Έπρεπε να κάνουμε μία ανακαίνιση στο σπίτι, να αλλάξουμε πλακάκια, υδραυλικά κ.λ.π. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να ξεστήσω το όργανο μου (keyboard workstation), τον υπολογιστή, το γραφείο κ.λ.π. και να τα πάω σε ασφαλές σημείο ώστε να μην πάθουν κάτι από τον χαμό που έγινε στο σπίτι από σκόνες, σκουπίδια κ.λ.π.
Η διαδικασία ξεκίνησε πρίν από 8 μέρες όταν τα ξέστησα. Τις πρώτες 7 μέρες, τα δάχτυλα μου και το μυαλό μου, δεν άγγιξαν κάν τα πλήκτρα. Για 1η φορά στη ζωή μου τα τελευταία 15 χρόνια, δεν άγγιξα πλήκτρα για 7 συνεχόμενες μέρες!
Τολμώ να πώ ότι κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας με έπιασε κάτι σαν λύπη και μιζέρια, ένιωσα άδειος, σαν κάτι να λείπει από τη ζωή μου, σαν όλα τα πράματα να φαίνονται μάταια, ανούσια και ανώφελα. Ήμουν μακριά από τα πλήκτρα για 7 μέρες και μόλις σήμερα την 8η τα ξαν'άγγιξα με το που ξαναέστησα τη μουσική μου γωνιά.
Φυσικά με το που τα άγγιξα, εθίστικα και έτσι άρχισα να τα παίζω παθιασμένα, αλλά αυτή η ρημάδα η ανάγκη να ολοκληρωθεί η ανακαίνιση του σπιτιού, με τα τελικά μερεμέτια και καθαριότητες κ.λ.π. δεν με άφησαν να χαρώ το θεάρεστο σμίξιμο των δαχτύλων με τα ασπρόμαυρα θεία αντικείμενα του πόθου, για πολλή ώρα, ώ ζετέμ.
Έτσι έπρεπε να πάψω να το παίζω για να συνεχιστεί ο αγώνας πρός την τελική νίκη. Η σκόνη πρέπει να πεθάνει, το πλακάκι πρέπει να κολλήσει, το πλυντήριο πρέπει να μπεί στη θέση του, η πίτσα πρέπει να πάει στο στομάχι, αλλά δεν είναι αρκετή, χρειάζεται περισσότερη πίτσα, 1 πίτσα δεν φτάνει, θέλει και 2η και 3η και 4η. Το προφιτερόλ στο τέλος θα είναι σαν το κερασάκι στην τούρτα, αλλά η σκόνη επιμένει και το όργανο περιμένει.
Βρίσκομαι στο κρεβάτι και ρίχνω κλεφτές ματιές στη μουσική γωνιά μου, το πληκτροφόρο θηρίο που με περιμένει να το χουφτώσω δίχως τελειωμό, αδημονεί για την θεία στιγμή της διανοητικής συνουσίας που τελείται από την επαφή τρίτου τύπου του σώματος του με τα δάχτυλα του ευτυχούς ιδιοκτήτη του.
Η δυστυχία της υπόθεσης βρίσκεται στο ότι η ανακαίνιση ολοκληρώνεται εντελώς την 9η μέρα, αύριο. Υπομονή ακόμα μία μέρα, λοιπόν. Έμεινα μακριά από το όργανο μου για 7 μέρες, την 8η το ξαν'αγγιξα και την 9η θα του κάνω αγαπούλες και χαδάκια.
Πόσο καιρό αντέχετε μακριά από το όργανο σας; Ποιά ήταν η μεγαλύτερη διάρκεια που ήσασταν δίχως το όργανο σας; Πώς νιώσατε εκείνη τη περίοδο;
Η απάντηση με μία λέξη για εμένα είναι:
ΣΚΑΤΑ
Η διαδικασία ξεκίνησε πρίν από 8 μέρες όταν τα ξέστησα. Τις πρώτες 7 μέρες, τα δάχτυλα μου και το μυαλό μου, δεν άγγιξαν κάν τα πλήκτρα. Για 1η φορά στη ζωή μου τα τελευταία 15 χρόνια, δεν άγγιξα πλήκτρα για 7 συνεχόμενες μέρες!
Τολμώ να πώ ότι κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας με έπιασε κάτι σαν λύπη και μιζέρια, ένιωσα άδειος, σαν κάτι να λείπει από τη ζωή μου, σαν όλα τα πράματα να φαίνονται μάταια, ανούσια και ανώφελα. Ήμουν μακριά από τα πλήκτρα για 7 μέρες και μόλις σήμερα την 8η τα ξαν'άγγιξα με το που ξαναέστησα τη μουσική μου γωνιά.
Φυσικά με το που τα άγγιξα, εθίστικα και έτσι άρχισα να τα παίζω παθιασμένα, αλλά αυτή η ρημάδα η ανάγκη να ολοκληρωθεί η ανακαίνιση του σπιτιού, με τα τελικά μερεμέτια και καθαριότητες κ.λ.π. δεν με άφησαν να χαρώ το θεάρεστο σμίξιμο των δαχτύλων με τα ασπρόμαυρα θεία αντικείμενα του πόθου, για πολλή ώρα, ώ ζετέμ.
Έτσι έπρεπε να πάψω να το παίζω για να συνεχιστεί ο αγώνας πρός την τελική νίκη. Η σκόνη πρέπει να πεθάνει, το πλακάκι πρέπει να κολλήσει, το πλυντήριο πρέπει να μπεί στη θέση του, η πίτσα πρέπει να πάει στο στομάχι, αλλά δεν είναι αρκετή, χρειάζεται περισσότερη πίτσα, 1 πίτσα δεν φτάνει, θέλει και 2η και 3η και 4η. Το προφιτερόλ στο τέλος θα είναι σαν το κερασάκι στην τούρτα, αλλά η σκόνη επιμένει και το όργανο περιμένει.
Βρίσκομαι στο κρεβάτι και ρίχνω κλεφτές ματιές στη μουσική γωνιά μου, το πληκτροφόρο θηρίο που με περιμένει να το χουφτώσω δίχως τελειωμό, αδημονεί για την θεία στιγμή της διανοητικής συνουσίας που τελείται από την επαφή τρίτου τύπου του σώματος του με τα δάχτυλα του ευτυχούς ιδιοκτήτη του.
Η δυστυχία της υπόθεσης βρίσκεται στο ότι η ανακαίνιση ολοκληρώνεται εντελώς την 9η μέρα, αύριο. Υπομονή ακόμα μία μέρα, λοιπόν. Έμεινα μακριά από το όργανο μου για 7 μέρες, την 8η το ξαν'αγγιξα και την 9η θα του κάνω αγαπούλες και χαδάκια.
Πόσο καιρό αντέχετε μακριά από το όργανο σας; Ποιά ήταν η μεγαλύτερη διάρκεια που ήσασταν δίχως το όργανο σας; Πώς νιώσατε εκείνη τη περίοδο;
Η απάντηση με μία λέξη για εμένα είναι:
ΣΚΑΤΑ
, τα δάχτυλα....αίσθηση δαχτύλων 60χρονου μπετατζή :-\ και μην μιλήσω για τις "γνώσεις" μου σε θεωρία (κλίμακες, κ.τ.λ.). 
και ενας απο τους βασικους λογους ειναι κι ο αποκατω.
