Κάποιες σκέψεις

Σαμη Παραγκα είπε:
με ένα πεντάπορδο έρχεται ο σατανάς
Θα του περάσει, έτσι είναι οι μπασίστες, παίρνουνε παίρνουνε παίρνουνε και μετά παίζουνε με πρεσίζιον 4χορδο με χορδές φλατ 15ετίας.?

 
 και μετά παίζουνε με πρεσίζιον 4χορδο με χορδές φλατ 15ετίας.?
Αφτά να μην τα λες ούτε για πλάκα...

Και όπως σοφά ανέφερε ο Στράτος

σιχαίνεται τις φλατ


Και no no no για το P ?

ΥΓ 5χορδο στα "σεσιονιλίκια", γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα έχεις απέναντι σου, οπότε μια έξτρα χορδούλα δεν είναι κακή ?

 
Αφτά να μην τα λες ούτε για πλάκα...
Και πώς θα γίνεται χαβαλές; Όπως την Κυριακή, που ήρθε ο δικός μου με ένα πεντάχορδο stingray, και πήγε η καζούρα σύννεφο. "Δηλαδή τι θες τώρα να αποδείξεις;" "Τι είναι αυτό, μαγνήτης ή πλάκα παπουτσάνης"; "Αυτό το κομμάτι που είναι σι, δεν το κάνουμε λα καλύτερα;", ωραία περάσαμε!

 
Για μένα, η απαισιοδοξία δεν είναι κακή. Δείχνει ότι δουλεύει ένα εσωτερικό κριτήριο αισθητικής, που διαψεύδεται από την πραγματικότητα. Ότι υπάρχει ένα ανεκπλήρωτο όραμα. Τώρα αν τα βλέπαμε όλα σούπερ, και τι καλά που είμαστε το 2023, ΠΡΩΤΟΙ είμαστε, μα γιατί να μην μπορούμε να μας απαθανατίσουμε, να είμαστε για πάντα ΕΜΕΙΣ, οι τόσο καλοί και πρώτοι, εις τους αιώνας... εκεί θα υπήρχε πρόβλημα. Ας γκρινιάζουμε και λίγο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Υπάρχουν κάποια αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις, που ο άνθρωπος πρέπει να τα αντιπαλεύει ,ώστε απλά να έχουν το χαρακτήρα "μαθήματος" και όχι πληγής που δεν κλείνει ποτέ.

Η απαισιοδοξία, σαν συνεχής κατάσταση, ακόμη και αν τεκμηριώνεται με αντικειμενικά κριτήρια,

είναι μια στενάχωρη κατάσταση, που οδηγεί σταδιακά στη θλίψη.

Ακόμη και ο συνεχής αυτοσαρκασμός, παύει κάποια στιγμή να είναι αστείος και καταδεικνύει άνθρωπο σε παρακμή..

Πιστεύω ότι ο νεοέλληνας έχει μπει εδώ και χρόνια σε μία δίνη και περιστρέφεται με συνεχή πορεία προς τα κάτω..

Και επειδή αυτή η δίνη έχει καταπιεί το μεγαλύτερο μέλος της ελληνικής κοινωνίας,

γίνεται η καταβύθιση συνήθεια, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, χωρίς στεγανά..

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πιστεύω ότι ο νεοέλληνας έχει μπει εδώ και χρόνια σε μία δίνη και περιστρέφεται με συνεχή πορεία προς τα κάτω..

Και επειδή αυτή η δίνη έχει καταπιεί το μεγαλύτερο μέλος της ελληνικής κοινωνίας,

γίνεται η καταβύθιση συνήθεια, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, χωρίς στεγανά..


Εγώ θα το χαρακτηρίσω απλά, ως το χάσιμο κάθε ελπίδας.

 
Εγώ θα το χαρακτηρίσω απλά, ως το χάσιμο κάθε ελπίδας.
Άλλοτε θα σου απαντούσα πως: "η βία ειναι η μόνη λύση σε μία χώρα χωρίς φωνή και ελπίδα",

όπως έλεγε μια αγαπημένη μου μπάντα..

Θα πρόσθετα και λίγο Ρίτσο: "ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί νααρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του άνθρωπου ",

να έδενε το γλυκό..

Αλλά έχω κόψει προ πολλού τις αμπελοφιλοσοφίες και τα τσιτάτα.

Με πρόλαβε η ζωή βλέπεις..

 
Αλλά έχω κόψει προ πολλού τις αμπελοφιλοσοφίες και τα τσιτάτα.

Με πρόλαβε η ζωή βλέπεις..


Θα γράψω μια φανταστική (όχι πραγματική) ιστορία.

Ξεκινάει κάποιος να πάει στο περίπτερο.

Κοιτάζει κάτω, και βλέπει ότι ο δρόμος είναι γεμάτος σκουπίδια, από την μια άκρη μέχρι την άλλη.

Τρελαίνεται λοιπόν, και αρχίζει να τα μαζεύει από παντού, σκεπτόμενος πόσο μ@λ@κας μπορεί να είναι ο κόσμος που τα πετάει κάτω.

Την άλλη μέρα που ξαναβγήκε, πάλι χάλια ο δρόμος.

Τα μαζεύει πάλι και τα πετάει.

Πάει το βράδυ στο καφενείο, και τους λέει "το και το", ότι υπάρχουν κάποιοι αναίσθητοι που πετάνε τα σκουπίδια τους κάτω στον δρόμο και τον κάνουν σκουπιδότοπο.

"Καλά τα λες, μπράβο, έχεις δίκιο, είναι τομάρια" του λένε όλοι.

Την άλλη μέρα, ξανά ο δρόμος μέσα στο σκουπίδι, τα μαζεύει πάλι.

Αυτό κράτησε κάποιο καιρό, ώσπου άρχισε να τα παίρνει στο κρανίο.

"Άι στο διάολα τους παλιομ@λ@κες, θα μαζέψω μόνο όσα είναι δίπλα στα πόδια μου στον δρόμο για το περίπτερο" σκέφτηκε, και έτσι έκανε.

Κάθε μέρα το ίδιο, μάζευε μόνο όσα ήταν κοντά στα πόδια του κατά την διάρκεια της διαδρομής του.

Όμως κάθε μέρα ο δρόμος ήταν γεμάτος σκουπίδια.

Κάποια στιγμή βαρέθηκε να τα μαζεύει, κουράστηκε, δεν είχε πια νόημα, ο δρόμος δεν θα ήταν ποτέ καθαρός ότι και αν έκανε.

Πήγε το βράδυ πάλι στο καφενείο, και μπαίνοντας μέσα άκουσε δυνατά γέλια.

"Τι έγινε ρε παιδιά και γελάτε έτσι?"

Του λέει ένας "θυμάσαι που μας έλεγες για τα σκουπίδια στον δρόμο? Ε, υπάρχει κάποιος μ@λ@κας που τα μαζεύει. Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι?"

Και το καφενείο ξανασείστηκε από τα γέλια των θαμώνων.

Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, γελούσαν μαζί του, αν και δεν το ήξεραν.

Αυτοί που του έλεγαν ότι έχει δίκιο.

Όχι μόνο δεν κατανοούσαν ότι αυτό που έκαναν ήταν λάθος, αλλά κορόιδευαν και αυτόν που προσπαθούσε να κάνει κάτι για να καλυτερέψει τα πράγματα.

Ότι και αν έκανε δεν είχε καμία σημασία.

Μετά από λίγο καιρό, βγήκε στον γεμάτο σκουπίδια δρόμο, πήγε στο περίπτερο, πήρε ένα παγωτό, το ξετύλιξε και πέταξε κάτω το χαρτί.

Όταν κάποιος άγνωστος του είπε ότι το να πετάει σκουπίδια στον δρόμο δεν είναι σωστό, του απάντησε "Ναι, το ξέρω, έχεις δίκιο" και συνέχισε τον δρόμο του.

 


Πάνω από μία είναι σπατάλη.

gold-scissor.webp

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ούτε ως αστείο, τέτοια πράγματα. Αυτοί που κρατάνε όπλα, έχουν τεράστια δυσκολία να τα αφήσουν από τα χεράκια τους, όταν παρέλθει ο λόγος για τον οποίο τα έπιασαν.

gold-scissor.webp

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σαμη Παραγκα είπε:
δεν σε παρεξηγώ, καλό θα ήταν να μην υπάρχουν
Το έγραψες όμως. Εγώ δεν θα το έγραφα ποτέ.

 
Σαμη Παραγκα είπε:
επειδή δεν έχεις. Τελευταία βέβαια έχουν πολλοί και αυτό είναι πρόβλημα, αν όμως το δκεφτείς και διαφορετικά όλοι έχουμε στη κουζίνα μας μαχαίρια
Είναι αδιανόητο ότι επιμένεις.

Και ελαφρώς πρόστυχο βέβαια. Τι σχέση έχουν τα μαχαίρια της κουζίνας;

Αίσχος!

 
Κύριοι, όπως είδατε άρχισαν τα report, τα ψαλίδια και οι προειδοποιήσεις. 

Χαλαρά γιατί αν υπάρχει εκτροπή, έπεται λουκέτο. 

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top