Επί του θέματος:
Γενικά μιλώντας το ένστικτό μου λέει (γιατί δεν είναι κάτι που έχω αφιερώσει σχεδόν καθόλου σκέψη) ότι ένας καλλιτέχνης ακολουθεί αυτό που τον προστάζει η καρδιά του. Μιλάω για συναισθήματα όπως ο έρωτας, ο φόβος, η αγάπη, το μίσος, ο θυμός, η περηφάνεια, η ζήλεια, ο εγωισμός... Εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο.
Έννοιες όπως "ναζισμός", "κομμουνισμός", "καπιταλισμός", "tele-ισμός" (
![Stick out tongue :P :P](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f61b.png)
) είναι αρκετά μακριά από τον καλλιτέχνη και την ουσία του. Θα έλεγα ότι κάποιος άνθρωπος που ντύνει την τέχνη του υπό κάποιον τέτοιο μανδύα δεν είναι καλλιτέχνης αλλά μισθοφόρος.
Βέβαια, δεν σημαίνει αυτό ότι το έργο ενός τέτοιου "καλλιτέχνη" παύει να έχει καλλιτεχνική αξία. Υπάρχουν πολλά τέτοια έργα (μουσικά, οπτικοακουστικά, γραπτά) τα οποία καταφέρνουν και αγγίζουν τα συναισθήματα κόσμου που δεν έχει σχέση με τον "αγώνα" ή την "παράταξη" του "καλλιτέχνη", καθώς προσπερνούν το εξώφυλλο και βρίσκουν ουσία (όταν αυτή υπάρχει).
Για τον συγκεκριμένο κύριο του θέματος, τι να πω εγώ; Δεν ήμουν ζωντανός την περίοδο εκείνη. Μέχρι τώρα δεν έχω βρει τις φοβερά αξιόπιστες πηγές για την εποχή εκεινη. Εδώ που τα λέμε, δεν έχω ψάξει και πολύ φανατικά. Οι γνώσεις μου περιορίζονται στις εμπειρίες των προγόνων μου και τις διάφορες εκδοχές που έχουν τύχει να περάσουν απ'τα χέρια μου. Στην τελική, αν έχει τοποθετηθεί ο ίδιος επί του θέματος, θα ήθελα να τον ακούσω πρωτού εκφέρω άποψη. Δεν έχει όμως και μεγάλη σημασία γιατί και αλλιώς να ήταν τα πράματα δεν νομίζω ότι θα ασχολούμουν με την πάρτη του γενικά όποιο και να ήταν το παρελθόν του.
Περνώντας σε off-topic μονοπάτια:
Μου έκανε εντύπωση ότι το θέμα δεν εκτροχιάστηκε/κλειδώθηκε. Ακόμα;
Επίσης μου έκαναν εντύπωση τα γραφόμενα του deadendmind. Βιάστηκες να δηλώσεις δις ότι δεν συμμετέχεις στη συζήτηση αλλά να σου κάθε τρεις και λίγο. Όσον αφορά την άποψή σου, μήπως είσαι λίγο απόλυτος και αδιάλλακτος; Φιλικά πάντα για να μην παρεξηγούμαστε. Στο κάτω κάτω δεν κρίνω κανέναν για τις απόψεις του. Οι πράξεις είναι αυτές που έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα.
Έχοντας εμπειρία από τις Η.Π.Α. (περισσότερο), την Γερμανία, την Ρωσία (apres le σφυροδρέπανο) και μερικές χώρες της πρωην U.S.S.R. (αρκετά λιγότερο), είναι ηλίου φαεινότερο για μένα τι πάει να πει ευημερία, ποιότητα ζωής, ελευθερία επιλογών και ελευθερία δημιουργίας. Πραγματικά, έχοντας δει με τα μάτια μου μερικά πράγματα, είναι προφανές ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να κατανοήσω/εμπεδώσω την ανέχεια, τον φόβο, την καταπίεση και τη δυστυχία που έχουν περάσει ορισμένοι λαοί στο παρελθόν χωρίς να βιώσω και γω ο ίδιος κάτι αντίστοιχο.
Κλείνω με ένα όχι και τόσο off-topic σχόλιο:
Δεν θα ήταν περισσότερο ενδιαφέρον να συζητηθούν τα όρια της ευθύνης Ελλήνων καλλιτεχνών για κάποιες "ευαίσθητες" και μη περιόδους;