Οι καλυτεροι κιθαριστες συμφωνα με το Rolling Stone

ndnikola είπε:
Προφανώς δεν μιλούσα μόνο για το ντύσιμο και τις εκφράσεις, άλλωστε μερικά posts πιο πριν σε παρότρυνα να τους δεις/ακούσεις από κοντά - κάντο και blindfolded. Δεν μου έχεις απαντήσει τελικά σε αυτό που σε ρωτώ: ουσιαστικά γράφεις σκέψεις που τις είχες 'ψημένες' από πριν. Οπότε δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο, και το βρίσκω ολίγον τί ανούσιο να συνεχίσω να απαντώ.
Mιλα καθαρα τοτε γιατι εγω μαλλον δεν καταλαβαινω.Λες οτι δεν ειναι το ιδιο.Σε τι ειναι διαφορετικος? στο venue που παιζει η στο κοινο που απευθυνεται? Στερειται δεξιοτεχνιας? στερειται μουσικής γνωσης?γιατι στα δυο πρωτα συμφωνω..αλλα στα δυο τελευταια οχι...και σου λεω μιλαμε για παιξιμο...γιαυτο σου μιλησα και οι δυο να παιζουν το ιδιο κομματια (για να μην πει καποιος αυτα που συνθετει ειναι χαζομαρες κτλ κτλ)

Οταν λοιπον εγω ακουω το ιδιο κομματι ειτε ειναι με κιθαριστικο distortion ειναι απο ...αρπα εισπραττω το ιδιο μυνημα blindfolded or not(ιδια μουσικα intervals ιδιο μηνυμα).Αν ειμαι φουλ στην προκαταληψη ακομα και με κλειστα ματια αμα ακουσω full distortion το απερριψα απο την αρχη...αμα τα ανοιξω κιολας και δω  και τον μαλλια που παιζει απεναντι ε τοτε...βεβαιωθηκα..ειναι στυγνο shredding(καπως ετσι κρινουν οι περισσοτεροι).

 
1.

ndnikola είπε:
2ο πείραμα: δες ένα video όπου ο ΜΑΒ 'παίζει' μια κλασσική σύνθεση, στην ηλεκτρική με full shred in your face gain και τις συναφείς πόζες, και αμέσως μετά έναν σολίστ να ερμηνεύει το ίδιο κομμάτι σε οποιοδήποτε όργανο. Είμαι σίγουρος ότι αποκλείεται χαρακτηρίσεις αμφότερους ως βιρτουόζους. Εαν όντως το κάνεις όμως (τους εξισώσεις ώς εκτελεστές), παρέθεσε και τα video εδώ, για να ξέρουμε για ποιες έννοιες μιλάμε και οι υπόλοιποι.
2.

ιδια μουσικα intervals ιδιο μηνυμα
πραγματικά χωρίς να θέλω να σε μειώσω, τι μουσικές σπουδές έχεις κάνει μέχρι τώρα?
 
ndnikola είπε:
πραγματικά χωρίς να θέλω να σε μειώσω, τι μουσικές σπουδές έχεις κάνει μέχρι τώρα?
5 χρονια κλασσικη σε ωδειο και τα υπολοιπα ηλεκτρικη μονος.

Εξηγησε μου τωρα γιατι το flight of the bumblebee στην ηλεκτρικη ειναι  shredding και στο πιανο ειναι ...ερμηνεια.

 
Καταρχάς, εφόσον έχεις περάσει από ωδείο, θα γνωρίζεις ότι ένα κλασσικό κομμάτι δεν είναι απλά νότες σε ένα πεντάγραμμο. Για να το κατανοήσεις στο βάθος που θα σου επιτρέψει να το εκτελέσεις σωστά (δηλ. όπως θα ήθελε ο συνθέτης να εκτελεστεί), θα πρέπει να καταλάβεις τους χρωματισμούς του, να έχεις μελετήσει τον συνθέτη, να γνωρίζεις βασικούς όρους και κανόνες αρμονίας, ιστορία της μουσικής κλπ. Όλα αυτά, για την σωστή ερμηνεία σε χαμηλό προς μέτριο επίπεδο ενασχόλησης.

Σκέψου τώρα κάποιον ο οποίος είναι σολιστ, άρα έχει περάσει μια ζωή μελετώντας εις βάθος τα έργα που πρέπει να εκτελέσει, τους συνθέτες και την ιστορία τους, μετά από πολύωρη μελέτη και έντονη ψυχοσωματική πειθαρχία (γνωρίζω αρκετούς προσωπικά, και αυτός είναι ο 'κανόνας'). Η μελέτη και η πειθαρχία αυτή, στους κλασσικούς σολίστ, φαίνεται από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα που θα παίξουν σε ένα κονσέρτο, εαν τύχει και παρακολουθήσεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην το καταλάβεις και μόνος σου.

Προσωπικά, δεν έχει τύχει να δώ ποτέ video ηλεκτρικού κιθαρίστα (μπορεί και να υπάρχει, γι' αυτό και επιμένω στο να παραθέσεις ένα αντίστοιχο εδώ) που να αποδίδει το ίδιο σωστά ένα κλασσικό έργο, με έναν κλασσικό μουσικό, επηρεάζοντάς με το ίδιο σαν μουσικό και ακροατή. Έχε υπόψη σου ότι ενώ έχω περάσει από ωδείο (10 χρόνια πιάνο, αρμονία), πλέον το όργανό μου είναι η ηλεκτρική κιθάρα, και έχω ακούσει αρκετό heavy metal, μολονότι δεν ασχολούμαι πλέον με το ιδίωμα (δεν παίζω όμως κλασσική μουσική εδώ και αρκετά χρόνια). Άρα, δεν έχω πραγματικά κανέναν λόγο να σνομπάρω ούτε το όργανο, αλλά ούτε και το είδος, και συζητώ δίχως προκαταλήψεις.

Μιας και ανέφερες το πέταγμα της μέλισσας, θα σου συνιστούσα να δεις μια πολύ καλή ταινία που περιγράφει (τουλάχιστον συναισθηματικά) την πορεία και την αυταπάρνηση ενός πραγματικά μεγάλου σολιστ κλασσικής μουσικής (Shine - David Helfgott). Μια και το ανέφερες, μπορείς να βάλεις δύο αντίστοιχα video, και να συζητήσουμε επ' αυτών. Προς τους υπόλοιπους, θα χαρώ να διαχωρίσω το θέμα, εαν συνεχιστεί η συζήτηση προς αυτήν την κατεύθυνση (εκτός του αρχικού θέματος). Για την περιβόητη λίστα, μην διστάσετε να τοποθετηθείτε, εαν θέλετε να συζητήσετε περαιτέρω.

 
Ο Rory χαμένος σε όλες τις λίστες. Όποιος και αν ψηφίζει... μου χτυπάει άσχημα. Ίσως να φταίει το κόλλημά μου... αλλά είναι κρίμα.

 
Α ρε Rory....

Εγω θα διαλεγα το "For The Last Time" απ'αυτο το αλμπουμ.

Και επειδη ειναι κομματαρα και εχω να το ακουσω 2-3 χρονια και το θυμηθηκα τωρα, παμε να το ακουσουμε ξανα... 8)


 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Waterfall-K είπε:
Α ρε Rory....

Εγω θα διαλεγα το "For The Last Time" απ'αυτο το αλμπουμ.

Και επειδη ειναι κομματαρα και εχω να το ακουσω 2-3 χρονια και το θυμηθηκα τωρα, παμε να το ακουσουμε ξανα... 8)


δεν το ήξερα. κάτι μου έμαθες απόψε. καταπληκτικό κομμάτι.

 
Ειναι οντως κομματαρα και δεν παιζεται σχεδον ποτε στα μαγαζια... ::)

 
Bullfrog είπε:
Ο Rory χαμένος σε όλες τις λίστες. Όποιος και αν ψηφίζει... μου χτυπάει άσχημα. Ίσως να φταίει το κόλλημά μου... αλλά είναι κρίμα.
Ο Rory είναι στην λίστα ( No57).

Συμφωνώ με τα λεγόμενα του Superfunk όσον αφορά την λίστα 100%.

Έτσι όπως ξεκίνησε το θέμα, νόμιζα ότι όντως θα επρόκειτο για ''άκυρη''...μέχρι που την διάβασα, και αν ήθελα να κάνω καριέρα μέσω της μουσικής, πραγματικά θα σκότωνα για να είμαι ένας από αυτούς τους κιθαρίστες.

Ο καθένας βέβαια ανάλογα με τις προτιμήσεις του λογικό είναι να δυσανασχετεί που κάποιοι βρίσκονται εκτός λίστας (σε τέτοιες λίστες δεν υπάρχει ''σειρά'' κατα τη γνώμη μου).

Εφόσον όμως το συγκεκριμένο περιοδικό είναι καρα-mainstream του κερατά, νομίζω ότι μπορούν να διεξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα όσον αφορά το ποιών κιθαριστών η ΜΟΥΣΙΚΗ άγγιξε  τον απλό κόσμο - όχι δηλ. μόνο τους μουσικούς (αν ήταν περιοδικό για μουσικούς, θα υπάρχαν στη λίστα και ο Malmsteen,  και ο Satch, και ο Vai, και ο (Εric) Johnson, και ο Μοrse, και ο Petrucci κ.τ.λ.).

Kαι τώρα ας ξεφύγω από το σοβαρό ύφος...

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο GARY ΡΕ Μ*&^ΙΑ???

 
Nestoras είπε:
Rossington?
Όχι βρε Νέστορα, ο Gary Talley! ;D

Άντε μην αρχίσω και εγώ τώρα, που είναι ο Scott Henderson, ο Joe Pass, ο Abercrombie, ο Wes Montgomery, ο Scofield, που είναι ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ Allan Holdsworth, ο οποίος το 1974 με τους Soft Machine έπαιζε πράγματα που ακόμα μόνο αυτός παίζει (χώρια δηλαδή που σχεδόν άλλαξε τον τρόπο που κάποιοι "ακούνε" την κιθάρα), και προσπάθησαν μερικές δεκαετίες αργότερα να παίξουν εξέχοντες κιθαρωδοί.

Για του λόγου το αληθές ένα μικρό δείγμα

Soft Machine (with Allan Holdsworth) (UK)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
fusiongtr είπε:
Για του λόγου το αληθές ένα μικρό δείγμα
Δύο λέξεις μου έρχονται στο μυαλό, δεξιοτεχνία και φλυαρία

 
gdevelek είπε:
Δύο λέξεις μου έρχονται στο μυαλό, δεξιοτεχνία και φλυαρία
+1000

μην ντρέπεσαι να πεις και την τρίτη ...κουραστικός ...

 
gdevelek είπε:
Δύο λέξεις μου έρχονται στο μυαλό, δεξιοτεχνία και φλυαρία
Σωστός, αλλά μιλάμε για το 74 και prog rock. Η υπερβολή έχει εξέχουσα θέση. Μείνε στο τι έπαιζε κάποιος εκείνη την εποχή και πώς "άκουγε" την κιθάρα (σαφώς πρωτοποριακά).

@David Gilmour αυτό είναι μόνο ένα απόσπασμα του κομματιού που πιθανότατα είναι καμιά 15αριά λεπτά και όλοι οι μουσικοί κάνουν ανάλογα μεγάλα και πολλές φορές κουραστικά (και κατά την δική μου γνώμη) σόλο. Είπαμε, το πνεύμα του είδους και της εποχής.

 
"Φλυαρος"..."Κουραστικος"...

Περιμενω να πεταχτει καποιος να τον πει και "Ασχετο" για να κλεισει η τριλογια... :P

 
fusiongtr είπε:
Η υπερβολή έχει εξέχουσα θέση.
Η υπερβολή βρίσκεται στο πουλοβεράκι του που του το 'βαλε η μαμά του στο πλυντήριο κατά λάθος και μάζεψε  ;D

 
gdevelek είπε:
Δύο λέξεις μου έρχονται στο μυαλό, δεξιοτεχνία και φλυαρία
+1000

μην ντρέπεσαι να πεις και την τρίτη ...κουραστικός ...
Εδώ όμως


 
εχω αναφερει μέχρι στιγμης Vivian Campel,  Jake e Lee,  τον "Σουηδο" ... επειδη άρχισα από τα 80/90 'S

πάμε σε  παλιούς λοιπόν γιατί με μπριζώσατε :)

Peter Green , Alvin Lee

απο Lynyrd Skynyrd κατιτις  3 είχαν οι δύσμοιροι !!!

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top