μεταφρασμένο από μένα...
Τις έλεγα, χωρίς να ξέρω ότι είναι sus, συγχορδίες ερωτήσεις. Είχαν ένα ερωτηματικό. Περίμεναν. Δεν είναι αρεστές στους άντρες επειδή θέλουν λύση, όπως θέλουν και στη ζωή.
ο Wayne Shorter μου είπε, τι συγχορδίες είναι αυτές. Αυτές δεν είναι συγχορδίες για πιάνο ή κιθάρα. Αυτές είναι sus. Δημιουργούν αγωνία. Δεν λύνονται, όπως μια μείζονα είναι μια κατάθεση, μια ελάσσονα έχει τραγωδία, μια εβδόμη που μπλουζίζει. Η sus έχει ερωτηματικό. Δεν έχει λύση ή απάντηση
Ετσι ο κανόνας σύμφωνα με τον Wayne που σπούδασε στο Berklee, μας λέει, μας διδάξανε να μην στεκόμαστε ποτέ για πολύ πάνω σε ένα sus ακόρντο. Ποτέ να μην πάμε από ένα sus σε άλλο sus.
Μου αρέσει να μένω σε sus πολλή ώρα και να πήγαίνω από τη μια στην άλλη, επειδή φέρνει ένταση. Αν τη ρίξεις πάνω σε μια μείζονα, είναι σαν η μείζονα να μην είναι ποτε πια μείζονα. Είναι σαν συμπληρωματικό χρώμα. Ο ουρανός ανοίγει.
Δεν ξέρω τους κανόνες του μανικιού, αλλά οσον αφορά τη σύνθεση και βρίσκοντας παράξενα χρώματα με ακόρντα, αυτό το σύστημα δουλεύει πολύ καλά σε μένα. Εκτός αν πάω να παίξω με άλλους και να ακολουθήσω τη μουσική τους. Τότε αισθάνομαι σαν ανάπηρη. Πρέπει απλώς να το παίξω, και αυτοί θα πούν, α τώρα θα πάει σε Ντο. Τώρα θα παει εκεί και εκεί.
