Mουσικές ταινίες

URGH ! A MUSIC WAR

JESUS CHRIST SUPERSTAR

HAIR

SEX PISTOLS : THE GREAT ROCK'N'ROLL SWINDLE

SID & NANCY

THE DOORS : WHEN YOU ARE STRANGE

SATURDAY NIGHT FEVER

 
Ομολογώ πως παρότι είδα όλες τις καταθέσεις με ενδιαφέρον, νομίζω πως δεν είδα μιά ταινία που πιστεύω ανήκει στις κορυφαίες του είδους. Αν πάλι διέλαθε της προσοχής μου σχωρνάτε με, έτσι η αλλιώς καλό είναι να θυμόμαστε το: επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως ;D! Αν όμως όντως την ξεχάσατε, οι γέροι του ΝΟΙΖ είστε απαράδεκτοι 8)...

1976_11_25_last_waltz_back.jpg

 
Δεν το ξέχασα Ηλία.

Εξάλλου μου είναι δύσκολο καθότι μετά από τόσες φορές ακρόασης (πρόπερσι πήρα και το DVD αλλά προτιμώ τον δίσκο γιατί με "ταξιδεύει" περισσότερο) είναι χτυπημένο στα κύτταρά μου.

Απλώς ήμουν σαφής όταν είπα

audiokostas είπε:
......αναβιώνω το συγκεκριμένο thread με τις ταινίες αλλά με πιο συγκεκριμένο κριτήριο.

Ταινίες που δεν είναι ούτε ντοκυμανταίρ, ούτε μιούζικαλ (εδώ είναι λίγο λεπτή η γραμμή), ούτε προσδιορίζονται από την  μουσική τους επένδυση αλλά οι οποίες είναι ολοκληρωμένες αυτόνομες ταινίες με μουσικά performances. Απέφυγα επίσης και ταινίες - βιογραφίες (π.χ. La vie en Rose - εξαιρετική, The Rose, Walk the Line κλπ)
Το Last Waltz είναι καθαρά ντοκυμανταίρ για να μην πω απλώς ένα σινεφίλ (λόγω Σκορτσέζε) concert film.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σωστός ο Audios και φάουλ ο ΕΖ... ;D ;D

Αλλά επειδή ο (συνομήλικος) γέροντας είναι προκλητικός

ez είπε:
Αν όμως όντως την ξεχάσατε, οι γέροι του ΝΟΙΖ είστε απαράδεκτοι 8)...
ρελάνς...

TommyMovie-Who.jpg


και

quadrophenia.jpg


Κε ΕΖ...μήπως δεν τα έχεις δεί? ;D ;D

 
Το High Fidelity πρέπει να το έχω δει και 4 φορές.

Ναι, και λόγω βινυλίου.  ;D

Μέχρι και ο Black είναι συμπαθής σε αυτήν.

 
dmilo είπε:
Το λέει και ωραία το Let's get it on 8)
Αν και από αυτους που προσωπικά χαρακτηρίζω ως ένα από τους all time καραγκιόζηδες, ναι, το λέει πολύ καλά. Εξεπλάγην.

 
audiokostas είπε:
Το High Fidelity πρέπει να το έχω δει και 4 φορές.

Ναι, και λόγω βινυλίου.  ;D

Μέχρι και ο Black είναι συμπαθής σε αυτήν.
Χα, ναι... Αλλά αν δεν έχεις δει το Tenacious D. Αν το έχεις δει, σου χαλάει και αυτό το λίγο...

Και το Control είναι ενδιαφέρουσα ταινία, αν και ποτέ δεν ήμουν fan των Joy Division.


 
RayDTutto είπε:
Και το Control είναι ενδιαφέρουσα ταινία, αν και ποτέ δεν ήμουν fan των Joy Division.
Με την ασυλία που μου δίνουν οι χιλιάδες ιερόσυλες μπούρδες που έχουν πεταχτεί σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα εδώ μέσα, ούτε γω έχω καταλάβει γιατί όλος αυτός ο ντόρος.... :-\

 
Ε, αν δεις την ταινία θα καταλάβεις ακόμα λιγότερο...

Πάντως, προφανώς, η "γοητεία" τους έχει να κάνει με το μέρος, την κοινωνική κατάσταση, τη χρονική συγκυρία... Κάτι που αν δεν το ζήσεις όπως ακριβώς είναι, δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Οπότε, το ερώτημα, για μένα, "εκτρέπεται" στον ντόρο που δημιουργήθηκε σε μέρη και χρόνους εκτός της συγκεκριμένης συγκυρίας, όπως π.χ. στην ηλιόλουστη, σχετικά αναπτυσσόμενη και χωρίς συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα Ελλάδα των 80'ς...

 
audiokostas είπε:
Με την ασυλία που μου δίνουν οι χιλιάδες ιερόσυλες μπούρδες που έχουν πεταχτεί σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα εδώ μέσα, ούτε γω έχω καταλάβει γιατί όλος αυτός ο ντόρος.... :-\
Να πω την αμαρτία μου κι εγώ, ούτε το Control ούτε το I'm not there μου έκαναν κλικ....  ::)

 
audiokostas είπε:
Με την ασυλία που μου δίνουν οι χιλιάδες ιερόσυλες μπούρδες που έχουν πεταχτεί σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα εδώ μέσα, ούτε γω έχω καταλάβει γιατί όλος αυτός ο ντόρος.... :-\
Εποχή, dark wave, ανεξάρτητες εταιρίες, ενάμιση σπουδαίο άλμπουμ, 2 ή 3 σπουδαία σινγκλ, και το κυριότερο, αυτόχειρ τραγουδιστής.

 
RayDTutto είπε:
Ε, αν δεις την ταινία θα καταλάβεις ακόμα λιγότερο...

Πάντως, προφανώς, η "γοητεία" τους έχει να κάνει με το μέρος, την κοινωνική κατάσταση, τη χρονική συγκυρία... Κάτι που αν δεν το ζήσεις όπως ακριβώς είναι, δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Οπότε, το ερώτημα, για μένα, "εκτρέπεται" στον ντόρο που δημιουργήθηκε σε μέρη και χρόνους εκτός της συγκεκριμένης συγκυρίας, όπως π.χ. στην ηλιόλουστη, σχετικά αναπτυσσόμενη και χωρίς συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα Ελλάδα των 80'ς...
Πολύ ωραίο ζήτημα θέτεις.

Με την ευκαιρία όμως από προχθές που έκανα μία σύγκριση με έναν πιτσιρικά για δύο γκρουπ.

Ήρθε και μου λέει άκου ξεσηκωτικό ποπ/ροκ και μου βάζει κάτι καραγκιόζηδες (και εδώ επιμένω) που λέγονται 30 secs from Mars (ναι, δεν τους ήξερα).

Και αφού τελείωσε του λέω, my turn.

Και του βάζω και εγώ ένα ποπ ξεσηκωτικό (οκ, άνιση η σύγκριση αλλά ή σοκάρεις από την αρχή ή μπλα μπλα μπλα) πρώτα Eaton Rifles και μετά καπάκι Going Underground από Jam, μαζεύω τα ρέστα του και του κάνω δώρο το Snap!

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Οι κοινές προσλαμβάνουσες που έχω με τους Jam ή με την σκηνή του Manchester στα 80s είναι μάλλον ελάχιστες (και πολλές λέω). Αλλά θα έπρεπε να έχω πρόβλημα έκκρισης τεστοστερόνης για να μην έλκομαι από τη μουσική τους.

Από την άλλη με τους Division (αν και ωραία μπασογραμμή το Love .... ), δεν .....

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
audiokostas είπε:
Πολύ ωραίο ζήτημα θέτεις.

Με την ευκαιρία όμως από προχθές που έκανα μία σύγκριση με έναν πιτσιρικά με δύο γκρουπ.

Ήρθε και μου λέει άκου ξεσηκωτικό ποπ/ροκ και μου βάζει κάτι καραγκιόζηδες (και εδώ επιμένω) που λέγονται 30 secs from Mars (ναι, δεν τους ήξερα).

Και αφού τελείωσε του λέω, my turn.

Και του βάζω και εγώ ένα ποπ ξεσηκωτικό (οκ, άνιση η σύγκριση αλλά ή σοκάρεις από την αρχή ή μπλα μπλα μπλα) πρώτα Eaton Rifles και μετά καπάκι Going Underground από Jam, μαζεύω τα ρέστα του και του κάνω δώρο το Snap!

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Οι κοινές προσλαμβάνουσες που έχω με τους Jam ή με την σκηνή του Manchester στα 80s είναι μάλλον ελάχιστες (και πολλές λέω). Αλλά θα έπρεπε να έχω πρόβλημα έκκρισης τεστοστερόνης για να μην έλκομαι από τη μουσική τους.

Από την άλλη με τους Division (αν και ωραία μπασογραμμή το Love .... ), δεν .....
χμ..........δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει σε κάποιο επίπεδο συγκριση μεταξύ Jam,30 secs from Mars και Joy division..............είναι σα να συγκρίνεις μήλα-πορτοκάλια.........

είναι 100% θέμα γούστου....κάτι πχ.που εγώ για κάποιο λόγο μπορεί  να θεωρώ μεγαλοφυές για κάποιον άλλο να είναι απλά σκουπίδι……… ;D

 
Σαφέστατα και μπαίνει κάτω από την κατηγορία "Κολοκυθόπιτα" (που λέει κι ο φίλος mariopol).

Από την άλλη (άλλο θέμα συζήτησης, που έχω συμμετάσχει και στο παρελθόν αλλά άκρη δεν βγαίνει και κακώς) θα πρέπει κάπου να υπάρχει και κάποια γραμμή μεταξύ Μούφας και Ποιήματος.  ;)

 
audiokostas είπε:
θα πρέπει κάπου να υπάρχει και κάποια γραμμή μεταξύ Μούφας και Ποιήματος.  ;)
δύσκολα πράματα.... ;D

στο θέμα πάντως …εμένα το Κοντρόλ.. μου άρεσε αρκετά (αν και δε νομίζω οι JD να είχαν ποτέ τόση λάμψη όση στη ταινία)

… είχα διαβάσει και το βιβλίο μόλις είχε μεταφραστεί (πριν καμία 15 χρόνια)

....είναι και το Unknown pleasures ο καλύτερος – συναρπαστικότερος δίσκος που έχω ακούσει έβερ οπότε………..  ;D

 
pan12 είπε:
στο θέμα πάντως …εμένα το Κοντρόλ.. μου άρεσε αρκετά (αν και δε νομίζω οι JD να είχαν ποτέ τόση λάμψη όση στη ταινία)
To glorification είναι δεδομένο στις βιογραφικές ταινίες.

Ποιός θέλει να δει τις καθημερινές αδυναμίες και προσωπική μ@λ@κία που κουβαλάει το είδωλό του στη πραγματικότητα;

Μην αρχίσουμε να απαριθμούμε τέτοιες ταινίες .....

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top