Κύριοι νομίζω ότι το έχουμε «τεντώσει» το θέμα άνευ λόγου και ουσίας.
Το Rock στην Ελλάδα είναι όπως το έχει ζήσει ο καθείς και φυσικά για όσο το έζησε.
Και μάλλον ο καθείς το βίωσε διαφορετικά. Άλλος αλά wine women and song... Άλλος sex and drugs and rock n roll... Άλλος μιζέριασε... άλλος βαρέθηκε... άλλος ξενέρωσε... άλλος κράτησε ψηλά τη σημαία κλπ
Και επαναλαμβάνω, για όσο το έζησε.
Φυσικά κάθε φορά θα έρχεται ο νέος και θα θέλει να ζήσει το δικό του όνειρο κ.ο.κ - και αυτή είναι η μικρή rock ιστορία του τόπου.
Βέβαια ο νέος ως είθισται θα κατακεραυνώσει τους «δεινόσαυρους», που «ξεπουλήθηκαν», «παραιτήθηκαν», κλπ και θα αναπολήσει τις ηρωικές εποχές που δεν έζησε.
Λοιπόν φίλε GaragePunk, άσε τα γερόντια στις... δάφνες τους ή στην νιρβάνα τους. Ότι έκαναν (ή δεν έκαναν) είναι τετελεσμένα.
Γράψε τις δικές σου ιστορίες και μετά στα γεράματα σου αφηγήσου τες (για να εισπράξεις και εσύ φυσικά την «κριτική» για τα πεπραγμένα σου)