cos_dr είπε:
και πώς ζείς ρε φίλος?
Κανονικα επρεπε να γραψεις "
γι αυτο ζεις ρε φιλος". ;D Το αμαξι δεν ηταν ποτε φετιχ
(sic) για μενα.
Ασε που στην οικογενεια περιεργως δεν υπηρχε ποτε αμαξι, μονο η μανα μου ειχε διπλωμα αλλα....οχι αμαξι.

Τον καιρο που μπορουσα να παρω ενα αμαξι
(και δυο και τρια....) απλα δεν με ενδιεφερε, ασε που σαν παρ'ολιγον αλκοολικος, το να χασω το αμαξι θα ηταν απλα θεμα μηνων. Δεν υπηρχε μερα που να μου κανουν αλκοτεστ και να μη μου βρουν κατι, κι αυτο για μια πολυ μεγαλη περιοδο της ζωης μου.
Καλα, με τα αστεια ορια που εχουν βαλει τωρα, το ειχα χασει το αμαξι απο την πρωτη νυχτα. ;D Anyway, ποτε δεν με ενδιεφερε το αμαξι οπως ειπα, οπως και το ποδοσφαιρο και αλλες μαλ....εε, δραστηριοτητες.
Ζω βεβαια και σε μια πολη που και με τα ποδια να ειναι καποιος τη δουλεια του θα την κανει. Αν εμενα Αθηνα πχ, λογικα θα ειχα κι εγω αμαξι, αυτη η χαβουζα δεν παλευεται με τιποτα, ουτε και στον τομεα των μετακινησεων.
Ταξακι φιλε. Με τα λεφτα που εχω δωσει σε Ταξι τοσα χρονια θα ειχα αγορασει δυο Porsche, αλλα δεν βαριεσαι... ;D
Παντως μια φορα εχω οδηγησει αμαξι, και μαλιστα "κομματια". Ηταν εκει στα μεσα των 90s, καλοκαιρι, ημουν με εναν κολλητο σε ενα club λιγο εξω απ'τη Χαλκιδα, και σε καποια φαση το πρωι ο φιλος μου ηταν "χωμα". Να οδηγησει το αμαξι του δεν, κινητα τοτε δεν, αλλα τηλεφωνα εκει γυρω δεν, γνωστοι δεν, οποτε...Ανελαβε ο Master να παει τον φιλο του στο σπιτι. Ξαπλωμενος διπλα μου, μου αλλαξε ταχυτητες με τον λεβιε, και τελικα τον πηγα οντως στο σπιτι του σωο και αβλαβη. ;D
"
Αγιο ειχαμε" που θα'λεγε κι η μανα μου.