O Kanye West, o Μουσικός κι ο Dj

[theoctapus]

Οι στίχοι και πόσο μάλλον το lifestyle δεν σχετίζονται με τη ποιότητα της μουσικής αρα δεν υπάρχει λόγος σύγκρισης. Και στο αγαπημένο σας ροκ (δεν είμαι οπαδός) υπάρχουν αστεία στιχουργικά πονήματα και για το lifestyle δε τα παραδείγματα των larger than life προσωπικοτήτων ή/και ανθρώπων που δεν θα άφηνες ούτε στο σπίτι σου να μπουν είναι άπειρα.

Παρόλ' αυτά ας δεχτώ πως και τα δυο έχουν νόημα να χρησιμοποιηθούν για σύγκριση. Πως γίνεται να υποστηρίζει κανείς ότι το Χ είδος είναι ανώτερο για τους συγκεκριμένους λόγους απ' το Υ όταν το Υ δεν το γνωρίζει; Για να καταλήξει κανείς σε συμπέρασμα σύγκρισης θα πρέπει να γνωρίζει επαρκώς και τα δυο μέρη της σύγκρισης. Σαν να λέω "τι να λέμε τώρα, η ελληνική κουζίνα είναι πολύ ανώτερη της περουβιανής" και να έχω δεί πιάτα απ' το Περού μόνο σε φωτογραφία.

Χωρίς να θέλω να γίνω νταβατζής στα αυτιά κανενός,απλά να πω ότι η μουσική υποκειται και σε αντικειμενικά κριτήρια.

Όχι, δεν υπόκειται. Απλά από ένα σημείο και μετά οι υποκειμενικές απόψεις γίνονται τόσο πολλές και τόσο έντονες που δεν μπορείς παρά να δεχτείς ότι φέρουν κάποια αλήθεια. Παρόλ' αυτά παραμένουν υποκειμενικές.

 

[samy paraga]

Το πρώτο είναι ότι ξέρουμε τι μας αρέσει, οπότε όταν το ακούμε (κρυμμένο ή όχι) το αναγνωρίζουμε.

Το δεύτερο είναι ότι είμαστε φιλέρευνοι, περίεργοι. Χρησιμοποιούμε την ώθηση, την παρόρμηση αυτή, ώστε να ανακαλύψουμε νέα πράγματα, να τα αξιολογήσουμε κλπ.

Όπως υποπτεύεσαι, το δεύτερο κίνητρο κάποτε ατονεί ή πεθαίνει, καθότι μεγαλώνουμε, υπάρχει κούραση, δεν υπάρχει χρόνος κλπ. Σε κάποιους, πεθαίνει πολύ νωρίς (τι νομίζεις ότι είναι όταν συναντάς άνθρωπο που ακούει "όλη μου τη ζωή λαϊκά".

  Κάπως έτσι το αισθάνομαι κι εγώ, απλά σταμάτησα να ψάχνω εκεί γύρω στο 95, αντί κάποιων το 77 . Σα να μπούκωσε το αυτί μου, δεν πήγαινε τπτ άλλο κάτω. Οι ''ροκάδες'' για μένα είχαν τελειώσει, οι νεώτεροι ροκάδες απλά αναμασούν τα ίδια και τα ίδια μοτίβα, ή εγώ έτσι το βλέπω. Η μουσική άλλαξε κατεύθυνση, με τα τέκνο, ραπ, χιπ χοπ, νταμπ κλπ κλπ, αλλά εγώ δεν μπορώ ούτε να ασχοληθώ, ούτε να ακολουθήσω. Όταν ανεβηκα στη Σαλονίκη το 83, φόραγα ένα στενό δερμάτινο μπουφάν, στενό τζινάκι, αρβύλες στρατιωτικές και ήμουν κοντοκουρεμένος, στο ΑΠΘ, αλλά και στη πόλη με κοίταγαν και άλλαζαν δρόμο. Τα φρικιά ήδη εθεωρούντο ''κατεστημένο'' μα μέσα στην ίδια χρονιά η πόλη γέμισε μοικάνια, σκινάδες, μπλιτζάδες κυριλέ και πλέον περνούσα απαρατήρητος  ;D Έτσι και σήμερα είναι γεμάτος ο τόπος απο δαύτους με τα πεσμένα παντελόνια, τα τζόκει φορεμένα ανάποδα κλπ κλπ. Μπορεί αν ήμουν 18 κι εγώ να ήμουν έτσι, δε το ξέρω, αλλά αν είχα παιδί τέτοιο θα το είχα σπάσει στο ξύλο  ;D ;D ;D ;D ;D που λέει ο λόγος  αν δε, άκουγε DP θα το πήγαινα σε ψυχίατρο 

  Πλέον ακούω νοσταλγικά άσθματα της εποχής που ακόμα έψαχνα, μαζί με κάτι απιθανότητες παραδοσιακά κλπ συν τις δικές μου αηδειούλες που με τρώνε αρκετό χρόνο, αλλά εγώ περνάω εύμορφα.

Να σας αφήσω όμως τώρα, γιατί έχω να κάμνω, ένα ουραίο μονοπάτι, με τούνελ, παλιές ατμομηχανές, πέτρινα γιοφύρια και νερόμυλους. 

 

[LK]

Όταν ανεβηκα στη Σαλονίκη το 83, φόραγα ένα στενό δερμάτινο μπουφάν, στενό τζινάκι, αρβύλες στρατιωτικές και ήμουν κοντοκουρεμένος, στο ΑΠΘ, αλλά και στη πόλη με κοίταγαν και άλλαζαν δρόμο.

Και τώρα να σε έβλεπα έτσι στη Σαλονίκη, το 2016, περίεργα θα σε κοιτούσα και φυσικά θα άλλαζα δρόμο  ;D ;D ;D ;D ;D

 

[Jazzjoker]

Ο μουσικός πιστεύω οφείλει να ακούει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί, από όλες τις εποχές και όλα τα είδη. Έστω ακαδημαϊκά για ενημέρωση. Δηλαδή το προς τα πού βαδίζουν τα διάφορα μουσικά ρεύματα κάθε εποχή έχει τεράστιο ενδιαφέρον από μόνο του ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι προορισμοί. Προσωπικά ακούω και μερικά πράγματα σχεδόν με το ζόρι, γιατί θέλω να ξέρω τι γίνεται. Αρκετά συχνά δε, βρίσκομαι προ εκπλήξεως όταν μου αρέσουν κομμάτια που ανήκουν σε είδη τα οποία έχω αποφασίσει ότι δε με αφορούν. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

 

[theoctapus]

Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

You sir are so right.

 

[audiokostas]

Ο μουσικός πιστεύω οφείλει να ακούει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί, από όλες τις εποχές και όλα τα είδη. Έστω ακαδημαϊκά για ενημέρωση. Δηλαδή το προς τα πού βαδίζουν τα διάφορα μουσικά ρεύματα κάθε εποχή έχει τεράστιο ενδιαφέρον από μόνο του ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι προορισμοί. Προσωπικά ακούω και μερικά πράγματα σχεδόν με το ζόρι, γιατί θέλω να ξέρω τι γίνεται. Αρκετά συχνά δε, βρίσκομαι προ εκπλήξεως όταν μου αρέσουν κομμάτια που ανήκουν σε είδη τα οποία έχω αποφασίσει ότι δε με αφορούν. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

Και νόμιζα ότι κανείς δεν θα σχολιάσει το γεγονός ότι ο Kanye West "κατέβαζε" Sufjan Stevens!!.

 

[Kanimothrios]

@theoctapus

Διαφωνώ σχεδόν σε όλα στο προηγούμενο post σου,αλλά επειδή εδώ και σελίδες είμαστε εκτός θεματος θα κάνω παράθεση μόνο το παρακάτω:

Πως γίνεται να υποστηρίζει κανείς ότι το Χ είδος είναι ανώτερο για τους συγκεκριμένους λόγους απ' το Υ όταν το Υ δεν το γνωρίζει; Για να καταλήξει κανείς σε συμπέρασμα σύγκρισης θα πρέπει να γνωρίζει επαρκώς και τα δυο μέρη της σύγκρισης. Σαν να λέω "τι να λέμε τώρα, η ελληνική κουζίνα είναι πολύ ανώτερη της περουβιανής" και να έχω δεί πιάτα απ' το Περού μόνο σε φωτογραφία.

Aυτό ίσως το εξάγεις από άλλα μέλη που ξέρεις ότι είναι μεγαλύτερα σε ηλικία.

Εγώ για να μην σε βάλω σε Bone Thugs N Harmony,Luniz και άλλα τριπάκια της δικής μου γενιάς αμερικάνικης hip hop,θα σε βάλω σε αυτό της αντίστοιχης ελληνικής,που θα είναι και πιο γνωστή στους υπόλοιπους.

Όταν μεγάλωνα,από τη μια μεριά είχα ΖΝ,TXC και Ημισκούμπρια και από την άλλη Τρύπες,Σπαθιά,Κρίνα.

Άντε να αφήσω έξω το αστείο αμερικανοφερμένο lifestyle και τις αναφορές στα ελληνικά γκέτο???,το ρατσισμό(στην Ελλάδα απέναντι Έλληνες :),τα γκάνια και τις μεταξύ τους κόντρες στα πρότυπα των αμερικάνικων.

Να πάρουμε ένα από τα πιο πετυχημένα των TXC"Η μέθοδος του Προκρούστη" με το εμπνευσμένο ρεφραίν:"έχω τη μέθοδο του Προκρούστη,φέρνω στα μέτρα μου τον κάθε πο&%στη"

να το αντιπαραβάλλουμε σε τι επίπεδο,με οποιοδήποτε τραγούδι από Τρύπες,Σπαθιά ή Κρίνα;

Και αν νομίζει κάποις ότι είναι ένα μόνο τραγούδι,μπορώ να παραθέσω καμιά 50αριά τραγούδια από άλλη μπάντα,π.χ. τα Ημισκούμπρια που ανάθεμα αν τα άκουγε κανείς μετά το Γυμνάσιο..

Έγω ξέρω ότι άμα γίνω μπάρμπας,θα βγαίνω με το μπαρμπάδια band που θα έχω και θα είμαστε αξιοπρεπέστατοι με πολλές εκδοχές της τζαζ ή του ροκ,όλων των δεκαετιών.

Να έβγαινα 50-60χρονών παριστάνοντας τον οργισμένο MC θα ήταν τουλάχιστον τραγελαφικό..

 

[jimaras97]

Ελα, πες μου, κανεις πλακα. ;D

Γιατι μονο σαν πλακα μπορω να δω το Hip Hop στο ιδιο θρεντ με τους "Chuck Berry, Stones, Beatles, Purple, Zeppelin κτλ".

Δεν ειμαι σιγουρος αν εχεις/εχετε ακουσει Hip Hop/Rap. Αν Ναι, ή μας κανετε πλακα ή εχετε απιστευτα ΧΑΛΙΑ μουσικο γουστο.

Οπως και να'χει, παω για υπνο. Δεν παλευονται τετοια θρεντς...

Εχω ακουσει hip hop, οχι καμια 500αρια δισκους, γυρω στους 50-60 πανω κατω. Σαν ειδος μου αρεσει σε γενικες γραμμες αλλα προσωπικα, σε καμια περιπτωση δεν εχω το ιδιο δεσιμο οπως με τη ροκ, με την οποια μεγαλωσα απο μικρος. Στο θεμα τωρα.

Δεν εκανα συγκριση της μουσικης αξιας των Zep, Purple, Stones, Beatles κτλ. με τους Nas, Rakim, Wu Tang Clan και Biggie. Απλα λεω, μηπως η χιπ χοπ ειναι ενα ειδος το οποιο εχει παρεξηγηθει? Θελω να πω γιατι ειναι η ροκ "σοβαρο" ειδος και η χιπ χοπ οχι? Ξανατονιζω, τα ρωταω ολα αυτα ως καποιος που ακουει περιστασιακα χιπ χοπ και εχει γαλουχηθει στη ροκ 

 

[jimaras97]

Να πάρουμε ένα από τα πιο πετυχημένα των TXC"Η μέθοδος του Προκρούστη" με το εμπνευσμένο ρεφραίν:"έχω τη μέθοδο του Προκρούστη,φέρνω στα μέτρα μου τον κάθε πο&%στη"

να το αντιπαραβάλλουμε σε τι επίπεδο,με οποιοδήποτε τραγούδι από Τρύπες,Σπαθιά ή Κρίνα;

Και αν νομίζει κάποις ότι είναι ένα μόνο τραγούδι,μπορώ να παραθέσω καμιά 50αριά τραγούδια από άλλη μπάντα,π.χ. τα Ημισκούμπρια που ανάθεμα αν τα άκουγε κανείς μετά το Γυμνάσιο..

Δεν νομιζεις οτι το να συγκρινεις δυο ξενοφερτες μουσικες με παραδειγματα απο ελληνικα συγκροτηματα λιγο ατοπο? Γιατι για μενα πιο σωστο ειναι να συγκρινεις τους στιχους ενος κορυφαιου χιπ χοπ αλμπουμ (Illmatic) με ενα επισης κορυφαιο ροκ αλμπουμ (Revolver), αν φυσικα σε ενδιαφερει η συγκριση στιχων. Πχ.

"I woke up early on my born day; I'm 20, it's a blessing

The essence of adolescence leaves my body, now I'm fresh and

My physical frame is celebrated cause I made it

One quarter through life some Godly-like thing created"

"Eleanor Rigby picks up the rice

In the church where a wedding has been

Lives in a dream

Waits at the window

Wearing the face that she keeps in a jar by the door

Who is it for?"

Να μια συγκριση σεβαστη. Το να βαζεις παραδειγματα απο το γεματο μιμητισμο ελληνικο hip hop ειναι μεροληψια  Εννοειτε φιλικα οσα γραφω, μην παρεξηγηθουμε

 

[Kanimothrios]

Δεν νομιζεις οτι το να συγκρινεις δυο ξενοφερτες μουσικες με παραδειγματα απο ελληνικα συγκροτηματα λιγο ατοπο? Γιατι για μενα πιο σωστο ειναι να συγκρινεις τους στιχους ενος κορυφαιου χιπ χοπ αλμπουμ (Illmatic) με ενα επισης κορυφαιο ροκ αλμπουμ (Revolver), αν φυσικα σε ενδιαφερει η συγκριση στιχων. Πχ.

"I woke up early on my born day; I'm 20, it's a blessing

The essence of adolescence leaves my body, now I'm fresh and

My physical frame is celebrated cause I made it

One quarter through life some Godly-like thing created"

"Eleanor Rigby picks up the rice

In the church where a wedding has been

Lives in a dream

Waits at the window

Wearing the face that she keeps in a jar by the door

Who is it for?"

Να μια συγκριση σεβαστη. Το να βαζεις παραδειγματα απο το γεματο μιμητισμο ελληνικο hip hop ειναι μεροληψια  Εννοειτε φιλικα οσα γραφω, μην παρεξηγηθουμε

Εγώ δε το βρίσκω ούτε άτοπο,ούτε μεροληψία.

Είναι η ελληνική εκδοχή των ειδών που συζητάμε και το έκανα γιατί τα ελληνικά συγκροτήματα που παρέθεσα ίσως κάποιους τους είναι πιο γνωστά.

Παρ'όλα αυτά δε σου κρύβω ότι υπάρχουν στιγμές που έχω ξανακούσει το The Crossroads ή το I got five on it από τα συγκροτήματα που ανέφερα.

Ούτε θα πω ότι δεν υπάρχουν διαμαντάκια,αν κάποιος ψάξει πάαααρα πολύ.

Καλά,για το oτι έβαλες σε οποιαδήποτε σύγκριση το Eleanor Rigby που είχαμε την τύχη να μας το διδάσκει ακόμη και η δασκάλα μας στην 4η δημοτικού στο μάθημα Αγγλικών,

δε θα γράψω γιατί δεν μπορώ να είμαι το ελάχιστο αντικειμενικός.

Να στο θέσω πιο χονδρικά;

Η πλειοψηφία των στίχων στο χιπ χοπ μιλάνε για φράγκα,γκάνια,γρήγορα αυτοκίνητα,γυναίκες=πο@#$άνες.

Στην "αντίπερα" όχθη,τέτοια γραφικότητα σε στίχους,δύσκολα θα συναντήσεις.

 

[kardc]

Όταν μεγάλωνα,από τη μια μεριά είχα ΖΝ,TXC και Ημισκούμπρια και από την άλλη Τρύπες,Σπαθιά,Κρίνα.

Από Έλληνες οι FFC ήταν αξιοπρεπέστατοι. Κρίμα να μην αναφέρονται.

Hip hop- rap προσωπικά ακούω όταν μαθαίνω ξένη γλώσσα για εξάσκηση. Μερικά κομμάτια μου αρέσουν κιόλας. Πάρτε δύο αγαπημένα (ένα γαλλικό ένα ισπανικό)

 

[jimaras97]

Εγώ δε το βρίσκω ούτε άτοπο,ούτε μεροληψία.

Είναι η ελληνική εκδοχή των ειδών που συζητάμε και το έκανα γιατί τα ελληνικά συγκροτήματα που παρέθεσα ίσως κάποιους τους είναι πιο γνωστά.

Να στο θέσω πιο χονδρικά;

Η πλειοψηφία των στίχων στο χιπ χοπ μιλάνε για φράγκα,γκάνια,γρήγορα αυτοκίνητα,γυναίκες=πο@#$άνες.

Στην "αντίπερα" όχθη,τέτοια γραφικότητα σε στίχους,δύσκολα θα συναντήσεις.

Αν το παμε ετσι, τοτε και η πλειοψηφια της ροκ για γυναικες, φραγκα και αυτοκινητα μιλαει (οπως και για κιτρινα υποβρυχια -μην το ξεχνας). Stray Cat Blues, Highway Star, Whole Lotta Love, Lemon Song (squeeeeeze my lemon... ) μερικα ενδεικτικα παραδειγματα, για να μην πιασω Aerosmith, Bon Jovi, Guns n Roses, Thin Lizzy, Lynyrd Skynyrd και λοιπα ακουσματα γιατι θα γεμισει το ποστ μου με γυναικες, λεφτα και αμαξια  

Επισης, χωρις παρεξηγηση, αλλα φαινεται οτι δεν εχεις ακουσει αρκετη χιπ χοπ και απλα παιρνεις τα προφανη αρνητικα του ειδους και τα μεγαλοποιεις. Το Illmatic, απο το οποιο πηρα τον στιχο πριν, δεν χρειαζεται ουτε να ψαξεις "παααρα πολυ" ουτε να εισαι ειδημων της χιπ χοπ για να το ξερεις. Θεωρειται απο τη συντριπτικη πλειοψηφια ως ο κορυφαιος δισκος της χιπ χοπ. Επισης, που ειναι το κακο να μιλας στα τραγουδια σου για τη ζωη σου? Οι Nas, Biggie κτλ. ΟΝΤΩΣ μεγαλωσαν σε ghetto αρα ειναι λογικο να μιλουν για αυτο. Οταν ο Ronnie Van Zant τραγουδαει:

"Life is so strange when its changin', yes indeed

Well I've seen the hard times and the pressure's been on me

But I keep on workin' like the workin' man do

And I've got my act together, gonna walk all over you."

ειναι ειλικρινες, αξιοπρεπες και μη γραφικο αλλα οταν ο Nas ραπαρει:

"I'm living where the nights is jet-black

The fiends fight to get crack, I just max, I dream I can sit back

And lamp like Capone, with drug scripts sewn

Or the legal luxury life, rings flooded with stones, holmes"

ειναι φτηνο, γραφικο και ψευτικο?

Και ξανατονιζω, το να παιρνεις σοβαρα την ελληνικη εκδοχη της χιπ χοπ ειναι σαν να παιρνεις σοβαρα οσους...Αγγλους παιζουν ρεμπετικα. Η χιπ χοπ, στο μεγαλυτερο μερος της, ειναι στενα δεμενη με την κουλτουρα τον Αμερικανων στα ghetto. Οταν οι Ελληνες παιρνουν τη θεματικη αυτη και το παιζουν gangsta στο...Κερατσινι, λυπαμαι αλλα δεν μπορω να τους παρω σοβαρα.

 

[Kanimothrios]

Αν το παμε ετσι, τοτε και η πλειοψηφια της ροκ για γυναικες, φραγκα και αυτοκινητα μιλαει (οπως και για κιτρινα υποβρυχια -μην το ξεχνας). Stray Cat Blues, Highway Star, Whole Lotta Love, Lemon Song (squeeeeeze my lemon... ) μερικα ενδεικτικα παραδειγματα, για να μην πιασω Aerosmith, Bon Jovi, Guns n Roses, Thin Lizzy, Lynyrd Skynyrd και λοιπα ακουσματα γιατι θα γεμισει το ποστ μου με γυναικες, λεφτα και αμαξια  

Το θέμα γυναίκα,είναι δημοφιλές στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.

H διαφορά είναι στο πως αποδίδεται.

Δεν νομίζω στη ροκ να μιλάνε για bitches και τα βίντεοκλίπ τους να είναι διανθισμένα με τουρλωτούς κώλους,σε βίλες με πισίνες,ένα μύριο δολάρια στο πάτωμα και το μισό απόθεμα της Ελλάδας σε χρυσό περασμένα στο λαιμό. ;D

Χαμηλό επίπεδο,κακή αισθητική και αμορφωσιά,στο έπακρο.

Επισης, χωρις παρεξηγηση, αλλα φαινεται οτι δεν εχεις ακουσει αρκετη χιπ χοπ και απλα παιρνεις τα προφανη αρνητικα του ειδους και τα μεγαλοποιεις. Το Illmatic, απο το οποιο πηρα τον στιχο πριν, δεν χρειαζεται ουτε να ψαξεις "παααρα πολυ" ουτε να εισαι ειδημων της χιπ χοπ για να το ξερεις. Θεωρειται απο τη συντριπτικη πλειοψηφια ως ο κορυφαιος δισκος της χιπ χοπ.

Το προσπάθησα όμως τόσο,ώστε να μπορώ να διαμορφώσω άποψη.

Να φανταστείς το Illmatic το είχα ακούσει πριν αρκετά χρόνια στο σχολείο,απλά τα Illmatic δυστυχώς σπανίζουν..

Επισης, που ειναι το κακο να μιλας στα τραγουδια σου για τη ζωη σου? Οι Nas, Biggie κτλ. ΟΝΤΩΣ μεγαλωσαν σε ghetto αρα ειναι λογικο να μιλουν για αυτο. Οταν ο Ronnie Van Zant τραγουδαει:

"Life is so strange when its changin', yes indeed

Well I've seen the hard times and the pressure's been on me

But I keep on workin' like the workin' man do

And I've got my act together, gonna walk all over you."

ειναι ειλικρινες, αξιοπρεπες και μη γραφικο αλλα οταν ο Nas ραπαρει:

"I'm living where the nights is jet-black

The fiends fight to get crack, I just max, I dream I can sit back

And lamp like Capone, with drug scripts sewn

Or the legal luxury life, rings flooded with stones, holmes"

ειναι φτηνο, γραφικο και ψευτικο?

Για την οικονομία της συζήτησης,θα δεχτώ ότι ο Νας και καθένας που παραθέτει το βίωμά του δεν είναι γραφικός.

Ο λευκός που μεγάλωσε μακριά από κωλογειτονιές και δεν έχει υποστεί ρατσισμό,

δεν είναι γραφικός όταν ταυτίζεται με βιώματα εκ διαμέτρου αντίθετα από τη ζωή του;

Στη Γερμανία το hip hop είναι εξαιρετικά δημοφιλες.

Οι τούρκοι μεταναστες μάλιστα,έχουν δική τους σκηνή τραγουδώντας στα γερμανικά με την ιδιότυπη προφορά τους.

Ξέρεις πόσο αστείο φαντάζει όταν μου βάζουν γερμανάκια στο ωδείο κανένα τέτοιο τραγούδι και επαναλαμβάνουν με στόμφο τους στίχους;

Οταν οι Ελληνες παιρνουν τη θεματικη αυτη και το παιζουν gangsta στο...Κερατσινι, λυπαμαι αλλα δεν μπορω να τους παρω σοβαρα.

Τους Έλληνες που ταυτίζονται με αγγλικούς στίχους για τα τεκτενόμενα στο Bronx;

Αν και θεωρώ ότι οι μουσικές δεν έχουν σύνορα,στο hip hop που η ρίμα είναι τόσο σημαντική,δεν μπορώ να παραβλέψω τους στίχους..

 

[jimaras97]

Χαμηλό επίπεδο,κακή αισθητική και αμορφωσιά,στο έπακρο.

Για την οικονομία της συζήτησης,θα δεχτώ ότι ο Νας και καθένας που παραθέτει το βίωμά του δεν είναι γραφικός.

Ο λευκός που μεγάλωσε μακριά από κωλογειτονιές και δεν έχει υποστεί ρατσισμό,

δεν είναι γραφικός όταν ταυτίζεται με βιώματα εκ διαμέτρου αντίθετα από τη ζωή του;

Στη Γερμανία το hip hop είναι εξαιρετικά δημοφιλες.

Οι τούρκοι μεταναστες μάλιστα,έχουν δική τους σκηνή τραγουδώντας στα γερμανικά με την ιδιότυπη προφορά τους.

Ξέρεις πόσο αστείο φαντάζει όταν μου βάζουν γερμανάκια στο ωδείο κανένα τέτοιο τραγούδι και επαναλαμβάνουν με στόμφο τους στίχους;

Τους Έλληνες που ταυτίζονται με αγγλικούς στίχους για τα τεκτενόμενα στο Bronx;

Αν και θεωρώ ότι οι μουσικές δεν έχουν σύνορα,στο hip hop που η ρίμα είναι τόσο σημαντική,δεν μπορώ να παραβλέψω τους στίχους..

Συμφωνουμε. Υπαρχει κακογουστια στη χιπ χοπ, εννοειται, αλλα το ιδιο και στη ροκ, ποπ κτλ. και οποιοδηποτε αλλο "λαικο" ειδος μουσικης. Οσο πιο απλο, τεχνικα, ειναι ενα ειδος μουσικης, τοσο πιο πολλες πιθανοτητες εχει να εκπροσωπειται απο κακογουστους μουσικους 

Κοιτα. Αλλο το να νομιζεις οτι περνας τα ιδια πραγματα με τους Αμερικανους στα ghetto, αλλο να το βλεπεις ως αφηγηση (οπως πχ. το John Wesley Harding του Dylan που ασχολειται με τον 19ο αιωνα, αλλα το βρισκω υπεροχο) και αλλο το να μεταφραζεις υποσυνειδητα το συναισθημα που περνουν στη δικη σου ζωη. Αλλωστε και οι ροκαδες των 60's την blues λατρευαν και νομιζω ηταν οι Stones που ειχαν πει οτι "τα μουσικα μας ειδωλα δεχοντουσαν ρατσισμο για την καταγωγη τους, εμεις για την εμφανιση μας". Οι δυο τελευταιες περιπτωσεις ειναι λογικες, η πρωτη ειναι οντως για γελια  ;D

 

[Kanimothrios]

Συμφωνουμε. Υπαρχει κακογουστια στη χιπ χοπ, εννοειται, αλλα το ιδιο και στη ροκ, ποπ κτλ. και οποιοδηποτε αλλο "λαικο" ειδος μουσικης. Οσο πιο απλο, τεχνικα, ειναι ενα ειδος μουσικης, τοσο πιο πολλες πιθανοτητες εχει να εκπροσωπειται απο κακογουστους μουσικους  

Κοιτα. Αλλο το να νομιζεις οτι περνας τα ιδια πραγματα με τους Αμερικανους στα ghetto, αλλο να το βλεπεις ως αφηγηση (οπως πχ. το John Wesley Harding του Dylan που ασχολειται με τον 19ο αιωνα, αλλα το βρισκω υπεροχο) και αλλο το να μεταφραζεις υποσυνειδητα το συναισθημα που περνουν στη δικη σου ζωη. Αλλωστε και οι ροκαδες των 60's την blues λατρευαν και νομιζω ηταν οι Stones που ειχαν πει οτι "τα μουσικα μας ειδωλα δεχοντουσαν ρατσισμο για την καταγωγη τους, εμεις για την εμφανιση μας". Οι δυο τελευταιες περιπτωσεις ειναι λογικες, η πρωτη ειναι οντως για γελια  ;D

Συμφωνώ με τα παραπάνω και ειδικά με την κατακλείδα,την πρώτη περίπτωση ήθελα εξ'αρχής να καυτηριάσω.

 

[jimaras97]

Συμφωνώ με τα παραπάνω και ειδικά με την κατακλείδα,την πρώτη περίπτωση ήθελα εξ'αρχής να καυτηριάσω.

Η πρωτη περιπτωση δεν παλευεται φιλε μου. Και γω ακουω χιπ χοπ αλλα δεν βγαινω εξω με το πιστολι στο σωβρακο, ουτε χαιρεταω τους "homies" μου με τις γνωστες χειρονομιες. Λιγοτερος μιμητισμος ρε παιδια  :

 

[Άγιος]

Εγω δεν εχω μουσικη ταυτοτητα, ακουω οτι μου αρεσει χωρις κανενα κολλημα, εκτος μονο απο το χιπχοπ, εκει με χαλαει και το οριτζιναλ το αμερικανικο με τις πισινες, τις χρυσες αλυσιδες, τις χειρονομιες, τους αδιαφορους στιχους τιγκα στις μαλακισμενες αργκο … απο που να  το πρωτοπιασεις…  και πανω απο ολα ομως με χαλαει η ελληνικη εκδοση του… αυτο πρεπει να ειναι το χειροτερο ειδος μουσικης στον κοσμο, μονο σαν καραγκιοζιλικι μπορω να το δω, σαν σατιρα κατι τετοιο


Οταν σοβαρευει το πραγμα και αρχιζουν οι ιστοριες και τα βιωματα Γ#@$%... με πισινες παλι βεβαια, σαβουρογκομενες και ακατανοητες χειρονομιες  … αλλα βλαχαδερα αυτη τη φορα  ενταξει… δεν εχω λογια, εγραψα αυτο το ποστ βασικα για να βρω αφορμη να αναρτησω λιγο Θωδη… η οποια ειναι συμπαθεστατη και η λιγοτερο δηθεν ελληνιδα διασκεδαστης της εποχης μας    

 

[Waterfall-K]

Χαμηλό επίπεδο,κακή αισθητική και αμορφωσιά,στο έπακρο.

Εγω δεν εχω μουσικη ταυτοτητα, ακουω οτι μου αρεσει χωρις κανενα κολλημα, εκτος μονο απο το χιπχοπ, εκει με χαλαει και το οριτζιναλ το αμερικανικο με τις πισινες, τις χρυσες αλυσιδες, τις χειρονομιες, τους αδιαφορους στιχους τιγκα στις μαλακισμενες αργκο … απο που να  το πρωτοπιασεις…

+100

και πανω απο ολα ομως με χαλαει η ελληνικη εκδοση του… αυτο πρεπει να ειναι το χειροτερο ειδος μουσικης στον κοσμο, μονο σαν καραγκιοζιλικι μπορω να το δω....

Αυτα τα λες γιατι δεν εχεις ακουσει ακομα Ρωσικο Hip Hop. :-XΕιχα την ατυχια να ακουσω αρκετο απο εναν φιλο Ρουμανο. Δεν υπαρχει λεμε... ;D ;D

 

[Grey]

Πάντα είχα ένα θεματάκι στο να σχολιάσω το φαινόμενο χιπ χοπ...

Έχω συζητήσει άπειρες φορές σχετικά με το τι προσωπικά θεωρώ καλή,κακή ή αδιάφορη μουσική.

Για αυτό το πράγμα όμως,μάλλον δεν θα μπορέσω ποτέ να εκφέρω άλλη άποψη πέραν του ότι δεν είναι καν μουσική...Το ότι περιβάλλεται από το όλο τραγικό και φαιδρό συνάμα περιτύλιγμα,βάζει το fucking κερασάκι στην motha fucka τούρτα.

...Please proceed.

 

[jimaras97]

Δεν ειναι καπως σκληρο να λεμε οτι δεν ειναι καν μουσικη η χιπ χοπ? Σιγουρα, δεν παιζουν οργανα, το sampling αφαιρει τους μισους ποντους αυθεντικοτητας που θα ειχαν σε αλλη περιπτωση (γιατι, κακα τα ψεματα, το Djλικι ηταν επανασταση στη μουσικη ειτε το θελουμε ειτε οχι), η μελωδικοτητα παρεχεται μονο απο τα sample και αντε και κανα ρεφραιν, η "ευκολια" του ειδους (ενα beat ετοιμο/φτιαγμενο απο DJ και "ομιλια με ρυθμο" ειναι επι της ουσιας) επιτρεπει στον καθε αταλαντο/απαιδευτο/αγραμματο/αμουσο/κακογουστο να πιασει ενα μικροφωνο για να μας ματωσει τα αυτια και να μας καψει τα μυαλα. Αυτα ειναι, οντως, αρνητικα.

Απο την αλλη, περα απο ελλειψη αυθεντικοτητας κτλ., οταν τα sample ειναι καλα, ποιο το προβλημα. Στην ουσια εχεις, μουσικα, μια αλλη εκδοχη ενος κομματιου και εναν ραπερ απο πανω να λεει το οτιδηποτε. Και μιας και θιξαμε τους ραπερ, το ραπαρισμα δεν ειναι κατι καινουργιο για να μη θεωρειται και legit τροπος εκφρασης http://colemizestudios.com/how-did-rap-start/

Χωρια που οι ραπερ εχουν, καθαρα τεχνικα, απο τα πιο πλουσια λεξιλογια στο χωρο της μουσικης, απο τους πιο εμπλουτισμενους σε οτι αφορα μεταφορες, παρομοιωσεις, διπλα νοηματα κτλ. στιχους και εννοειται, εχουν φερει επανασταση στον τομεα της ομοιοκαταληξιας.



Αν ειναι να ισοπεδωνουμε τα παντα και να θεωρουμε οτι το 99% της ραπ ειναι lil wayne, 50cent και tus, τοτε μπορουμε να λεμε οτι και το 99% της ροκ ειναι nickelback και bon jovi 

Θελω να πω, ποσο μη-μουσικη... ;D

https://www.youtube.com/watch?v=ZlP0OUGpFPk