Τα πάντα στην ζωή είναι θέμα μάρκετινγκ που σε χτυπάει κατευθείαν ''στην καρδιά'' και σε κανει να νιώθεις ξεχωριστός. Εταιρείες και πωλητές μας πουλάνε αν όχι φύκια για μεταξωτές κορδέλες, τουλάχιστον υπερτιμημένα προϊόντα, εκμεταλλευόμενοι το τι μας κανει ευτυχισμένους ή ποιο είναι "το κουμπί μας".
Απο αυτόν που πουλάει μπαλόνια και ντεκόρ για γάμο, τον φωτογράφο μιας βάπτισης και τον ράφτη του κοστουμιού του πατέρα της νύφης κτλ, που όλοι αυτοί χρεώνουν χιλιάδες ευρώ εκμεταλλευόμενοι μια στιγμή οικογενειακής ευτυχίας, μέχρι εταιρείες που μας πουλάνε το όνομα και την πολυτέλεια που συνοδεύει το μπραντ τους.
Είχα δώσει κάτι χρήματα στον ξάδερφο που θα ανέβαινε Αθήνα για μια αγορά κιθάρας που είδα στο νοιζ. Ίδια σχεδόν και παικτικα και ηχητικά με κιθάρα που είχα αγοράσει ΜΗΝΕΣ πρίν. Όταν επέστρεψε, τον παρέλαβα από το αεροδρόμιο και πήγαμε για έναν καφέ όπου μου έλεγε πως πέρασε Αθήνα.
Άρχισε να μου κοκορεύεται το πόσα ξόδεψε στην Αθήνα, πως στο τάδε εστιατόριο σου φέρνει το κότσι μπροστά σου και σου το κόβει την ώρα που ψήνεται και πως ο καθένας έδωσε 100+ ευρώ, το πως το σκουφάκι του ή το πουκάμισο που αγόρασε είναι από τον τάδε γνωστό οίκο μόδας-καταστημάτων, που αν δεν μου το έλεγε θα νόμιζα ότι επρόκειτο για ένα απλό σκουφάκι των 2 ευρώ...
''Μα τι χαζός'' σκέφτηκα.. κάθεται και ξοδεύει λεφτά σε ανούσια και υπερτιμημένα πράγματα που μετά πρέπει να τα πει σε κάποιον για να νιώσει καλά....
Πήγα σπίτι, έπαιξα με την κιθάρα, τα σπάει, ακούγεται ακριβώς όπως η προηγούμενη. Μάλιστα την δοκίμασα και στους δυο Μάρσαλ που απέκτησα πρόσφατα, οι οποίοι αν θες μπορείς να τους κάνεις να ακουστούν ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΟΙ. Και μετά σκέφτηκα, ''ρε τελικά μήπως είμαι εγώ ο χαζός??''
For the record, κανείς από τους δυο δεν είναι χαζός, όλοι είμαστε θύματα του μάρκετινγκ το οποίο
είναι επιστήμη καθώς δεν υπάρχει κάτι που δεν συγκινεί κάποιον που θα τον κάνει να δώσει μεγαλύτερο ποσό από όσο νομίζει ότι χρειάζεται. Υπάρχουν άτομα που δίνει 2000+ για PC κυριολεκτικά για να παίζουν με 5 frames per second παραπάνω τα βιντεοπαιχνίδια τους και να φαίνεται σε λίιιιγο καλύτερη ανάλυση το σπυρί πάνω στον χαρακτήρα - avatar τους, ενώ θα μπορούσαν με 400 ευρώ να παίξουν το ίδιο ακριβώς παιχνίδι με 99% τα ίδια γραφικά....
Όλα είναι θέμα της προσωπικής ματαιοδοξίας μας. Απλά όπως την βρίσκει ο καθένας μας. Εννοείται πως δεν μετανιώνω σε τίποτα από τα χρήματα που έχω δώσει σε εξοπλισμό και αν μου τα έκλεβαν όλα θα τα ξαναγόραζα από την αρχή. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα βαρβατα PC, ούτε οι γκουρμεδιές στο εστιατόριο που μετά από λίγο πάλι πεινάς, ούτε τα σκουφάκια και τα κασκόλ που γράφουν Armani πάνω, και στα ταξίδια προτιμώ χώρες με ιστορία και τοπία και όχι Μητροπόλεις του υπερκαταναλωτισμού. Αλλά αν δεν είχα πχ την τάδε dream κιθάρα θα έκανα αιματηρές οικονομίες, πολύ χειρότερες από αυτές που αναφέρει ο
@LK στο πρώτο του ποστ, θα προτιμούσα να πεινάσω για να την αποκτήσω
