...Οι ρίζες όχι μόνο δε με ενδιαφέρουν, αλλά θεωρώ μεγάλη παγίδα να πιαστεί κάποιος από αυτό που του έδωσε "τυχαία" η ζωή. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες προτεραιότητες και προτιμήσεις.
Εμένα δε με ενδιαφέρει καθόλου ο χώρος ή ο τόπος, εκτός αν αυτός καταντάει επιθετικός. Και έτσι ένιωθα στην Κρήτη, για πολλούς λόγους. Μακάρι να έφευγα εξωτερικό, αλλά εδώ δε μπορώ να τα καταφέρω στην ίδια χώρα - πώς να τα καταφέρω σε έναν παντελός άγνωστο τόπο? Με ενδιαφέρουν μόνο τα άτομα (και κατα κύριο λόγο το ταίρι μου) που θα είναι δίπλα μου στο ταξίδι που κλήθηκα να κάνω. Όλα τα υπόλοιπα είναι είτε μικρές, είτε μεγάλες βελτιώσεις.
Κακή διατύπωση από μέρους μου, συμφωνώ και για τα μέρη και για τους ανθρώπους. Το μέρος που γεννήθηκες/μεγάλωσες και οι συγγενείς είναι κάτι που δε διάλεξες. Το μέρος που ζεις σαν ενήλικας και οι φίλοι σου είναι επιλογές σου, αυτό εννοούσα όταν είπα ότι είναι σημαντικές οι ρίζες. Τις φτιάχνεις εσύ με τις επιλογές σου και πρέπει να βελτιώνουν τη ζωή σου αλλιώς κάτι κάνεις λάθος.
Δίνω πολύ σημασία όχι μόνο στο σπίτι αλλά και στο μέρος που ζω γιατί εκεί είναι η καθημερινότητα μου και αν δεν είναι καλή επηρεάζει τη ψυχολογία μου. Απ' τη στιγμή που δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύω συνέχεια (αυτό θα έκανα αν δεν έπρεπε να δουλεύω για τα προς το ζην) η καθημερινότητα μου περιστρέφεται στο μέρος που ζω και τον κοινωνικό μου περίγυρο.
Ναι το έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές, αν και δε βρίσκω το πού ακριβώς θα ήθελα να πάω. Θα είμαι ακόμα πιο μακριά από τους φίλους μου, και θα πρέπει να αφήσω και τη δουλειά μου που μου αυτή τη στιγμή μου προσφέρει πολλά. Άσε που αν αυτό δεν είναι Αγγλία, θα έχω μια έξτρα γλώσσα να μάθω. Εξ άλλου, αν είμαι σπίτι όλη μέρα και να δουλεύω/μαθαίνω, έχει αξία όλο αυτό?... Μπορεί, δε ξέρω.
Έχει αξία μια καλύτερη ζωή? Γι' αυτό το λόγο θα μετακομίσεις αν το βλέπεις μόνιμα αλλιώς πας κάπου για συγκεκριμένο χρόνο γιατί έχεις βρει μια πολύ κερδοφόρα δουλειά με σκοπό να ξαναγυρίσεις.
Γενικώς οι μετακομίσεις είναι κουραστικές, ειδικά στο εξωτερικό γι' αυτό είναι προτιμότερο να τις κάνεις σε νεαρή ηλικία. Όσο για τη γλώσσα στο ίδιο δίλημμα ήμουν κι εγώ προ οικονομικής κρίσης (αρχές/μέσα 2000) και δυστυχώς δεν το τόλμησα. Αγγλία δε θα πήγαινα μόνο και μόνο για τον καιρό, Αυστραλία ή Ν. Ζηλανδία είχα βάλει στόχο όταν ήταν ευκολότερο τότε, πολλά άλλαξαν με τη παγκόσμια οικονομική κρίση και το σχεδόν κλείσιμο των συνόρων. Απ' ότι καταλαβαίνω πάντως για να αναφέρεις την Αγγλία δεν έχεις σκέψεις για εκτός Ευρώπης γιατί αγγλικά μιλάνε και σε ΗΠΑ - Καναδά, εκεί είναι καλύτερα για μουσική καριέρα αν επιβιώσεις από τον πολύ μεγαλύτερο ανταγωνισμό. Οι διεθνείς μετακομίσεις, ειδικά εκτός ΕΕ, έχουν πάμπολες δυσκολίες αν θες να είσαι νόμιμος, αξίζουν αν το θέλεις πραγματικά και το έχεις πάρει απόφαση ότι η ζωή σου εδώ τελειώσε και θες να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό.
Αν όμως είσαι σπίτι όλη μέρα, σε όποιο μέρος και να είναι αυτό, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα για μένα. Η όποια δουλειά δε πρέπει να γίνεται η ζωή μας και το να μαθαίνεις κάτι νέο πρέπει να έχει όρια. Αν κάποιον τον γεμίζει να μελετάει 15 ώρες την ημέρα ας το κάνει, εγώ δε μπορούσα ποτέ να το κάνω, ακόμα και τη κιθάρα. Προσπαθώ να έχω ισορροπία στη ζωή μου και να μην αφήνω τα πάθη μου να μετατρέπονται σε εξαρτήσεις. Γι' αυτό και πρότεινα δραστηριότητες εκτός σπιτιού αλλά αν έχεις ήδη ενδιαφέροντα όπως είπες ασχολήσου με αυτά. Αυτό που προτείνω είναι να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν απλά γιατί σου αρέσουν, δε χρειάζεται να έχουν σχέση με δουλειά/καριέρα και το κέρδος. Ούτε να είσαι ο καλύτερος χρειάζεται, αν θες να μάθεις ένα νέο όργανο κάντο για να περάσεις καλά, να παίξεις με δυο ανθρώπους και να το ευχαριστηθείς. Η μουσική ούτε ανταγωνισμός είναι ούτε ποτέ θα φτάσεις στο τέλος, όσα πτυχία και να αποκτήσει κάποιος πάντα θα υπάρχει κάτι νέο να μάθει.
