Αλλά έχω κόψει προ πολλού τις αμπελοφιλοσοφίες και τα τσιτάτα.
Με πρόλαβε η ζωή βλέπεις..
Θα γράψω μια φανταστική (όχι πραγματική) ιστορία.
Ξεκινάει κάποιος να πάει στο περίπτερο.
Κοιτάζει κάτω, και βλέπει ότι ο δρόμος είναι γεμάτος σκουπίδια, από την μια άκρη μέχρι την άλλη.
Τρελαίνεται λοιπόν, και αρχίζει να τα μαζεύει από παντού, σκεπτόμενος πόσο μ@λ@κας μπορεί να είναι ο κόσμος που τα πετάει κάτω.
Την άλλη μέρα που ξαναβγήκε, πάλι χάλια ο δρόμος.
Τα μαζεύει πάλι και τα πετάει.
Πάει το βράδυ στο καφενείο, και τους λέει "το και το", ότι υπάρχουν κάποιοι αναίσθητοι που πετάνε τα σκουπίδια τους κάτω στον δρόμο και τον κάνουν σκουπιδότοπο.
"Καλά τα λες, μπράβο, έχεις δίκιο, είναι τομάρια" του λένε όλοι.
Την άλλη μέρα, ξανά ο δρόμος μέσα στο σκουπίδι, τα μαζεύει πάλι.
Αυτό κράτησε κάποιο καιρό, ώσπου άρχισε να τα παίρνει στο κρανίο.
"Άι στο διάολα τους παλιομ@λ@κες, θα μαζέψω μόνο όσα είναι δίπλα στα πόδια μου στον δρόμο για το περίπτερο" σκέφτηκε, και έτσι έκανε.
Κάθε μέρα το ίδιο, μάζευε μόνο όσα ήταν κοντά στα πόδια του κατά την διάρκεια της διαδρομής του.
Όμως κάθε μέρα ο δρόμος ήταν γεμάτος σκουπίδια.
Κάποια στιγμή βαρέθηκε να τα μαζεύει, κουράστηκε, δεν είχε πια νόημα, ο δρόμος δεν θα ήταν ποτέ καθαρός ότι και αν έκανε.
Πήγε το βράδυ πάλι στο καφενείο, και μπαίνοντας μέσα άκουσε δυνατά γέλια.
"Τι έγινε ρε παιδιά και γελάτε έτσι?"
Του λέει ένας "θυμάσαι που μας έλεγες για τα σκουπίδια στον δρόμο? Ε, υπάρχει κάποιος μ@λ@κας που τα μαζεύει. Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι?"
Και το καφενείο ξανασείστηκε από τα γέλια των θαμώνων.
Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, γελούσαν μαζί του, αν και δεν το ήξεραν.
Αυτοί που του έλεγαν ότι έχει δίκιο.
Όχι μόνο δεν κατανοούσαν ότι αυτό που έκαναν ήταν λάθος, αλλά κορόιδευαν και αυτόν που προσπαθούσε να κάνει κάτι για να καλυτερέψει τα πράγματα.
Ότι και αν έκανε δεν είχε καμία σημασία.
Μετά από λίγο καιρό, βγήκε στον γεμάτο σκουπίδια δρόμο, πήγε στο περίπτερο, πήρε ένα παγωτό, το ξετύλιξε και πέταξε κάτω το χαρτί.
Όταν κάποιος άγνωστος του είπε ότι το να πετάει σκουπίδια στον δρόμο δεν είναι σωστό, του απάντησε "Ναι, το ξέρω, έχεις δίκιο" και συνέχισε τον δρόμο του.