- Μηνύματα
- 1,495
- Πόντοι
- 7,473
Αυτό είναι βέβαια μια υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων και μια υποκειμενική κρίση....το "καλύτερα" βασίζεται τόσο σε φυσικούς νόμους (σε ότι αφορά το καθαρά θεωρητικό μέρος) όσο και κυρίως στην υποκειμενική προσέγγιση του καθενός...και επειδή η ακοή είναι ως επί το πλείστον εγκεφαλική λειτουργία, το "καλύτερο" μάλλον καθορίζεται από το "τι" και "πως" έχει μάθει να ακούει ο καθένας μας παρά από δυαδικούς συνδιασμούς.papaki23 είπε:Ας προσθέσουμε και το παράδειγμα το δικό μου για να συνεχιστεί η ανάλυση σχετικά με το θέμα, ηχογραφούμε δηλαδή γι παράδειγμα στο Sonar, στα 24 bit και 96khz για να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα.Σωστά;
Σε μια απλή προσέγγιση του θέματος νομίζω πως σε καλύπτει αυτόΑπό εκεί και πέρα, το render bit depth στα πόσα bit είναι αναγκαίο να καθοριστεί για να α) πετύχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα ηχητικά αποτελέσματα ;
...λαμβάνωντας όμως υπόψη το θέμα "συμβατότητα" και τον σκοπό για τον οποίο γίνεται το έξπορτ- Το export (από την στιγμή που γίνεται στο ψηφιακό domain) να γίνεται στο μέγιστο δυνατό bitrate (αφού λάβουμε υπ'όψη και παράγωντες συμβατότητας με τα υπόλοιπα στάδια της παραγωγής)
- σε κάθε downgrade κατά το export πρέπει να χρησιμοποιούμε κάποιον dithering αλγόριθμο
αν σε ενδιαφέρει το θέμα σε πιο θεωρητικό επίπεδο, το ζήτημα είναι να κατανοήσουμε την γενικότερη έννοια του "ψηφιακού ήχου" και πως επιμέρους έννοιες όπως sampling frequency, bit rate, oversampling, Low pass Filtering, aliasing, jitter, clocking, downsampling κλπ κλπ τον καθορίζουν.....αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα φόρουμ μόνο αλλά χρειάζεται και προσωπικό ψάξιμο και διαβασμα
Αν θες να κάνεις μια έρευνα γύρω από τα συγκεκριμένα θέματα (και ειδικά τις υψηλές συχνότητες δειγματολειψίας, το bitrate αλλά και την σημασία του dithering) μπορείς να επισκεφτείς το website του Dan Lavry. Στο τμήμα support θα βρεις πολλά τρομερά ενδιαφέροντα white papers σε μορφή pdf. Ακόμη πιο καλό θα είναι να "ψαχτείς" γενικότερα στο διαδίκτυο ωστε να πάρεις μια πιο σφαιρική και πλουραλιστική εικόνα για το θέμα.....ξεκίνα βάζωντας στο ψαχτήρι την φράση "Nyquist Sampling Theory"
Σε ένα μεγάλο τεστ που δημοσίευσε κάποτε το περιοδικό ΜΙΧ προσπαθήσαν να δουν το ποσσοστό που μπορεί να αντιληφθεί τις διαφορές ανάμεσα στην στάνταρτ ηχητική ποιότητα του cd και σε ανώτερα format (ως συχνότητα δειγματολειψίας και ανάλυση) χωρίζωντας μάλιστα τους δοκιμαζόμενους σε ομάδες (επαγγελματίες σχετικοί με ήχο, άσχετοι, άντρες, γυναίκες κλπ κλπ)...τα αποτελέσματα κινούνται πάντα γύρω στο 50% (σε ότι αφορα την αναγνώριση του κάθε φορμάτ) με υψηλότερο το 52% σε ότι αφορά τους σχετικούς και 47% στους άσχετους...το ποσσοστό αυτό είναι ουσιαστικά αντίστοιχο με μια απόφαση που πάρθηκε με την μέθοδο κορώνα γράμματαβ) κατά πόσο θα είναι ακουστή αυτή η διαφορά;