν να σπουδάσει κάποιος κάτι καλά και σώνει; Πιθανές απαντήσεις:
1. Λόγω κοινωνικού πρεστίζ; Τελευταία φορά που θυμάμαι το να δήλωνες απόφοιτος Πανεπιστημίου δε σου εξασφάλιζε ακριβώς την είσοδο στα σαλόνια
2. Επειδή αγαπά τη γνώση και τη μόρφωση; Μάλλον ούτε αυτό στέκει, αλλιώς θα διαβάζαμε κανα βιβλίο αντί να βλέπουμε τηλεοραση
3. Για να αυτοπραγματωθεί; Πώς με ένα Πανεπιστήμιο που έβγαλε η ρουλέτα;
4. Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στο γέλιο του ανεκδότου; Για τη δουλειά και τα λεφτά;
Έψαξα και βρήκα ποια περίοδο του Ελληνικού κράτους έβρισκες αμέσως δουλειά με ένα πτυχίο. Οι πιο πολλοί γνωστοι μου που είναι λίγο μεγαλύτεροι από εμένα μου λένε ότι γύρω στο 60 με 70 ήταν όντως καλά για τους πτυχιούχους.
Για να κλείσω κάπου, φαίνεται ότι τα κοινωνικά μας αντανακλαστικά, το κοινωνικό knee jerk reaction παίρνει 40 χρόνια. Και δυστυχώς αυτό είναι μια άποψη του βαθύ συντηρητισμού (όχι με την στενά πολιτική έννοια) της κοινωνίας μας. Του "έτσι τα βρήκαμε", του "μη ρωτάς", του "έτσι κάνουν όλοι", του "κι ο άλλος έκλεβε", του ...
Επί του πρακτέου, φίλε Μενέλαε, αν έχεις και άλλη δουλειά να κάνεις εναλλακτικά φυσικά είναι καλά. Αν έχεις τέτοια καλή διάθεση, και δουλειές θα βρεις και τη μουσική θα μάθεις, μην ανησυχείς, εσύ ξέρεις καλύτερα.

Ως εκπαιδευτικός έψαξα πολύ και με ειλικρινή απορία γιατί οι γονείς πιέζουν τα παιδιά να σπουδάσουν κάτι στο Πανεπιστήμιο. Το οποίο "κάτι", λόγω της πολυπλοκότητας του συτήματος εισαγωγής, και του ελλείματος αυτογνωσίας των παιδιών, τελικά στις πιο πολλές των πειρπτώσεων αποφασίζεται στην τύχη.
Έψαξα λοιπόν γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να γίνει σήμερα στην Ελλάδα π.χ. Γεωλόγος. Γιατί δηλαδή να δίνει 2 χρόνια άπειρα λεφτά και χρόνο σε φροντιστήρια, και άλλα 4-5 χρόνια στο Πανεπιστήμιο, και είναι σε άλλη πόλη και νοίκια και λοιπά έξοδα διαβίωσης. Αν τα βάλουμε όλα κάτω μιλάμε για 6-7 χρόνια πλήρους απασχόλησης και συνολικό κόστος δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αν σήμερα αποφασίσω ότι έχω 7 χρόνια ελεύθερα και π.χ. 70.000 ευρώ διαθέσιμα για έναν 16χρονο νομίζω ότι μπορούμε να δούμε μια άποψη του προβλήματος.
Γιατί λοιπόν να σπουδάσει κάποιος κάτι καλά και σώνει; Πιθανές απαντήσεις:
1. Λόγω κοινωνικού πρεστίζ; Τελευταία φορά που θυμάμαι το να δήλωνες απόφοιτος Πανεπιστημίου δε σου εξασφάλιζε ακριβώς την είσοδο στα σαλόνια

2. Επειδή αγαπά τη γνώση και τη μόρφωση; Μάλλον ούτε αυτό στέκει, αλλιώς θα διαβάζαμε κανα βιβλίο αντί να βλέπουμε τηλεοραση
3. Για να αυτοπραγματωθεί; Πώς με ένα Πανεπιστήμιο που έβγαλε η ρουλέτα;
4. Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στο γέλιο του ανεκδότου; Για τη δουλειά και τα λεφτά;
Έψαξα και βρήκα ποια περίοδο του Ελληνικού κράτους έβρισκες αμέσως δουλειά με ένα πτυχίο. Οι πιο πολλοί γνωστοι μου που είναι λίγο μεγαλύτεροι από εμένα μου λένε ότι γύρω στο 60 με 70 ήταν όντως καλά για τους πτυχιούχους.
Για να κλείσω κάπου, φαίνεται ότι τα κοινωνικά μας αντανακλαστικά, το κοινωνικό knee jerk reaction παίρνει 40 χρόνια. Και δυστυχώς αυτό είναι μια άποψη του βαθύ συντηρητισμού (όχι με την στενά πολιτική έννοια) της κοινωνίας μας. Του "έτσι τα βρήκαμε", του "μη ρωτάς", του "έτσι κάνουν όλοι", του "κι ο άλλος έκλεβε", του ...
Επί του πρακτέου, φίλε Μενέλαε, αν έχεις και άλλη δουλειά να κάνεις εναλλακτικά φυσικά είναι καλά. Αν έχεις τέτοια καλή διάθεση, και δουλειές θα βρεις και τη μουσική θα μάθεις, μην ανησυχείς, εσύ ξέρεις καλύτερα.


