Χε χε, ο eye έπιασε το θέμα από τα μαλλιά.
Πράγματι το πρόβλημα είναι πως ο κόσμος έχει συνδυάσει την μουσική με κάτι άλλο, και δεν «κάθεται» να «ακούσει» μουσική.
Για τον κόσμο η μουσική είναι κάτι που χρειάζεται για να διασκεδάσει, να κουνηθεί ή να χορέψει. Θέλει να κουνηθεί και χορέψει για να τον/την θαυμάσουν και να προκαλέσει …. Οι λόγοι είναι καθαρά σεξουαλικοί….
Η μουσική, ή μάλλον κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής,
σε συνδυασμό με το αλκοόλ,
εξυπηρετούν τον κόσμο στο να ξεφαντώσει,
δηλ να ελευθερωθεί από το καβούκι στο οποίο τον ανάγκασαν να ζεί
μέσα από τις θρησκευτικές και κοινωνικές κλπ. «αντιλήψεις» που του επέβαλαν …
Έτσι λοιπόν, επειδή στους περισσότερους δεν υπάρχει το σθένος
για να αποτινάξουν από πάνω τους τα βλακώδη υπό μορφής «πρέπει» δεσμά,
χρειάζονται μια «αφορμή – δικαιολογία» για να ζήσουν λίγες στιγμές ελευθερίας. … και κάνουν κανένα «καμάκι».
Τα τσαχπινογαργαλιάρικα τραγούδια δηλαδή, που έπνιξαν τον κόσμο,
είναι μουσική για καταπιεσμένους. …
που χρησιμοποιούν την μουσική ως κάτι «δήθεν»,
μήπως και απελευθερώσουν τον καταπιεσμένο τους εαυτό.
Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει τεράστια ζήτηση για τέτοιου είδους μουσική, και βέβαια αφού υπάρχει ζήτηση, θα υπάρχει και παραγωγή.
Αντιθέτως, ο απελευθερωμένος άνθρωπος, χρησιμοποιεί την μουσική ως όχημα στο οποίο μπαίνει μέσα και εξερευνά τα μονοπάτια των αισθήσεων της ψυχής του….
Αυτός ο δεύτερος, ψυχαγωγείται, δηλαδή άγη την ψυχή του σε κατάσταση ανάτασης.
Ενώ ο πρώτος, κάνει πως «διασκεδάζει»,
γιατί ούτε στον εαυτό του δεν έχει πεί την αλήθεια,
ότι δηλαδή απόψε πήγε σε ένα μπαράκι, όχι για να ακούσει μουσική,
ούτε για να πιει ένα ποτά,
αλλά έχοντας μέσα του την κρυφή ελπίδα μήπως κάτι ερωτικό του συμβεί απόψε.
Μήπως και του κάτσει κανένα «καμάκι».
Η πανταχού παρούσα μουσική, είναι φαινόμενο των ημερών μας.
Παλαιότερα μόνον οι οικονομικά ευκατάστατοι είχαν ένα γραμμόφωνο,
και λίγες «πλάκες» (έτσι έλεγαν τους δίσκους τότε) μουσικής.
Οι υπόλοιποι, μουσική άκουγαν μόνο σε πανηγύρια και γάμους.
Εκεί δηλαδή που γινόταν το ξεφάντωμα και το «καμάκι».
Και αυτή η κατάσταση – νοοτροπία που περιέγραψα πάρα πάνω,
συνεχίζεται μέχρι και σήμερα…..