Δεν είναι δικής μου έμπνευσης το θέμα, το έκλεψα από αλλού αλλά ότι λέει: υπάρχουν πράγματα, κιθάρες, ενισχυτές, πετάλια κ.α. που είχατε ενθουσιαστέι από τις διαφημίσεις και τα βίντεο, τα αγοράσατε και όταν τα λειτουργήσατε δεν σας άρεσαν καθόλου ή το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που είχατε στο μυαλό σας; Η ακόμα ήταν μακρυά από αυτό που βλέπατε στη διαφήμιση;
Κάπου εδώ, με αργές και φοβισμένες κινήσεις, εμφανίζονται άνθρωποι που αγόρασαν μουσικό εξοπλισμό απο μεγάλη γερμανική αλυσίδα καταστημάτων σούπερ μάρκετ :classic_tongue:
Κάπου εδώ, με αργές και φοβισμένες κινήσεις, εμφανίζονται άνθρωποι που αγόρασαν μουσικό εξοπλισμό απο μεγάλη γερμανική αλυσίδα καταστημάτων σούπερ μάρκετ :classic_tongue:
Κάπου εδώ, με αργές και φοβισμένες κινήσεις, εμφανίζονται άνθρωποι που αγόρασαν μουσικό εξοπλισμό απο μεγάλη γερμανική αλυσίδα καταστημάτων σούπερ μάρκετ :classic_tongue:
μισό λεπτό, δεν θέλω να γίνει το τόπικ δικαστήριο για την harley benton αλλά γενικότερη συζήτηση για πράγματα που πχ μπορεί να ήταν κατασκευαστικά άρτια αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ μακρυά από αυτό που φαίνονταν να κάνουν στις διαφημίσεις.
Η χειρότερη αγορά που έχω κάνει ποτέ μου, όχι μόνο από μουσικά είδη αλλά γενικά. Akai MPK mini (mkII).
Νούμερο 1 σε όλα τα site, 5 αστεράκια σε reviews, μέσα σε όλες τις λίστες για τα καλύτερα midi keyboards.
Αναγνωρίζω ότι έχει πολύ καλά pads, του το δίνω. Αλλά:
Το χειρότερο keybed που έχω πιάσει στη ζωή μου. Τα πλήκτρα είναι χωρισμένα ανά οκτάβα, και είναι κολλημένα σε ένα πλαστικό κομμάτι χωρίς κανένα μηχανισμό - που ουσιαστικά όταν το πατάς, λυγίζεις το πλαστικό.
Χωρίς να έχω παίξει πολύ, έσπασαν 3 πλήκτρα μέσα σε ένα χρόνο.
To software είναι απαράδεκτο και υπερβολικά περιορισμένο. Το Joystick άχρηστο και προβληματικό.
Μόνο τα pads αξίζουν.
Αυτό πήρα εγώ και μάλιστα στα 53 ευρώ από Γερμανό φίλο στο Reverb. Σαν καινούργιο ήρθε με τις ζελατίνες του, φανταστικό για τα λεφτά, είμαι τέρμα ευχαριστημένος.
Πάμε στην κακή αγορά τώρα.
2012, πήγαινα λύκειο ακόμα. Άκουγα Jeff Loomis με μανία, οπότε αποφάσισα να αγοράσω καινούργια μία Schecter Hellraiser C-1FR (Floyd Rose). Έδωσα 900ε τότε γιατί ήξερα τον μαγαζάτορα, η κιθάρα με απογοήτευσε σε όλα τα επίπεδα. Νεκρά ξύλα, χάλια οι EMG που φορούσε, ας μην πω καν για την ταλαιπωρία με το Floyd.
Την πούλησα 6 μήνες μετά στα 650ε. Το πήρα το μάθημά μου. Δεν αγοράζουμε καινούργια όργανα, δεν αγοράζουμε όργανα που παίζουν οι μουσικοί που μας αρέσουν. Σπουδαία μαθήματα για 250ε αν με ρωτάτε.
Είμαι χρήστης του fernandes sustainer απο το 2004, σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ cool για να μην βάζω το f.s. σε κάθε κιθάρα.
Το freqout έχει μια λιστα απο αρνητικά:
1. Δεν κρατάει την νότα για πάντα (αν δεις τα βιντεο στο youtube κανεις δεν κρατάει νότα πάνω απο 10 δευτερόλεπτα)
2. Αν η χορδή βρίσκει έστω και ελάχιστα στο επόμενο τάστο δεν δουλεύει το εφε γιατί προκαλεί ένα εφέ σαν τρέμολο. - Έχω κιθάρες με ψηλό action σεταρισμένες στον Οικονομάκη - αν παίζει κάποιο ρόλο
3. Αν έχεις ένα noise gate μετά σου κόβει τη νότα λίγο πιο γρήγορα απο το αν ήταν off. Οπότε για μένα σε κάποια σόλο που θέλουν παραμόρφωση αρα χρειάζομαι noise gate μου ήταν άχρηστο. θεωρητικά αυτό το πρόβλημα παρακάμπεται αν πεις ότι κλείνω το noise gate, σωστό και δουλεύει, αλλά βαρέθηκα να μπω σε αυτή τη διαδικασία, το πακετάρισα και το έστειλα πίσω στο τομαν και πήρα τα λεφτά μου πίσω.
4. Έχει και καλά ένα mode ebow - με απογοήτευσε
Τέλος το ήθελα και για ηχογραφήσεις για να μπορώ να ηχογραφήσω και με άλλες κιθάρες αλλά με βάση τα 1+2 δεν μπορούσα να το χρησιμοποιήσω. Αυτό ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του για να το στείλω πίσω.
Συνοψίζοντας σε μια προταση "δεν μου πρόσφερε τίποτα περισσότερο από αυτό που είχα ήδη"
JHS (δύο φορές την έπαθα) to Moonshine και ένα mini booster της, ήταν πιο ξερά σε ήχο και ανέμπνευστα κι από τα λάχανα. Θα ήθελα να δοκιμάσω και το κορυφαίο της όπως λένε, το Morning Glory, αλλά μετά την εμπειρία μου αυτή, δεν το τολμάω
Danelectro (food series) το τρέμολο για το οποίο όλοι λένε καλά λόγια (Chicken Salad?) και το Dusty Road (leslie). Εϊδα κι έπαθα να τα βρω μεταχειρισμένα κι όταν τελικά τα βρήκα, και διαπίστωσα ότι έχουν χειρότερο tone sucking και από τα Boss. Η πλάκα είναι ότι το Cool Cat τρεμολο της, είναι εξαιρετικό.
Jam (to τρέμολο και το phaser). Μια χαρά αν και υπερκοστολογημένα κατά τη γνώμη μου, δεν προσφέρουν τίπτοα περισσότερο που ένα αξιοπρεπές βιομηχανικό πετάλι δεν προσφέρει... Με τα δυο αυτά τέλειωσε και κάθε σχέση μου με τα Jam!
Tortuga Effects - Neptune Vibe μείνετε μακριά! Ακριβά, δεν κάνουν ούτε αυτό πυο διαφημίζεται ότι κάνουν! ΄Τα χειρότερα one-trick-pony πετάλια της αγοράς
Τ-Rex Viper και Tremonti Phaser. Πολύ κακό για το τίποτα, ογκώδη, μέτρια έως κακά σε ήχο. Το viper, θέλει και δικό του μετασχηματιστή, άσε μας κουκλίτσα μου
LIne 6 - Τremolo, Roto Machine, Chorus - πιο βαριά και από πρέκι μπακονόπορτας, και πιο δύσχρηστα και από μονότροχο ποδήλατο. Επίσης θορυβώδη σε daisy chain.
TC Electronic - Ηelix. Καλύτερο phaser κάνω με το στόμα, παρά αυτό
ΜΧR - Badass Distortion. Όσο cool είναι το Badass OD, τόσο απογοήτευση ήταν το distortion. Προτιμήστε το OD της, ακόμη και για heavy ήχους.
Όλα τα πετάλια της Behringer μέχρι σήμερα (το τελευταίο που αγόρασα ever ήταν το πετάλι κουρδιστήρι της, το οποίο έδειχνε λάθος έτσι και το έβγαζες με line από το wha wah)
Tα περισσότερα από την παλιά σειρά της Joyo / Harley Benton - όσο κι αν μου άρεσαν κάποια στον ήχο, ήταν τόσο φτωχές κατασκευές, που μια μέρα το Vintage Overdrive έπιασε ραδιόφωνο. Δεν θα τα εμπιστευόμουν ούτε για πρόβα.
Τα περισσότερα ψηφιακά της Boss/ Όχι πως τα πορτοκαλοκίτρινα τζιτζίκια - ντράιβ της μπορούννα σταθπύν από μόνα τους, αν δεν τα χρησιμοποιείς απλά για να δώσει παραπάνω gain σε έναν ήδη βρώμικο ενισχυτή, αλλά ειδικά τα ψηφιακά της (cosm technology my ass) που προσομοιάζουν λέει leslie ας πούμε, είναι θλιβερά για κιθαρίστα. Στα πλήκτρα ίσως είναι καλύτερα, αλλά ρουφάνε τόσο τόνο και ψτηναίνουν τον ήχο που δεν αξίζουν τον κόπο. Από Boss έχω μόνο ένα πετάλι της, σχετικά καινούριο, το οποίο μέχρι στιγμής μου ακούγεται μια χαρά στο δωμάτιο της καραντίνας, το MO-2. Μένει να το δω πώς θα βγαίνει και σε μεγάλες εντάσεις, κρατάω πάντα μια επιφύλαξη.
Having said that, κάθε εταιρία φτιάχνει και καλά (πετυχημένα) και μούφες πράγματα. Δεν κρίνω ποτέ με βάση το logo, παρά τις παραπάνω προκαταλήψεις μου. Γι' αυτό ίσως και το πληρώνω στο τέλος!
Ενα εξαιρετικά χιουμοριστικό κουτί - συσκευασίας από πετάλι μπουτίκ που ήρθε στα χέρια μου (to vibe machine της Drybell)
Πετάλι wah wah από Έλληνα κατασκευαστή, ο οποίος ξεκίνησε να προμηθεύει και μαγαζιά με δικά του πετάλια και μετά εξαφανίσθηκε. Έχω καιρό να μάθω νέα του.
Του είχα πει, τι ήθελα, τι έψαχνα, μου το έφτιαξε, δεν λέω ωραίο εμφανισιακά, αλλά σαν ήχος δεν με ικανοποίησε. Συν ότι είχε και έχει ένα προβληματάκι με το footswitch. Του το ανέφερα, αλλά τίποτα. Είχα δώσει ένα σεβαστό ποσό.
EHX English Muff'n: Μηδενικός όγκος, fizzy όσο δεν πάει, το μόνο που πέτυχα εγώ από usable ήχο ήταν ένα πειστικό (treble-intense βεβαια, οχι τόσο mid- και βεβαια καθόλου bass-) lead, still got the blues style. Πανε πολλά χρόνια βέβαια.
Jam (to τρέμολο wah και το phaser). Μια χαρά αν και υπερκοστολογημένα κατά τη γνώμη μου, δεν προσφέρουν τίπτοα περισσότερο που ένα αξιοπρεπές βιομηχανικό πετάλι δεν προσφέρει...
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.
