- Μηνύματα
- 2,574
- Πόντοι
- 198
Στέκομαι σε αυτό. Το θεωρώ πολύ σημαντικό και το σκέφτομαι συχνά. Γενικά πιστεύω ότι πλέον μεγάλος αριθμός ανρθώπων έχει πρόσβαση στην μόρφωση (σε όλα τα πεδία) και συνεπώς ο αριθμός των "αυθεντιών" έχει αυξηθεί. Έτσι πάμε σε ένα δύσκολο μονοπάτι, ποιος θα πει τι είναι τι; Ποιος είναι τελικά αυθεντία και ποιος όχι; κλπ κλπ. Έχω καταλήξει ότι όπου εμπεριέχεται τέχνη, ευτυχώς ή δυστυχώς, μπαίνει σφήνα η υποκειμενική κρίση. Δεν είναι εύκολο να πει με σιγουριά μια "αυθεντία" αν ο συνδυασμός χρωμάτων στον Χ πινακα είναι ο "σωστός" ή "δημιουγεί το Ψ συναίσθημα". Επίσης, ακόμη και αν το πει, μπορεί 1000000 μη αυθεντίες να διαφωνίσουν και τελικά ο πίνακας να μην πωληθεί. Το ίδιο, πιστεύω, ισχύει και στη μουσική.Nikolas είπε:Γιατί, ρε παιδιά, ξέρετε πόσο κόσμο ξέρω στη μουσικολογία, και μάλιστα του εξωτερικού με διδακτορικά που δε παίζουν (σχεδόν) νότα; Υπάρχει η θεωρητική κατάρτηση και μετά το χάος... Έχω φίλους τέτοιους... Τρέχα γύρευε.
Παραμένει πάντως πολύ δύσκολη συζήτηση και γι αυτό προτιμώ τις θετικές επιστήμες (τις οποίες και υπηρετώ) όπου 1+1=2 πάντα, και δε μπορεί κανείς να καθιερωθεί ως αυθεντία αν δεν παίξει κάποιες "νότες". Εννοώ δηλαδή ότι και διδακτορικό να έχεις, κανείς δε θα σε θεωρήσει αυθεντία στη φυσική αν δεν τεκμηριώσεις αυτά που λες και αν δεν παράγεις κάτι χειροπιαστό. Επίσης οι θετικές/τεχνικές επιστήμες έχουν το θετικό ότι ο αριθμός των "ερασιτεχνών" είναι περιορισμένος.