Μπορεί να είναι μπαγιάτικη η συζήτηση,αλλά το θέμα είναι ενδιαφέρον και λέω να πω κι εγώ αυτά που σκέφτομαι:
Α)Δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι παίζεις βαρύτερο thrash με καρφιά στα χέρια.Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφω.
Β)Ο ήχος μιας κιθάρας επί σκηνής είναι αμιγώς τεχνικό θέμα.Δεν βγάζεις καλύτερα πρίμα αν φοράς πέτσινο.
Γ)Δεν διάβασα σε καμιά εγκυκλοπέδια ότι οι drummer αποδίδουν μόνο γυμνόστηθοι.
Δ)Δεν είναι υποχρεωτικό,αν τραγουδάς σαν τον Danny Filth,να μιλάς με την ίδια καφρο-τσιρίδα στο κοινό σου.Εκτός κι αν έτσι καλημερίζεις και τη μάνα σου.
Ναι,καλά το μυριστήκατε,δεν χωνεύω τα on-stage κουστούμια...Ίσως γιατί στα μέρη μας δίνεται τόση έμφαση στο κωλο-look.Έχω παίξει κάμποσα live,διασκευές Sabbath,Hendrix,The Who,Led Zeppelin αλλά και δικά μας κομμάτια,heavy rock με κάργα χιτζάζ & riff ασήκωτα...και μαντέψτε...Δεν φόραγα σταυρούς,χαιμαλιά,μαύρα δέρματα πατόκορφα και άρβυλα!Απέδωσα χειρότερα λόγω πουκαμίσου/τζιν/αθλητικών παπουτσιών;Χάλασε η μόστρα μου που αντί να πουλάω βαριά ροκιά έλεγα μ@λ@κιε$ με το κοινό ανάμεσα στα κομμάτια;Ή μήπως...είμαι εκτός πραγματικότητας που μετά από live πήγα με το group σε φιλικό σπίτι αντί να περιφέρομαι σαν περιθωριακός με μια μπύρα κι ένα τσιγαριλίκι;
Το όλο sex and drugs and rock 'n' roll attitude μας τελείωσε.Ευτυχώς.Για να βγουν μπροστά κι αυτοί που παίζουν τη μουσική τους χωρίς να κουβαλούν το άγχος να θεωρηθούν ενταγμένοι...
Υ.Γ:Δεν έχω πρόβλημα με τους μεταλάδες.Ούτε εγώ ακούω Σοπέν.Με τα μυαλά ορισμένων έχω σιχτιρίσει...