GaragePunk27 είπε:
Δεν ακουω μεταλ αλλα θεωρω οτι ειναι λαθος η προσεγγιση ωριμης και ανωριμης μουσικης.. δεν μπορει η μουσικη να μπαινει σε τετοια πλαισια.. Mustafank οντως καποιοι κρυβονται πισω απο το μανδυα της επαναστασης για να δικαιολογησουν τη μουσικη τους αποτυχια.. απλα δεξου οτι υπαρχουν πολλες και καλες μπαντες εκει εξω που κρατανε σοβαρη σταση στα μουσικα δρωμενα χωρις να ξεπουλιουνται.
Λοιπόν επειδή με αυτούς εκεί που είδες, με τους περισσότερους έχω παίξει και τους ξέρω από λίγο ως αρκετά, θα σου πω τούτο:
Οι πιο πολλοί αυτούς τους γέροντες συνεχίζουν στο ίδιο «τέμπο», βαράνε τις ίδιες μουσικές κλπ. Δεν «ξεπουλήθηκαν» όπως λες, σε γενικές γραμμές.
Όμως όσο και αν τους εκτιμώ (και κάποιους μάλιστα τους συμπαθώ και πάρα πολύ), μουσικά αρκετοί έχουν μείνει εκεί- δεν πήγαν λίγο παρακάτω και κατά την άποψη μου δεν εξελίχθηκαν. Όχι ότι είναι κακοί σε αυτό που κάνουν- το αντίθετο θα έλεγα και ορισμένοι είναι εξαιρετικοί- αλλά να το πω με πολύ διάθεση, ΄κάπου «κόλλησε η βελόνα» βρε παιδί μου ;D
Πάντως έχει πλάκα να κοιτάς πίσω και να βλέπεις πως ήσουν. Με βρήκα πολύ διασκεδαστικό ;D Καλός ήμουν και τότε (ψωνάρα), αλλά ευτυχώς πήγα παρακάτω
Όμως με έναν από τους κυρίους του documentary έχουμε μια μπάντα και παίζουμε μόνο Judas Priest- έτσι για να θυμόμαστε και από κρατάει η (μουσική) σκούφια μας.
Παράλληλα δε, με το άλλο γκρουπ παίζουμε από Herbie Hanckok και jaco pastorius, μέχρι Simply Red και εγώ δεν ξέρω τι... Και να μην σου πω τι άλλα στιλ, είδη κλπ έχω παίξει γιατί θα φρικάρεις ;D
Το θέμα λοιπόν είναι να μην είσαι «κολλημένος» όταν είσαι μουσικός, γιατί θα χάσεις μεγάλο κομμάτι από αυτά που υπάρχουν γύρω σου.
Όπως πολύ σωστά σου είπε ο Audiokostas, μεγαλώνεις και απομυθοποιείς. Ωραία τα παραμυθάκια, αλλά κοιτώντας πίσω και έχοντας ζήσει την εποχή του ντοκιμαντέρ εκ των έσω, ε, δεν μπορώ παρά να γελάω (με την καλή έννοια) ;D
