trolley

Εγώ, απ' την άλλη, θα στοιχημάτιζα ότι μιλάς μόνο για λαϊκά / σκυλάδικα... άντε και για πρωινάδικα στη τηλεόραση. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα με το KRONOS, είναι όσα (γεναιόδωρα) παρέθεσε ο OurDarkness και επιβεβαίωσα (σε επίπεδο γνωμοδότησης) και εγώ. Το να αναφέρεται αυτό το όργανο με χαρακτηρισμούς όπως "μεγάλο βήμα" κλπ, είναι απλώς άγνοια της ιστορίας, ακόμη και της κατασκευάστριας εταιρείας. Από εκεί και πέρα... βλέπω γιατί κάποιος θα ήθελε να το αγοράσει, είτε να μη λείψουν από κανέναν τα απαραίτητα τρία χιλιάρικα κατά τη διάρκεια του 2011 (κρόνιο χιούμορ).

Το μουσικό αυτό ιδίωμα λέγεται "free jazz" και δεν τίθεται ζήτημα δομικών ή μουσικολογικών αναλύσεων χωρίς εμβάθυνση στις θεωρητικές αρχές του ιδιώματος (πρώτον) και τη σχετική δισκογραφία (δεύτερον). Αυτός είναι ο λόγος που δεν είναι εύκολο (εγώ θα έλεγα ότι δεν είναι καν εφικτό) να βρεθεί το μέτρο του κοματιού. Αλλά ποτέ δε ξέρεις, ίσως κάποιος τολμηρός μας εκπλήξει. Το κομάτι υπάρχει στο youtube για όποιον θέλει να το ακούσει.

Έχω αποκλειστικές πληροφορίες. Θα το ονομάζει ΠΙΟΥ-ΠΙΟΥ και με αυτό θα γραφτεί ο μεθεπόμενος δίσκος του Σφακιανάκη.

Συμφωνώ απόλυτα με τον OurDarkness. Εμένα δύο πράγματα με εκνεύρισαν: το υφάκι του παρουσιαστή της επίδειξης (ο οποίος παρουσίαζε απόλυτα κοινότοπες τεχνολογικές κατακτήσεις σα να είναι πατενταρισμένες ιδέες από τη Korg) και βέβαια ο Rudess ο οποίος χρησιμοποίησε τη στάνταρ μαρκετινίστικη πολιτική του να λέει... μόνος του πόσο μαλακία είναι να πάρει κανείς το ΚΡΑΝΟΣ (αφού ξέρουμε ότι τα σκέπτονται όλοι, ας παραδεχθούμε ότι τα σκεπτόμαστε και εμείς προκειμένου να προσποιηθούμε ότι έχουμε πειστικές απαντήσεις). Ο άνθρωπος υποστήριξε ότι ο κύριος λόγος για να αγοράσει κανείς το όργανο είναι ότι οι sound designers της Korg απολαμβάνουν της προσωπικής του εμπιστοσύνης στο να φτιάχνουν ήχους με "μουσικότητα" - εντάξει, όχι ότι ο ίδιος έχει και τίποτε στη καριέρα του σε επίπεδο sound synthesis. Το βίντεο βέβαια είναι πολύ εντυπωσιακό, εξαιτίας των δύο τύπων στην αρχή: δεν ήξερα ότι μπορείς να κάνεις μία τόσο πλήρη περφόρμανς κρουστών χρησιμοποιώντας μόνο μπλιμπλίκια... αν υποθέσουμε ότι δε σπάει από τα κτυπήματα κάθε εβδομάδα, δηλώνω ενθουσιασμένος από αυτό που άκουσα. Άντε, με το καλό να φτιάξουν και το ΗΦΑΙΣΤΟΣ.

Ωρέ Γιώργη... το ποστ σου είναι ακατάληπτο. Μόνος σου ρωτάς, μόνος σου απαντάς, μόνος σου κανονίζεις τι μπορεί να σε ρώταγε ο άλλος... Αφού σου είπε ο manosx ότι το πραγματικό σου πρόβλημα είναι ότι δεν κατέχεις από υπολογιστές...πάρε λοιπόν ένα απλό μηχάνημα για να γράφεις μουσική να το ευχαριστηθείς.

Μία αύρα πραγματικού μουσικού πολιτισμού είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Ευχαριστώ.

Συμφωνώ με τον manosx όσον αφορά το σκεπτικό του. Δεν γνωρίζω το συγκεκριμένο μηχάνημα που προτείνει, αλλά έχει δίκηο σε όλα, οπότε μάλλον και σε αυτό.

Χρησιμοποίησε κάτι (ένα κομάτι σχετικά άκαμπτου χαρτιού π.χ.) για να σταματήσεις τον ανεμιστήρα. Αν σταματήσει το σφύριγμα, ξέρεις τι φταίει. Αν όχι, ενημέρωσέ μας (αν και δε θα είναι για καλό).

Θα επέλεγα την πρώτη, ειδικώς επειδή θέλεις να τη χρησιμοποιείς και ως μείκτη χωρίς DAW. Οπωσδήποτε θα απέφευγα τη Lexicon, στους οποίους έστειλα ένα σχετικό ερώτημα πριν δύο μήνες και ακόμη δεν έχω λάβει απάντηση.

Με όλο το θάρος, για να μπορέσουν να το διαβάσουν και οι μη-αγγλομαθείς φίλοι, προχώρησα σε μία μετάφραση του παραπάνω στιχουργήματος, όσο μου επιτρέπουν οι γνώσεις μου βέβαια (π.χ. απέτυχα να βρώ κατάλληλη λέξη για το roam). Ελπίζω να βοήθησα. Ξόδεψα χρόνο ταξιδεύοντας και περιπλανώμενος αράδα αλλά μέρος σαν το Αιγάλεω δε βρέθηκε πουθενά. Πήγα στο Σικάγο Όπου πάντα φυσά κρύος αγέρας Ξόδεψα χρόνο στη Ν. Υόρκη Όπου τα πάντα λάμπουν και λαμπυρίζουν Αλλά, αν δεν είναι το Αιγάλεω, δε κάνει Κανένα άλλο μέρος δεν αισθάνομαι σπίτι μου Αν δεν είναι το Αιγάλεω δε κάνει Είναι το μόνο μέρος όπου κάμω roam Πέρασα χρόνο στο Σαν Φραντζίσκο Όπου τα φώτα είναι τόσο λαμπρά Ερωτεύτηκα τη Μοντάνα Όπου τα βουνά ασπάζονται τον ουρανό Αλλά, αν δεν είναι το Αιγάλεω, δε κάνει Κανένα άλλο μέρος δεν αισθάνομαι σπίτι μου Αν δεν είναι το Αιγάλεω δε κάνει Είναι το μόνο μέρος όπου κάμω roam

Δεν ήξερα ότι η συζήτηση αφορά στελέχη δισκογραφικών εταιρειών και μόνο. Αν αφορά όμως ερασιτέχνες μουσικούς και επιχειρηματίες και μουσικοφιλους, θαρρώ ότι μπορώ να συμμετέχω διότι κομίζω και τις τρεις αυτές ιδιότητες. Δυστυχώς, δεν πέρασα χρόνο ως απλήρωτος intern στο χώρο της ηχοληψίας, ώστε να είμαι ακόμη πιο κατάλληλος. Αν λοιπόν, έχω το δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση, τότε ως ερασιτέχνης μουσικός σου απαντώ ότι δε με ενδιαφέρει η πορεία σου στο χώρο των δισκογραφικών και δεν πρόκειται ποτέ να σου απευθυνθώ για υπηρεσίες λόγω απόστασης (κάθε είδους). Ως μουσικόφιλος, σου απαντώ ότι οι τελευταίες φράσεις του προηγούμενου ποστ μου είναι η πραγματικότητα και κακώς έσπευσες να βαλεις τελίτσες (...) διότι εκτίθεσαι ακόμη περισσότερο στο επίπεδο ότι τελικά μάλλον το χόμπυ σου κάνεις παρά ενδιαφέρεσαι για το κοινό και (συνεπώς) δεν έχεις να προσφέρεις τίποτε ιδιαίτερο σε όποιον θέλει κάποιο κοινό. Ως επιχειρηματίας, σου απαντώ ότι ακόμη και μετά από επτά χρόνια συμμετοχής, ακόμη οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν ξέρουν τι δουλεια κάνω, διότι δεν βρίσκομαι εδώ μέσα αναζητώντας πελάτες και δεν κάνω τα ποστ μου έχοντας ως κίνητρο το να είμαι αρεστός σε κανέναν. What about you?

Μπααα... σκέψου ότι ο πιο ειδήμων δηλώνει ότι δεν είναι μουσικός. Είναι θρησκευτικό το ζήτημα.

Δεν ξέρω τι σημαίνει "αιρετικά αντίθετος", αλλά ευχαριστώ για την απάντηση. Δυστυχώς, διαφωνώ. :)

Αισθάνομαι προσβεβλημένος από τη δήλωση του Νικόδημου για το ότι δεν εξελίσσεται καλά η συζήτηση και ότι - ως εκ' τούτου - δε συμμετέχει. Τέτοιοι δημόσιοι αφορισμοί καλό είναι να συνοδεύονται από διευκρινήσεις: α) Ποιων οι απόψεις ενόχλησαν το Νικόδημο; β) Με ποια ιδιότητα τον ενόχλησαν; γ) Ποιες απόψεις ενέκρινε; δ) Ποια θα ήταν μία - αποδεκτή από αυτόν - εξέλιξη της συζήτησης; Γνωστοποιώ, ότι τόσο εγώ όσο και αρκετοί άλλοι εδώ μέσα υποστηρίξαμε οικονομικά τις κυκλοφορίες των SnoozeLoop, Tuber, Χαρμάνη (αν και του τα χρωστάω ακόμη λόγω λογιστικού αυνανισμού) κλπ. Οπότε, αυτοδικαίως, είμαστε το κοινό με το οποίο θα κληθεί να συζητήσει και να συνδιαλαγεί μία δισκογραφική εταιρεία: αν οι απόψεις μας δεν είναι αρεστές ή εύπεπτες, καλό θα είναι να εξεταστεί μήπως κάποιοι στραβά αρμενίζουν (κατά το ποιητικόν).

Όχι, δεν υπάρχει καμία παρεξήγηση της τοποθέτησης του kostri, διότι στο τέλος της είχε και ένα σχόλιο σχετικά με το πως θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί ως "χώρα" από τη σχέση μας με την "αγορά", διευκρίνηση που όντως μετατρέπει το σχόλιο σε πολιτική τοποθέτηση αντίδρασης (αν και δεν θα προσέβαλλα το συνφορουμίτη, λέγοντας "για την αντίδραση"). Τι τα θες όμως, δεν είναι τάχα γνωστό ότι η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων, εκπαιδευμένη από τα μέσα ενημέρωσης και παρορμημένη από την αηδία της γι' αυτά που βλέπει τριγύρω, έχει στην ουσία συνταχθεί με τέτοιες ονειροπολικές αφετηρίες σκέψης; Στον αντίποδα, κάποιοι υπερήλικες όπως εγώ είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίζουμε την ιερότητα της αγοράς, ως κοινωνίας σκεπτόμενων και - ιδανικώς - εντίμων ανθρώπων που δουλεύουν τη γη και μοιράζονται τα αγαθά της, εννίοτε δε κάνουν και δισκογραφικές εταιρείες.

;D ;D ;D Πάντως, σοβαρά το έλεγα, αν υπάρχει τίποτε νέο και αξιόλογο, θα ήθελα να γνωρίζω.

Όχι ρε, δεν ισχύει αυτό. Αντιθέτως. Δεν ακούμε μόνο Cage στο σπίτι.

Τυχερός είσαι... εμένα μου θυμίζει... εμένα (αν και εγώ διάβαζα Cosmopolitan, της αδερφής μου). Υπομονή λοιπόν...

Δηλαδή ρε φίλε, για να πάμε μαζί σου για μπύρες φτάνει η χρυσή AMEX ή να πω στη γυναίκα μου να φέρει και το μισθό της;

Και ως γνωστόν, ο Καναδάς είναι μία χώρα που δεν έχει καμία σχέση με τις αγορές (κοινώς, αγαπητέ kostri, με το να μην απαντάς, δε σημαίνει ότι εγώ θα σταματήσω να ρωτάω) :) :) :) :)

Δεν καταλαβαίνω. Η στήριξη από το σπίτι προς ποιον; Τον πιθανό ιδιοκτήτη δισκογραφικής; Ή προς τους μουσικούς που θα συνεργαστούν με τη δισκογραφική; Επίσης, όταν ρωτάς "πως", αυτό το "πως" δε δημιουργεί την ανάγκη να νοηθεί το εγχείρημα ως επαγγελματικό και συνεπώς διεπόμενο από τους κανόνες της αγοράς; @SF + 1000

Και βέβαια με καλύπτει. Δεν είχα καμία αμφιβολία σχετικά με το αν είμαι ο Κόλινς. :) :) :)

Τι προτείνετε λοιπόν σαν εργαλείο αξιολόγησης της βιωσιμότητας μίας επιχειρηματικής ενέργειας; Παλιά τεύχη του "Μπλεκ"; Τη αγάπη και τη συμπάθεια προς το συνάνθρωπο;

Λοιπόν, επειδή βαρέθηκα να διαβάζω υπερβολές, αλλά και για να καταδειχθεί πόσο εκτός πραγματικότητας σκέπτονται ορισμένοι, θα κάνω την εξής απλή ερώτηση: Η μπάντα ενός "μεγάλου" μπλούζμαν, πόσα μέλη έχει; Πέντε, ας πούμε; Και καλά, ο μεγάλος μπλουζμαν έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας, τη θεία έμπνευση, το βάπτισμα στο νέγρικο πόνο, την ευλογία των προγόνων του και δε ξέρω τι άλλο. Οι υπόλοιποι τέσσερις, το έχουν επίσης; Ή απλά ξέρουν τη θεωρία και τις κλίμακες; Προφανώς τους αρέσει αυτό που κάνουν εκείνη τη στιγμή, αλλά μήπως λίγους μήνες μετά παίζουν σε μία λάτιν μπάντα, ή κάπου αλλού; Όπου και εκεί, θα ξέρουν τη θεωρία και τις κλίμακες; Παραδεχτείτε το επιτέλους (ισχύει και για τον ΕΖ, ο οποίος θα ήθελα πραγματικά να μας πει, ποια ακριβώς σχέση με τα blues είχαν τα διάφορα "δεύτερα" μέλη στις μπάντες που ο ίδιος έχει συμμετέχει) η προχωρήστε στο κβαντικό άλμα να επιχειρήσετε να μας πείσετε ότι όλα τα μέλη σε όλες τις μπλουζ μπάντες έχουν αυτή την "υπερβατική" σχέση που δεν εξαντλείται στο να ξέρουν τη θεωρία και τις κλίμακες. Αλλιώς, θα επανέρθω με αποσπάσματα από παλιά συνέντευξη του Greg Phillinganes στο περιοδικό Keyboard ο οποίος εξηγούσε τι ακριβώς ήξερε (και τι χρειάστηκε να μάθει) προκειμένου να παίζει με τον Clapton (αφού προηγουμένως είχε παίξει με τον Quincy Jones, τον Donald Fagen κλπ και πριν πάει να παίξει στη τελευταία ενσάρκωση των Toto). Η ερώτηση που έθεσε ο OP ήταν σαφής και απλή και η απάντηση είναι ασφαλώς "ναι" και ισχύει για κάθε είδος μουσικής. Δε ρώτησε αν αρκεί να ξέρει τη θεωρία και τις κλίμακες (σιγά τη πυρηνική φυσική...) για να γίνει ο επόμενος B.B. King. Και εσείς - στο φόρουμ - που παίζετε μπλουζ, από εκεί ξεκινήσατε, μην απαξιώνετε την αφετηρία για να πείσετε τον εαυτό σας ότι έχετε προχωρήσει πιο πέρα. Δεν είναι σωστό. Για να μη πούμε και το αυτονόητο: ότι πρόκειται για ένα μουσικολογικά στάσιμο μουσειακό φολκλόρ είδος που πλέον είναι αναγνωρίσιμο κυρίως από τη θεωρία και τις κλίμακες, παρά από οποιαδήποτε άλλη ποιότητά του. Καλημέρα.

Ε, ρε τι πάθαμε....