Παιδιά το ότι η ψυχολογία παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της οποιασδήποτε ασθένειας είναι πειραματικά "αποδεδειγμένο"' date=' με την έννοια ότι στατιστικές έρευνες δείχνουν πολύ έντονη εξάρτηση της πορείας του ασθενούς από την ψυχολογία του. Αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την έλλειψη επίγνωσης της κατάστασής του, αλλά με τη γενικότερη ψυχολογική του κατάσταση. Δηλαδή τι να μην ξέρεις ότι έχεις καρκίνο αν θες να αυτοκτονήσεις που σε παράτησε η γυναίκα σου;
Και προφανέστατα δε νομίζω ότι οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος θα πρότεινε να μην ακολουθήσει κανείς τις συμβουλές του γιατρού του αντικαθιστώντας τες με καλή ψυχολογία :lol: Απλά η ψυχολογία είναι ζήτημα ενζύμων κλπ, δεν είναι κάτι ανεξάρτητο του σώματος, και αν είσαι κομμάτια από το άγχος και τη στεναχώρια σίγουρα ο οργανισμός σου δεν έχει την απαιτούμενη δύναμη για να κάνει την όποια δουλειά του.
Εγώ όταν έχω άγχος (πάντα δηλαδή) δε μπορώ να τραγουδήσω γιατί κλείνει ο λαιμός μου, κοιμάμαι εδώ και δυο βδομάδες 3-4 ώρες τη μέρα και προφανέστατα νυστάζω συνεχώς και δε μπορώ να συγκεντρωθώ να διαβάσω. Μετά είμαι όλη μέρα κομένος και ζαλίζομαι, έχω πάει σε 400 γιατρούς και οργανικά δεν έχω τίποτα. Σαφέστατα λοιπόν η ψυχολογία μας μεταφέρεται στο σώμα μας. Φυσικά δεν είναι το μόνο που επηρεάζει, αλλά μην το μηδενίζουμε κιόλας
[/quote']
Μην το δένεις κόμπο ότι οργανικά δεν έχεις τίποτα.
Εγώ εδώ και 4-5 χρόνια είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα με μπλοκαρισμένο διάφραγμα (σχεδόν κλειστό) και οι γιατροί που με έβλεπαν απλά μου δίνανε αντιβιώσεις και αποσυμφορητικά. Ένας μάλιστα μου είπε: "είναι και λίγο στραβό το διάφραγμα σου αλλά δεν είναι τίποτα". Και όταν πήγα σε ακόμα μια ΩΡΛ, μου έδειξε με κάμερα μάλιστα το μέγεθος και την σοβαρότητα του προβλήματός μου.
Σίγουρα το άγχος και το στρες παίζουν μεγάλο ρόλο και στη δική μου περίπτωση έκανε ένα μεγάλο πρόβλημα δυσβάσταχτο.
Από δω και πέρα το'χω κανόνα τουλάχιστον 3 γνώμες γιατρών για σοβαρά θέματα.