Τι λέω? αυτά που έχουν πει οι ίδιοι στις συνεντεύξεις τους. Και σε ρώτησα σε ποια περίοδο των DP αναφέρεσαι? στην Mk1 αντέγραφαν τους πάντες, στο In Rock έχω αναφέρει ποιους αντέγραψαν. θα συμφωνήσω με τον συμφορουμίτη ότι οι Rainbow κυρίως της Dio περιόδου έχουν επηρεάσει περισσότερους.
Έλα ντε, τι λες? Θα σου πρότεινα να ακούσεις λίγο...Deep Purple, γιατί κάπου τα έχεις μπερδέψει τα πράγματα. Οι DP δεν είναι μπάντα που αντιγράφει, αλλού ψάξε.
*Ritchie Blackmore cites his and Jon Lord’s original conception for Deep Purple as having been “Vanilla Fudge with Edgar Winter”.
Jon Lord of Deep Purple has said something like, "today people are talking about Jimi Hendrix, but back then Vanilla Fudge was the biggest band for us; in the beginning we were trying to be nothing else than just a Vanilla Fudge clone."
Ο ντράμερ Ian Paice είπε στο στο Metal Evolution: «Αυτό που προσπαθήσαμε να είμαστε στο πρώτο άλμπουμ ήταν να είναι μια αγγλική έκδοση των Vanilla Fudge. Πάρτε κανονικά τραγούδια και διασκευάστε τα, ανοίγοντας τα σε χρόνο. Την ίδια εποχή, συνειδητοποιήσαμε ότι πιο σημαντικό ήταν να είμαστε ο εαυτός μας κι όχι οι Vanilla Fudge No2”.
*Ritchie Blackmore cites his and Jon Lord’s original conception for Deep Purple as having been “Vanilla Fudge with Edgar Winter”.
Jon Lord of Deep Purple has said something like, "today people are talking about Jimi Hendrix, but back then Vanilla Fudge was the biggest band for us; in the beginning we were trying to be nothing else than just a Vanilla Fudge clone."
Ο ντράμερ Ian Paice είπε στο στο Metal Evolution: «Αυτό που προσπαθήσαμε να είμαστε στο πρώτο άλμπουμ ήταν να είναι μια αγγλική έκδοση των Vanilla Fudge. Πάρτε κανονικά τραγούδια και διασκευάστε τα, ανοίγοντας τα σε χρόνο. Την ίδια εποχή, συνειδητοποιήσαμε ότι πιο σημαντικό ήταν να είμαστε ο εαυτός μας κι όχι οι Vanilla Fudge No2”.
Γνωστά όλα αυτά. Όλοι έχουν επιρροές, παρθενογένεση δεν υπάρχει. Άλλο λοιπόν να έχεις επιρροές και να δημιουργείς κάτι νέο (Deep Purple) και άλλο να έχεις επιρροές, να κατακλέβεις τις επιρροές σου και να κυκλοφορείς κόπιες ξένων συνθέσεων βάζοντας την τζίφρα σου από κάτω σαν συνθέτης χωρίς ίχνος ντροπής (Led Zeppelin).
Ο Blackmore ήθελε να αλλάξει τον ήχο των DP και να τον κάνει πιο σκληρό, και η ανάγκη αυτή δημιουργήθηκε αφού άκουσε το πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin. Άντε άκου το αυτό το άλμπουμ και μετά το In Rock, και έλα πίσω να μας πεις τις ομοιότητες που βρήκες.? Να μας πεις επίσης τις ομοιότητες που υπάρχουν στον ήχο και τις συνθέσεις των DP και των Vanilla Fudge, αφού πρώτα ακούσεις όλα τα στούντιο άλμπουμς και των δύο.
να κατακλέβεις τις επιρροές σου και να κυκλοφορείς κόπιες ξένων συνθέσεων βάζοντας την τζίφρα σου από κάτω σαν συνθέτης χωρίς ίχνος ντροπής (Led Zeppelin).
Αυτό που εξετάζαμε είναι το εξής: αν δικαιούται κάποιος (που θέλει να είναι αντικειμενικός και ποζάρει σαν τέτοιος) να αποκαθηλώνει ονόματα όπως Rolling Stones ή David Bowie, ενόσω υπάρχει πανθομολογούμενη και ανιχνεύσιμη γραμμή επιρροών ανάμεσα σε τέτοιους και σε άλλους που ο ίδιος θεωρεί μεγάλους (όπως οι DP στην περίπτωση του Waterfall).
Και ναι μεν, δεν υπάρχει κάποια προφανής επιρροή ανάμεσα στους Stones και τους DP (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, εδώ είπε τον Bowie ιδιοφυία, ο Έμερσον που είχε αρκετή τεχνική να παίζει τα τραγούδια του Bowie με το ένα δάκτυλο, αν ήθελε), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν προϋπήρξαν ή ότι δεν ήταν παρόντες στην ίδια περίοδο και στην ίδια σκηνή (με την ευρεία έννοια) ή ότι οι Stones δεν επηρρέασαν αυτούς που επηρρέασαν τους DP.
Όσον αφορά στη γενικοτερη αμφισβήτηση του RnR ως κάτι που εκλάπη από αγνούς και άδολους ρυθμ ανδ μπλουζμεν που (προφανώς) πέθαναν στη ψάθα, ή το αν το "Love Me Do" είναι σημαντικό τραγούδι... εγώ προσωπικά δεν επιτρέπω στον εαυτό μου τέτοιες συζητήσεις γιατί δεν έχω τις απαραίτητες ιστορικές γνώσεις.
Ο Γιάννης Πετρίδης πάντως, άλλα μας λέει εδώ και δεκαετίες για την αξία των Beatles / Stones και μάλλον κάτι ξέρει παραπάνω από εμάς. Θα συμπληρώσω ότι ειδικά αν ήμουν μουσικός σε σοβαρή βάση, θα πρόσεχα ακόμη περισσότερο πριν αποκαθηλώσω (μέσα μου, εννοώ) οποιονδήποτε, διότι στη συγκεκριμένη χώρα μας υπάρχει διαρκές πρόβλημα κατανόησης και αφομοίωσης επιρροών, και αυτό φαίνεται στις μουσικές μας, στο σινεμά μας, στο θέατρό μας, τη ζωγραφική μας κλπ.
Από τη μία, υπάρχει μόνο ένα αντικειμενικό κριτήριο μουσικής αξίας. Οι πωλήσεις σε συνδυασμό με την αντοχή στο χρόνο.
Από την άλλη, "εκατομμύρια μύγες δε μπορεί να κάνουν λάθος, φάε κι εσύ σκατά".
Τώρα στο θέμα, υπάρχουν μουσικές που είναι για ακρόαση, υπάρχουν και τα "πακέτα" που είναι οπτικοακουστικά. Όπου υπάρχει και η εικόνα, είναι αδύνατο να μην επηρεαστεί κάποιος από αυτή. Όταν υπάρχει και η εικόνα, δεν ακούμε πια με τα αυτιά αλλά και με τα μάτια.
Αυτό γράφτηκε (την πρώτη φορά) από δημοσιογράφο που έβρισε έναν δίσκο των Tangerine Dream. Αρκετό καιρό αργότερα, ζήτησε συγνώμη από τον Edgar Froese, για την αθλιότητα. Το αναφέρω διότι κάποιοι νομίζουν ότι γράφτηκε από σοβαρό άνθρωπο, με σοβαρή αφορμή.
Αυτό γράφτηκε (την πρώτη φορά) από δημοσιογράφο που έβρισε έναν δίσκο των Tangerine Dream. Αρκετό καιρό αργότερα, ζήτησε συγνώμη από τον Edgar Froese, για την αθλιότητα. Το αναφέρω διότι κάποιοι νομίζουν ότι γράφτηκε από σοβαρό άνθρωπο, με σοβαρή αφορμή.
Οι beatles, οι rolling stones και ο Bowie δεν είναι μεγάλοι γιατί πούλησαν πολύ και επηρέασαν όσους ενδιαφέρθηκαν να επηρεαστούν. Έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο προ πολλού. Οι beatles, οι rolling stones και ο Bowie είναι icons του δυτικού πολιτισμού και επηρέασαν/επηρεάζουν ακόμα και άσχετους με την τέχνη που παρήγαναν συνειδητά ή ασυνείδητα. Καλώς ή κακώς το 2300 όταν κοιτάνε προς τα πίσω το έργο τους θα μελετάνε ως λαική τέχνη της εποχής μας.
Οι Deeo Purple από την άλλη (τεράστια μπάντα) είναι ο ορισμός του εμβληματικοί στο χώρο τους, δηλαδή μια υποκουλτούρα του δυτικού πολιτισμού. Ίσως οι καλύτεροι, αλλά μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.
Όσο για την εικόνα, δεν υπάρχει κάποιος που παρουσιάζει δουλειά του δημόσια και δεν φροντίζει να "πουλήσει" και εικόνα, από τους κλασικούς που βάζαν τα καλά τους και την περούκα τους για να παίξουν στην αυλή μέχρι την taylor swift. Όσο για το ροκ, προοδευτικό ή απλοικό, βασίζεται σε ακραία εικόνα, είναι χαρακτηριστικό του που φροντίζουν να διακρίνονται σχεδόν όλοι οι εκπρώσοποί του.
Περσινά ξινά σταφύλια... Aρχικά για τους LZ που "συμπλήρωσαν τους συνθέτες μετά", να σου πω ότι αναγκάστηκαν να το κάνουν "μετά" γιατί ο Willie Dixon τούς έτρεχε στα δικαστήρια και γέλαγαν και οι δικαστικοί κλητήρες. Για τα υπόλοιπα και επειδή βαριέμαι αφόρητα, θα σου απαντήσω μόνο για την περίπτωση του Child In Time, τουλάχιστον να μάθεις κάτι από αυτή την συζήτηση.
Η εισαγωγή του Child In Time λοιπόν, και για να είμαστε ακριβείς, μέρος της εισαγωγής του, είναι βασισμένο στην εισαγωγή του "Bombay Calling" των It's A Beautiful Day, κάτι που οι ίδιοι οι DP έχουν πει εδώ και 850 χρόνια. Πήραν λοιπόν την εισαγωγή αυτή και δημιούργησαν ένα αριστούργημα που μουσικά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το "Bombay Calling" και θα παίζεται στον αιώνα τον άπαντα.
Πάμε τώρα και στα "θύματα" της υπόθεσης, τους It's A Beautiful Day. Οι τύποι ξεπατίκωσαν το "Wring That Neck" (1968) των Deep Purple και το κυκλοφόρησαν κάτω από τον τίτλο "Don And Dewey" στο άλμπουμ τους "Marrying Maiden" το 1970.
Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα των Ελλήνων που άκουγαν/ακούνε Πετρίδη (και τον κολλητό του τον Ζουγρή), έχουν την εντύπωση ότι έμαθαν να ακούνε μουσική. Στην πραγματικότητα έμαθαν να ακούνε την μουσική των charts (το απόλυτο μουσικό κριτήριο/τοτέμ των Πετρίδη/Ζουγρή), χιτάκια δηλαδή που προωθούσαν/συνεχίζουν να προωθούν οι Πετρίδηδες και οι Ζουγρήδες της μουσικής βιομηχανίας. Είχα την τύχη να μην ακούω Πετρίδη, αλλά τα τελευταία χρόνια διαβάζω που και που τις σελίδες τους στα social media, και ιδιαίτερα του alter ego του Πετρίδη, του Κώστα Ζουγρή. To τι απίθανο και το τι ανακρίβεια έχει γραφτεί/γράφεται σε αυτές τις σελίδες δεν λέγεται. Στα σχόλια δε των αναγνωστών βλέπεις και τα επακόλουθα της πολύχρονης παρακολούθησης της σχολής Πετρίδη/Ζουγρή: μαύρα μεσάνυχτα.
Και μια και αναφέρθηκα στον -κατά τα άλλα συμπαθή- Κώστα Ζουγρή, ας τον ενημερώσει κάποιος ότι στο χιλιοανεβασμένο αφιέρωμα στους Aphrodite's Child, η φωτό που έχει δεν δείχνει τους A.C. αλλά τους Χάρη Χαλκίτη, Ντέμη Ρούσσο και Λάκη Βλαβιανό...?
Όπως έγραψες και εσύ... "περυσινά, ξυνά σταφύλια" και εικονοκλασίας συνέχεια. Απόσταση από τον στείρο εξυπνακισμό... άγνωστη... αλλά πόσο μεγάλη θα μπορούσε άραγε να είναι; Τι ακριβώς άκουγες δηλαδή τα χρόνια που δεν άκουγες Πετρίδη, αρχηγέ. Διότι αν ήσουν στην Ελλάδα, ξέρω όλους (τους περισσότερους, προσωπικά) από αυτούς που ίσως άκουγες, και κανένας δε θα συμφωνούσε με αυτά που γράφεις. Ούτε ένας όμως.
Το πολύ-πολύ να άκουγες τον μακαρίτη το Γιαννουλόπουλο, και να έμαθες από τζαζ. Επίσης τον ήξερα προσωπικά και ούτε αυτός θα συμφωνούσε με αυτά που γράφεις.
Πως λοιπόν έμαθες εσύ να ακούς μουσική; Μόνος σου; Διότι κάπου ομολόγησες ότι παρθενογέννεση δεν υπάρχει, αν το διάβασα σωστά. Ή υπάρχει στους ακροατές ειδικά;
Ούτε Γιαννουλόπουλο άκουγα. Δεν έμαθα να ακούω μουσική απο το ραδιόφωνο, μια χαρά μεγάλη δισκοθήκη υπήρχε σπίτι, και σοβαρή δισκοθήκη, όχι Best Off και charts χιτάκια.?
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.
