ndnikola είπε:
[begin σκόρπιες σκέψεις]
Το εαν το ροκ είναι όντως μουσικό ιδίωμα (οι απαρχές του οποίου βρίσκονται πολύ πίσω από τα fifties), ή στάση ζωής, έχει απαντηθεί ήδη καλύτερα (με ιδανική την απάντηση του κ. ζάικου, δίχως να θέλω να αφήσω απέξω και άλλες εύστοχες τοποθετήσεις). Παραμένει όμως κοινωνικό φαινόμενο, σε κάθε περίπτωση το οποίο αλληλεπιδρά με διάφορα άλλα.
Από την άλλη εγώ να πω, με όλο τον σεβασμό στην γνώμη του Ηλία που απορρέει από την πορεία και στάση του, άκουσα κατά βάση κάποιες ήπιες διπλωματικές τοποθετήσεις αν όχι αυτοαναιρέσεις.
Δυστυχώς δεν είμαι αναλυτής-μελετητής αλλά ένας απλός μουσικός
Έχω την πεποίθηση πως ένας καλλιτέχνης οφείλει να είναι κι ένας εν δυνάμει επαναστάτης, δημιουργός που αμφισβητεί, σχολιάζει, κρίνει και, κάποιες φορές ίσως και να προτείνει. Με ειλικρίνεια, μελέτη και σεβασμό εις εαυτόν και αλλήλους.
Και να το θέσω προσωπικά.
Ακούω ροκ από μικρός. Επειδή οι παρέες μου αλλά και ο συγκεκριμένος γεωγραφικός αλλά και κοινωνικοοικονομικός μου χώρος που μεγάλωσα ήταν εκτεθειμένες στην Δυτική (rock, blues, Jazz, pop) μουσική άκουγα, ακούω, γουστάρω και δόξα τω Θεώ, μου δίνεται η ευκαιρία να συνεχίζω να παίζω τη μουσική που γουστάρω.
Δεν γεννήθηκα με τίποτα χτυπημένα με ροκ DNA (πέραν ίσως από μιας αγάπης για την πεντατονική λόγω Ηπειρώτικης καταγωγής) και δεν έγινα επαναστάτης μέσω του ροκ και δεν πιστεύω ότι σε διαφορετικές συνθήκες αν ήμουν επανστάστης θα ακουγα απαραίτητα ροκ.
Δεν είναι η αρχή του κόσμου, δεν είναι η ανακάλυψη της φωτιάς (αν και ο Muddy Waters ανακάλυψε τον ηλεκτρισμό) και άμα το πάρτυ τελειώσει δεν θα είναι το τέλος του κόσμου. Sorry που σκάω τη φούσκα αλλά δεν πιστεύω ότι είναι κάτι κοσμογονικό που άλλαξε την ιστορία. Αν κάποιοι στις "επαναστατικές" επιλογές της ζωής τους επέλεξαν σαν soundtrack το rock ή το blues ή το ρεμπέτικο, τα λαϊκά, την Jazz ή την κλασσική δεν κάνει αυτόματα τις μουσικές επαναστατικές (καθότι η μουσική απλώς διεγείρει κάποια συναισθήματα - ανάλογα με την μετάφραση του εκάστοτε εγκεφάλου).
Και μη μου πειτε τα μυνήματα της rock. Γιατί για κάθε τραγούδι με στίχους "γροθιά στο κατεστημένο" θα σας βρω χίλιους ύμνους της ροκ με τετριμμένους ή αδιάφορους στίχους.
(συγκεριμένα γκρουπ/είδη εξαιρούνται αλλά δεν ευδοκίμησαν στην Αμερική) ;D 
8)
Επαναστάτες και πράξεις αμφισβήτησης υπήρξαν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Δεν ακουγαν απαραίτητα rock.
Αρκετά με την μονήρη μας κριτική. Και η rock είναι απλώς άλλο ένα παρακλάδι της καλλιτεχνικής έκφρασης που λέγεται μουσική.
Καθοριστικής σημασίας
ίσως στη ζωή μας αλλά ειλικρινά αμφιβάλλω (ανοιχτός σε διαψεύσεις) για την μεγάλη συμβολή της στην αλλαγή της ιστορίας όπως την ξέρουμε.
λέγοντας απλά :
Καλή Ανάσταση Κύριοι
Και σε σένα Λευτεράκη.
