Κάποιες σκέψεις

Το θέμα δεν είναι κομματικό, ούτε καν πολιτικό.

Είναι καθαρά κοινωνικό.

Όταν υπάρχουν τέτοιες νοοτροπίες και κουλτούρα, οι οποίες κρατάνε εκατοντάδες χρόνια τώρα, συνεχώς αναπτυσσόμενες και προσαρμοζόμενες στα νέα δεδομένα κάθε φορά, όταν υπάρχουν τέτοιες κοινωνικές δομές που αναπαράγονται σε κάθε γενιά, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι διαφορετικό.

Δεν φταίει κάτι συγκεκριμένο.

Είναι βαθιά ριζωμένα όλα αυτά, και δεν αλλάζουν πια.

Μόνο μορφή μπορεί να αλλάξουν.

Όταν κοινωνικά σύνολα, κοινωνικές ομάδες, κοινωνικές δομές, έχουν χτιστεί πάνω σε όλα αυτά, δεν πιστεύω ότι μπορεί να δούμε κάτι πολύ διαφορετικό ποτέ.

Και δεν είναι θέμα ατόμου.

Όταν αυτό το άτομο ανήκει σε πολλά και διαφορετικά κοινωνικά σύνολα, τα οποία έχουν μερικά υποσύνολα που τέμνονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν τις αντίστοιχες κοινωνικές δομές, δεν γίνεται να λειτουργήσει έξω από την κουλτούρα και τις νοοτροπίες των κοινωνικών ομάδων που ανήκει.

Μπορεί να το κάνει φυσικά, αλλά αντί να κάνει κάτι, θα περιθωριοποιηθεί και ίσως αποβληθεί κιόλας.

Αυτό που εδώ είναι λογικό, σε άλλες κοινωνίες είναι παράλογο, και το αντίθετο.

Σε κάποιες κοινωνίες πχ, το λογικό είναι να διαπομπεύουν, να βασανίζουν και ίσως και να σκοτώνουν μια γυναίκα αν μοιχεύσει.

Τι θα συμβεί αν κάποιος αντιπαρατεθεί?

Κανένα αποτέλεσμα δεν θα έχουν οι πράξεις του για το κοινωνικό σύνολο.

Απλά ο ίδιος θα περιθωριοποιηθεί, σαν ο "περίεργος".

Η πρώτη σου σκέψη ήταν απόλυτα λογική.

Αν ήταν "πόσο ηλίθιος είμαι που δεν άφησα το αμάξι παρκαρισμένο και να πάρω ένα ταξί", τότε θα υπήρχε πρόβλημα.

Δεν θα μπορούσες εύκολα να προσαρμοστείς και να επιβιώσεις σε μια κοινωνία σαν την δική μας.

Ή θα ήσουν μόνιμα δυστυχισμένος, ή θα έπρεπε να βρεις τρόπο διαφυγής.

Σε μια κοινωνία που το παιδί μεγαλώνει μαθαίνοντας ότι είναι καλό να πατάς τον άλλο για να κάνεις την δουλειά σου, που θεωρείται μ@λ@κία να περιμένεις στην ουρά ενώ μπορείς φας την θέση κάποιου με πονηριά, που αν δεν κλέψεις το κράτος σε κλέβει αυτό, που ο απέναντι είναι οιωνεί ανταγωνιστής, που πρέπει να χρησιμοποιείς κάθε πλάγιο τρόπο και μέσο για να πετύχεις τον σκοπό σου, ακόμα και εις βάρος των άλλων, που δεν μπορείς να στηριχθείς στις δυνάμεις και τα "όπλα" σου, αλλά στις δημόσιες σχέσεις και γνωριμίες (και δεν μιλάω για δημόσιο, πρέπει να ξέρεις κάποιον σε κάποια ιδιωτική εταιρεία για να βρεις δουλειά και ίσως να σου φέρονται κάπως ανθρώπινα) για να πας μπροστά, που το θέμα δεν είναι να μην κάνεις κάτι "κακό" αλλά να μην σε πιάσουν, δεν έχεις μέλλον.

Η δεύτερη σκέψη σου είναι που με προβληματίζει.

Αυτή η διαφορετική.

Πιστεύω ότι θα έχεις κάνει τα κουμάντα σου και θα έχεις προσαρμοστεί.

Δεν είναι εύκολο, και το λέω από προσωπική εμπειρία αυτό.

Έχω κάνει κι εγώ τα δικά μου κουμάντα βέβαια.

Η ελπίδα βέβαια, πεθαίνει τελευταία.

Αφού έχουμε πεθάνει εμείς πρώτα.


Αυτό το ποστ συνοψίζει όλη μας τη διαχρονική πραγματικότητα και πρέπει να "τοιχοκολληθεί" στο φορουμ στον κανονισμό "απαγορεύονται οι πολιτικες συζητήσεις" ως η οριστική και αμετάκλητη λύση του θέματος. Είναι όλη η αλήθεια της χώρας σε 20 γραμμές, και να είστε σίγουροι ακόμα κι αν το διαβάσει κάποιος σε 100 χρόνια από τώρα πάλι εντός κλίματος θα είναι.

 
Σύμφωνοι. Η παραβίαση του ΚΟΚ αυξάνει τις πιθανότητες να γίνει δυστύχημα ΠΑΝΤΟΥ. Όμως υπάρχουν και τα λεγόμενα σημεία καρμανιόλα, οπού κάποια σχεδιαστική αστοχία αυξάνει τις πιθανότητες ατυχήματος, ακόμα και για σχετικά έμπειρους οδηγούς.


Kαμια αντίρρηση. Μιλάω για τους δρόμους του τόπου μου, Αλλά και μια βδομάδα πριν, που νοικιασα αμάξι στην Βόρεια Ελλάδα και γύρισα 4 πόλεις μέσω αστικών, επαρχιακών και εθνικών δρόμων, τηρώντας τον ΚΟΚ κατά γράμμα, δεν ένιωσα ποτέ ότι ''αυτή η στροφή είναι κάπως απότομη'' ή ''αυτή η διασταύρωση δεν έχει ορατότητα (μόνο όταν διπλοπάρκαρε κάποιος)'' κτλ κτλ,

Στην συντριπτική πλειονότητα των ατυχημάτων φταίει ο οδηγός.

 
Στράτο εγώ διαφωνώ με τη μηδενιστική σου αντιμετώπιση. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, δεχόμαστε τα πάντα όπως είναι, αυτή είναι η μοίρα μας γιατί έτσι αποφασίστηκε και εφαρμόστηκε από την τουρκοκρατία. Όχι, δεν είναι έτσι γιατί αλλιώς δε θα υπήρχαν ούτε χειρότεροι ούτε καλύτεροι από εμάς (που υπάρχουν και χειρότεροι). Θα ήμαστε όλοι σε μία ημιζωώδη κατάσταση και η όποια διαφορά θα οφειλόταν σε αποφάσεις που πάρθηκαν εις βάρος όλων, αιώνες πίσω.

Πολλά έχουν ήδη αλλάξει προς το καλύτερο και συνεχίζουν να αλλάζουν (και κάποια λιγότερα προς το χειρότερο). Αλλά είμαστε πολύ πίσω ακόμα. Το πρόβλημα είναι ότι διεκδικούμε μια θέση στον ανεπτυγμένο κόσμο ενώ διατηρούμε μια εμμονική αδράνεια σε θέματα που λειτουργούν έτσι, μόνο στον υπανάπτυκτο. Είναι τα εθνικά μας ταμπού που δεν μπορεί να τα πειράξει κανένας γιατί τα θεωρούμε κεκτημένα δικαιώματα. Έχουμε καταφέρει να αισθανόμαστε εθνική υπερηφάνεια για πράγματα που σε όλη την υπόλοιπη υφήλιο, θεωρούνται εθνική ντροπή.

Τελούμε ακόμα υπό το καθεστώς θηριωδών παρεξηγήσεων και παρερμηνειών σχετικά με πολύ βασικά θέματα. Το κόστος είναι δυστυχώς, πολύ συχνά, ανθρώπινες ζωές. Και μετά βγαίνουμε και διαμαρτυρόμαστε με λάθος τρόπο, για τους λάθος λόγους και στους λάθος αποδέκτες.

Αλλά δεν υπάρχει επιλογή. Εκτός κι αν έχουμε δεχτεί ότι σχετικά σύντομα, η χώρα θα παύσει να υπάρχει.

 
Εκτός κι αν έχουμε δεχτεί ότι σχετικά σύντομα, η χώρα θα παύσει να υπάρχει.
Εξαρτάται, τι ορίζεις ως "υπάρχει".

Ας πούμε η Τζαμάϊκα, υπάρχει; Ως το μέρος που θα πάει η Πρωτοψάλτη, ίσως. Ως κάτι άλλο;

Με την ίδια έννοια, θα υπάρχει και η Ελλάδα.

 
Ας πούμε η Τζαμάϊκα, υπάρχει; Ως το μέρος που θα πάει η Πρωτοψάλτη, ίσως. Ως κάτι άλλο;

Με την ίδια έννοια, θα υπάρχει και η Ελλάδα.
Ναι με κάποια αντίστοιχη έννοια το εννοώ. Απλά δεν πιστεύω ότι οδεύουμε προς τα εκεί.

 
Απλά δεν πιστεύω ότι οδεύουμε προς τα εκεί
Ειλικρινά, χαίρομαι που δεν το πιστεύεις.

Αλλά, για ποιο λόγο δεν το πιστεύεις;

Θυμάμαι ότι και εγώ κάποτε ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος.

 
  Η μονη προοπτικη ειναι μια μελλοντικη φεντεραλιστικη ευρωπη, οπου ολη τη γραφειοκρατια θα την εχουν αναλαβει οι Βρυξελλες, και θα λειτουργει με βαση την πληροφορικη χωρις το ελληναραδικο χαρτομανι, ενω κακουργηματα οπως αυτα που συζηταμε του στυλ οδηγαω και πινω, πινω και οδηγω, γιαυτο μπαμπα μην τρεχεις θα τρεχω μονο εγω, θα τα αναλαμβανει η ευρωπαικη ομοσπονδιακη αστυνομια και τα αντιστοιχα δικαστηρια.

 Αυτη η προοπτικη απομακρυνεται ολο και περισσοτερο βεβαια οπως πανε τα πραγματα, αλλη λυση παντως για πραγματικο ξεβλαχεμα δε βλεπω.

 
Στράτο εγώ διαφωνώ με τη μηδενιστική σου αντιμετώπιση. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, δεχόμαστε τα πάντα όπως είναι, αυτή είναι η μοίρα μας γιατί έτσι αποφασίστηκε και εφαρμόστηκε από την τουρκοκρατία.


Καταλαβαίνεις βέβαια ότι δεν έγραψα κάτι τέτοιο.

Ούτε αποφασίστηκε ποτέ τίποτα ούτε εφαρμόστηκε.

Επίσης δεν έγραψα τίποτε μηδενιστικό βρε Σπύρο μου.

Απλά έγραψα τα πράγματα όπως εγώ νομίζω πώς είναι.

Δεν σημαίνει αυτό να δεχόμαστε τα πράγματα μοιρολατρικά, όμως πρέπει να εξετάζουμε τις επιλογές μας γνωρίζοντας την πραγματικότητα χωρίς αυταπάτες.

Αν είσαι διαφορετικός και επιλέξεις να μείνεις σε μια διαφορετική από σένα κοινωνία (με σοβαρές αντιθέσεις από τις δικές σου αντιλήψεις) θα υποφέρεις.

Και η δική σου (δική μου, κλπ) στάση δεν θα αλλάξει τίποτα στην κοινωνία, εκτός και αν αλλάξει η συλλογική κοινωνική συνείδηση (οι νοοτροπίες, πρότυπα και κουλτούρες του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού μιας κοινωνίας δηλαδή).

Μετά φυσικά θα αλλάξουν και οι κοινωνικές δομές, και ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, οι αξίες, κλπ.

Δεν μιλάω μόνο για την Ελλάδα, αλλά για οποιαδήποτε κοινωνία.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Στην Ελλάδα πάντα υπήρχαν 2 κομματικά μαντριά μαντριά που συγκέντρωναν μέχρι και το 70% των ψηφοφόρων.

Οι υπόλοιποι δε φτάνουν για να αλλάξει κάτι.

Και να βρεθεί κάποια νέα φωνή, εύκολα με την προπαγάνδα των ΜΜΕ θα αρχίσει η "δολοφονία χαρακτήρων" και θα καταλήξουν γραφικοί, πριν καν προσπαθήσουν.

Οπότε , τι συζητάμε ;

 
 Οι ελληνες κοντεψαν να αφανιστουν στα τειχη της Τροιας, γιατι εφαγε τη γκομενα του αχιλλεα ο αγαμεμνωνας.

 Στη συνεχεια κοντεψαν να αφανιστουν απο τους Περσες, και αν δεν ειχε κανει την υπερτατη μπινια ο Θεμιστοκλης, θα ειχε παρει ο καθενας τα μπογαλακια του και θα ειχε φυγει απο τη Σαλαμινα, και μετα ειχε π@@τσα στη στερια.

 Στη συνεχεια, ο πρωτοπασοκος Αλκιβιαδης με αξιους συμπαραστατεσ τους υπολοιπους μαλακες, καταφερε να καταστρεψει ολοκληρωτικα την Αθηνα, πριν αυτη γινει Ρωμη στη θεση της Ρωμης.

 Στη συνεχεια μας καθεται ο Αλεξανδρος, ομως πεθαινει νωρις, αν δεν τον φαγανε δηλαδη οι ιδιοι που αρχισαν να σκοτωνονται μεταξυ τους πριν κρυωσει το πτωμα.

 Αφου χωριστηκαν σε βασιλεια καταφεραν να τα διελυσουν ολα, προς μεγαλη χαρα των ρωμαιων, που δε χρειαστηκε καν να διαιρεσουν για να βασιλεψουν, τη διαιρεση την καναμε καθε φορα μονοι μας.

 Μετα εχουμε την κορυφωση, την ελεγεια του ελληνιολισμου στο βυζαντιο, οπου σκοτωνουμε κορυφαιους στρατηγους για να μη βαλουν χερι στα λεφτα μας, ξεκληριζουμε οικογενειες μην τυχον και μας χαλασουν τη σουπα της διαδοχης, δηλητηριαζουμε αυτοκρατορες με δηλητηριο στη θεια κοινωνια, και αλλα πολλα κορυφαια κατορθωματα.

 Αυτα ολα πριν την τουρκοκρατια. Και μετα βεβαια στο ιδιο στυλ συνεχιζουμε.

 Ειναι δυνατον να αλλαξουμε εμεις το παραμικρο; Δηλαδη 3.000 χρονια ειμαστε μαλακες, και ξαφνικα θα μας ερθει η θεια φωτιση;

 Μονο το μαστιγιο μιας μεταμοντερνας αυτοκρατοριας στυλ ΕΕ μπορει να φερει καποιες αλλαγες, τιποτα αλλο.

 
Και η δική σου (δική μου, κλπ) στάση δεν θα αλλάξει τίποτα στην κοινωνία, εκτός και αν αλλάξει η συλλογική κοινωνική συνείδηση (οι νοοτροπίες, πρότυπα και κουλτούρες του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού μιας κοινωνίας δηλαδή).
Εδώ είναι η διαφωνία μας. Το συλλογικό είναι πολλά ατομικά. Αν η δική σου και η δική μου στάση αλλάξουν, έστω μόνο αυτές προς το παρόν, έχουμε κάνει κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση για όλους. Η σκέψη "εγώ και ν' αλλάξω δε θα γίνει τίποτα" είναι για μένα η παγίδα της αδράνειας. Κάνε το σωστό κι ας σε πούνε μαλάκα.

Αλλά, για ποιο λόγο δεν το πιστεύεις;

Θυμάμαι ότι και εγώ κάποτε ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος.
Κι εγώ κάποτε ήμουν πολύ πιο απαισιόδοξος. Δεν ξέρω να σου πω ακριβώς τι με κάνει να πιστεύω ότι δε βαδίζουμε προς τον αφανισμό μας ως υπολογίσιμης αξίας. Ίσως ότι ξεπεράσαμε τα χειρότερα μιας πολύ δύσκολης δεκαετίας και βγήκαμε απ' την άλλη λίγο σοφότεροι. Μετά από ένα σωρό τρικλοποδιές στον εαυτό μας, αυτοσαμποτάζ και πισωγυρίσματα. Ξέρω γω; Μπορεί να λέω και χαζομάρες.

 
Το συλλογικό είναι πολλά ατομικά.


Αυτό, μπορεί να ακούγεται σωστό, αλλά κατά την γνώμη μου είναι λάθος (και παγίδα, γιατί αυτό που έγραψες χρησιμοποιείται κατά κόρον).

Και να εξηγήσω τι εννοώ.

Όπως ένας σωρός από τούβλα, σίδερα, τζάμια, τσιμέντο δεν είναι σπίτι, αν και το σπίτι αποτελείται από αυτά, έτσι και πολλά ατομικά δεν είναι συλλογικό.

Το συλλογικό, αποτελείται μεν από πολλά ατομικά, όμως είναι ένα κοινωνικό μόρφωμα πάνω από αυτά, και εντελώς ξεχωριστό από αυτά.

Μπορεί σε μια κοινωνική ομάδα έστω άτυπη (πχ μια παρέα), να υπάρχουν δέκα άτομα-φίλοι κολλητοί.

Αυτοί λοιπόν για κάποιο θέμα μπορεί να έχουν 3 (ή περισσότερες) διαφορετικές απόψεις, και η συλλογική συνείδηση της ομάδας-παρέας να είναι διαφορετική από όλες αυτές τις ατομικές απόψεις.

Μπορεί να είναι μια σύγκλιση (ή και όχι), αλλά να μην συμπίπτει με καμία.

Αν το τοποθετήσεις αυτό σε μεγέθη μεγάλων κοινωνικών ομάδων (ή και ολόκληρων κοινωνιών), μπορείς να φανταστείς τι τεράστιες αποκλίσεις μπορεί να υπάρχουν στις ατομικές αξίες/πρότυπα/νοοτροπίες από τις συλλογικές συνειδήσεις.

Και για να αλλάξουν κοινωνικές δομές από ατομικές συμπεριφορές, το θεωρώ σχεδόν αδύνατο.

Η κάθε κοινωνία, έχει αναπτύξει τους τρόπους και τις άμυνες να συντηρείται από πράγματα που απειλούν την συνέχεια και την συνοχή της.

Και εκεί βέβαια υπάρχει πάντα μια μάχη, γιατί πάντα υπάρχουν τέτοια πράγματα.

Είναι μια μακρά διαδικασία, την οποία όμως θεωρώ ότι το άτομο είναι μάλλον αδύναμο να ελέγξει και να επηρεάσει, ειδικά αν δεν υπάρχουν κάποιοι ακραίοι παράγοντες που να πιέζουν για μεταβολή.

Θα μου πεις "ε και τι να κάνουμε? να μην προσπαθήσουμε? να τα παρατήσουμε όλα?".

Όχι.

Απλά να έχουμε επίγνωση ότι αυτό που κάνουμε είναι κατά βάση για τον εαυτό μας, και δεν έχουμε ελπίδα να αλλάξουμε την κοινωνία.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Στα πολυ σωστα που ειπε ο fusion, θα πρεπει να προσθεσουμε και το πολυ σημαντικο ζητημα της ψυχολογιας της μαζας. Διοτι και εγω ολο πιανο, περουκα και τετοια ειμαι, αμα ομως θυμηθω τα νιατα μου και παω παλι σε καμια θυρα 7, παλι με την καημενη τη μανουλα του στοπερ του Παναθηναικου θα ασχολουμαι σε ολο το παιχνιδι.

 Μεσα στη μαζα χανεται ο ωριμος εαυτος μας. Για να μην μπουμε δηλαδη στα βαρια ζητηματα περι nature vs nurture, ας τα αφησουμε αυτα για τους ανθρωπους του μελλοντος, οταν και αν αποκωδικοποιησουμε πληρως τo DNA

 
Απλά να έχουμε επίγνωση ότι αυτό που κάνουμε είναι κατά βάση για τον εαυτό μας, και δεν έχουμε ελπίδα να αλλάξουμε την κοινωνία.


Αυτό που κάνουμε είναι πάντα για τον εαυτό μας εκ των πραγμάτων. Όλα τ΄άλλα έρχονται μετά. Προσωπικά, δε θέλω να αλλάξω ούτε την κοινωνία ούτε τον κόσμο γιατί πολύ απλά δεν έχω τη βεβαιότητα ότι ξέρω προς τα πού πρέπει να είναι αυτή η αλλαγή. Έχω απλά μια επιθυμία να γίνω εγώ καλύτερος, μέσα στα όποια σύνολα ζω και δραστηριοποιούμαι, για όσο έχω ακόμα τέλος πάντων.

 
Αυτό που κάνουμε είναι πάντα για τον εαυτό μας εκ των πραγμάτων. Όλα τ΄άλλα έρχονται μετά. Προσωπικά, δε θέλω να αλλάξω ούτε την κοινωνία ούτε τον κόσμο γιατί πολύ απλά δεν έχω τη βεβαιότητα ότι ξέρω προς τα πού πρέπει να είναι αυτή η αλλαγή. Έχω απλά μια επιθυμία να γίνω εγώ καλύτερος, μέσα στα όποια σύνολα ζω και δραστηριοποιούμαι, για όσο έχω ακόμα τέλος πάντων.


Χίλιες φορές μαζί σου είμαι, και το ξέρεις.

 
 Η

δεν έχω τη βεβαιότητα ότι ξέρω προς τα πού πρέπει να είναι αυτή η αλλαγή.








 Εδω δε μιλαμε για στατιστικη, μιλαμε για μαθηματικα του χαους, to the point εντελως η επισημανση σου.

 Αλλωστε παρα πολλα απο τα φαινομενικα παραλογα της Ελλαδας αλλα και γενικοτερα της ανθρωποτητας, στην πραγματικοτητα εχουν solid λογικη απο πισω, σε φαση βεβαια εβαλα την κουρτινα πανω απο το τραπεζακι, γιατι εκρυψα το σπασμενο βαζο κατω απο το τραπεζακι, οποτε με την κουρτινα δε φαινεται ?

 
Είτε διαβάσει κάποιος τον Γιούγκερμαν του Καραγάτση γραμμένο το 1933, είτε τους Αχαρνείς του Αριστοφάνη γραμμένο το 500 πΧ, ένα πράγμα καταλαβαίνει... Αλλάζουν πρόσωπα, ορολογίες, κοσμοθεωρίες αλλά οι κάτοικοι αυτού του τόπου ξεπερνάν διαχρονικά κάθε στερεότυπο.

Μιλάμε εξάλλου για τον λαό που ακόμη και τη θρησκευτική του πίστη, που υποτίθεται ότι θα 'πρεπε να βρίσκεται στο απώγειο της πνευματικότητας την έχει συνδέσει με συγκεκριμένα ωφέλη κι έχουμε φτάσει εν 'ετει 2023 να έχουμε έναν Άγιο/α για κάθε πιθανό και απίθανο ρουσφέτι που μπορεί να σκεφτεί κανείς: σε γιατρεύει, σε προστατεύει όταν οδηγείς, να μην πνιγείς, σε αφήνει έγκυο, σου βρίσκει τα κλειδιά, πιλοτάρει πολεμικά αεροπλάνα, ρίχνει κανονιές με το πυροβολικό κλπ κλπ...

 
Μιλάμε εξάλλου για τον λαό που ακόμη και τη θρησκευτική του πίστη, που υποτίθεται ότι θα 'πρεπε να βρίσκεται στο απώγειο της πνευματικότητας την έχει συνδέσει με συγκεκριμένα ωφέλη κι έχουμε φτάσει εν 'ετει 2023 να έχουμε έναν Άγιο/α για κάθε πιθανό και απίθανο ρουσφέτι που μπορεί να σκεφτεί κανείς: σε γιατρεύει, σε προστατεύει όταν οδηγείς, να μην πνιγείς, σε αφήνει έγκυο, σου βρίσκει τα κλειδιά, πιλοτάρει πολεμικά αεροπλάνα, ρίχνει κανονιές με το πυροβολικό κλπ κλπ
Ο προστάτης άγιος του οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με ρουσφέτια. Πρέπει να έχει πολύ ρηχή πίστη κανείς για να το βλέπει έτσι 

 
Μιλάμε εξάλλου για τον λαό που ακόμη και τη θρησκευτική του πίστη, που υποτίθεται ότι θα 'πρεπε να βρίσκεται στο απώγειο της πνευματικότητας την έχει συνδέσει με συγκεκριμένα ωφέλη κι έχουμε φτάσει εν 'ετει 2023 να έχουμε έναν Άγιο/α για κάθε πιθανό και απίθανο ρουσφέτι που μπορεί να σκεφτεί κανείς: σε γιατρεύει, σε προστατεύει όταν οδηγείς, να μην πνιγείς, σε αφήνει έγκυο, σου βρίσκει τα κλειδιά, πιλοτάρει πολεμικά αεροπλάνα, ρίχνει κανονιές με το πυροβολικό κλπ κλπ...
Οκ, αλλά μην το πάμε στις εμμονές και τη θεογονία. Γιατί εμείς πάντα έτσι το κάναμε, απόλλωνες για καθως πρέπει γλέντι, διόνυσους και βάκχους για χοντράδες, και ηφαίστους για τα μαστόρια, και ήρα για γκρινιάρα μεν, σεβαστή, σοβαρή γυναίκα που κράταει ένα σπίτι, αφροδίτη για το θηλυκό ως κάλλος, ερωτισμό και γεννετήσια ορμή, και και και. Παραμύθια για να συγκεράζονται τα αντίθετα, να είναι όλοι ευτυχισμένοι, και να σέβονται κι ο ένας τον άλλον. (Δύσκολο να τολμήσεις να υβρίσεις τον θεό του άλλου, θεός είναι... κι αν σε βάλει στη μπούκα;)

Οι "ανώτεροι" από εμάς, οι "πιο γυμνασμένοι", οι "πιο όμορφοι" σε θέματα κράτους και φιλοσοφίας να θυμίσω ότι έχουν κι αυτοί τα δικά τους, κάτι σέκτες, κάτι θρησκείες που πληρώνεις να φωτιστείς, κάτι ρεύματα πνευματικά του στιλ ηλιοθέαση/ηλιοφαγία, κάθε είδους παλαβομάρα, πραγματικά δε θέλω να φέρω παραδείγματα, γιατί αν τα ψάξετε θα χάσετε κάθε πίστη στον άνθρωπο, όχι στον έλληνα μόνο.

Και είναι και το old money. Παίζει έναν κάποιο ρόλο.

 
 Πρέπει να έχει πολύ ρηχή πίστη κανείς για να το βλέπει έτσι 
Μη σου πω και καθόλου...?

Απ την άλλη βέβαια το να φτιάχνεις πίτες στον άγιο για να βρεις το γάτο ή να έχεις πρόστατη άγιο ενός βομβαρδιστικού ή να κάνεις εξωσωματική έχοντας τάξει το όνομα του αγέννητου, είναι πιο κωμικό κι από monty pythons.
 

Οκ, αλλά μην το πάμε στις εμμονές και τη θεογονία. Γιατί εμείς πάντα έτσι το κάναμε, απόλλωνες για καθως πρέπει γλέντι, διόνυσους και βάκχους για χοντράδες, και ηφαίστους για τα μαστόρια, και ήρα για γκρινιάρα μεν, σεβαστή, σοβαρή γυναίκα που κράταει ένα σπίτι, αφροδίτη για το θηλυκό ως κάλλος, ερωτισμό και γεννετήσια ορμή, και και και. Παραμύθια για να συγκεράζονται τα αντίθετα, να είναι όλοι ευτυχισμένοι, και να σέβονται κι ο ένας τον άλλον. (Δύσκολο να τολμήσεις να υβρίσεις τον θεό του άλλου, θεός είναι... κι αν σε βάλει στη μπούκα;)
 Ναι νομίζω το ίδιο λέμε όμως

θα χάσετε κάθε πίστη στον άνθρωπο, όχι στον έλληνα μόνο.
Επιστημονικά υπάρχει έτσι κι αλλιώς το "Tragedy of the commons" για όποιον επιθυμεί ανώμαλη προσγείωση απ το συννεφάκι στην πραγματικότητα.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top