- Μηνύματα
- 12,681
- Πόντοι
- 38
Παράξενη εισαγωγή, το ξέρω, αλλά ξεκινώ με Σημείωση: Αν και δεν έχω ολοκληρώσει πλήρως όλα όσα θέλω να κάνω σε αυτό το test, ξεκινάω την περιγραφή τώρα προκειμένου να με ρωτήσετε ότι θέλετε πριν επιστραφούν οι καμπίνες.
Λογικά, δύο από τις καμπίνες, θα τις χρησιμοποιήσω και στο επερχόμενο live μας αν θέλετε να τις δείτε και από κοντά.
Επί του θέματος λοιπόν...
Είναι γεγονός ότι έχω ακούσει ατέλειωτες συζητήσεις για το ξύλο του σώματος/μπράτσου του μπάσου, τους μαγνήτες, γέφυρες, ενισχυτές, χορδές και καλώδια αλλά η καμπίνα βρισκόταν στη γωνία με τα α(συ)ζήτητα. Ανεξήγητο; Ίσως αλλά όχι τελείως.
Ο ερασιτέχνης/ημι-επαγγελματίας μπασίστας μουσικός ήθελε να ελέγχει ότι μπορούσε να ελέγχει. Η καμπίνα ήταν τις περισσότερες φορές ένας απροσδιόριστος παράγοντας αφού, λόγω βάρους, επαφιόταν σε αυτή που είχε ο ιδιοκτήτης του club. Εξάλλου γιατί να μας πολυνοιάζει αφού τις περισσότερες φορές είναι για monitor και την κυρίως δουλειά θα την κάνουν τα PA μέσω di ;
Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Η τεχνολογία και τα νέα υλικά επιτρέπουν πλέον την κατασκευή μπασοκαμπινών που είναι σχετικά ελαφριές και εύκολα μεταφέρσιμες (αν δεν μπορείς να μεταφέρεις 12-13 κιλά καμπίνα στο ένα χέρι, παίζει και να διάλεξες λάθος όργανο ) και ταυτόχρονα έχουν την δυνατότητα να αναπαράγουν τις εντάσεις (και ακόμα σημαντικότερα) την χροιά του ήχου που χρειάζεται ένας μπασίστας στο live του, στις πρόβες του αλλά και στο σπίτι του για εξάσκηση και τραπεζάκι του καφέ ;D.
Έχοντας στο μυαλό λοιπόν ότι ένας μπασίστας χρειάζεται έναν ποιοτικό συνδυασμό ελαφριάς καμπίνας / ενισχυτή προκειμένου με άνετο και οικονομικό τρόπο να κουβαλά τον δικό του ήχο στα gigs, αποφάσισα (με την βοήθεια μερικών φίλων) να κάνω αυτό το test.
Συγκέντρωσα λοιπόν, τέσσερεις (συν μία) από αυτές τις καμπίνες στις οποίες σπάνια έχουμε πρόσβαση στην τοπική αγορά και θα προσπαθήσω να περιγράψω τι είδαμε και τι ακούσαμε από αυτές.
Πριν προχωρήσω, θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδιάς τους Marc Vanderkley (Vanderkley), Thomas Eich (Tecamp), Alex Claber (Barefaced) αλλά και τους συμφορουμίτες Παναγιώτη Χρονόπουλο (EBS) και Λευτέρη Μπέσιο (Aguilar) που εμπιστεύτηκαν τις καμπίνες τους στη διάθεσή μας χωρίς όρους και περιορισμούς (ή μάλλον ενίοτε με τον όρο να τις ταλαιπωρήσουμε) δείχνοντας από την αρχή την εμπιστοσύνη που έχουν στο gear τους και σε μας.
Το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.
Εν περιλήψει, οι καμπίνες που συμμετέχουν (αλφαβητικά) είναι:
• Barefaced Big Baby 2
• EBS Neoline 112
• Tecamp XS112
• Vanderkley EX112
Και ως guest star η
• Aguilar SL112
Όπως ίσως καταλάβατε από πιο πάνω, εξαιρουμένης της Αμερικάνικης Aguilar, όλες οι υπόλοιπες καμπίνες είναι κατασκευασμένες στην Ευρώπη από Ευρωπαίους κατασκευαστές.
Και γιατί δεν το άφησα αμιγώς Ευρωπαϊκό;
Θα μπορούσα αλλά αφού είχα την ευκαιρία να συμπεριλάβω την πιο δημοφιλή Αμερικάνικη καμπίνα (πρώτη σε πωλήσεις στην κατηγορία της στον Thomann όταν γραφόταν το άρθρο) που πληρούσε και τα κριτήρια του τεστ μας, θα την άφηνα; Προς Θεού δηλαδή ….
Για να κάνω το τεστ ομοιόμορφο, έθεσα σαν κριτήριο συμμετοχής όλες οι καμπίνες να είναι Ευρωπαϊκές, με ένα 12ιντσο, κάτω από 15 κιλά και κάτω από €800. Σην υλοποίηση της Barefaced και με την εναλλαγή της ισοτιμίας ευρώ/λίρας ίσως το κόστος ξεπερνάει ελαφρώς αυτό το όριο κόστους αλλά η μεγάλη λίστα αναμονής για την παράδοση καμπίνας και η ευκαιρία να έχουμε στα χέρια μας το pre-production μοντέλο του Big Baby 2 άμεσα, με έκανε να παραβλέψω το γεγονός και νομίζω ότι συγχωρούμαι.
Να επισημάνω ότι αντίστοιχες καμπίνες ζητήθηκαν από όλους (που γνώριζα πριν το τεστ, καθότι έκτοτε έμαθα για 2-3 κατασκευαστές ακόμα) τους Ευρωπαίους κατασκευαστές με τις Vanderkley, Tecamp & Barefaced να ανταποκρίνονται θετικά χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι δεν κατανοώ και τις επιφυλάξεις των υπολοίπων.
Ξέρω, πολλοί θα πουν ότι «γιατί να πάρω μια μάλλον ακριβή καμπίνα που δεν έχει ούτε καν αντιπρόσωπο στη χώρα μου ;»
Μεγάλα παιδιά είστε, ο καθείς έχει και τα κριτήριά του. Εξάλλου δεν είμαι εδώ για να σας πείσω και δεν έχω κάποια σχέση με τις εταιρείες. Αυτό που μπορώ να καταθέσω όμως είναι ότι με όλους τους κατασκευαστές (που προθυμοποιήθηκαν να συμμετάσχουν) είχα άψογη επαφή και άμεση εξυπηρέτηση.
Έμφαση – θα ήταν αδικία να μην το αναφέρω – στην ταχύτητα και προθυμία του Marc Vanderkley ο οποίος απαντούσε και ανταποκρινόταν στα αιτήματά μου πριν καλά – καλά τα κάνω.
Από την άλλη η Barefaced, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Alex ως κατασκευαστή, υποστηρικτή, promoter, αρθογράφου, expert forum(s) member, έχει κάποιο ζήτημα στο waiting list κατασκευής. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια, μένοντας στην Γηραιά Αλβιόνα, και στη Morgan Cars. Και στις δύο περιπτώσεις προφανώς είναι αρκετοί (συγκαταλέγομαι σε αυτούς) που θεωρούν ότι η αναμονή αξίζει.
Στη μέση ο ολιγόλογος, μεστός αλλά και ευγενικός επαγγελματισμός του Thomas της TecAmp.
Εξάλλου θεωρώ ότι οι αποστάσεις, τα λογικά μεταφορικά έξοδα, το κοινό (σχεδόν) νόμισμα, η έλλειψη δασμών, η ποιότητα κατασκευής και η υποστήριξη από τον ίδιο τον κατασκευαστή, για πολλούς από εμάς είναι παράγοντες που υπερτερούν των περισσοτέρων ευρώ που ζητούνται από κάποιες άλλες αντίστοιχες) κατασκευές της Ανατολής. Για κάποιος άλλους όχι. Ο καθείς και οι προτεραιότητές του.
Υποθέτω ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη με τους καλύτερους μισθούς και τα μικρότερα ταχυδρομικά έξοδα, η επιλογή μιας ποιοτικής Ευρωπαϊκής καμπίνας θα έπρεπε να είναι μονόδρομος..
Αρκετά με την μακροσκελέστατη εισαγωγή, ας γνωρίσουμε λοιπόν τις καμπίνες μία-μία (και σιγά-σιγά καθότι δεν έχουν ολοκληρωθεί -τελείως- οι μετρήσεις) σύμφωνα με την άφιξή τους.
Να ξαναΤΟΝΙΣΩ ότι οι καμπίνες βρίσκονται (για λίγο) ακόμα εδώ, οπότε και κάθε ερώτηση που πιθανόν έχετε για αυτές, είναι καλοδεχούμενη.
Λογικά, δύο από τις καμπίνες, θα τις χρησιμοποιήσω και στο επερχόμενο live μας αν θέλετε να τις δείτε και από κοντά.
Επί του θέματος λοιπόν...
Είναι γεγονός ότι έχω ακούσει ατέλειωτες συζητήσεις για το ξύλο του σώματος/μπράτσου του μπάσου, τους μαγνήτες, γέφυρες, ενισχυτές, χορδές και καλώδια αλλά η καμπίνα βρισκόταν στη γωνία με τα α(συ)ζήτητα. Ανεξήγητο; Ίσως αλλά όχι τελείως.
Ο ερασιτέχνης/ημι-επαγγελματίας μπασίστας μουσικός ήθελε να ελέγχει ότι μπορούσε να ελέγχει. Η καμπίνα ήταν τις περισσότερες φορές ένας απροσδιόριστος παράγοντας αφού, λόγω βάρους, επαφιόταν σε αυτή που είχε ο ιδιοκτήτης του club. Εξάλλου γιατί να μας πολυνοιάζει αφού τις περισσότερες φορές είναι για monitor και την κυρίως δουλειά θα την κάνουν τα PA μέσω di ;
Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Η τεχνολογία και τα νέα υλικά επιτρέπουν πλέον την κατασκευή μπασοκαμπινών που είναι σχετικά ελαφριές και εύκολα μεταφέρσιμες (αν δεν μπορείς να μεταφέρεις 12-13 κιλά καμπίνα στο ένα χέρι, παίζει και να διάλεξες λάθος όργανο ) και ταυτόχρονα έχουν την δυνατότητα να αναπαράγουν τις εντάσεις (και ακόμα σημαντικότερα) την χροιά του ήχου που χρειάζεται ένας μπασίστας στο live του, στις πρόβες του αλλά και στο σπίτι του για εξάσκηση και τραπεζάκι του καφέ ;D.
Έχοντας στο μυαλό λοιπόν ότι ένας μπασίστας χρειάζεται έναν ποιοτικό συνδυασμό ελαφριάς καμπίνας / ενισχυτή προκειμένου με άνετο και οικονομικό τρόπο να κουβαλά τον δικό του ήχο στα gigs, αποφάσισα (με την βοήθεια μερικών φίλων) να κάνω αυτό το test.
Συγκέντρωσα λοιπόν, τέσσερεις (συν μία) από αυτές τις καμπίνες στις οποίες σπάνια έχουμε πρόσβαση στην τοπική αγορά και θα προσπαθήσω να περιγράψω τι είδαμε και τι ακούσαμε από αυτές.
Πριν προχωρήσω, θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδιάς τους Marc Vanderkley (Vanderkley), Thomas Eich (Tecamp), Alex Claber (Barefaced) αλλά και τους συμφορουμίτες Παναγιώτη Χρονόπουλο (EBS) και Λευτέρη Μπέσιο (Aguilar) που εμπιστεύτηκαν τις καμπίνες τους στη διάθεσή μας χωρίς όρους και περιορισμούς (ή μάλλον ενίοτε με τον όρο να τις ταλαιπωρήσουμε) δείχνοντας από την αρχή την εμπιστοσύνη που έχουν στο gear τους και σε μας.
Το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.
Εν περιλήψει, οι καμπίνες που συμμετέχουν (αλφαβητικά) είναι:
• Barefaced Big Baby 2
• EBS Neoline 112
• Tecamp XS112
• Vanderkley EX112
Και ως guest star η
• Aguilar SL112
Όπως ίσως καταλάβατε από πιο πάνω, εξαιρουμένης της Αμερικάνικης Aguilar, όλες οι υπόλοιπες καμπίνες είναι κατασκευασμένες στην Ευρώπη από Ευρωπαίους κατασκευαστές.
Και γιατί δεν το άφησα αμιγώς Ευρωπαϊκό;
Θα μπορούσα αλλά αφού είχα την ευκαιρία να συμπεριλάβω την πιο δημοφιλή Αμερικάνικη καμπίνα (πρώτη σε πωλήσεις στην κατηγορία της στον Thomann όταν γραφόταν το άρθρο) που πληρούσε και τα κριτήρια του τεστ μας, θα την άφηνα; Προς Θεού δηλαδή ….
Για να κάνω το τεστ ομοιόμορφο, έθεσα σαν κριτήριο συμμετοχής όλες οι καμπίνες να είναι Ευρωπαϊκές, με ένα 12ιντσο, κάτω από 15 κιλά και κάτω από €800. Σην υλοποίηση της Barefaced και με την εναλλαγή της ισοτιμίας ευρώ/λίρας ίσως το κόστος ξεπερνάει ελαφρώς αυτό το όριο κόστους αλλά η μεγάλη λίστα αναμονής για την παράδοση καμπίνας και η ευκαιρία να έχουμε στα χέρια μας το pre-production μοντέλο του Big Baby 2 άμεσα, με έκανε να παραβλέψω το γεγονός και νομίζω ότι συγχωρούμαι.
Να επισημάνω ότι αντίστοιχες καμπίνες ζητήθηκαν από όλους (που γνώριζα πριν το τεστ, καθότι έκτοτε έμαθα για 2-3 κατασκευαστές ακόμα) τους Ευρωπαίους κατασκευαστές με τις Vanderkley, Tecamp & Barefaced να ανταποκρίνονται θετικά χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι δεν κατανοώ και τις επιφυλάξεις των υπολοίπων.
Ξέρω, πολλοί θα πουν ότι «γιατί να πάρω μια μάλλον ακριβή καμπίνα που δεν έχει ούτε καν αντιπρόσωπο στη χώρα μου ;»
Μεγάλα παιδιά είστε, ο καθείς έχει και τα κριτήριά του. Εξάλλου δεν είμαι εδώ για να σας πείσω και δεν έχω κάποια σχέση με τις εταιρείες. Αυτό που μπορώ να καταθέσω όμως είναι ότι με όλους τους κατασκευαστές (που προθυμοποιήθηκαν να συμμετάσχουν) είχα άψογη επαφή και άμεση εξυπηρέτηση.
Έμφαση – θα ήταν αδικία να μην το αναφέρω – στην ταχύτητα και προθυμία του Marc Vanderkley ο οποίος απαντούσε και ανταποκρινόταν στα αιτήματά μου πριν καλά – καλά τα κάνω.
Από την άλλη η Barefaced, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Alex ως κατασκευαστή, υποστηρικτή, promoter, αρθογράφου, expert forum(s) member, έχει κάποιο ζήτημα στο waiting list κατασκευής. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια, μένοντας στην Γηραιά Αλβιόνα, και στη Morgan Cars. Και στις δύο περιπτώσεις προφανώς είναι αρκετοί (συγκαταλέγομαι σε αυτούς) που θεωρούν ότι η αναμονή αξίζει.
Στη μέση ο ολιγόλογος, μεστός αλλά και ευγενικός επαγγελματισμός του Thomas της TecAmp.
Εξάλλου θεωρώ ότι οι αποστάσεις, τα λογικά μεταφορικά έξοδα, το κοινό (σχεδόν) νόμισμα, η έλλειψη δασμών, η ποιότητα κατασκευής και η υποστήριξη από τον ίδιο τον κατασκευαστή, για πολλούς από εμάς είναι παράγοντες που υπερτερούν των περισσοτέρων ευρώ που ζητούνται από κάποιες άλλες αντίστοιχες) κατασκευές της Ανατολής. Για κάποιος άλλους όχι. Ο καθείς και οι προτεραιότητές του.
Υποθέτω ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη με τους καλύτερους μισθούς και τα μικρότερα ταχυδρομικά έξοδα, η επιλογή μιας ποιοτικής Ευρωπαϊκής καμπίνας θα έπρεπε να είναι μονόδρομος..
Αρκετά με την μακροσκελέστατη εισαγωγή, ας γνωρίσουμε λοιπόν τις καμπίνες μία-μία (και σιγά-σιγά καθότι δεν έχουν ολοκληρωθεί -τελείως- οι μετρήσεις) σύμφωνα με την άφιξή τους.
Να ξαναΤΟΝΙΣΩ ότι οι καμπίνες βρίσκονται (για λίγο) ακόμα εδώ, οπότε και κάθε ερώτηση που πιθανόν έχετε για αυτές, είναι καλοδεχούμενη.
Τελευταία επεξεργασία από moderator: