trolley

Και εμένα μου αρέσω, αλλά δεν υπερβάλλω. Επειδή (το τελευταίο έτος) αναμίχθηκα στην επιμέλεια ενός project που επιτρέπει το στατιστικό έλεγχο των ταξιδιωτικών προτιμήσεων των ελλήνων (προς το εξωτερικό), αλλά και κατοίκων του εξωτερικού (προς Ελλάδα), είναι ξεκάθαρο ποιοι προορισμοί (και ποιας φήμης) προτιμώνται. Hint: ο κόσμος δεν έρχεται στην Ελλάδα για να δει τους Δελφούς, ούτε οι έλληνες πάνε στο Αμστερνταμ για να επισκεφθούν τα μουσεία.

Υπαινίσσεσαι ότι έχει κάποιο πρόβλημα η οπτική μου, και μάλιστα ένεκα του ότι βλέπω τηλεόραση; Είπα να σου απαντήσω, αλλά άθελά του σου είχε ήδη απαντήσει ο igbesios: Μάλιστα, αν φέρναμε και τη γιαγιά μου θα έλεγε: Οπότε, νομίζω ότι καταδεικνύεται το ακριβές περιεχόμενο των επιχειρημάτων που διατυπώθηκαν. Για να ανακεφαλαιώσουμε: καίτοι έχουμε 2011, καίτοι έχουμε ραδιόφωνα, πισί, τηλεόραση, εφημερίδες, βιβλία, κλπ είμαστε εμπειριακά(!) λειψοί επειδή δε καβαλήσαμε μία μηχανή να τρέχουμε στις Ινδίες και να τρώμε μάνγκος. Αλλά το πιο αστείο είναι αυτό: Γιατί δε μπορεί; Σκαλισμένη στις πλάκες του Μωυσή είναι; Πρόκειται απλώς για μία εδραιωμένη πεποίθηση που σφυρηλατήθηκε την εποχή (και ένεκα της) αποικιοκρατίας, και μάλιστα από αποικιοκράτες που είχαν τη δυνατότητα να πηγαίνουν στην άλλη άκρη του κόσμου χωρίς το κίνδυνο να καταντήσουν βραστοί με κρεμύδια. Είναι το θέμα δεκάδων βιβλίων, κινηματογραφικών ταινιών κλπ, ο "ηρως που ταλαιπωρείται επειδή ταξιδεύει, και ταξιδεύει γιατί θέλει να ανακαλύψει τον εαυτό του και το κόσμο γύρω του, πριν επιστρέψει στη πατρίδα του να παντρευτεί τη Σαμάνθα και να ψοφολογήσει από μπύρα". Οι ελάχιστες εξαιρέσεις: ... δεν αρκούν για να αλλάξουν τη γενική εικόνα, η οποία δείχνει ότι το 99.9% της φιλολογίας γύρω από το ζήτημα των ταξιδιών αφορά όχι μόνο "τουρίστες" αλλά κυρίως κάφρους τουρίστες (ειδικά στις μέρες μας) αν όχι εγκληματίες-τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται άλλες χώρες κυρίως για να ασκήσουν δραστηριότητες που θεωρούνται μεμπτές ή/και παράνομες στη δική τους (έλληνες στο άμστερνταμ, εγγλέζοι στη κεϋλάνη... να συνεχίσω;). Αν έγινε κάποια προσπάθεια υποβάθμισης στο thread έγινε από τους μηχανοκαβαλητές, όχι από τους υπόλοιπους. Από εκείνη τη πλευρά εκπέμπεται το μήνυμα ότι "όσοι δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, ζούνε λιγότερο exciting ζωές, άρα RESPECT σε εκείνους που μπορούν". Στο παρά-πέντε είμαι πάντως να στείλω e-mail στο συγκεκριμένο ζευγάρι, ζητώντας την τοποθέτησή τους για τα όσα συζητούμε.

Εγώ θεωρώ ως πιο εμπεριστατωμένη (μετά τις δικές μου, βέβαια) τοποθέτηση, την παρακάτω, με την οποία βέβαια διαφωνώ: Διαφωνώ, διότι παρουσιάζει μία κάπως... διεστραμμένη αντίληψη για τη σύσταση της ελληνικής κοινωνίας, καλώντας μας να κρίνουμε το συγκεκριμένο ζευγάρι, συγκρίνοντάς το όχι με τους καλύτερους, αλλά τους χειρότερους (δηλ. αυτούς που "ψηφίζουν παίκτες reality προς αποχώρηση" π.χ.). Η διαφωνία μου έγκειται στο εξής σημείο: δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη δραστηριότητα, της οποίας η αξία να έχει αρνητικό ή θετικό πρόσημο αφ' εαυτής. Π.χ. έβλεπα σε ένα ντοκυμανταίρ πρόσφατα για μία κυρία (εγγλέζα) η οποία είχε εξαιρετικά βρώμικο σπίτι. Η δικαιολογία της ήταν, ότι περνάει το χρόνο της "διαβάζοντας πολύ", και - πράγματι - είχε μία βιβλιοθήκη με περίπου 6.000 βιβλία. Η όψη της, ήταν όψη γυναίκας που όντως εξέπεμπε "καλλιέργεια" και κύρος, λεπτή και ντελικάτη φυσιογνωμία, καλούτσικα ντυμένη κλπ. Που να φανταστεί κάποιος που τη γνώριζε ότι στο σπίτι της θα συχαινόταν ακόμη και να φτύσει, πόσο μάλλον να καθήσει για φαγητό... Μπορεί κάποιος να γυρνάει το κόσμο, έχοντας ακριβώς τις ίδιες αξίες και προτεραιότητες με κάποιον που ψηφίζει παίκτες reality προς αποχώρηση (προσοχή: δε λέω ότι αυτό ισχύει για το συγκεκριμένο ζευγάρι), οπότε το αποτέλεσμα της 12ετούς πορείας του να μην προσθέτει τίποτε στη προσωπική του αξία, καθιστώντας τον κατάλληλότερο από κάποιον άλλον για να διαμορφώνει παιδιά. Αν κάτι, σας θυμίζω ότι οι περισσότεροι από όσους αναγνωρίζονται ως μεγάλοι δάσκαλοι (στη φιλοσοφία, τη συγγραφική, τη γλώσσα, τη μουσική κλπ) μετακινήθηκαν ΕΛΑΧΙΣΤΑ στη ζωή τους, κυρίως για να εξυπηρετήσουν βιοποριστικές αναγκαιότητες, και αμέσως μετά επέστρεφαν στην έδρα τους. Οι περισσότεροι, δε βγήκαν ποτέ από τη χώρα τους καν, και υπάρχουν διακριτές περιπτώσεις που δεν βγήκαν καν από την πόλη τους :) :) :). Υπάρχει καλός λόγος γι' αυτό: όταν ξέρεις να κοιτάζεις, δεν επιδιώκεις την κάλυψη χιλομέτρων σαν "ερεθιστήριο" για την προσωπική σου έμπνευση. Ίσα-ίσα, κάποιοι από τους πιο γελοίους ανθρώπους που έχω συναντήσει, ήταν επισήμως "τουρίστες", έλληνες και ξένοι. Βέβαια, αναζητώντας κάποιο σημείο επαφής με τη τοποθέτηση του blue, θα συμφωνήσω ότι πρέπει κάποιος να make something of himself, αλλά (ανομολόγητη) προϋπόθεση, είναι η εκπλήρωση των κοινωνικών του καθηκόντων, όχι διότι θα τον εγκαλέσει κανείς αν δεν τα εκπληρώσει (υπάρχει άλλωστε τόση αναισθησία), αλλά διότι δεν μπορείς να υπερυψωθείς από τη μετριότητα, όντως φυγάς. Ελπίζω να βοήθησα. :) :) :)

Πρόκειται περί παρεξήγησης η οποία οφείλεται σε λανθασμένη ανάγνωση της πάσας του Ray: ασφαλώς δεν τους χρηματοδοτώ σαν εταιρεία, αλλά σαν ΦΥΣΙΚΟ πρόσωπο μέσω της φορολογίας. Μόλις συνειδητοποίησα την παρεξήγηση και θα διόρθωνα την απάντησή μου αν είχα τη δυνατότητα - παρακαλώ ας το κάνει κάποιος άλλος. ---- Περί της αναγκαιότητας να έχει ανέβει κάποιος στη σκηνή (το έχω κάνει) ή να έχει κάνει κάποιο τέτοιο ταξίδι (δεν το έχω κάνει), πριν αποκτήσει κύρος η άποψή του γι' αυτές τις ενέργειες, δε συμφωνώ καθόλου. Οι συγκεκριμένοι πουλάνε επακριβώς το ότι οι πιο πολλοί δεν το έχουν κάνει, αλλά αρέσκονται στο να φαντασιώνονται το πως θα ήταν ΑΝ θα το κάνανε. Αν κρίνουν ότι χρειάζονται ή προτιμούν ένα πιο ειδικευμένο κοινό, ας το αναζητήσουν. Τότε θα συνειδητοποιήσουν ότι η δική μου "κριτική" είναι υπερβολικά απαλή. Περί του αν υπάρχει ζόρι.. όχι, δεν υπάρχει. Οι εκπαιδευτικοί του φόρουμ (ακόμη και ένας αποχωρήσας) βλέπω ότι ζορίζονται, αλλά δε πειράζει, καλό είναι να συνηθίζουν σιγά-σιγά.

Ως βασικός υπεύθυνος για το ότι έγινε "της μουρλής", παρέχω εξηγήσεις. Κάνεις λάθος, ζήτησαν ακριβώς το παλαμάκι μας και τον οβολό μας. Από την αρχή ως το τέλος. Και εγώ ξέρω ανθρώπους που αναλώνονται σε ανδραγαθήματα: από ταξίδια με "μηχανή", μέχρι ακραία αθλήματα, μέχρι διάφορα ημιπαράνομα πράγματα. ΔΕΝ μπαίνουν στο κόπο να στέλνουν δελτία τύπου, ούτε δίνουν συνεντεύξεις, ούτε συντηρούν δικτυακούς τόπους, ούτε τίποτε παρόμοιο. Όσο κάνεις αυτό που γουστάρεις χωρίς να ενοχλείς κανέναν, είσαι υπεράνω κριτικής. Όταν αποφασίζεις να "περάσεις" τη φάση σου ως κάτι που οι άλλοι θα καταναλώσουν (ραδιοφωνικώς, εκδοτικώς, φορουμικώς και ιδεολογικώς) τότε είσαι (υποτίθεται) έτοιμος να δεχτείς κριτική. Μέρος της κριτικής είναι ότι όλα τα παραπάνω τα έκανες επειδή είσαι (άλλος ένας) από τους έλληνες δημοσίους υπαλλήλους που έχουν κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα τα οποία σήμερα όλοι παραδέχονται ότι λειτουργούν εις βάρος όλης της υπόλοιπης κοινότητας - κοινώς ότι τα έκανες με τα λεφτά μας, σε χρόνο που έπρεπε να κάνεις άλλα πράγματα για να δικαιολογείται η αντίληψη ότι επιτελείς λειτούργημα (πάνω στην οποία έχουν θεσμοθετηθεί τα εργασιακά σου προνόμια). Οι νύξεις του τύπου "αν δεν καταλαβαίνεις, άστο" είναι για μικρά παιδάκια. Πως προκύπτει δηλαδή ότι εγώ δεν καταλαβαίνω, και δεν προκύπτει ότι κανείς σας δεν μπορεί να το εξηγήσει; Μεταφυσικό είναι το ζήτημα; Και σα να μην έφταναν αυτά, έχετε και όλοι άποψη για το τι έχουμε (και δεν έχουμε) κάνει στα νιάτα μας, αν καβαλήσαμε μηχανή, με πόσο τη τρέχαμε, αν τη πήγαμε στο εξωτερικό, αν ζούσαμε με δανεικά και ένας Θεός ξέρει τι άλλο... Είμαστε δηλαδή υποχρεωμένοι να συμμεριζόμαστε τις δοξασίες και τις προκαταλήψεις οποιουδήποτε ανοίγει ένα ζήτημα; Πολλώ μάλλον κάποιου που φανερά τρέφει συντεχνιακό θαυμασμό (και έχει συντεχνιακή ενημέρωση και αντίληψη) για το θέμα;

Προτείνω να μην υποτιμούμε την αλεπού... (Ειδική σημείωση: προσπαθώ έντιμα να καταλάβω για ποιο λόγο διαχωρίστηκε το thread και πήγε στη ΠΧ. Αν ενόχλησε το ύφος των τοποθετήσεων, δεν διαφέρει από εκείνο που μας ταλαιπωρεί στο thread για τον Malmsteen. Αν ενόχλησε το ίδιο το θέμα, τότε προφανώς θα έπρεπε όλο να μεταφερθεί στη ΠΧ. Θα μπορούσαμε να έχουμε μία λογική εξήγηση;)

Σε άλλες εποχές, ένα ολόκληρο thread θα είχε γεννηθεί από αυτή την απλή φράση. :) :) :)

Πολύ μαλακία θέλει να τρέχουμε σα μαλάκες στα σύνορα για να σου φέρουμε τσουρέκι. Να πας να πάρεις μόνος σου.

Υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο: να είσαι σίγουρος ότι οι ΑΛΛΟΙ δεν ξέρουν...

Εγώ πάντως, απέτυχα να καταλάβω αν μιλάς σοβαρά ή αν κάνεις πλάκα. Συ είπας.

Αυτό που λέω είναι ότι : μόνο άνθρωποι με εξασφαλισμένα εισοδήματα εμπλέκονται σε τέτοιες δραστηριότητες. Οι έλληνες εκπαιδευτικοί έχουν ένα από τα πιο προνομιακά καθεστώτα για τις αμοιβές, τις άδειες, τα επιδόματα κλπ, ακόμη και από τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους. Όχι ότι πολυνοιάζομαι, αλλά ήδη είχε αρχίσει να διαμορφώνεται (μέσω δύο ποστ) η αίσθηση ότι πρόκειται για ελεύθερες και ασυμβίβαστες ψυχές με ένα γούστο για την περιπέτεια, οπότε σκέφτηκα να υπενθυμίσω περί τίνος πρόκειται. Ασφαλώς. Και εξασφαλισμένα εισοδήματα.

Βεβαίως έχουν. Εγώ είμαι μία από αυτές. (να διευκρινίσω ότι δεν κάνω καθόλου πλάκα)..

Τους είχα ακουστά: είχαν "εμφανιστεί" σε διάφορα ραδιοφωνικά ρεπορτάζ που άκουσα κατά καιρούς. Η απορία μου με ανθρώπους που κάνουν τέτοια ανδραγαθήματα, ήταν πάντα η εξής: μα που βρίσκουν τα χρήματα και ζουν; Σήμερα, χάρη στο λινκ που μας δόθηκε, η απάντηση είναι διαθέσιμη: είναι έλληνες εκπαιδευτικοί !!!! ΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑ

Track Listing: - True Love - Even if you look like Malmsteen, i'm still your kinky bitch - Take me, my Passa - On The Piano - Under The Piano - What Piano? - I have forgotten my name (lost in your kisses) - Elegy (yeah.. right).

ΠΕΣ ΜΟΥ ότι δεν ήταν απάντηση στο ποστ του audiokostas... ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ...

Ο λόγος που σου φαίνεται πιθανό να μπλέξεις αισθηματικά με το θηλυκό μέλος της μπάντας, είναι ότι η σχέση σου με τα αρσενικά μέλη είναι επίσης αισθηματική. Δεν εννοώ ότι πηδιόσαστε, αλλά ότι έχετε αλληλο-επιλεχθεί επί της βάσεως ότι αλληλο-γουστάρεστε (σαν άνθρωποι, φίλοι, τυπάδες κλπ). Αν η μπάντα είχε οργανωθεί γύρω από επαγγελματικά ή έστω μουσικά κριτήρια, τότε θα καταλάβαινες - χωρίς να σου το εξηγήσει κανένας - ότι μόνο αυτά τα κριτήρια χωράνε μέσα στη μπάντα, και δεν θα είχες κανένα δίλλημα. Τα "καλά" νέα είναι ότι το 99.9% των μπαντών(!) στην Ελλάδα, τις ίδιες μαλακίες κάνει, οπότε δεν είστε μόνοι σας. Τα κακά νέα είναι ότι - όπως σου έγραψε και ένας άλλος - είστε ήδη σε αντίστροφη μέτρηση. Παραινέσεις: α) Get a life β) O Μάρτιος είναι καλός μήνας για να πας στρατό γ) Προς Θεού, μην αρχίσετε όλοι μαζί να ακούτε δίσκους με μπάντες που έχουν γυναίκες μόνο και μόνο για να μην αισθάνεστε ελληνάρες. :)

Έχω "κολλήσει" με τα media διότι μιλούμε για τα media. Επίτρεψέ μου μία ανασκόπηση της συζήτησης: ένας άνθρωπος (όχι αδικαιολόγητα) θεωρεί ότι το να επιμένει στην αναζήτηση καλύτερου εξοπλισμού, χρήζει κάποιων συγχαρητηρίων. Αρκετοί θεώρησαν ότι αυτό δεν ισχύει, καθώς ο καταναλωτισμός (έστω ελέω καλλιτεχνικών ανησυχιών) δεν είναι κάτι το που χρήζει επαίνων. Μάλιστα, προχωρούν στο να συνδέσουν αυτή την αντίληψη με την εν' γένει αντίληψη που υπάρχει σε πολλά ελληνικά φόρουμ, ότι το να ξοδεύεις για τις κιθάρες σου είναι κάποιο είδος ενασχόλησης με τη μουσική. Εγώ προχώρησα να θυμίσω ότι αυτή η αντίληψη α) προϋπάρχει του ιντερνετ (μέσω περιοδικών ειδικού τύπου, β) έχει βρει τη χαρά της σε φόρουμ που βρίθουν ενθουσιωδών ερασιτεχνών και χομπιστών. Ο υπαινιγμός, είναι ότι ο στείρος καταναλωτισμός είναι δημοσιογραφικό κατόρθωμα και ότι πολλά μέσα ενημέρωσης (αλλά για διαφορετικούς λόγους το καθένα) ενισχύουν αυτή την αντίληψη. Έτσι, μέσω αυτού του εύκολου άλματος, καταλήγουμε να συζητούμε για την ουσιαστική προσφορά αυτών των μέσων ενημέρωσης, του κοινού που τα παρακολουθεί και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα. Οπότε, όπως κατανοείς, η παρακάτω τοποθέτηση... ...δεν με εκφράζει ποσώς. Τέσσερα άτομα μου έστειλαν π.μ. με ιδιωτικές τοποθετήσεις επί των θεμάτων που συζητήθηκαν, το επίπεδο είναι κόσμιο... δεν βλέπω κάτι το αξιόμεμπτο στην εξέλιξή της, εκτός ίσως από την - πάντα άκυρη κατά τη γνώμη μου - ιδέα ότι μπορεί να είναι "εκτός θέματος", το οποίο ισχύει μετά τη τρίτη σελίδα για όλα τα thread "γνώμης", τα οποία όμως επιτρέπονται από τους κανονισμούς. :)

Ακριβώς !! Και θεωρώ ότι κάνω μία πολύ απλή δουλειά, με την έννοια ότι δεν χρειάστηκε ειδική ακαδημαϊκή προετοιμασία για να την επιδιώξω. Φαντάσου πόσο απρόσιτη είναι η περιγραφή μίας πραγματικά ζόρικης δουλειάς (από αυτές που ΑΠΑΙΤΟΥΝ μεταπτυχιακά στις Λόνδρες) στο μη-ειδικευμένο κοινό, και μάλιστα μέσω της τηλεόρασης η οποία είναι δεδομένο ότι απευθύνεται σε αναλφάβητους* (ή περίπου). * εκτός αν οι φίλοι εννοούν την "ξένη" τηλεόραση, οπότε περιμένουμε διευκρινήσεις. Δεν έφερες 367 παραδείγματα, αλλά πολύ λιγότερα. Επίσης, δεν τα αγνοώ ούτε προσπαθώ να πείσω άλλους να τα αγνοήσουν. Αν κάτι, τότε καλώ όλους να τα αναζητήσουν και να τα μελετήσουν ώστε να διαπιστώσουν μόνοι τους πόσο σωστή είναι η τοποθέτησή μου. Απλώς απέφυγα να απαντήσω σε αυτά-καθαυτά τα παραδείγματα για να μην εκνευριστείς. Αφού επιμένεις όμως, θα σου απαντήσω ότι ο σκηνοθέτης του It Might Get Loud απέτυχε στη προσπάθειά του να κάνει μία ταινία που δε θα είναι "πανηλίθια ταινία αποκλειστικά για κιθαροgeeks", κάτι που προκύπτει ΚΑΙ από το πόσο λίγοι τελικά την είδαν. Αλλά, εσύ παρουσιάζεις την καλλιτεχνική του (και όχι μόνο) αποτυχία σαν επιλογή: για πες μου ένα παράδειγμα ταινίας με κιθαρίστες ή μουσικούς που να μεταφέρει όντως πολύτιμη γνώση στους έστω κιθαροgeek θεατές της; Μήπως δεν υπάρχει; Εγώ τουλάχιστον, γι' αυτό έκατσα να δω τη ταινία, και διαπίστωσα ότι ΟΛΑ όσα ήξερα για τον Plant και τον Page πριν την ταινία, τα ήξερα και μετά την ταινία. Μιλάμε για τον αβυσσαλέο απόπατο του κακού ντοκυμανταιρ, τέτοιο αίσχος μάλλον δεν έχει ξαναγίνει (αν και το είχε παλέψει στα ίσα ο Ιωάννου με το Rattle and Hum πριν τόσα χρόνια). Αυτοί οι δύο πρέπει να συναντηθούν. Όσο για τους φωτογράφους που ανέφερες, τα επιχειρήματά μου προς τον philosophos αφορούν και εσένα: σύμφωνα με εσάς, με τόση διασπορά γνώσης που υπάρχει, μάλλον είναι οξύμωρο το ότι ο πλανήτης είναι στα χάλια που είναι, και ότι το ποσοστό των καλών επαγγελματιών (όχι καλλιτεχνών) φωτογράφων που δημοσιεύουν στο NG παραμένει τόσο μικρό. Η κουβέντα ήρθε στην τηλεόραση επειδή την ανάφερε το μέλος philosophos. Ανέφερα τον κ. Κουίκ ως παράδειγμα δημοσιογραφικής προσέγγισης, πιστεύοντας ότι αυτή η ποιότητα προσέγγισης εμφανίζεται σε όλα τα σύγχρονα δημοσιογραφικά μέσα και (αλοίμονο) στο ύφος και το περιεχόμενο των απόψεων πολλών ανθρώπων που δεν έχουν επαγγελματική σχέση με το χώρο της δημοσιογραφίας. Για να μην αποφύγω την ερώτηση, απαντώ ότι (όπως έχω ξαναπεί) έχω την τηλεόραση διαρκώς ανοιχτή όχι για να βλέπω αλλά για να ακούω. Όμως, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι διδάσκομαι από αυτή την εμπειρία ούτε χρησιμοποιώ τις πληροφορίες που δέχομαι ως εφαλτήριο για οποιαδήποτε δραστηριότητα (εκτός ίσως από τον ύπνο). Κοίτα, δες μερικές εκατοντάδες φορές το It Might Get Loud, και... θα βρεις όλες τις απαντήσεις. :) :) :) :)

4) όλα τα παραπάνω; Έχει ενδιαφέρον αυτό που γράφεις διότι το (2) είναι όντως αυτό που κάνουν οι ελαχιστότατες εξαιρέσεις, και το (3) σου είναι ο λόγος για τον οποίο η δημοσιοποίηση τέτοιων στοιχείων σε ένα πλατύ και άγνωστης ποιότητας κοινό, δεν έχει κανένα νόημα. Το (1) σου, είναι απλά χαρακτηρισμός: δεν είναι βρε κρυψίνοες οι άνθρωποι. Πες ότι ήσουν ιδιοκτήτης συνεργείου. Ο πρώτος στον οποίο θα έλεγες τα επαγγελματικά σου μυστικά (της δουλειάς εννοώ, ότι της φοροδιαφυγής) θα ήταν ο συνεταίρος σου. Οι αμέσως επόμενοι υποψήφιοι θα ήταν τα δύο παληκάρια που έχουν έρθει σα μαθητευόμενοι μάστορες. Ίσως τα έλεγες και σε κάποιο συνάδελφο (από άλλη συνοικία) αν έβλεπες ότι τραβιέται πέντε μέρες και δεν μπορεί να βρει λύση σε ένα πρόβλημα. Τέλος, ίσως τα έλεγες σε ένα-δύο καλούς πελάτες που ξέρεις ότι είναι πιστοί στο μαγαζί και οι οποίοι θα σε εκτιμούσαν περισσότερο αν αντιλαμβανόντουσαν ότι έχεις κάποια βαθειά σχέση με το μαστοριλίκι σου. ΜΕΤΑ από όλους αυτούς, ο bloody προσπαθεί να με πείσει ότι θα τα έλεγες και στον Τέρενς, στο μίζερο δίλεπτο που σου δίνει για να πεις τον πόνο της εργατικής τάξης, λίγο πριν βάλει διαφημίσεις της Αγκρικώλ. Όχι, δε θα τα έλεγες, άντε το πολύ-πολύ να έκανες πλάκα με τους κάφρους. Ή ότι θα τα έλεγες σε ένα δημόσιο φόρουμ (ΤΟ ανέκδοτο), σε απόλυτα άγνωστους που μάλιστα (τις πιο πολλές φορές) θα σου την πούνε κιόλας επειδή δεν ξέρουν κάποια πράγματα. Όχι κρυψίνους. Συνετός!

Άργησες, αλλά... κτύπησες φίλε philosophos. :) Δυστυχώς, πριν απαξιώσει κάποιος μία άποψή μου, πρέπει να την καταλάβει. Ας δούμε λοιπόν τι δεν κατάλαβες (και μάλλον δεν το κατάλαβε και ο bloody sunday). Αυτός που δεν θέτει σε κοινή θέα μυστικά που κατακτήθηκαν σε μία επαγγελματική πορεία ετών, δεν είναι κρυψίνους αλλά συνετός. Αν εσύ δεν είδες κανέναν τέτοιο να προκόβει (καίτοι, εγώ από μόνος μου αποτελώ επίσημη διάψευση, εφ'όσον και πρόκοψα και έχω την άποψη αυτή), τότε κοίτα πολύ προσεκτικότερα γύρω σου (πρώτον) και επίσης έλα να μου πεις πόσο μπροστά θα έπρεπε να είναι πλέον ο θλιβερός πλανήτης μας, από τότε που τηλεόραση / ραδιόφωνο / ίντερνετ / περιοδικά παρέχουν αφειδώς τόση και τόση γνώση. Φυσικά, σε κάθε τι υπάρχουν εξαιρέσεις (εγώ π.χ. ξέρω μία στο χώρο της φωτογραφίας και άλλες δύο στο χώρο της μουσικής και τρεις σε αυτό το φόρουμ) αλλά.. εμ... δεν τις αναφέρετε, το οποίο με κάνει να υποπτεύομαι ότι εσείς δεν τις ξέρετε, ή δεν τις έχετε προσέξει ή (που είναι και πιθανότερο) έχετε απωλέσει την ικανότητα να αντιλαμβάνεστε ποια είναι πραγματική προσφορά γνώσης και τι είναι δημοσιογραφία. Το "χαζοκούτι" αγαπητέ φιλόσοφε, πήρε το παρατσούκλι του για κάποιο λόγο: μήπως τάχα δεν είναι ότι το μαλακόμετρο έχει φτάσει προ-πολλού στα ουράνια και ότι το σύνολο σχεδόν των πληροφοριών που παρέχονται είναι ανακριβείς και άχρηστες; Που στην ευχή είδες εσύ τους καλλιτεχνες και τους επαγγελματίες που μοιράζουν με χαρά τα μυστικά τους; Διαφήμιση των προϊόντων τους και της μαγκιάς τους κάνουνε, υπογραμμίζοντας μάλιστα τη δική τους διαφορά από όλους εμάς που κοιτάζουμε. Αλλιώς θα το λέγανε "γνωσιοκούτι" ή "εξυπνοκούτι". Διατηρείστε μία -τουλάχιστον- φραστική συνέπεια στα επιχειρήματά σας ρε παιδιά.. δεν γίνεται να βρίζουμε κάτι και να το επαινούμε στην ίδια παράγραφο, μόνο και μόνο για να τη "βγούμε" σε μία άποψη που δεν μας χαροποιεί.

Τι να γίνει bloody μου; Διαφωνούμε. Κάποιος έχει δίκηο και κάποιος όχι. :) :) :)

Ας ξεκινήσουμε από τη συμφωνία, πριν περάσουμε στη διαφωνία :). Συμφωνώ λοιπόν, ότι όταν το κάνουν, το κάνουν χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς υστερόβουλες απαιτήσεις. Όμως, παραμένω αμετακίνητος (και άθελά σου το επιβεβαιώνεις, όπως θα δεις) ότι δεν το κάνουν ποτέ δημόσια. Δηλ. ένας επαγγελματίας θα πει κάποιο μυστικό του σε άλλο επαγγελματία (το έκανα εγώ σήμερα) επειδή έτσι κρίνει ότι πρέπει να κάνει προκειμένου να εξυπηρετηθεί μία ανώτερη αναγκαιότητα. ΠΟΤΕ (με τέσσερα κεφαλαία γράμματα) δε θα το κάνουν για να το δει ένας ερασιτέχνης ή ένας χομπίστας, ΕΙΔΙΚΑ στον επιστημονικό τομέα. Γι' αυτό άλλωστε δεν υπάρχουν λαϊκά περιοδικά (ή φόρουμ) που να αναφέρονται σε εγχειρήσεις εγκεφάλου ή τον βομβαρδισμό βατραχιών με ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Οι επαγγελματίες (και μιλώ εκ' προσωπικής θέσεως αλλά και ένεκα συζητήσεων) αισθάνονται μία αόριστη συμπάθεια για τους ερασιτέχνες και τους χομπίστες, ενόσω αυτοί παραμένουν κόσμιοι και ΟΝΤΩΣ θα δώσουν κάποια νύξη προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν πρόκειται να μιλήσουν για τα μυστικά της δουλειάς τους. Δηλ. όλοι εσείς (εμείς) που είδατε το It Might Get Loud, τι παραπάνω μάθατε για τα μυστικά οποιουδήποτε από τους τρεις πρωταγωνιστές; Ενα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ μάθατε, διότι δεν είπαν τίποτα (και πολύ καλά έκαναν). Στο χώρο του ειδικού (έλεος) περιοδικού τύπου έχει καλλιεργηθεί η πεποίθηση που αναφέρεις για προφανείς λόγους. Αυτό το ξέρουμε όλοι "της δουλειάς", ότι όλα γίνονται για το εισιτήριο, παρά τον ρομαντισμό με τον οποίο περιβάλλεις τη θέση που διατυπώνεις. Έχοντας παρακολουθήσει και διαβάσει άπειρες δημόσιες τοποθετήσεις συγγραφέων, ζωγράφων, φωτογράφων και μουσικών (με τις άλλες τέχνες δεν έχω επαφή), δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα παράδειγμα. Αυτό σημαίνει ότι οι "κατάλληλες συνθήκες" δεν υπάρχουν ή (αν υπάρχουν) είναι ιδιωτικές και όχι δημόσιες. "Αυτουποχρεώνονται" είναι παρεξηγήσιμη λέξη και δεν την υπαινίχθηκα ούτε τη χρησιμοποίησα - άλλωστε πιστεύω ότι πίσω από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, το αρχικό κίνητρο είναι αγαθό. Όμως, να είσαι βέβαιος ότι αν για κάθε ποστ εδώ, έπρεπε ο admin να πληρώνει 1 ευρώ, τότε ο αριθμός των ποστ ανά μήνα θα ήταν πολύ-πολύ μικρότερος, όσο αγαθή και αν ήταν η διάθεσή του και ειλικρινείς οι προθέσεις του. Ο παραδοσιακός εκδότης αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει αυτό το οικονομικό (επί της ουσίας) πρόβλημα, το οποίο (ευτυχώς) στα ιντερνετικά μέσα δεν υφίσταται.

Περίμενα (και ήλπιζα) σε ένα ποστ σαν αυτό. Είμαι έτοιμος να σου απαντήσω, και ελπίζω να βρεις την απάντηση ικανοποιητική. Άκου λοιπόν πως έχουν τα πράγματα (στο χώρο της φωτογραφίας απ'όπου προέρχομαι, αλλά και γενικώς): η επιλογή εξοπλισμού έχει κάποιο ποσοστό συμμετοχής στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Προηγείται η μελέτη, η τακτική ενασχόληση, η σκληρή δουλειά, η οπτική παιδεία κλπ, αλλά... ναι, και η επιλογή εξοπλισμού. Ο επαγγελματίας, δε μιλά ποτέ για τον εξοπλισμό του δημόσια διότι κανένας επαγγελματίας δε μοιράζεται τα μυστικά που τον βοηθούν να διαφέρει. Ο καλλιτέχνης, επίσης δε μιλά, διότι αναγνωρίζει το ζήτημα ως "μη-σχετιζόμενο" με το είδος της προσοχής που επιδιώκει να προσελκύσει. Ποιος μιλά λοιπόν για εξοπλισμό: εκείνη η πολύ ειδική κατηγορία ασχολούμενων, που γενικώς αναφέρονται ως "χομπίστες" ή "προχωρημένοι ερασιτέχνες" (ούτε καν οι αρχάριοι, διότι αυτοί δεν έχουν τι να πουν). Δηλαδή, οι μόνοι που μιλούν είναι εκείνοι που έχουν παραιτηθεί (μερικές φορές εν' σγνοία τους) από οποιαδήποτε πιθανότητα περαιτέρω προόδου είτε ως επαγγελματίες είτε ως καλλιτέχνες. Μπορείς να ψάξεις όσο θέλεις και δε θα βρεις καμία εξαίρεση σε αυτό το κανόνα. Στο χώρο των παραδοσιακών εντύπων, οι φωτογράφοι αναγνώριζαν ακαριαία το είδος ενός περιοδικού, ακριβώς από το ποσοστό σελίδων που αναφερόταν σε εξοπλισμό: όσο περισσότερες, τόσο περισσότερο... άστα να πάνε. Στο χώρο του ίντερνετ, έχω διαπιστώσει εδώ και πολλά χρόνια ότι ισχύει ακριβώς το ίδιο. Ασφαλώς όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν δικτυακοί τόποι όπου γίνεται διαρκώς κουβέντα για εξοπλισμό (π.χ. στο χώρο της φωτογραφίας υπάρχει το dpgr.gr), αλλά αν προσέξεις θα δεις ότι η συμμετοχή επαγγελματιών ή συνειδητοποιημένων καλλιτεχνών είναι ελαχιστότατη (πρώτον) και πολύ διαφορετικού ύφους (δεύτερον). Ο επαγγελματίας, δε θα αρνηθεί μία "πάσα" σε μία συζήτηση για τον εξοπλισμό, αλλά τάχιστα θα φύγει από εκεί για να πάει σε άλλα θέματα. Ο καλλιτέχνης, θα αρνηθεί ακόμη και τη "πάσα". Υπάρχει ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο επαγγελματίας δε θα αναλωθεί σε συζητήσεις για τον εξοπλισμό: ότι από ένα σημείο και μετά έχει πάψει να παρακολουθεί τις "εξελίξεις", διότι έχει κατασταλλάξει σε αυτά που χρειάζεται. Π.χ. μπορεί να χρησιμοποιεί ακόμη ένα παλιό Cubase και μία παλιά εφεκτιέρα, τα οποία όμως ξέρει να εκμεταλλευθεί άριστα, οπότε γιατί να χάσει χρόνο και χρήμα στην αναζήτηση "καλύτερων" εργαλείων; Οπότε, μη μπερδεύεσαι: το ίντερνετ είναι πολύ φθηνό (χαμηλού κόστους) μέσο, συνεπώς οι υπεύθυνοι των δικτυακών τόπων επιτρέπουν μία φλυαρία που θα ήταν ανεπιθύμητη και αδιανόητη πριν το ίντερνετ. Καλώς, αλλά παραμένει άσκοπη φλυαρία και να είσαι σίγουρος ότι ούτε ο επαγγελματίας, ούτε ο καλλιτέχνης την ευνοούν ή την απολαμβάνουν. Το ίντερνετ (και ειδικά τα φόρουμ) είναι ο παράδεισος του χομπίστα με την πρόθυμη πιστωτική κάρτα, φυτώρια στα οποία καλιεργείται η ιδέα (όπως στα περιοδικά πριν του ίντερνετ) ότι το να ξοδεύεις χρήματα για εξοπλισμό, αυξάνει τις πιθανότητες να κάνεις κάτι αξιόλογο με αυτό τον εξοπλισμό. Όλοι όσοι ξόδεψαν, ξέρουν ότι αυτό απλώς δεν είναι αλήθεια. Το παράδειγμά σου με τις γραμματοσειρές του Word είναι ατυχές: υπάρχουν κανόνες και χρόνια εμπειρίας πίσω από τη γραφιστική αναγκαιότητα να χρησιμοποιούνται διαφορετικές γραμματοσειρές για διαφορετικά είδη κειμένων και εντύπων. Επίσης, οι γραμματοσειρές του Word δεν είναι γραμματοσειρές του Word αλλά όλου του συστήματος. Επίσης, διευκρινίζω - αν και είναι αυτονόητο - ότι τα παραπάνω αφορούν ελεύθερους ανθρώπους: αν σας πληρώνει η Korg για να λέτε ότι είναι καλό το ΚΡΑΝΟΣ τότε είστε γελαστοί (πηγαίνοντας προς την Τράπεζα) αλλά όχι ελεύθεροι άνθρωποι, και συνεπώς η γνώμη σας (καθώς και η προθυμία σας να τη λέτε) είναι μηδενικής αξίας. Φιλικά

Μέτριο το κείμενο (εγώ θα το έκανα καλύτερα), αλλά θα εκμεταλευθώ την ευκαιρία να πω ένα μεγάλο μπράβο γι' αυτό που κάνατε. :)

+1.000.000 Παιδιά, με όλο το σεβασμό, κατανοήστε επιτέλους ότι είναι κατάντια για το καλλιτέχνη να μιλάει δημόσια για τα εργαλεία του, πολύ περισσότερο να περιμένει κάποιο είδος έγκρισης για το ότι ασχολείται τόσο πολύ με αυτά. Δε θα βρείτε πουθενά συγγραφέα να μιλάει δημόσια για τα μολύβια του ή τον υπολογιστή του, ούτε θα βρείτε φωτογράφο να κάθεται να μιλάει για τους φακούς του, ούτε θα βρείτε ζωγράφο να μιλάει για τους καμβάδες του. Οι περισσότεροι από εσάς, έχετε δώσει σε εξοπλισμό τόσα χρήματα που θα μπορούσατε κάλλιστα να έχετε κάνει ένα δίσκο, όπως οι Black Frame ή οι Snooze:Loop. Όχι ότι εγώ είμαι λιγότερο μαλάκας, αλλά το συγκεκριμένο thread (από το τίτλο έως το περιεχόμενο της αρχικής εισήγησης) είναι μία ηχηρή ένδειξη ότι το αστείο παρατράβηξε.