Απόψεις περί κριτικής

[Superfunk]

,φυσικά ,μπάσσο,κιθάρα,ντραμς ήμασταν ,τι θα επικρατούσε ?

κι αν ειχατε τον Stewart Coppeland στα drums ή  τον Pastorius στο μπασο???? ;D

 

[sfaku]

Από philosophos

Όπως εσύ σκωπτικά αντιμετώπισες το κοινό που δεν ευαρεστήθηκε με την ταινία, έτσι και εγώ.

Δεν είχα πρόθεση να είμαι σκωπτικός απέναντι στο γούστο αλλά απέναντι στη νοοτροπία "τα ξέρουμε όλα". Δεν μπορεί π.χ. να λέμε ότι η ταινία έχει κακή εικόνα (αυτό είναι αντικειμενικό σχόλιο και όχι απλή άποψη). Σε μία εποχή που μπορεί και ο τελευταίος σκηνοθέτης να έχει λουστράτη εικόνα με μικρό κόστος, γιατί το επιτρέπουν πλέον τα μέσα, προφανώς επέλεξε αυτή τη μη αψεγάδιαστη εικόνα (όπως εμείς π.χ. παίρνουμε lo-fi πεταλάκια για τις κιθάρες μας). Δεν μπορεί να λέμε ότι οι ηθοποιοί δεν ξέρουν να παίζουν, αντί του "δεν μου αρέσει η ερμηνεία τους". Γιατί τους έχουμε δει και αλλού, και είναι όλοι πολύ καλοί. Άρα δεν μας αρέσει η συγκεκριμένη ερμηνεία, όχι δεν είναι καλός ηθοποιός. Και όλοι εδώ πιστεύω καταλαβαίνουμε από τη μουσική, που την κατέχουμε λιγότερο ή περισσότερο, ότι και στο σινεμά πέρα του υποκειμενικού, οι κριτικοί και οι επιτροπές έχουν σαφή αντίληψη του τεχνικού κομματιού που είναι σαφώς πιο αντικειμενικό. Παίζει ο Μάλμστιν γρήγορα; Αντικειμενικά ναι. Είναι βιρτουόζος ο Πατ  Μέθενι; Αντικειμενικά ναι, μας αρέσει δεν μας αρέσει η τζαζ. Δεν μπορεί λοιπόν να τρελάθηκαν όλοι και να πήγαν στα Όσκαρ και στο Χρυσό Φοίνικα μια ταινία χωρίς σενάριο, με κακή σκηνοθεσία, με κακή φωτογραφία, με κακούς ηθοποιούς. Αιτιάσεις που διαβάζουμε στο νήμα και είναι παράλογες, αφού στην πραγματικότητα θέλουν να πουν δεν μου αρέσει, αλλά δυσκολεύονται να μείνουν μόνο σε αυτό, αφού όντως το όριο είναι πολύ λεπτό και περνιέται εύκολα...

Αλλά αν εννοείς πως πρέπει να το υποστηρίξω ή να το υπερασπιστώ, επειδή είναι εγχώριο, απλά δεν μπορώ.

Όχι σε καμία περίπτωση, λέω να μη το ισοπεδώνουμε χωρίς επιχειρήματα, βασισμένοι στη λογική "ε αφού είναι δικός μας δεν θα αξίζει." Και να μην αναπαράγουμε μια νοοτροπία που ισχύει σε όλους τους καλλιτεχνικούς χώρους στην Ελλάδα όπου δεν λέμε ποτέ καλή κουβέντα για κανέναν. Σε αυτή τη χώρα το "ναι μεν αλλά" το λέμε μόνο εκεί που δεν πρέπει. Το να πούμε "Ναι μεν δεν μου αρέσει, αλλά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να είναι όντως  καλός, δεν μας περνάει εύκολα από το μυαλό.

Την καλημέρα μου!

 

[gdevelek]

. Έτσι πχ στη πορεί εμπιστευόμουν τη γνώμη του Δασκαλόπουλου περισσότερο από του Ζήλου , αλλά και πάλι ο ουσιαστικός κριτής ήταν τα δικά μου αυτιά κι ας έλεγε ο κάθε κριτικός ότι πίστευε .

Ο Δασκαλόπουλος είχε (και πιθανότατα ακομη έχει) τρελό κόμπλεξ  με βρετανική σκηνή, αν κάτι ήταν από βρετανία και ανεξάρτητο, το προωθούσε

καμάρωνε που πήγαινε κάθε τόσο σε συναυλίες στη βρετανία, και δήθεν ενημερωτικά έλεγε στο ράδιο κάθε τόσο τι συναυλίες θα γίνονταν στους επόμενους μήνες στη βρετανία, για να σπάσει τα νεύρα όσων δεν είχαν τις δικές του άκρες και φυσικά δεν μπορούσαν να πάνε

επίσης όταν έφυγε από το τρίτο απέκτησε τη σιχαμερή συνήθεια να μιλάει αδιάκοπα πάνω στα τραγούδια

ο Ζήλος ήταν ανοικτός στους πάντες και τα πάντα, από οπουδήποτε, έβαζε απίθανης ποιότητας μουσική, σε κάθε του εκπομπή

 

[samy paraga]

κι αν ειχατε τον Stewart Coppeland στα drums ή  τον Pastorius στο μπασο???? ;D

my name is Keith . Richards Keith  ;D και είμαι τρελό ποζέρι  ;D

 

[samy paraga]

Ο Δασκαλόπουλος είχε (και πιθανότατα ακομη έχει) τρελό κόμπλεξ  με βρετανική σκηνή, αν κάτι ήταν από βρετανία και ανεξάρτητο, το προωθούσε

καμάρωνε που πήγαινε κάθε τόσο σε συναυλίες στη βρετανία, και δήθεν ενημερωτικά έλεγε στο ράδιο κάθε τόσο τι συναυλίες θα γίνονταν στους επόμενους μήνες στη βρετανία, για να σπάσει τα νεύρα όσων δεν είχαν τις δικές του άκρες και φυσικά δεν μπορούσαν να πάνε

επίσης όταν έφυγε από το τρίτο απέκτησε τη σιχαμερή συνήθεια να μιλάει αδιάκοπα πάνω στα τραγούδια

ο Ζήλος ήταν ανοικτός στους πάντες και τα πάντα, από οπουδήποτε, έβαζε απίθανης ποιότητας μουσική, σε κάθε του εκπομπή

Εντάξει ,δε θα τσακωθούμε τώρα για το ποιός κριτικός ήταν καλύτερος  ;D. Σε τελική ανάλυση ,πλέον δεν ασχολούμε με κριτικές ,έχω διαμορφώση κάποιο προσωπικό γούστο και το ακολουθώ. Ύστερα μη ξεχνάς ,ότι παλιότερα η ενημέρωση σε καινούρια πράγματα ήταν πιο δύσκολη και αναγκαστικά ακούγαμε διάφορους . Σήμερα μια βόλτα στο σωλήνα, στα παγκόσμια ραδιόφωνα ,στα σπέις και τα έχεις όλα στο πιάτο ,χωρίς το φίλτρο του κάθε Δασκαλοζήλου 

 

[vagelism]

η αποψη μου ειναι οτι ενας ανθρωπος δεν μπορει να κρινει με την ιδια ευχερεια 30 διαφορετικα στυλ μουσικης..οποιος κι αν ειναι ,και οσο βαρυσημαντο κι αν ειναι το ονομα του...

Επισης δεν καταλαβα ποτε πως μπορεις να εισαι αμεροληπτος σε μια κριτικη οταν εχεις ακουσει μια δουλεια 1-2 φορες...γιατι σαν κριτικος εισαι ο τελευταιος στο περιοδικο πλεον {καταραμενη κριση}και εχεις αποκτησει ...φορτο εργασιας.

Ο Αργυρης εχει κανει πολυ σωστες κριτικες{λεγοντας τα εξω απο τα δοντια σε πολυ σημαντικους ανθρωπους}και πολυ λαθεμενες κατα τη γνωμη μου.

Το credit του το δινω ομως γιατι ξερω οτι η γνωμη του ειναι 100% δικη του...και δεν χειραγωγητε απο αφεντικα...ταξιδακια....φραγκα κατω απο το τραπεζι κλπ..κλπ..

θυμηθηκα μια ωραια συνεντευξη του Jeff Porcaro..σχετικα με την εννοια της κριτικης και το τι σημαινε για αυτον και για τους ΤΟΤΟ.

Πατηστε play στο 4.25

 

[methylene blue]

...γιατι ξερω οτι η γνωμη του ειναι 100% δικη του...και δεν χειραγωγητε απο αφεντικα...ταξιδακια....φραγκα κατω απο το τραπεζι κλπ..κλπ..

Μμμμμ.. πολύ ευχάριστο αυτό

 

[gdevelek]

Εντάξει ,δε θα τσακωθούμε τώρα για το ποιός κριτικός ήταν καλύτερος  ;D.

όχι, απλά του τα φύλαγα του Δ εδώ και πολλάααα χρόνια και τώρα ξαλάφρωσα...  ;D

 

[Trolley]

Ένα σχόλιο για το διαρκές ζήτημα περί υποκειμενικότητας και αντικειμενικότητας κριτηρίων:

Πολλοί νομίζουν ότι η διατύπωση ότι "όλα είναι υποκειμενικά", είναι ένας θρίαμβος της ελευθερίας. Στη πραγματικότητα, είναι ένας θρίαμβος της άγνοιας.

Ασφαλώς, όλοι έχουμε το δικαίωμα (αν όχι την υποχρέωση) να αποτιμούμε τα πάντα σύμφωνα με το γούστο μας. Οπότε η τελική κρίση για οτιδήποτε είναι όντως υποκειμενική. Όμως, πολύ πριν από αυτό το κατόρθωμα, πρέπει να έχει κάποιος παιδεία ικανή να του συστήσει το αντικειμενικό σκέλος σε κάθε έργο τέχνης.

Θα έχετε παρατηρήσει ότι - ειδικά νέοι άνθρωποι - τείνουν να είναι εικονοκλάστες, στο στυλ "και τι ήταν μωρέ οι Beatles" ή "εντάξει, λίγο βαρετός ο Μπαχ" κλπ, νομίζοντας ότι αυτό είναι άποψη και θέση. Δεν είναι, όμως. Είναι απλώς οκνηρία εκ' μέρους του ενδιαφερόμενου να αναζητήσει εκείνες τις απολήξεις στο έργο αυτών των ανθρώπων που θα αγγίξουν και τον ίδιο, όπως άλλωστε έχει γίνει με εκ/ρια πριν από αυτόν.

Η σωστή αντίληψη (σωστή, με την έννοια ότι δεν εγκλωβίζει τον άνθρωπο στην ψευδεπίγραφη αλήθειά της) είναι: οι Beatles είναι πολύ μεγάλοι, οι Stones επίσης, ΑΛΛΑ εξ' αιτίας της ιδιοσυγκρασίας μου, των εμπειριών μου, των βιωμάτων μου και των πολιτικών μου πεποιθήσεων, ΠΡΟΤΙΜΩ τους Stones.

Το ίδιο ισχύει για τον κινηματογράφο: αν δεν έχεις έρθει σε επαφή και δεν έχεις ασχοληθεί να κατανοήσεις τις ταινίες του Μπέργκμαν, τότε χάνεις ΠΟΛΛΑ από το να απολαύσεις τις ταινίες του Γούντυ Άλλεν (ο οποίος δεν θα υπήρχε δίχως τον Μπέργκμαν). Αυτό είναι το αντικειμενικό σκέλος, και είναι υποχρέωση κάθε σοβαρού ανθρώπου (πολλώ μάλλον, κάποιου που ασχολείται ο ίδιος με την τέχνη) να παραδέχεται ως κριτήριο αξιολόγησης. Από εκεί και μετά, ασφαλώς υπολείπονται υποκειμενικά κριτήρια, αλλά ΟΧΙ εις βάρος της κοινής λογικής, της ιστορίας του κάθε μέσου και των αυτονόητων συμπερασμάτων που προκύπτουν από τη μελέτη του.

 

[Jazzjoker]

Πολλοί νομίζουν ότι η διατύπωση ότι "όλα είναι υποκειμενικά", είναι ένας θρίαμβος της ελευθερίας. Στη πραγματικότητα, είναι ένας θρίαμβος της άγνοιας.

Εγώ νομίζω ότι δεν είναι όλα υποκειμενικά. Το γούστο στην τέχνη όμως είναι. Και δεν πρόκειται για θρίαμβο της ελευθερίας, ούτε καν για θρίαμβο. Είναι έτσι γιατί δεν έχει καμία λογική να είναι αλλιώς.

 

[Trolley]

Εγώ νομίζω ότι δεν είναι όλα υποκειμενικά. Το γούστο στην τέχνη όμως είναι. Και δεν πρόκειται για θρίαμβο της ελευθερίας, ούτε καν για θρίαμβο. Είναι έτσι γιατί δεν έχει καμία λογική να είναι αλλιώς.

Κοίτα, ούτως ή άλλως η "λογική" και η "τέχνη" είναι άσχετα ζητήματα. "Λογική" αναζητούμε στην επιστήμη, όχι στη τέχνη.

Τα φρέσκα φρούτα είναι ωφέλιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό: δεν υπάρχει απολύτως τίποτε να συζητηθεί και όσοι δεν τρώμε αρκετά είναι βέβαιο ότι δεν απολαμβάνουμε την καλύτερη υγεία. Το γούστο, είναι να πεις ότι, δεν μπορώ τα εσπεριδοειδή, προτιμώ π.χ. τα βερύκοκα, αλλά δεν είναι ένδειξη γούστου να πεις ότι μπορείς να τραφείς χωρίς καθόλου φρέσκα φρούτα, αντικαθιστώντας τις μερίδες με μπιφτέκια από τα μακ ντόναλντς.

Αν το κάνεις, εις όνομα του γούστου, θα συμβούν δύο πράγματα: θα χαλάσεις την ικανότητα να εκτιμάς γευστικώς το φρέσκο φρούτο, και επίσης θα δημιουργήσεις προϋποθέσεις για προβληματική υγεία.

 

[Nikolas]

Είναι τρομακτικό, αλλά συμφωνώ με τον ΑΪ!!!!!

Το προσωπικό γούστο του καθενώς είναι δικό του και με γειά του με χαρά του. Στο κάτω, κάτω, αν η μαμά μου μου τραγούδαγε ένα τραγούδι... για πάντα, εεε θα το αγαπώ ότι και να γίνει τέλος πάντων (ή θα έχω μία σχέση μαζί του), χωρίς αυτό να σημαίνει μια για το τραγούδι, και την αντικειμενική του αξία.

Για έργα τέχνης είναι αρκετά δύσκολο, αλλά τέλος πάντων ας βγει το ψώνιο μου, μπορεί κανείς να έχει μία αντικειμενική κρίση. Δεν είναι εύκολο ή ευχάριστο, αλλά μπορεί να υπάρχει. Άλλιώς γιατί να υπάρχουν ΤΟΣΟΙ διαγωνισμοί τέχνης (μουσικής, εικαστικών, κλπ), και τελικά κάποιος να πρέπει να κρίνει;

Για παράδειγμα στο πιάνο υπάρχουν δεκάδες (κυριολεκτικά) διαγωνισμοί για πιανίστες! Άντε βρες ΠΩΣ στο Δία κρίνουν... Και όμως κρίνουν τελικά. Γιατί έχουν (συνήθως) το κάτι παραπάνω στην εμπειρία (άρα στην γνώση του τι περνάει και τι όχι), ή στην τεχνική (άρα του τι πήγε στραβά ή όχι), ή στην αισθητική (το πιο δύσκολο κατ'εμέ, άρα το τι δε κωλάει και τι ναι).

Το Ιντερνετ μας έχει δώσει (ειδικά εμένα... είμαι ψώνιο τέλος πάντων  ;D) την εντύπωση ότι η γνώμη/μες μας έχουν σημασία. έεεεε... ΔΕΝ έχουν. Πολύ ωραία που ο κυνόδοντας φάνηκε σε μερικούς αηδία, αλλά προσωπικά μετράω ΚΑΙ το ποιός γράφει τι (καλώς ή κακώς), και μάλλον όλοι το κάνετε.

 

[Jazzjoker]

Κοίτα, ούτως ή άλλως η "λογική" και η "τέχνη" είναι άσχετα ζητήματα. "Λογική" αναζητούμε στην επιστήμη, όχι στη τέχνη.

Αυτό ποιος το λέει; Τελείως αυθαίρετο το συμπέρασμά σου.

Το παράδειγμα με τα φρούτα και τα μπιφτέκια δεν το δέχομαι ως παραλληλισμό. Η αντικατάσταση των φρούτων με τα μπιφτέκια ( ;D) είναι πιθανό να βλάψει την υγεία σου σοβαρά. Το να απορρίψεις τον Φασμπίντερ γιατί γουστάρεις καλύτερα Τσακ Νόρρις, μπορεί και να έχει ευεργετικά αποτελέσματα.

 

[lgbesios]

ΑΛΛΑ  αιτίας της ιδιοσυγκρασίας μου, των εμπειριών μου, των βιωμάτων μου και των πολιτικών μου πεποιθήσεων, ΠΡΟΤΙΜΩ τους Stones.

Το ίδιο ισχύει για τον κινηματογράφο: αν δεν έχεις έρθει σε επαφή και δεν έχεις ασχοληθεί να κατανοήσεις τις ταινίες του Μπέργκμαν, τότε χάνεις ΠΟΛΛΑ από το να απολαύσεις τις ταινίες του Γούντυ Άλλεν (ο οποίος δεν θα υπήρχε δίχως τον Μπέργκμαν).

+ 1000

Τα κόκκινα είναι προς συζήτηση με καφέ και τσιγάρα  ;D

 

[Trolley]

Αυτό ποιος το λέει; Τελείως αυθαίρετο το συμπέρασμά σου.

Το παράδειγμα με τα φρούτα και τα μπιφτέκια δεν το δέχομαι ως παραλληλισμό. Η αντικατάσταση των φρούτων με τα μπιφτέκια ( ;D) είναι πιθανό να βλάψει την υγεία σου σοβαρά. Το να απορρίψεις τον Φασμπίντερ γιατί γουστάρεις καλύτερα Τσακ Νόρρις, μπορεί και να έχει ευεργετικά αποτελέσματα.

Δεν υπάρχει τίποτε το αυθαίρετο στο συμπέρασμά μου. Η αναζήτηση ποιοτήτων του "αιώνα της λογικής" στο χώρο της τέχνης, είναι άλλη μία σοβαρή παρεξήγηση με την οποία δε θα καταπιαστώ τώρα δα.

Αλλά έχει ενδιαφέρον να δεις με ποιο τρόπο προσπαθείς να αποφύγεις τα όποια συμπεράσματα, γενικώς: π.χ. λές "είναι πιθανό να βλάψει την υγεία σου". Ε, λοιπόν, δεν είναι "πιθανό" είναι "10000% βέβαιο" και σου συνιστώ να μην το δοκιμάσεις. Επίσης λες ότι η παρακολούθηση ταινιών του Νόρις μπορεί να έχει "ευεργετικά" αποτελέσματα, αλλά δε λες ποια μπορεί να είναι αυτά τα αποτελέσματα.

Αναρρωτιέμαι μήπως δεν έχουμε το ίδιο θέμα συζήτησης (όχι ότι είναι απαραίτητο, αλλά αφού απάντησες σε αυτό που έγραψα, συμπέρανα ότι θες να συζητήσουμε επί των δικών μου προτάσεων). Η παρακολούθηση ταινιών του Νόρις, δεν πρόκειται να συμβάλει στη κατανόηση του κινηματογράφου ούτε στο ελάχιστο: δεν επιδιώκει άλλωστε κάτι τέτοιο, και ούτε οι θεατές των ταινιών του καυχιούνται για κάτι τέτοιο. Αν - για 'σένα - ο κινηματογράφος είναι απλώς μία αφορμή για να φας υπερ-βουτυρωμένο ποπ-κορν ή να πιάσεις τα στήθη της φιλενάδας* σου στο ημίφως της οθόνης, τότε δεν έχουμε το ίδιο θέμα συζήτησης, έτσι δεν είναι;

Θα πήγαινες ποτέ σε σχολή κινηματογραφιστών να τους προτείνεις να παρακολουθούν ταινίες του Νόρις; Το έκανε κανείς αυτό σε 'σένα; Με τη μουσική ή οτιδήποτε άλλο;

* με κάθε σεβασμό στη κυρία βέβαια.

 

[lgbesios]

Κοίτα, ούτως ή άλλως η "λογική" και η "τέχνη" είναι άσχετα ζητήματα. "Λογική" αναζητούμε στην επιστήμη, όχι στη τέχνη.

Αποκλειστικά

 

[manosx]

Κοίτα, ούτως ή άλλως η "λογική" και η "τέχνη" είναι άσχετα ζητήματα. "Λογική" αναζητούμε στην επιστήμη, όχι στη τέχνη.

Κάνεις μεγάλο λάθος. Χωρίς τη λογική, τα αρχιτεκτονικά έργα θα κατέρρεαν, οι πίνακες θα ξεφλούδιζαν, τα αγάλματα θα έσπαγαν, η μουσική θα ήταν χωρίς αρμονία, η ποίηση θα ήταν ακατανόητη, οι χορευτές θα έμεναν ανάπηροι και ο κινηματογράφος απλά δεν θα υπήρχε. 

 

[Trolley]

Κάνεις μεγάλο λάθος. Χωρίς τη λογική, τα αρχιτεκτονικά έργα θα κατέρρεαν, οι πίνακες θα ξεφλούδιζαν, τα αγάλματα θα έσπαγαν, η μουσική θα ήταν χωρίς αρμονία, η ποίηση θα ήταν ακατανόητη, οι χορευτές θα έμεναν ανάπηροι και ο κινηματογράφος απλά δεν θα υπήρχε.   

Τα αγάλματα, η μουσική, η ποίηση, ο χορός και ο κινηματογράφος έχουν και άλλες χρήσεις από το να υπηρετούν και να προάγουν την ιδέα της τέχνης.

 

[lgbesios]

Κάνεις μεγάλο λάθος. Χωρίς τη λογική, τα αρχιτεκτονικά έργα θα κατέρρεαν, οι πίνακες θα ξεφλούδιζαν, τα αγάλματα θα έσπαγαν, η μουσική θα ήταν χωρίς αρμονία, η ποίηση θα ήταν ακατανόητη, οι χορευτές θα έμεναν ανάπηροι και ο κινηματογράφος απλά δεν θα υπήρχε. 

αυτό είναι τεχνική και όχι λογική ,η οποία εμπεριέχετε σε αυτή ,όμως περικλείει και άλλα πράματα, όταν μιλάμε για τέχνη

 

[Jazzjoker]

Δεν είναι δύσκολο. Η κακή διατροφή θα βλάψει την υγεία σου. Ο "κακός" κινηματογράφος δε θα σε κάνει κρετίνο. Επίσης η κακή διατροφή είναι κοινώς αποδεκτό από τι αποτελείται. Ο κακός κινηματογράφος είναι ήδη κάτι πολύ πιο αόριστο και δύσκολα θα βρεις 50 (τυχαία επιλεγμένους) ανθρώπους να συμφωνούν πάνω σε αυτό.

Όσον αφορά την τέχνη και τη λογική. Πιστεύω ότι η τέχνη που απαιτεί δουλειά/μελέτη από τον παρατηρητή προκειμένου να την κατανοήσει, απαιτεί οπωσδήποτε και λογική. Θα έπρεπε/δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται έτσι η τέχνη, είναι άλλη κουβέντα (εκεί νομίζω βρίσκεται και η ένσταση του lgbesiou).

Edit: Επίσης δεν αποφεύγω συμπεράσματα (δεν έχω λόγο). Απλώς γράφω βιαστικά γιατί συγχρόνως κάνω και δουλειά, γράφοντας κάτι άλλο.