Ωχου' date='τι να λέμε τώρα αφού αυτή είναι η πεμπτουσία αυτής της μουσικής!Γιατί δε ρωτάει κανείς γιατί τα ρεμπέτικα έχουν σα θεματολογία τη φτώχια,τον πόνο,τη δυστυχία,τα ναρκωτικά και τις φυλακές;Ε γιατί είναι αυτονόητο!Δηλαδή sergei ένα black συγκρότημα τι άλλη θεματολογία μπορεί να έχει;Τα τσι&$@κια του Clinton ή κοινονικοπολιτικές επεκτάσεις;Εκτός και αν αναφέρεσαι σε στίχους που ουσιαστικά δε θα λένε τίποτα.Αυτά τα πράγματα είναι αδιαίρετα και δε θα έπρεπε καν να μπαίνουμε στον κόπο να τα συζητάμε.[/quote']
Το "Lords of Chaos" που περιγράφει την μικρή ιστορία του νορβηγικού black (αν και κάποιοι θα έλεγαν το διαφημίζει) θα σου λύσει κάποιες απορίες
Γενικά πάντως το όλο θέμα μάλλον άρχισε από τα 60s/70s που αντίστοιχες θεωρίες θεωρούνταν λίγο πιο λαιτ στο αμέρικα (πριν τους φόνους του μάνσον ήταν απλά κατι σαν extreme new-age) και ήταν απλά ένα τέχνασμα / μέσο να προκαλέσουν διάφοροι μουσικοί και να σοκάρουν (=σίγουρος τρόπος για να πιάσεις τη νεολαία που ένιωθε καταπιεσμένη σε μια συντηρητική κοινωνία). Και στην τελική αυτή η πλακατζίδικη ενασχόληση με τους διαβόλους και τους τριβόλους (από τα φέρετρα του Screaming Jay Hawkins μέχρι τους Venom) είναι πολύ καλύτερη π.χ. από το NSBM που με την ίδια θεματολογία προσπαθεί πράγματι να περάσει συγκεκριμένα μηνύματα. Τα οποία όμως είναι πολιτικά άρα σταματάω